( တစ္ဦးတည္း မူပိုင္ ကထိန္ခင္းမည့္သူမ်ားအသင္း အဖြဲ ့လိုက္ ကထိန္ခင္းမည့္သူမ်ားဤ Post ကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္သည္)
မိမိတို ့ခင္းေသာ ကထိန္မ်ား ကထိန္စစ္စစ္ ျဖစ္ၾကပါရဲ ့လား?
ကထိန္ရာသီျဖစ္၍ ဂုဏ္ရွိန္ေပါင္းစုေသာ ဘံုကထိန္ေကာင္းမွ ုျဖစ္ေစလိုေသာ …ကထိန္စစ္စစ္ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ေစတနာေမတၲာျဖင့္ ျပန္လည္ ကူးယူမ်ွေဝလိုက္ပါသည္ ။
ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါရဲ႕လား?
https://www.facebook.com/1396417240534682/posts/1456840004492405/
အရွင္ဘုရား ....
ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္ လွဴတဲ့ သကၤန္း နဲ႔ ကထိန္ခင္းေကာင္းပါသလား။ကထိန္ခင္းခဲ့ရင္ေရာ ကထိန္အထေျမာက္ပါသလား။ (မသင္းမဒီ၊ ျပည္ၿမိဳ႕။)
ဒကာမေလး မသင္းမဒီ ...
“ကထိန္ခင္းတယ္”လုိ႔ ေျပာလုိက္ရင္ ကထိန္ခင္းတဲ့အလုပ္ကုိ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ဒကာမေတြက လုပ္ၾကတယ္လုိ႔ လူအမ်ားက ထင္ေနၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကထိန္းခင္းတဲ့အလုပ္ဟာ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာဒကာမေတြရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႕ အလုပ္ပါ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကပဲ ကထိန္ခင္းၾကတာပါ။ဒါေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္ေတြ ကထိန္ခင္းမယ့္ သကၤန္းကုိ အမ်ားအားျဖင့္ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ဒကာမေတြကပဲ လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။
ကထိန္ခင္းမယ့္ သကၤန္းလွဴဒါန္းတာကုိပဲ ကထိန္ခင္းတယ္လုိ႔ တင္စားၿပီးေျပာၾကရင္းက ကထိန္သကၤန္းလွဴတဲ့သူေတြကုိ ကထိန္ခင္းတဲ့သူေတြလုိ႔ ေခၚေ၀ၚေနၾကတာပါ။ အမွန္က လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ဒကာမေတြဟာ ကထိန္ခင္းတဲ့သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ကထိန္သကၤန္းလွဴတဲ့သူေတြပါ။
ကထိန္သကၤန္းကုိ လူ၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ဒကာမေတြပဲ လွဴခြင့္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
●ရဟန္းသာမေဏေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●သီလရွင္ေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●လူသားေတြတြင္ လွဴခြင့္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
●နတ္ေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●ျဗဟၼာေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
●နဂါးဂဠဳန္ေတြလည္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
က်မ္းဂန္မွာ ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိသူကို "လူရယ္၊ နတ္ရယ္၊ သီတင္းသုံးေဖၚ(၅)ဦးရယ္”လုိ႔ ပုဂၢိဳလ္(၇)မ်ဳိး တုိက္႐ုိက္ျပထားပါတယ္။
သီတင္းသုံးေဖၚ(၅)ဦးဆုိတာ “ရဟန္း၊ ရဟန္းမ၊ သာမေဏ၊ သာမေဏနဲ႔ သိကၡမန္”တုိ႔ပါပဲ။
သိကၡမာန္ဆုိတာ ဘိကၡဳနီမ(ရဟန္းမ) မ၀တ္မီ သိကၡာပုဒ္(၆)ပါးကုိ (၂)ႏွစ္တိတိ က်င့္ရတဲ့ “သာမေဏ တစ္မ်ဳိး” ကုိ ေခၚတာပါ။
ပဓာနနည္းအားျဖင့္ တုိက္႐ုိက္ျပထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္(၇)မ်ဳိးထဲမွာနဂါး၊ ဂဠဳန္စတဲ့ တုိက္႐ုိက္ျပမထားတဲ့ တျခားပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း အက်ဳံး၀င္ပါတယ္။ အသိဉာဏ္ရွိသူ မည္သူမဆုိ ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိသူမ်ားစာရင္းမွာ တုိက္႐ုိက္ျပထားတဲ့အတြက္ ရဟန္းေတာ္ ကုိယ္တုိင္ လွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းေကာင္းပါတယ္။ ကထိန္ခင္းခဲ့ရင္လည္း ကထိန္အထေျမာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ . . . ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္ “အလွဴခံတဲ့ သကၤန္း” နဲ႔ေတာ့ ကထိန္မခင္းေကာင္းပါဘူး။ ကထိန္ခင္းခဲ့ရင္လည္း ကထိန္အထ မေျမာက္ပါဘူး။ကထိန္တစ္ခု အထေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ ကထိန္သကၤန္းလွဴတဲ့သူ ဘယ္သူလဲဆုိတဲ့အခ်က္က အဓိက မက်ပါဘူး။ လွဴတဲ့ ကထိန္သကၤန္း “ဘယ္လုိသကၤန္းလဲ”ဆုိတဲ့ အခ်က္က အဓိကက်ပါတယ္။
ကထိန္တစ္ခု အထေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ လွဴတဲ့ ကထိန္သကၤန္းဟာ….
●(၁) မုိးက်သကၤန္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
●(၂) မသုိးသကၤန္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
●(၃) သံဃိကသကၤန္းလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။
သကၤန္းသုံးထည္ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။
သကၤန္းတစ္ထည္တည္းကပဲ...
(၁) “မုိးက်”ျဖစ္ျခင္း၊ (၂) “မသုိး”ျဖစ္ျခင္း၊
(၃) “သံဃိက”ျဖစ္ျခင္းဆုိတဲ့ အရည္အေသြး(၃)မ်ဳိးနဲ႔ ျပည့္စုံရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။
- (၁)။ကထိန္သကၤန္းဟာ “မုိးက် သကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ မုိးေရမုိးေပါက္ေတြဟာ ဘယ္သူ႔ရဲ႕ တုိက္တြန္းလႈံ႕ေဆာ္မႈမွ မပါဘဲ မုိးေကာင္းကင္အေပၚကေန အလုိအေလ်ာက္က်လာသလုိ၊ကထိန္သကၤန္းဟာလည္း ကထိန္ခင္းေက်ာင္းတုိက္က ရဟန္းေတာ္ေတြထဲက ဘယ္ရဟန္းေတာ္ရဲ႕ တုိက္တြန္းလႈံ႕ေဆာ္မႈမွ မပါဘဲ အလွဴရွင္က သူ႔သဒၶါတရားနဲ႔သူ အလုိအေလ်ာက္ လာလွဴတဲ့ သကၤန္း ျဖစ္ရပါမယ္။
ကုိယ္ လုံး၀မတုိက္တြန္းဘဲ သူ႔အလုိအေလ်ာက္ရတဲ့သကၤန္း၊ ကုိယ္လုံး၀ အလွဴမခံဘဲ သူ႔အလုိအေလ်ာက္လာလွဴတဲ့ သကၤန္းကုိ မုိးေပၚက ႐ုတ္တရက္က်လာတဲ့ အရာ၀တၳဳနဲ႔တူလုိ႔ မုိးက်သကၤန္း (မုိးေပၚက်သကၤန္း)လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ “မိခင္ရင္း၊ ဖခင္ရင္း” ဆီကေတာင္မွ ကထိန္သကၤန္း အလွဴမခံ ေကာင္းပါဘူး။ ရဟန္းေတာ္ကုိယ္တုိင္ မိခင္ရင္း၊ဖခင္ရင္းဆီကအလွဴခံလုိ႔ ရလာတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္လည္း ကထိန္ အထမေျမာက္ပါဘူး။
ရဟန္းေတာ္က မိဘေက်းဇူး အထူးဆပ္ခ်င္လုိ႔ဆုိၿပီး ထူးျခားတဲ့ ကထိန္အလွဴကုသုိလ္ႀကီး မိဘႏွစ္ပါးရေစခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ မိဘကုိ ကထိန္ အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပၿပီး တုိက္႐ုိက္နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ သြယ္၀ုိက္တဲ့နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခုိင္းတယ္ဆုိရင္ အဲဒီသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းေပမယ့္ ကထိန္အထမေျမာက္ေတာ့တဲ့အတြက္ မိဘေက်းဇူးလည္း အထူးဆပ္ရာမေရာက္ေတာ့ပါဘူး။ မိဘႏွစ္ပါးလည္း ထူးျခားတဲ့ ကထိန္အလွဴကုသုိလ္ႀကီး မရေတာ့ပါဘူး။
ကုိယ္၀ါဆုိ တဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕ ကထိန္အတြက္ အလွဴမခံေကာင္းဘူးလုိ႔ေျပာတာပါ။ တျခားေက်ာင္းတုိက္ရဲ႕ ကထိန္အတြက္ေတာ့ လွဴဖုိ႔ တုိက္တြန္းေကာင္းပါတယ္။တုိက္တြန္းလုိ႔ရပါတယ္။ လုိအပ္ရင္ တုိက္တြန္းရမွာပါပဲ။ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိသူေတြထဲမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း ပါတဲ့အတြက္ ရဟန္းတစ္ပါးပါးက ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳၿပီး ၊တပည့္ဒကာ ဒကာမေတြနဲ႔ တျခားေက်ာင္းတုိက္ တစ္ခုခုမွာ ကထိန္သြားခင္းတာကေတာ့ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းတုိက္က ရဟန္းေတာ္ေတြ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ကုိယ့္ေက်ာင္းကထိန္အတြက္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ကထိန္သကၤန္းလွဴဖုိ႔ မတုိက္တြန္းေကာင္းပါဘူး။
“ဒီႏွစ္ ကထိန္ ဘယ္ရက္လဲ”၊“ဒီႏွစ္လည္း ဘံုကထိန္ပဲလား”
“ဒီႏွစ္ ဉတ္သကၤန္း လွဴဖုိ႔ ေျပာထားတဲ့သူမရွိေသးဘူး”
“ကထိန္ရာသီေတာ့ ေရာက္လာျပန္ၿပီေနာ္ . . .”
စသည္ စသည္အားျဖင့္ ဘယ္လုိ အရိပ္နိမိတ္မ်ဳိးျပၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္လုိပရိယာယ္စကားမ်ဳိးေျပာၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ကထိန္ခံ ရဟန္းေတာ္ေတြ ကုိယ္တုိင္ ကထိန္ သကၤန္း အလွဴမခံေကာင္းပါဘူး။ ကထိန္ခင္းမယ့္ ဒကာဒကာမေတြဘက္က ကထိန္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဘာစကားမွမစ,ရေသးဘဲနဲ႔ေက်ာင္းတုိက္ရဟန္းေတာ္ထဲက တစ္ပါးပါးကကထိန္အေၾကာင္းမစမိေအာင္ အထူးသတိျပဳရပါမယ္။ဒကာဒကာမေတြက ဘာမွမေလွ်ာက္ရေသးဘဲနဲ႔“ဒီႏွစ္ကထိန္ဘယ္ရက္လဲ” လုိ႔ ကုိယ့္ဘက္ကစမေမးသင့္သလုိ၊“ဒီႏွစ္ေတာ့ ဒီရက္မွာကထိန္ခင္းရင္ အဆင္ေျပမယ္”ထင္တယ္လုိ႔ကုိယ္က စၿပီး ကထိန္ရက္ သတ္မွတ္ေပးမ်ဳိးလည္း လုံး၀မျပဳလုပ္သင့္ပါဘူး။
ကထိန္သကၤန္းဟာ “ အတိဥကၠ႒ = အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့သကၤန္း” ျဖစ္ရမယ္တဲ့...။
“အလြန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ သကၤန္း”ဆုိတာ ေတာင္းရမ္းမႈ၊ တုိက္တြန္းမႈမပါဘဲ အလုိအေလ်ာက္ရတဲ့သကၤန္းကုိ ေျပာတာပါ။
ေတာင္းရမ္းျခင္း၊ တုိက္တြန္းျခင္းဆုိတဲ့ အျပစ္လုံး၀ကင္းၿပီး၊အလြန္႔အလြန္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ သကၤန္းကုိ “မုိးက်သကၤန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။
ကုိယ့္ေက်ာင္းကုိ ဘယ္ေန႔၊ဘယ္ရက္မွာ ဘယ္သူ ကထိန္လာခင္းမယ္ဆုိတာ လုံး၀ႀကိဳမသိဘဲ ႀကဳိတင္ အသိေပးမထားဘဲ ၊လာလွဴတဲ့သကၤန္း၊ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ႐ုတ္တရက္ ေရာက္လာတဲ့ သကၤန္းဟာ “မုိးက်သကၤန္း” အစစ္ဆုံးပါပဲ။“မေတာင္းဘဲရမွ အတိဥကၠ႒ (အလြန္ျမင့္ျမတ္တယ္)” ဆုိတာကုိၾကည့္ၿပီး ... ဘယ္ပစၥည္း လာဘ္လာဘမဆုိ ၊ဘယ္ရာထူး ႒ာနႏၲရမဆုိ ကုိယ္ကမေတာင္းရဘဲ အလုိအေလ်ာက္ရမွ ပုိတန္ဖုိးရွိတယ္။ ပုိသန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္တယ္လုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏုိင္ပါတယ္။ “မရွာဘဲေတြ႕မွအခ်စ္၊ မရွာဘဲရမွ ဘုန္းကံ”ဆုိတဲ့ သေဘာပါပဲ။
- (၂) ကထိန္သကၤန္းဟာ “မသုိးသကၤန္း”ျဖစ္ရပါမယ္။ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ ထမင္းေကာင္း၊ ဟင္းေကာင္း (မသုိးထမင္း၊ မသုိးဟင္း) ဆုိတာ ခ်က္ၿပီး တစ္ရက္မွမကူးေသးတဲ့၊ ဒီေန႔မွ ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းဟင္းျဖစ္ရသလုိ ကထိန္သကၤန္းဟာလည္း လွဴၿပီး တစ္ရက္မွ မကူးေသးတဲ့၊
ဒီေန႔ လွဴထားတဲ့ သကၤန္းျဖစ္ရပါမယ္။ခ်က္ၿပီး တစ္ရက္ေက်ာ္သြားတဲ့ ထမင္းဟင္း၊ေန႔ကူးသြားတဲ့ ထမင္းဟင္းကုိ တကယ္သုိးသုိး မသုိးသုိး ထမင္းသုိး၊ ဟင္းသုိးလုိ႔ပဲ ေခၚပါတယ္။ အေအးခန္းထဲ၊ ေရခဲ ေသတၱာထဲ ထည့္ထားလုိ႔ ခ်က္ခ်င္း သုိးမသြားေသးလည္း နာမည္ကေတာ့ “ထမင္းသုိး၊ ဟင္းသုိး” ပါပဲ။
လွဴၿပီး တစ္ရက္ေက်ာ္သြားတဲ့ သကၤန္း၊ ေန႔ကူးသြားတဲ့ သကၤန္းကုိ “သကၤန္းသုိး”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီလုိ သကၤန္းသုိးနဲ႔ လုံး၀ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ကထိန္ခင္းလည္း ကထိန္ အထမေျမာက္ပါဘူး။ (တစ္ရက္မက ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ အထူးေျပာစရာေတာင္ မလုိေတာ့ပါဘူး။)လွဴၿပီးတစ္ရက္မွ မေက်ာ္ေသးတဲ့ သကၤန္း၊ ေန႔မကူးေသးတဲ့ သကၤန္း၊ ဒီေန႔မွ လာလွဴတဲ႔သကၤန္းကုိ “မသုိးသကၤန္း”လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ မသုိးသကၤန္းနဲ႔ခင္းမွ ကထိန္အထေျမာက္ပါတယ္။
ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ ကထိန္သကၤန္း ဒီေန႔ရရင္ ဒီေန႔ပဲ ကထိန္ခင္းရပါတယ္။ အလုပ္မအားလုိ႔၊ အဆင္မေျပေသးလုိ႔ဆုိၿပီး ေနာက္ေန႔မွ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံၿပီးတဲ့ေန႔ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေန႔ အ႐ုဏ္မတက္ခင္မွာပဲ ကထိန္ခင္းျခင္းကိစၥ ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရပါတယ္။ ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ကထိန္ခင္းရမယ္လုိ႔ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေန႔ အ႐ုဏ္မတက္မခ်င္း ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆုိ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။
■“ကထိန္သကၤန္းဟာ ေန႔မကူးတဲ့ မသုိးသကၤန္းျဖစ္ရမယ္” ဆုိတာကုိၾကည့္ၿပီး တခ်ဳိ႕က ကထိန္ရက္မတုိင္ခင္ ကထိန္သကၤန္းကုိ ေက်ာင္းမွာ သြားမထားေကာင္းဘူးလုိ႔ ယူဆေနၾကပါတယ္။ လမ္းခရီး ၾကံဳေနရင္ေတာင္မွ ကထိန္သကၤန္းကုိင္လ်က္တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ ေက်ာင္းတုိက္ထဲကေန ျဖတ္မသြားေကာင္းဘူးလုိ႔ေတာင္ ထင္ေနၾကပါတယ္။ မဟုတ္ပါဘူး။
■ကထိန္ သကၤန္းကုိေရာ၊ ကထိန္ရံ သကၤန္းေတြကုိေရာ ၊ကထိန္ရက္မတုိင္ခင္ ေက်ာင္းမွာ သြားထားလုိ႔ရပါတယ္။
■ဒါေပမယ့္ ကထိန္သကၤန္းအျဖစ္ နဲ႔ေတာ့ အၿပီးလွဴမပစ္ခဲ့ရပါဘူး။ ေခတၱခဏ အပ္႐ုံပဲ အပ္ႏွံထားခဲ့ရမွာပါ။ ေက်ာင္းမွာ သြားထား႐ုံပဲထားၿပီး မလွဴေသးရင္ သကၤန္းေတြကုိ သံဃာက မပုိင္ေသးပါဘူး။အလွဴရွင္ေတြကပဲ ပုိင္ပါတယ္။
■ကထိန္သကၤန္းအျဖစ္နဲ႔ အၿပီးအပုိင္ ႏႈတ္ႁမြက္ၿပီးလွဴပစ္ခဲ့ရင္ တကယ္ကထိန္ခင္းမယ့္ရက္အထိေစာင့္ေနလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေန႔မွာပဲ ခ်က္ခ်င္းကထိန္ခင္းလုိက္ရပါမယ္။ ေန႔ကူးသြားရင္ “သကၤန္သုိး”ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေက်ာင္းတုိက္ အဲဒီႏွစ္ အတြက္ ၿပီးပါၿပီ။ ကထိန္ခင္းလုိ႔ လုံး၀မရေတာ့ပါဘူး။ တႏွစ္မွာတစ္လ၊ တစ္လမွာ တစ္ရက္၊ တစ္ရက္မွာ တစ္ႀကိမ္ပဲ ကထိန္သကၤန္း လွဴခြင့္ရွိတာဆုိေတာ့ ေနာက္ထပ္လည္း ကထိန္သကၤန္း အလွဴခံလုိ႔မရေတာ့ပါဘူး။တခ်ဳိ႕က ကထိန္ရက္မွာ မအားလုိ႔၊ မလာႏုိင္လုိ႔ဆုိၿပီး ကထိန္မတုိင္ခင္ ရက္ခပ္ေစာေစာကတည္းက ကထိန္သကၤန္းကုိ ႀကိဳလွဴထားခ်င္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ ႀကိဳလွဴထားလုိ႔ မရပါဘူး။ သက္ဆုိင္ရာ ေက်ာင္းတုိက္ သံဃာကလည္း ႀကိဳအလွဴခံထားလုိ႔ လုံး၀မရပါဘူး။ ႀကိဳလွဴထားတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္ အဲဒီကထိန္ဟာ “ကထိန္အတု၊ ကထိန္အင္” ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
တခ်ဳိ႕က အ႐ုဏ္မတက္ခင္ (က်ီးမႏုိးခင္) ကထိန္သကၤန္းလွဴတဲ့ “က်ီးမႏုိးကထိန္”က ပုိျမတ္တယ္လုိ႔ ယူဆၿပီး ၊အ႐ုဏ္မတက္ခင္ (က်ီးမႏုိးခင္) ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းတတ္ၾကပါတယ္။ အ႐ုဏ္မတက္ခင္ ကထိန္သကၤန္းလွဴလုိက္ရင္ အ႐ုဏ္မတက္ခင္ဘဲ ကထိန္ခင္းရပါတယ္။ အ႐ုဏ္တက္ၿပီးသြားမွ ကထိန္ခင္းရင္ သကၤန္းသုိးသြားလုိ႔ ကထိန္အထမေျမာက္ပါဘူး။ အ႐ုဏ္တက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေနာက္တစ္ရက္ ကူးသြားပါၿပီ၊ အ႐ုဏ္အမီ ကထိန္ခင္းဖုိ႔ အခ်ိန္မလုံေလာက္တဲ့အတြက္ အဲဒီလုိ လွဴတာမ်ဳိး လုံး၀ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါတယ္။
- (၃) ကထိန္သကၤန္းဟာ “သံဃိကသကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ လွဴဒါန္းထားလုိ႔ အဲဒီရဟန္းတစ္ပါးတည္းကပဲ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ပုဂၢလိကသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ သံဃာအားလုံးကုိ လွဴဒါန္းထားလုိ႔ သံဃာအားလုံးပုိင္ဆုိင္တဲ့ သံဃိကသကၤန္းနဲ႔ပဲ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။ သံဃာအမ်ားပုိင္ဆုိင္တဲ့ “သံဃိကသကၤန္း” နဲ႔ပဲ ကထိန္ခင္းခြင့္ရွိပါတယ္။မိမိၾကည္ညိဳတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးပါး၊ ဆရာေတာ္ တစ္ပါးပါးကုိ ဒီဆရာေတာ္ႀကီး ငါၾကည္ညိဳလုိ႔ ကထိန္သကၤန္း လွဴလုိက္ဦးမယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ “ဆရာေတာ္ကုိ တပည့္ေတာ္ ကထိန္သကၤန္း လွဴပါတယ္ဘုရား”၊“ဘုန္းႀကီးကုိ ကထိန္သကၤန္းလွဴပါတယ္ ဘုရား”လုိ႔ မိမိၾကည္ညိဳတဲ့ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးပါးကုိ ပုဂၢလိကအေနနဲ႔ ကထိန္သကၤန္း လွဴဒါန္းခြင့္ မရွိပါဘူး။
တခ်ဳိ႕က ကထိန္ရာသီမွာ လွဴတဲ့ သကၤန္းမွန္သမွ် ကထိန္သကၤန္းပဲ ထင္ၿပီး “အရွင္ဘုရားအတြက္ ကထိန္သကၤန္းပါဘုရား”ဆုိၿပီး လာလာလွဴေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိ လွဴလုိ႔ လုံး၀မရပါဘူး။ ရဟန္းတစ္ပါးခ်င္းကုိ “ကထိန္သကၤန္း”ဆုိၿပီး လုံး၀လွဴလုိ႔မရပါဘူး။အဲဒီလုိ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ လွဴတဲ့ သကၤန္းကုိလည္း ကထိန္ရာသီမွာ လွဴေပမယ့္ “ကထိန္သကၤန္း” လုိ႔ မေခၚပါဘူး။ပုဂၢဳိလ္တစ္ပါးပါးကုိ လွဴဒါန္းလုိက္တဲ့ အဲဒီ သကၤန္းနဲ႔လည္း ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ခင္းလည္းပဲ ကထိန္မေအာင္ျမင္ပါဘူး။ သံဃာကုိ လွဴဒါန္းတဲ့ သကၤန္းနဲ႔သာ လွ်င္ ကထိန္ခင္းခြင့္ရွိပါတယ္။ကထိန္ ေအာင္ျမင္ထေျမာက္ႏုိင္ပါတယ္။
“လွဴဒါန္းနည္းက ႏွစ္မ်ဳိး”
~~~~~~~~~~~~~~~
ကထိန္သကၤန္း “လွဴဒါန္းနည္းက ႏွစ္မ်ဳိး”ရွိပါတယ္..
(၁)။ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းမွာ သြားလွဴတဲ့နည္း နဲ႔
(၂)။ကုိယ့္အိမ္၊ ကိုယ္႒ာန၊ တစ္ေနရာရာမွာ ပင့္လွဴတဲ့နည္းတုိ႔ပါပဲ။
ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းမွာသြားလွဴရင္ေတာ့ “ဤကထိန္သကၤန္းကုိ သံဃာအား လွဴပါ၏။”လုိ႔ ဆုိၿပီး လွဴလုိက္႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္ပါတယ္။ သံဃာအား လွဴတယ္ဆုိေပမယ့္ ကထိန္ခင္းမယ့္ ေက်ာင္းမွာရွိတဲ့ သံဃာနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။
●ကုိယ့္ေနရာ၊ ကုိယ့္႒ာနကုိ ပင့္ၿပီးလွဴမယ္ဆုိရင္ေတာ့ “ဘယ္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃာအားလွဴပါ၏” လုိ႔ ကထိန္ခင္းမယ့္ “ေက်ာင္းတုိက္နာမည္”ကုိ တရား၀င္ ထည့္ဆုိၿပီး လွဴရပါတယ္။ ဒါမွ ကုိယ္ရည္စူးတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ သံဃာက ကထိန္ခင္းခြင့္ ရမွာပါ။ေက်ာင္းတုိက္နာမည္ထည့္မဆုိဘဲ ၊ “သံဃာအားလွဴပါ၏”လုိ႔ ႐ုိး႐ုိးေလးဆုိၿပီး လွဴလုိက္ရင္ အခမ္းအနားကို ႂကြလာတဲ့ “ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္ပတ္လည္အတြင္း”က ပင့္သံဃာအားလုံးနဲ႔ သက္ဆုိင္သြားတဲ့အတြက္ ရည္စူးရာေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ခင္းခြင့္ မရွိေတာ့ပါဘူး
●ရဟန္းတစ္ပါးတည္းကုိ ပင့္ၿပီး “သံဃာအားလွဴပါ၏”လုိ႔ ဆုိလွဴလုိက္ရင္လည္း အဲဒီရဟန္းက အဲဒီသကၤန္းကုိယူၿပီး တျခားေက်ာင္းတုိက္တစ္ခုကုိ ၀င္လုိက္မိတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ၀င္မိတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္သံဃာက အဲဒီသကၤန္းကို ပုိင္ဆုိင္သြားျပန္လုိ႔ ရည္စူးရာ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ကထိန္ခင္းမရေတာ့ပါဘူး။ဒါေၾကာင့္ ကုိယ့္ေနရာ၊ ကုိယ္ဠာန ပင့္လွဴသူတုိင္း ကထိန္ခင္းလုိတဲ့ “ေက်ာင္းတုိက္နာမည္”ကုိ တရား၀င္ ထည့္ဆုိၿပီးမွ လွဴသင့္ပါတယ္။
●ကထိန္ခင္းမယ့္ေက်ာင္းတုိက္မွာ သြားလွဴတဲ့အခါ “သံဃာအား”လုိ႔ ထည့္မဆုိပဲ “ဤကထိန္သကၤန္းကုိ လွဴပါ၏”လုိ႔ ႐ုိး႐ုိးပဲ ဆုိလုိက္ရင္လည္း အဲဒီကထိန္သကၤန္းဟာ ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိတဲ့ သံဃာအားလုံး ပုိင္ဆုိင္တဲ့သကၤန္း (သံဃိကသကၤန္း) ျဖစ္သြားပါတယ္။ “သံဃာအား”လုိ႔ ထည့္ဆုိလုိက္ေတာ့လည္း ပုိျပည့္စုံသြားတာေပါ့။
ရဟန္းတစ္ပါးတည္း ၀ါဆုိတဲ့ေက်ာင္းတုိက္မွာ“သံဃာအား လွဴပါ၏”လုိ႔ ႐ြတ္ဆုိေလွ်ာက္ထားၿပီး လွဴတဲ့ကထိန္သကၤန္းဟာ “သံဃာအား”လုိ႔ပါတဲ့အတြက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ရွိရွိသမွ် သံဃာအားလုံးနဲ႔ သက္ဆုိင္ေပမယ့္ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ၀ါဆုိတဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကပဲ ပုိင္ဆုိင္ပါတယ္။တစ္ပါးထက္ပုိမ်ားတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ ၀ါဆုိတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္ေတြမွာလည္း နည္းတူပါပဲ။ “သံဃာအား လွဴပါ၏”ဆုိတဲ့ သကၤန္းမွန္သမွ် အရပ္ေလးမ်က္ႏွာ သံဃာ(စာတုဒၵိသံဃာ)နဲ႔ သက္ဆုိင္႐ုံပဲ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ ပုိင္တဲ့အခါမွာေတာ့ ေက်ာင္းတုိက္သံဃာ(အာရာမသံဃာ)ကပဲ ပုိင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတုိက္ျပင္ပက သံဃာဟာ ဆုိင္သာဆုိင္ ၊မပုိင္တဲ့သံဃာပါ။
ကုိယ္လွဴတဲ့သကၤန္းကုိ သံဃာေတာ္ေတြ ဘယ္လုိပဲဆုိင္ဆုိင္၊ဘယ္လုိပဲပုိင္ပုိင္ ကုိယ္ကေတာ့ သံဃာအားလုံးကုိ ရည္မွန္းၿပီး လွဴဒါန္းရမွာပါပဲ။“အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွာ ရွိရွိသမွ်သံဃာအားလုံး ၊သာသနာေတာ္မွာ ရွိခဲ့ၿပီး၊ ရွိေနဆဲ၊ရွိလတၱံ႔ သံဃာအားလုံးကုိ လွဴဒါန္းပါတယ္”လုိ႔ အာ႐ုံျပဳၿပီး“သံဃႆ ေဒမ = သံဃာအား လွဴပါ၏”လုိ႔ ႐ြတ္ဆုိလွဴဒါန္းလုိက္ရင္ ကုိယ္လွဴလုိက္တဲ့သကၤန္းဟာ “တစ္သာသနာလုံး၊ တစ္ေလာကလုံးမွာရွိတဲ့ ပုထုဇဥ္သံဃာ၊ အရိယာသံဃာ သံဃာအားလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ သံဃိကသကၤန္း” ျဖစ္သြားပါတယ္။
အမ်ားပုိင္သံဃိကသကၤန္းနဲ႔ပဲ ကထိန္ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။တစ္ပါးပုိင္ ပုဂၢလိကသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ဒါေပမယ့္ တကယ္ ကထိန္ခင္းတဲ့ အခိ်န္မွာေတာ့ “အမ်ားပုိင္ သံဃိကသကၤန္း”ကုိ “တစ္ပါးပုိင္ ပုဂၢလိကသကၤန္း” ျဖစ္ေအာင္ျပန္လုပ္လုိက္ရပါတယ္။သံဃာက ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရပါဘူး။ ပုဂၢိဳလ္ကပဲ ကထိန္ခင္းလုိ႔ ရပါတယ္။ သံဃာက ကထိန္သကၤန္းေပး႐ုံပဲ ေပးႏုိင္ပါတယ္။ သိမ္ထဲမွာ သံဃာေတာ္ေတြစုေ၀းၿပီး ကထိန္ခင္းထုိက္တဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ဉတ္ကမၼ၀ါနဲ႔ ကထိန္သကၤန္းေပးလုိက္ရပါတယ္။ ကထိန္သကၤန္းကုိ ပုဂၢလိကအျဖစ္ ပုိင္ဆုိင္သြားတဲ့ အဲဒီ ရဟန္းကမွ ကထိန္ခင္းရတာပါ။
ကထိန္သကၤန္းကုိ သိမ္ထဲမွာပဲ ေပးရေပမယ့္ ကထိန္ကုိေတာ့ သိမ္ထဲမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သိမ္အျပင္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခင္းလုိ႔ရပါတယ္။ ရဟန္းတစ္ပါးခင္းတဲ့ ကထိန္ကုိ သံဃာက၀မ္းေျမာက္ ၀မ္းသာ အႏုေမာဒနာ ျပဳလုိက္ရင္ သံဃာကလည္း ကထိန္ခင္းၿပီးသား ျဖစ္သြားတာပါပဲ။
ကထိန္ခင္းျခင္းဆုိတဲ့ ၀ိနည္းကံဟာ သံဃာ့ကံမဟုတ္၊ ပုဂၢလကံဆုိေပမယ့္ သံဃာကပဲ ကထိန္သကၤန္းေပးရ၊ ကထိန္ခင္းၿပီးရင္လည္း သံဃာအားလုံးက အႏုေမာဒနာျပဳတဲ့ သံဃာမွာလည္း ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့အတြက္ သံဃာ့ကိစၥ၊ သံဃာ့အလုပ္လုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။
“သံဃိကသကၤန္း”ကုိ “ပုဂၢလိကသကၤန္း”အျဖစ္ ကထိန္ခင္းမယ့္ ရဟန္းကုိေပးတာက သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ အပုိင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္အလွဴရွင္ေတြရဲ႕အပုိင္းကေတာ့ “သံဃိက သကၤန္း”အျဖစ္ပဲ လွဴဒါန္းရမွာပါ။ ကထိန္ခင္းတဲ့အခ်ိန္ ပုဂၢလိကသကၤန္း လုပ္မယ့္အတူတူဆုိၿပီး နဂုိကတည္းက ပုဂၢလိကသကၤန္းအျဖစ္ မလွဴဒါန္းရပါဘူး။ လွဴဒါန္းခဲ့ရင္ ပုဂၢလိကသကၤန္းကုိ သံဃာက ကထိန္ခင္းမယ့္ရဟန္းကုိ ေပးလုိ႔ မရေတာ့တဲ့အတြက္ ကထိန္ခင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ သံဃိကသကၤန္းကုိပဲ သံဃာက ကထိန္ခင္းမယ့္ ရဟန္းကုိ ေပးလုိ႔ရပါတယ္။
►ဒါေၾကာင့္ ကထိန္အလွဴရွင္ေတြအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ျကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါး၊ ရဟန္းတစ္ပါးပါးကုိ ကထိန္ သကၤန္း ရေစခ်င္တဲ့စိတ္လုံး၀မထားဘဲ ၊
“ဒီကထိန္သကၤန္းဟာ သံဃာ အားလုံးအတြက္”လုိ႔ပဲ ရည္မွန္းၿပီး သံဃာပုိင္ သံဃိကစစ္စစ္ျဖစ္ေအာင္လွဴဒါန္းၾကရပါမယ္။
►အႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီး ျပန္ေျပာရရင္ ... ကထိန္တစ္ခု အထေျမာက္ဖုိ႔အတြက္ (သုိ႔မဟုတ္) ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ဖုိ႔အတြက္ ကထိန္သကၤန္းဟာ ...
- (၁) “မုိးက်သကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိယ္တုိင္ ဘယ္သူ႔ဆီကမွ အလွဴခံမထားတဲ့ သကၤန္း၊ ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္က ဘာအရိပ္နိမိတ္မွ မျပရ၊ဘာပရိယာယ္စကားမွ မေျပာရဘဲနဲ႔ အလွဴရွင္ေတြဘက္က အလုိအေလ်ာက္ လာလွဴထားတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းမွ ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြဘက္က စ, ေျပာလုိ႔ လွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
- (၂) “မသုိးသကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ ဒီေန႔လွဴတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ ဒီေန႔ ကထိန္ခင္းမွ ကထိန္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ မေန႔ကလွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ဒီေန႔ ကထိန္ခင္းရင္ ဒီေန႔လွဴတဲ့ သကၤန္းနဲ႔ မနက္ျဖန္မွ ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
- (၃) “သံဃိကသကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ သံဃာအားလုံးကုိ ရည္မွန္းၿပီး သံဃာပုိင္အျဖစ္နဲ႔ လွဴဒါန္းတဲ့ သံဃိကသကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းမွ ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ကုိယ္ၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္ကုိ ရည္မွန္းၿပီး ကုိယ္ၾကည္ညိဳတဲ့ဆရာေတာ္ပဲ ရေစခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႔ လွဴတဲ့သကၤန္းနဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။
- ေနာက္တစ္ခ်က္ ျဖည့္စြက္ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ကထိန္သကၤန္းဟာ “ကုိယ္ပုိင္သကၤန္း” ျဖစ္ရပါမယ္။ ေခတၱခဏ ငွားယူလာတဲ့ သကၤန္း (“အငွား”သကၤန္း)နဲ႔ ကထိန္ခင္းရင္ ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ သကၤန္း(ကုိယ္ပုိင္သကၤန္း)နဲ႔ ကထိန္သကၤန္း လွဴတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ကထိန္ခင္းတဲ့အခုိက္ကေလး ေခတၱခဏငွားတဲ့ သေဘာမ်ဳိးမျဖစ္ေအာင္ အထူးသတိျပဳရပါမယ္။
ကထိန္ခင္းခြင့္ရွိတဲ့ ကာလကေတာ့ “သီတင္းကြၽတ္လျပည့္ေက်ာ္(၁)ရက္ကေန တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔အထိ တစ္လ(၂၉-ရက္)” ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတစ္လအတြင္းမွာပဲ ကထိန္သကၤန္းလွဴခြင့္ရွိပါတယ္။ ဒီတစ္လအတြင္းမွာ ခင္းမွလည္း “ကထိန္စစ္စစ္” ျဖစ္ပါတယ္။
ကထိန္ခင္းဖုိ႔အတြက္ သံဃာက သိမ္ထဲမွာ သကၤန္းေပးတဲ့ကံျပဳရတဲ့အတြက္ ကထိန္ကံေအာင္ျမင္ဖုိ႔ အနည္းဆုံး သံဃာ(၅)ပါး ရွိရပါတယ္။ကထိန္သကၤန္းေပးတဲ့ ကံျပဳတဲ့ သံဃာက (၄)ပါး၊ ကထိန္သကၤန္းခံယူသူက (၁)ပါး၊ စုစုေပါင္း(၅)ပါး အနည္းဆုံးရွိမွ ကထိန္ကံ ေအာင္ျမင္ပါတယ္။
သကၤန္းေပးဖုိ႔အတြက္သာ သံဃာလုိတာပါ။ သကၤန္းေပးၿပီးလုိ႔ ကထိန္ခင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ သံဃာ မလုိပါဘူး။ တစ္ပါးတည္း၀ါဆုိတဲ့ေက်ာင္းမွာ တစ္ပါးတည္း ကထိန္ခင္းလည္း ရပါတယ္။ အႏုေမာဒနာျပဳရမယ့္ရဟန္းတစ္ပါး ေခၚထားၿပီး၊ ႏွစ္ပါးကထိန္ခင္းလည္း ရပါတယ္။ သကၤန္းေပးတဲ့ သံဃာေတြစုံေနတုန္းမုိ႔ သံဃာနဲ႔ကထိန္ခင္းလုိက္လည္း ရတာပါပဲ။
ရဟန္းတစ္ပါးခင္းတဲ့ကထိန္ကုိ ၀ါဆုိတူေက်ာင္းတုိက္အတြင္းက ရဟန္းေတာ္ေတြပဲအႏုေမာဒနာ ျပဳစရာလုိပါတယ္။
ကုိရင္သာမေဏေတြကေတာ့ အႏုေမာဒနာ ျပဳစရာမလုိပါဘူး။ဒါေပမယ့္ တစ္ေက်ာင္းတုိက္တည္း အတူ ၀ါဆုိၾကတဲ့ သီတင္းသုံးေဖၚ ဘ၀တူအခ်င္းခ်င္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ကထိန္အာနိသင္သကၤန္း (ကထိန္ရံသကၤန္း)ေတြကုိ ကုိရင္ေတြကုိလည္း အညီအမွ် ခဲြေ၀ေပးရပါမယ္။ ကုိရင္ေတြလည္း အာနိသင္သကၤန္း(ကထိန္ရံသကၤန္း) ရပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။
တခ်ဳိ႕က ေက်ာင္းဥပစာပရိ၀ုဏ္အရံအတားတူတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္တစ္တုိက္တည္းမွာ ႏွစ္ေက်ာင္း၊ သုံးေက်ာင္း စသည္ခဲြၿပီး သီျခားစီ ၀ါဆုိတတ္ၾကပါတယ္။
ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးတစ္ခုတည္းမွာ ဘယ္ႏွေက်ာင္းပဲ ခဲြ၀ါဆုိဆုိ ကထိန္ခင္းရင္ေတာ့ တစ္ေက်ာင္းတုိက္လုံးေပါင္းၿပီး၊ကထိန္တစ္ခုတည္းပဲ ခင္းရပါမယ္။ ဒါမွ ကထိန္စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ကထိန္ခင္းၿပီးတဲ့ ေက်ာင္းတုိက္မွာ ေနာက္ထပ္ လာလွဴတဲ့ သံဃိကသကၤန္းေတြကုိ ကထိန္အာနိသင္ မရတဲ့ တျခားရဟန္းေတာ္လည္း ေ၀စု ရေစခ်င္တယ္ဆုိရင္ ခင္းၿပီးသားကထိန္ကုိ ႏုတ္လုိက္ရပါတယ္။
“ကထိန္ႏုတ္တယ္”ဆုိတာ ကထိန္ခင္းျခင္းအမႈ၊ ကထိန္ကံကုိ ႐ုပ္သိမ္းလုိက္တာပါပဲ။
ကထိန္ႏုတ္ၿပီးမွ ေနာက္ထပ္ကထိန္တစ္ခု ထပ္ခင္းလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ထပ္ခင္းရင္လည္း ကထိန္စစ္စစ္ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ကထိန္ႏုတ္လုိက္တဲ့အတြက္ ကထိန္အာနိသင္ေတြလည္း ပ်က္ျပယ္သြားပါတယ္။
ကထိန္အာနိသင္ရၿပီးသား ရဟန္းေတာ္ေတြလည္း ကထိန္အာနိသင္ လုံး၀မရေတာ့ပါဘူး။
သံဃိကလာဘ္လာဘျဖစ္တဲ့ သကၤန္းေတြကုိ သံဃာအားလုံး ရေစခ်င္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ကထိန္ႏုတ္တာပါ။
ကထိန္သာ မႏုတ္ရင္ သံဃိကသကၤန္းေတြကုိ ၀ါက်ဳိး၀ါျပတ္သူ၊ ဒုတိယ၀ါဆုိသူ၊ တျခားေက်ာင္းတုိက္ကေန ေနာက္ထပ္ေရာက္လာသူေတြ မရႏုိင္ပါဘူး။ ရခြင့္ မရွိပါဘူး။ ကထိန္ႏုတ္လုိက္တဲ့အတြက္ သံဃာအားလုံး ရခြင့္ရွိသြားပါတယ္။
-【စာရုိက္ပူေဇာ္သူ - Admin Team of Young Buddhist's Association】
-【ဆရာေတာ္အရွင္ဆႏၵာဓိက(ေရႊပါရမီေတာရ)၏ “ဂုဏ္ရွိန္ေပါင္းစုတဲ့ ဘုံကထိန္ေကာင္းမွဳ” စာမ်က္ႏွာ ၅၅- ၈၀မွ- ေကာက္ႏွဳတ္ ပူေဇာ္မွ်ေဝပါသည္။】
Credit:www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm
အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။ ။
