စစ္​သားမလုပ္​သင္​့​ေတာ့တဲ့ တိုင္​းျပည္​

စစ္​သားမလုပ္​သင္​့​ေတာ့တဲ့ တိုင္​းျပည္​

••••••••••••••••••••••••••••••

စာေရးသူ- မ်ိဳးခ်စ္

၁။

အျဖဴ​ေကာင္​​ေတြပဲ လာလာ 

အမဲ​ေကာင္​​ေတြပဲ ​ေရာက္​​ေရာက္​

​ေခ်ာက္​ထဲပဲ က် က် 

​ေရထဲပဲ ျမဳပ္​ ျမဳပ္​ ။

ကယ္​တင္​တာတို႔ 

ဘာတို႔ ညာတို႔ 

မလုပ္​ၾကနဲ႔​ေတာ့။

လက္​ပိုက္​ၿပီးသာ ျပဳံးျပဳံး​ေလး ၾကည္​့​ 

ကိုယ္​ တစ္​​ေယာက္​တည္​း ခံရမွာ မွ မဟုတ္​တာ ။

အကုန္​လုံး ခံၾကရမွာကို။

လုပ္​ခ်င္​သလိုသာ လုပ္​ၾကပါ​ေစ​ေတာ့။

၂။

ႏိုင္​ငံနဲ႔ ခ်ီၿပီး သစၥာ​ေဖာက္​လည္​း 

အခ်ိန္​တန္​ရင္​ ​ေထာင္​ က လြတ္​တယ္​။

ႏိုင္​ငံနဲ႔ဆိုင္​တဲ့ အခ်က္​အလက္​​ေတြ ​ေရာင္​းစားလည္​း

အခ်ိန္​တန္​ရင္​ ​ေထာင္​ က လြတ္​တယ္​။

အျဖဴ​ေကာင္​​ေတြ ​အသံ​ေပးရင္​ ပ်ာယာ​ေတြခတ္​တယ္​။

အမည္​း​ေကာင္​​ေတြ ​ေၾကျငာခ်က္​ထုတ္​ရင္​ ဒူး​ေတြတုန္​တယ္​။

တ႐ုတ္​ကို ​ေၾကာက္​ရပါတယ္​ .. တဲ့။

အရင္​​ေခတ္​ ​ေျပာခဲ့တုန္​း က 

ဟာသ​ေတြလုပ္​ခဲ့ၾက ။

ဆဲခဲ့ၾက ဆိုခဲ့ၾက။

အခု​ေတာ့ ..

အျဖဴ​ေကာင္​ ျဖစ္​ျဖစ္​ 

အမည္​း​ေကာင္​ ျဖစ္​ျဖစ္​ 

အားလုံးကို ​ေၾကာက္​ၾကရတဲ့ ဘ၀။

အခု​ေတာ့ .. 

​ေ၀ဖန္​မယ္​့သူ​ေတြလည္​း မ႐ွိၾက​ေတာ့။

လက္​ခုပ္​သံ ယူမယ္​့သူ​ေတြလည္​း မ႐ွိၾက​ေတာ့။

ဆဲမယ္​့ ဆိုမယ္​့ သူ​ေတြလည္​း မ႐ွိၾက​ေတာ့။

​ေဒၚလာ​စကၠဴ​ေတြ ​ေအာက္​မွာ 

​ေလာက္​​ေကာင္​​ေတြ က ​​ေက်နပ္​​ေပ်ာ္​ရႊင္​ၾကလို႔။

ဆု​ေတြ ဘာ​ေတြ ရလို႔။

တိုက္​​ေတြ ဘာ​ေတြ ​ေဆာက္​လို႔။

ကား​ေတြ ဘာ​ေတြ စီးလို႔။

​တိုင္​းျပည္​ကို ခုတုံးလုပ္​ၿပီး 

​ေငြ႐ွာ​ၾကတဲ့ ​ေကာင္​​ေတြ မ်ား​တဲ့ ​ေခတ္​မွာ 

တိုင္​းျပည္​ကလည္​း အစိတ္​စိတ္​ အပိုင္းပိုင္​းျဖစ္​လို႔။

လူ​ေတြကလည္​း အပိုင္​းပိုင္​းကြဲလို႔။

စိတ္​ဆႏၵ​ေတြကလည္​း တစ္​စစီ ကြဲလို႔။

၃။

သူပုန္​ ကို တိုက္​လို႔  

​ေပါက္​လႊတ္​ပဲစား​ေကာင္​​ေတြ   ၀ိုင္​း​ေအာ္​ၾကတဲ့အခါ 

စစ္​သား​ေတြ က ..

လူတကာ တံ​ေတြးခြက္​မွာ 

ပက္​လက္​​ေမ်ာလို႔။

ႏွစ္​ျပားမတန္​​ေအာင္​ အဆဲခံၾကရ။

႐ွိသမ်ွ အမ်ိဳးအ​ေဆြပါမက်န္​ အဆဲခံၾကရ။

ကိုယ္​လက္​အဂၤါစြန္​႔လႊတ္​ခဲ့ၾကတာ 

အသက္​စြန္​႔ခဲ့ၾကတာ 

မိသားစုကို စြန္​႔ခဲ့ၾကတာ ။

သဲထဲ ​ေရသြန္​သလို ျဖစ္​ခဲ့ရ။

၄။

အာဆာ ကို တိုက္​လည္​း အဆဲခံရ။

​ေအ​ေအ ကို တိုက္​လည္​း အ​ဆဲခံရ။

အာဆာ ကို တိုက္​တုန္​းကလည္​း 

စစ္​သား​ေတြ ​ေထာင္​က်ခဲ့ၾက။

​ေအ​ေအ ကို တိုက္​တုန္​းကလည္​း 

စစ္​သား​ေတြ ​ေထာင္​က်ခဲ့ၾက။

က်ည္​ဆံတစ္​ခ်က္​​ေၾကာင္​့ 

စစ္​ပြဲ အတြင္​းမွာ အသက္​​ေပ်ာက္​သြားၾကတဲ့အခါ 

စစ္​သား​ေတြကို လက္​ညႇိဳးထိုးၾက။

စစ္​သား​ေတြကို စြပ္​စြဲၾက။

စစ္​သား​ေတြ ကို အျပစ္​တင္​ၾက။

သူပုန္​ သူကန္​​ေတြကို တ႐ို​တ​ေသ ဆက္​ဆံၾက။

၅။

စစ္​သား က်ည္​ဆံ တစ္​ခ်က္​ က 

လူတစ္​​ေယာက္​ပဲ ​ေသတယ္​ ဆိုၾကပါစို႔။

က​ေလာင္​တံ တစ္​ခ်က္​ ​ေအာက္​မွာ 

စစ္​သား​ေတြ အႀကိမ္​ႀကိမ္​ ​ေသခဲ့ရ။

စစ္​သား မိသားစု​ေတြ အႀကိမ္​ႀကိမ္​ နာက်င္​ခဲ့ရ။

သူပုန္​သူကန္​ ကို သတ္​တယ္​လို႔ ဆိုဆို 

သတင္​း​ေပးကို သတ္​တယ္​လို႔ ​ေျပာ​ေျပာ 

စစ္​သား​ေတြ ​ေထာင္​က်တဲ့အခါ ..

တစ္​ခ်ိဳ႕​ေတြ ၀မ္​းသာ အားရျဖစ္​လို႔။

တစ္​ခ်ိဳ႕​ေတြ ​ေပ်ာ္​လို႔ ရႊင္​လို႔။

တစ္​ခ်ိဳ႕ ​ေတြ မီဒီယာစာမ်က္​ႏွာထက္​မွာ ​ေဖာ္​ျပၾကလို႔။

​ေသခ်ာတာ​ေတာ့ .. 

ဘယ္​ စစ္​သားမိသားစု၀င္​ မွ 

ခ်က္​ခ်င္​းလႊတ္​ တို႔ 

လူ႔ အခြင္​့အ​ေရး တို႔ 

ဘာအ​ေရး တို႔ ညာ အ​ေရး တို႔ မ​ေအာ္​ခဲ့ၾက။

ဘာကိုမွ မ​ေတာင္​းဆိုခဲ့ၾက။

သမၼတႀကီး ဘာညာ ဆိုၿပီး 

စကားႀကီး စကားက်ယ္​​ေတြ မ​ေျပာခဲ့ၾက။

၆။

တိုက္​​ေတာ့လည္​း အဆဲခံရ 

မတိုက္​​ေတာ့လည္​း အဆံခံရ။

အဲဒီလို တိုင္​းျပည္​မွာ 

စစ္​သားျဖစ္​ခဲ့တာကိုက 

၀ဋ္​​ေႂကြး အ​ေတာ္​ႀကီးၾကတဲ့ ​ေကာင္​​ေတြ။

အာဏာ႐ွင္​ စနစ္​ 

စစ္​သား ဘ၀ 

ကြဲကြဲျပားျပား မျမင္​ႏိုင္​​ေသးတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

စစ္​သားျဖစ္​ခဲ့တာကို က 

အကုသိုလ္​ အ​ေတာ္​ႀကီးၾကတဲ့ ​ေကာင္​​ေတြ။

စစ္​တပ္​ကို ဆဲရဲ ဆိုရဲ

စစ္​တပ္​ မ​ေကာင္​း​​ေျပာရဲရင္​ 

သူရဲ​ေကာင္​းလို ခ်ီဴက်ဴးဂုဏ္​ျပဳၾကတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

စစ္​သားျဖစ္​ခဲ့တာကို က 

လူျဖစ္​႐ႈံးခဲ့တဲ့ ​ေကာင္​​ေတြ။

စစ္​တပ္​ ကို ​ေစာ္​ကားမွ 

ထမင္​းစားလက္​မွတ္​ရမယ္​့​ေကာင္​​ေတြ ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

စစ္​သားျဖစ္​ခဲ့တာကို က

၀ဋ္​နာ ကံနာ အ​ေတာ္​ႀကီးၾကတဲ့ ​ေကာင္​​ေတြ။

၇။

စစ္​သား​ေသလို႔ 

၀ီ စတန္​း ၀ွစ္​ခ်္​ မ႐ွိ ​ေပမယ္​့

သူပုန္​ ​ေသရင္​ 

၀ီ စတန္​း ၀ွစ္​ခ်္​ ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​။

စစ္​သား မိသားစုေတြအတြက္​ 

၀ီ စတန္​း ၀ွစ္​ခ်္​ မ႐ွိ​ေပမယ္​့ 

သစၥာ​ေဖာက္​ မိသားစု​ေတြ အတြက္​ 

၀ီ စတန္​း ၀ွစ္​ခ်္​ ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​။

စစ္​သား အတြက္​ 

ဟူးမန္​း ႐ိုက္​တ္​ မ႐ွိ​ေပမယ္​့ 

သူပုန္​ သူကန္​ နဲ႔ သစၥာ​ေဖာက္​​ေတြ အတြက္​ 

ဟူးမန္​း ႐ိုက္​တ္​ ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​။

စစ္​သား​ေတြ အတြက္​ 

အျဖဴ​ေကာင္​ အမည္​း​ေကာင္​​ေတြ က 

​ေၾကျငာခ်က္​ ထုတ္​တာ မ႐ွိ​ေပမယ္​့ 

သူပုန္​ သူကန္​ နဲ႔ သစၥာ​ေဖာက္​​ေတြ အတြက္​ 

အျဖဴ​ေကာင္​ အမည္​း​ေကာင္​​ေတြ က 

​ေၾကျငာခ်က္​ ခဏ ခဏ ထုတ္​ၾကတဲ့ တိုင္​းျပည္​။

အမ်ိဳသားရင္​ၾကား​ေစ့​ေရး စကားလုံး​ေအာက္​မွာ 

သူပုန္​ သူကန္​ နဲ႔ သစၥာ​ေဖာက္​​ေတြပါ 

လြတ္​ၿငိမ္​းခ်မ္​းသာခြင္​့ ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​။

၈။

​ေရႀကီးလည္​း မသြားၾကနဲ႔​ေတာ့။

​ေျမၿပိဳလည္​း မသြားၾကနဲ႔​ေတာ့။

ငလ်င္​လႈပ္​လည္​း မသြားၾကနဲ႔​ေတာ့။

ဘာပဲျဖစ္​ျဖစ္​ မသြားၾကနဲ႔​ေတာ့။

ကိုယ္​့​ေသနတ္​ကို တိုက္​ရင္​း

ကိုယ္​့ ​ေက်ာပိုးအိတ္​ကိုျပင္​ရင္​း 

ကိုယ္​့ မိသားစုအိမ္​မွာ ​ေနရင္​း

ကိုယ္​့ ကို အသက္​အႏၱရာယ္​ မျပဳမခ်င္​း 

​ေအး​ေအးလူလူသာ ​ေနၾက​ေတာ့။

အဆဲခံရတာမ်ားတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

အဆဲမခံရဖို႔ ၿငိမ္ျ​ငိမ္​​ေလးသာ ​ေနၾက​ေတာ့။

အျပစ္​​ေျပာတာမ်ားတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

အျပစ္​​ေျပာမခံရဖို႔ တိုးတိုးသက္​သာ ​ေနၾက​ေတာ့။

စစ္​သား​ေတြ အတြက္​ 

၀ီ စတန္​း ၀ွစ္​ခ်္​ မ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

ကိုယ္​့ အသက္​ကို မထိပါး​ေသးသမ်ွ 

မသိသလိုသာ ​ေနၾက​ေတာ့။

စစ္​သား​ေတြ အတြက္​ 

ဟူးမန္​း ႐ိုက္​ခ်္​ မ႐ွိတဲ့ တိုင္​းျပည္​မွာ 

ကိုယ္​့ မိသားစု ကို မ​ေစာ္​ကား​ေသးသမ်ွ 

မဆိုင္​သလိုသာ​ေနၾက​ေတာ့။

၉။

​ေသနတ္​သံၾကားတာနဲ႔ 

​ေဒၚလာစား​ေတြ ​ေအာ္​ၾကမယ္​။

အျဖဴ​ေကာင္​​ေတြ ​ေျပာၾကမယ္​။

အမည္​း​ေကာင္​​ေတြ ​ေၾကျငာခ်က္​ထုတ္​ၾကမယ္​။

စစ္​တပ္​မုန္​းတီး​ေရးသမား​ေတြ ဆႏၵျပၾကမယ္​။

စစ္​တပ္​ ဆဲခ်င္​တဲ့​ေကာင္​​ေတြ ဆဲၾကမယ္​။

စစ္​တပ္​​ေၾကာင္​့ အျပစ္​ပုံခ်မယ္​့​ေကာင္​​ေတြ ၀င္​​ေယာင္​ၾကမယ္​။

ကီးဘုတ္​ကိုင္​ၿပီး စစ္​တိုက္​မယ္​့​ေကာင္​​ေတြ စစ္​တိုက္​ၾကမယ္​။

၁၀။

သစၥာ​ေဖာက္​​ေကာင္​​ေတြလိုမ်ိဳး 

လူရာအသြင္​းမခံရ​ေတာ့တဲ့ 

အဲဒီလို တိုင္​းျပည္​မွာ ။

က်​ေနာ္​တို႔တစ္​​ေတြ 

စစ္​သား မလုပ္​သင္​့​ၾက​ေတာ့။

မ်ိဳးခ်စ္​

၇၊​ေမ၊၂၀၁၉။

၂၂၀၀ နာရီ။

မူရင္းလင့္

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=582412005613437&id=100015339271581

နွစ္​​ေပါင္​း ၅၀ အတြင္​းရခိုင္​ျပည္​နယ္​ကို အရယူရန္​ႀကိဳးစားရျခင္​းအ​ေၾကာင္​း

နွစ္​​ေပါင္​း ၅၀ အတြင္​းရခိုင္​ျပည္​နယ္​ကို အရယူရန္​ႀကိဳးစားရျခင္​းအ​ေၾကာင္​း

အေမရိကန္ သိပၸံပညာရွင္မ်ားအဖြဲ ့ (National Science Board) မွ ပညာရွင္ျဖစ္သူ ဂ်ိမ္းစ္ (James Lawrence Powell) က ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာမႈ ့နဲ ့ပက္သက္တဲ့ စာတမ္းေတြကုိ ေလ့လာၾကည့္တာ စာတမ္းေပါင္း ၂၄၂၁၀ ကုိေတြ ့တယ္။ ဒီစာတမ္းကုိ သိပၸံပညာရွင္ဦးေရ ၆၉၄၀၆ ဦးကေရးတယ္။ ဒါက ၂၀၁၃ နဲ ့ ၂၀၁၄ ၾကား၊ တစ္ႏွစ္အတြင္းမွာေရးတဲ့ စာတမ္းအေရအတြက္။ အားလုံးလုိလုိိက ကမၻာႀကီး ပူေႏြးမႈ ့ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ မီးခုိးေငြ ့ေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။

ေဒါက္တာ ဟန္ဆန္ (Dr.Hansen) ဆုိတဲ့လူက ပညာရွင္ေတြၾကားမွာ အေတာ္ဆုံးလူ။ နာဆာမွာညြန္ၾကားေရးမႈးအျဖစ္ လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံနဲ ့ ပက္သက္ၿပီး စာအုပ္တစ္အုပ္ေရးခဲ့တယ္။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာမႈ ့ေၾကာင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံကုိ ဘယ္လုိအက်ဳိးသက္ေရာက္ႏုိင္လဲဆုိတဲ့အေၾကာင္း။ ေက်ာက္မီးေသြး၊ ေရနံနဲ ့ဂက္စ္ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကေတာ့ ကမၻာႀကီးပူလာတာဟာ သူတုိ ့ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆုိၿပီး ျငင္းၾကတယ္။

ႏုိင္ငံတကာ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲမႈ ့ကို ေလ့လာတဲ့အဖြဲ ့ (The International Panel for Climate Change – IPCC) က ဒီလုိခန္ ့မွန္းတယ္။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာေတာ့ ေရခဲေတာင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္တယ္။ ေပ်ာ္ေတာ့ ပင္လယ္ထဲကို စီး၀င္တယ္။ စီး၀င္ေတာ့ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္က တျဖည္းျဖည္းျမင့္လာတယ္။ ၂၂-ရာစုေခတ္မွာ ကမၻာႀကီးပူေႏြးမႈ ့ေၾကာင့္ ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္ဟာ တစ္မီတာမဟုတ္ရင္ ႏွစ္မီတာေလာက္ျမင့္တက္လာမယ္လုိ ့ ေျပာတယ္။ ဘယ္ေလာက္ျမင့္မလဲဆုိတာကုိ အတိအက်ေျပာလုိ ့မရေပမဲ့ ျမင့္တက္လာမွေသခ်ာေနၿပီလုိ ့ ေျပာတယ္။ ေျပာတဲ့လူက ေဒါက္တာ ဟန္ဆန္။

နိမ့္တဲ့ေဒသေတြက ပုိၿပီးခံစားရမယ္။ အထူးသျဖင့္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္လုိ ႏုိင္ငံေတြ။ ဒီႏုိင္ငံေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ေရျမဳပ္ေနၿပီ။ အနာဂတ္မွာ ပိုဆုိးလာမယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ေျမာက္ပုိင္းနဲ ့စစ္တေကာင္းေတာင္တန္းေတြကလြဲရင္ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္း ၂၅-ႏွစ္ အတြင္းမွာ ေရေအာက္ထဲကို ေရာက္သြားမယ္လုိ ့ေဒါက္တာ ဟန္ဆန္က ေျပာတယ္။

ဒါဆုိရင္ ေမးစရာေမးခြန္းတစ္ခုရွိတယ္။ တကယ္လုိ ့ေရေအာက္ထဲကုိ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံေရာက္သြားရင္ လူဦးေရ သန္း ၁၇၀-ေလာက္ ဘယ္မွာသြားေနမလဲ။ ေနာက္ၿပီး ဒီႏုိင္ငံက တျဖည္းျဖည္း လူဦးေရက ေပါက္ကြဲထြက္ေနတယ္။

ဒါကုိ ေျဖရွင္းဖုိ ့ UN က ဦးေဆာင္လုပ္ေနတယ္။ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လူေတြကုိ ျမန္မာျပည္ထဲကို ပုိ ့ဖုိ ့လုပ္ေနတယ္။ OIC နဲ ့ UN တုိ ့ေပါင္းတယ္။ အေမရိကန္နဲ ့ ယူေကက ေထာက္ခံတယ္။

၂၀၅၀-ခုႏွစ္ၾကရင္ သူ ့လူဦးေရကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က လုံး၀ႏုိင္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒိလူဦးေရကုိ ျမန္မာျပည္က ေကၽြးရလိမ့္မယ္လုိ ့ ပညာရွင္ေတြက ခန္ ့မွန္းေနၾကၿပီ။ ဒီလုိျဖစ္ေအာင္ UN/OIC ၊ အေမရိကန္နဲ ့ ယူေကတုိ ့က အခုကတည္းက ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။

ပေရာ္ဖက္ဆာ ” ေရး” (အိႏၵိယလူမ်ဴိး) က တျဖည္းျဖည္းေရျမဳပ္လာေနေသာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံနဲ ့ပက္သက္၍ အိႏၵိယႏုိင္ငံႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိ ့အတြက္ျပႆနာ (“Conflict Ahead for India, Myanmar: Drowning Bangladesh” on July 12, 2012.) လုိ ့ေခၚတဲ့ စာတမ္းတစ္ခုေရးတယ္။ ပေရာ္ဖက္ဆာေရးက သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆုိင္ရာ ပညာရွင္။

အဲဒိစာတမ္းထဲမွာ ဘာပါလဲဆုိေတာ့ ၂၀၂၅-ခုႏွစ္ၾကရင္ ေျမနိမ့္ပုိင္းမွာေနတဲ့ လူဦးေရသန္း ၅၀-နဲ ့ ၈၀-ၾကားက ဘင္ဂါလီေတြကုိ ေနရာေရႊ ့မယ္။ ဂဂၤါျမစ္ေအာက္ပုိင္းမွာေနတဲ့ ဘင္ဂါလီေတြ။ ဒီကိစၥက လုံး၀ကို ေရွာင္လြဲလုိ ့မရတဲ့ကိစၥ။ မလုပ္မေနရ လုပ္ရမဲ့ကိစၥ။ မလုပ္ရင္ ေရျမဳပ္ၿပီးေသၾကလိမ့္မယ္။ အိႏၵိယႏုိင္ငံနဲ ့ျမန္မာအတြက္ ဒီကိစၥက အေရးႀကီးတယ္လုိ ့ေထာက္ျပတယ္။ ဘင္ဂါလီ လူဦးေရ သန္း ၁၅၀-ေလာက္က ႏွစ္ေပါင္း ၂၅-ႏွစ္နဲ ့ ၃၀-အတြင္းမွာ အိမ္နီးျခင္းႏုိင္ငံေတြျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ ့အိႏၵိယႏုိင္ငံကုိ ေရာက္လာၾကလိမ့္မယ္။ အိႏၵိယနဲ ့ျမန္မာကလြဲရင္ က်န္တဲ့ေနရာ မရွိေတာ့ဘူးလုိ ့ စာတမ္းမွာေရးထားတယ္။

အိႏၵိယက သိတဲ့အတုိင္း လူဦးေရသန္းေထာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ သူလည္း လူေတြ တအားမ်ားေနၿပီ။ ဘင္ဂါလီေတြကို သူ ့ႏုိင္ငံမွာ လက္ခံဖုိ ့မျဖစ္ႏုိင္ဘူးလုိ ့ စာတမ္းမွာ ျပန္လည္ေထာက္ျပထားတယ္။

ဒါဆုိရင္ ဘယ္ႏုိင္ငံျဖစ္မလဲဆုိေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံ။ ျမန္မာဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ထက္ ငါးဆေလာက္ႀကီးတယ္။ လူဦးေရက သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္။ ေျမေကာင္းတယ္။ သယံဇာတေပါတယ္။ ဒီႏုိင္ငံဟာ အေကာင္းဆုံးေနရာပဲဆုိတာ အျငင္းပြားစရာ မရွိဘူးလုိ ့ စာတမ္းက ေျပာတယ္။

စာတမ္းထဲမွာ ထပ္ၿပီးေထာက္ျပတာက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏုိင္ငံဟာ ဒီကိစၥကုိ ျဖစ္ဖုိ ့ ရခုိင္ျပည္နယ္ထဲမွာ က်ဳိးစားၿပီး ဖန္တီးေနတယ္လုိ ့ေျပာတယ္။ အဂၤလိပ္လုိကေတာ့ Foothold လုိ ့ေခၚတယ္။ စတင္ေျခခ်ေနၿပီလုိ ့ ဘာသာျပန္ရမယ္ထင္တယ္။ အဲဒါကေတာ့ အားလုံးသိတဲ့အတုိင္း So called ရုိဟင္ဂ်ာ။ တကယ့္ကုိ မဟာဗ်ဴဟာက်က် စီမံကိန္းလုိ ့ေျပာတယ္။ အဲဒိကေနတဆင့္ တႏုိင္ငံလုံး တျဖည္းျဖည္းနဲ ့၀ါးၿမိဳမယ္။

ဘုန္းေက်ာ္ (ၾသစေတ်းလ်)

Refs;

1) Comments to the article from Hla Oo’sBlog: UN Preparing Burma Absorb Sinking Bangladesh’s Millions ( January,28,2014).

Ref:https://www.facebook.com/100025137647188/posts/385511242296794?s=100006603304750&v=i&sfns=mo

UN Preparing Burma Absorb Sinking Bangladesh’s Millions

(Partly basing on the article from The INDIA AMERICA TODAY on July 12, 2012.)

President Thein Sein Met UNSG Ban Ki-Moon.

The completely-biased and one-sided ways the UN, OIC, US, UK, and other Powers-to-be of the so-called New World Order are constantly pressuring Burma for the better treatment of at least a million Bengali-Muslim illegal immigrants on the Bangladeshi border are quite baffling for most Burmese especially the Buddhists. 

But for me the reason is quiet clear from the very beginning. All these super-powers of our world have been patiently and quietly preparing Burma to absorb the millions and millions of displaced Muslims from slowly-sinking Bangladesh. 

For them UN and OIC and US, especially the OIC, the 60 million Buddhists in Burma are to be sacrificed for the welfare of 180 million Muslims from Bangladesh which is slowly sinking and by the year 2050 she will not be a viable nation no more, period.

President met UN's Vijay Nambia.

That is the reason Ban Ki-Moon's Special Adviser On Myanmar (Burma) Vijay Nambia a friendly Indian Hindu has been frequently visiting Burma and most of the time there talking softly and persuasively into our President Thein Sein's ears.

Please keep in mind that India has no plan to absorb millions and millions of Bangladeshi Muslims the fellow South Asians, and UN's Vijay Nambia was also a seasoned Indian diplomat for whom India's interest always come first. Not Burma's or not even UN's.

And since ex-General Thein Sein publicly declared  in 2011 his hard-line stance to send all Bengali-Muslims away to third countries our Presidnet Thein Sein has been dramatically softened down by UN and US and OIC to even considering of granting them so-called Rohingyas full Burmese citizenship.

That is the reason that so-called Special Rapporteur On Human Rights in Myanmar (Burma)Tomas Quintana a closet-Muslim has been bad-mouthing and aggressively applying so much pressure on Thein Sein simultaneously as Nambia was nicely persuading Thein Sein to soften his attitude towards Bengali-Muslims in particular and Bangladeshi Muslims in general.

IMHO United Nations is basically pulling a standard "Bad Cop - Good Cop" police routine on Burma's President Thein Sein and his ministers and unfortunately they seem to be buckling under that stupid crap.

Following article titled “Conflict Ahead for India, Myanmar: Drowning Bangladesh” by Indian-American-Academic-and-Environmentalist Professor Ray Bawarchi from The India America Today on July 12, 2012 basically laid down the foundation for that eventual reality of relocating at least 50 to 80 millions Bangladeshi Muslims currently living on the low-lying delta areas of River Ganges (Gingar-Myit in Burmese) by as early as 2025 just a little more than 10 short years from now.

Conflict Ahead for India, Myanmar: Drowning Bangladesh

The primary news story out of Myanmar these days is the gradual opening of the nation and its ongoing political reforms. 

Former political prisoner, Aung San Suu Kyi, is now a member of parliament. Not only is the Nobel laureate no longer under house arrest; she’s been on a tour of Europe. The reasons for this rapid liberalization of a nation, which until recently had been completely controlled by a military dictatorship, are complex. 

The growing food crisis may factor more heavily into the situation than is generally acknowledged. The need for food can override the fear of guns. Maybe the dictatorship realized this just in time.

No matter what the reasons for the change and no matter what direction the government ultimately takes, there is another source of unrest in Myanmar. This impending conflict will also directly involve India and Bangladesh and is essentially unavoidable. This conflict will be initiated neither by the clash of armies nor ideologies. Rather, this conflict will be initiated by nature. 

As a by-product of climate change sea levels are slowly rising. The rate at which sea levels are rising varies depending on various assumptions but the overall trend is indisputable. Even the most conservative estimates of rising sea levels indicate that Bangladesh will be underwater by 2050. Other projections put the time as soon as 2025.

What then? What happens to the more than 150 million people of Bangladesh? More importantly, where do they go? If simply moving into India were the answer then Bangladesh likely would not exist in the first place. 

By 2050 the lower-half of Bengal Active Delta will be completely underwater.

Moving into Myanmar however, seems even more implausible. Despite the aforementioned political reforms in Myanmar, one area where matters have not improved and may have even worsened is the treatment of the Muslim minority in the mostly Buddhist country. 

The Muslim minority, mostly of South Asian descent, are the targets of open discrimination and marginalization. According to a report on Reuters News Service, the Rohingya, as they are known, are denied citizenship and are forced to live as refugees within their own nation. Given their treatment, what is the likelihood that Myanmar will welcome millions of more Muslims?

The conflict is not desired, it is inevitable. The previous solution of segregation by religious affiliation cannot continue. More than a 150 million people are going to be displaced at some point over the next thirty years into areas where they are neither wanted nor want to go. Something has to give and it will affect the whole region.

The areas of South Asia and South East Asia are among the world’s most densely populated areas. The scarcity of resources, including such basics as water and food, exhibit great stress upon the entire region. The already omnipresent food insecurity in the area will only get worse as farm land goes underwater. Here is where conflict becomes unavoidable. Food goes beyond political and religious ideology. Survival trumps all else.

This disaster is already underway and will continue in slow motion for decades. That will not make the results any less tragic and may make matters worse by postponing action. None of the countries that will be most affected appear ready to accept even small numbers of refugees. 

Yet people will have to move because there will be no other choice. It is not at all clear what path will be taken as this uncontrollable population shift occurs among ethnic and religious groups that have been historically at odds. What seems most likely is large numbers confined to the margins, a type of South Asian Palestine. No one can want that alternative. What can be done?

Conflict appears to be unavoidable. This looming problem is too big for individuals to effectively have any real impact. It will require the coordinated efforts of the governments of India, Bangladesh and Myanmar, at the very minimum, and must rise above creating another class of refugees within their own lands. 

There are numerous barriers to addressing this possible catastrophe, and there is no ready solution. Inaction, however, will only make matters worse.

Thankfully this debate must happen in India and can avoid the idiocy of global warming deniers that would prevent discussion of such matters in America. 

(Ray Bawarchi (b. 1962) is an American author, environmentalist, and columnist. Born in North Carolina, Bawarchi has lived throughout the US. He is a graduate of the University of North Carolina and holds a Ph.D. in clinical psychology from Auburn University. 

His early career in psychology involved working in inpatient psychiatric facilities and correctional institutions. He subsequently practiced in a diverse and extensive private practice in Colorado. At present Bawarchi is a professor of psychology at a large public university.)

----------------------------------------------------------------------------------------------------------(Following is a relevant comment posted by a well-informed Burmese-American at  Australian National University ANU’s New Mandala Blog’s Post titled “Sleeping Dogs” by Matt Schissler from Paung-Ku Project in Burma. The commenter has also provided the WWW link to Ray Bawarchi’s above excellent article “Conflict Ahead for India, Myanmar: Drowning Bangladesh.” Thanks a million to U Aung Moe for that!)

Posted by Aung Moe on January 25, 2014 at 6:19 AM

It is incredibly naive that many people including the Guest Contributor Matt Schissler himself honestly believe the peaceful coexistence with Muslim minority who are basically Bengali-speaking descendants of Bangladeshi-Migrants is eventually achievable in predominantly-Buddhist Burma.

The enormous Islamic elephant sitting in the room is the neighboring Bangladesh which is slowly sinking and trying to find a place large enough for her nearly 180 million Muslims within next 30 or 40 years.

Burma which is 5 times larger than tiny Bangladesh and with only 60 million Buddhist population is a perfect place to move in. Can anyone imagine what horrible things 180 million Muslims could do to a native Buddhist people of only 60 millions. History wasn’t really kind to the Buddhists at all.

Pakistan, Afghanistan, Indonesia, Malaysia, CHT (Chittagong Hill Tracts) in Bangladesh are the solid proof of that Islamic horror fallen unfortunately upon native Buddhist people.

For them Bangladeshis to establish a toe-hold in neighbouring Burma’s Arakan through so-called Rohingya (Bengali-Muslims) is not a dream but a real strategic plan. From there they will swallow alive whole Buddhist Burma like they have been doing to the Yakhine-Buddhists for many decades since 1942.

And Burmese Buddhists (especially the Sangha or Monks) know that very well and they have been fighting back for years and years since 1962 as the Muslim numbers exponentially grow in Burma from less than 4% in 1962 to now more than 15% or even nearly 20% according to some aggressive Islamic organizations.

My fellow Burmese-Buddhists are now fighting back for the ultimate survival of their race, religion, and culture and thus the peaceful coexistence with Bengali-Muslims is not a real option for them as long as that existential threat from Bangladesh is right there on the Western Border.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Posted by Ohn on January 25, 2014 at 10:56 PM

Thanks truly, U Aung Moe for that explicit and succinct explanation.

That is indeed seemingly genuine belief among the military circles and also now fully subscribed by majority government employees and of course “mainstream” politicians as single most agreed upon policy regarding this wretched group of human beings.

So there it is busy bodies. Something to work on all spelled out. Analyse and critique or defend it like a baby.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Posted by Moe Aung on January 26, 2014 at 6:57 PM

Clear and present danger. The generals can milk it for ever more. Thank heavens for the Tatmadaw!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

By the year 2100 most of Bangladesh will be completely underwater.

ျမန္မာျပည္ရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး

ျမန္မာျပည္ရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ ေမြးဖြားသည့္ သို႔မဟုတ္ ႀကီးပ်င္းသည့္ ပင္လယ္ရပ္ျခား တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္အစိုးရမွ တရားဝင္ထုတ္ျပန္ထားသည့္ စာရင္းအရ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ လူဦးေရ စုစုေပါင္း၏ ၃ % ခန႔္ရွိသည္ဟု သိရသည္။ လက္ေတြ႕တြင္မူ ဤအေရအတြက္ထက္ ပိုမိုမ်ားျပားနိုင္သည္ဟု ခန႔္မွန္းၾကသည္။ ခြဲျခား ဆက္ဆံျခင္းခံရမည္ကို စိုးရိမ္၍ မိမိကိုယ္ကို ဗမာဟု ေျပာဆိုေနသူမ်ား၊ ကျပားမ်ား၊ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္း အထက္ျမန္မာျပည္အတြင္းသို႔ အလုံးအရင္းအလိုက္ တရားမဝင္ ေျပာင္းေရႊ႕လာသူမ်ားသည္ စာရင္းတြင္ထဲတြင္ ပါဝင္ျခင္း မရွိဟု ခန႔္မွန္းရသည္။
လက္ရွိအေျခအေနတြင္ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို စစ္ဘက္အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ အစုအစပ္ လုပ္ကိုင္ေနသည္ ဆိုဦးေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းအမ်ားစုကို ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ပိုင္ဆိုင္ၾကသည္ဟု ဆိုနိုင္သည္။ ထို႔အျပင္ ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အမ်ားစုသည္ ပညာေရးကို အေလးထားသျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရး (တကၠသိုလ္ ပညာေရး) အထိ ဆည္းပူးသင္ယူၾကသျဖင့္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ ပညာတတ္ လူတန္းစားတြင္လည္း တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အေတာ္မ်ားသည္။

လူဦးေရ
ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေအာက္ျမန္မာျပည္တြင္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အုပ္စု (၃)စုေနထိုင္ၾကသည္။
ဖူက်န႔္ျပည္နယ္မွ ဟုတ္ကင္လူမ်ိဳး (အကၤ်ီရွည္၊ လက္ရွည္)
ကြမ္တုန္းျပည္နယ္မွ ကြမ္းတုန္လူမ်ိဳး (အကၤ်ီတို၊ လက္တို)
ဖူက်န႔္ႏွင့္ ကြမ္တုန္းျပည္နယ္မွ ဟတ္ကားလူမ်ိဳး (စက)
ျမန္မာနိုင္ငံရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားအနက္ ဟုတ္ကင္ႏွင့္ ကြမ္တုန္းတို႔မွာ ၄၅ % ခန႔္ရွိသည္။ ဟတ္ကားလူမ်ိဳးမ်ားကိုမူ ၎တို႔၏ မူလဌာေနကို အစြဲျပဳ၍ ဖူက်န႔္ (福建省) မွလာသူကို အကၤ်ီရွည္ ဟတ္ကားႏွင့္ ကြမ္တုန္း (廣東省) မွလာသူကို အကၤ်ီတို ဟတ္ကားဟု ထပ္မံခြဲျခားထားသည္။ ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္မ်ားအနက္ ကြမ္းတုန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အဆင္းရဲဆုံး၊ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ေကာင္းသည့္ ဟုတ္ကင္မ်ားသည္ အခ်မ္းသာဆုံးဟု ျမန္မာမ်ားအၾကားတြင္ ေရွးရိုးစြဲအျမင္မ်ား ရွိသည္။
အထက္ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ေဒသတြင္ အေျခခ်သည့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ ယူနန္ျပည္နယ္ဘက္မွ လာသည့္ ယူနန္လူမ်ိဳး၊ ပန္းေသးမ်ားႏွင့္ ကိုးကန႔္လူမ်ိဳးမ်ား အဓိကျဖစ္သည္။ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားတြင္ ေတာင္ယာလုပ္ငန္းႏွင့္ အသက္ေမြးသည့္ ကိုးကန႔္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရမွ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳထားသည့္ ရွမ္းျပည္နယ္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႕တြင္မူ ကိုးကန႔္တို႔သည္ ရွမ္းမ်ားႏွင့္ ဘာသာစကား အပိုင္းမွာေရာ၊ မ်ိဳးရိုးအပိုင္းမွာပါ ဆက္စပ္မွု မရွိေခ်။ အစၥလာမ္ဘာသာကို ကိုးကြယ္ယုံၾကည္သည့္ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းျဖင့္ အသက္ေမြးၾကသူ မူဆလင္ ပန္းေသးမ်ားကိုလည္း ေဒသခံမ်ားအျဖစ္ ယူဆထားသည္မွာလည္း အခ်ိန္ကာလ အေတာ္ေလး ၾကာျမင့္ၿပီျဖစ္သည္။ ကိုးကန႔္ႏွင့္ ပန္းေသးမ်ားမွာ ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္လူဦးေရ၏ ၂၁ % ခန႔္ရွိသည္။ က်န္တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားမွာ တ႐ုတ္ ျမန္မာ ‘ကျပား’မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ယဥ္ေက်းမွု।ဘာသာစကား

ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္မ်ားသည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဗမာစကားအား မိခင္ဘာသာစကားအျဖစ္ ေျပာဆို အသုံးျပဳၾကသည္။ တ႐ုတ္ေက်ာင္းတက္သူမ်ားလည္း ရွိေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္လို အေလာေတာ္ သို႔မဟုတ္ ကၽြမ္းက်င္စြာ ေျပာဆိုနိုင္သူလည္း မနည္းပါ။ ဖူထုန္းဟြ (အဂၤလိပ္လို Mandarin) ေခၚ ႐ုံးသုံး တ႐ုတ္စကားအျပင္ အျခား ေဒသႏၲရ ဘာသာစကားမ်ား ျဖစ္သည့္ ဟုတ္ကင္ (မင္နန္) စကားကို ေအာက္ျမန္မာျပည္တြင္လည္းေကာင္း ထိုင္ဆန္းကြမ္းတုန္စကားႏွင့္ ယူနန္စကားကို အထက္ျမန္မာျပည္တြင္လည္းေကာင္း ေျပာဆို အသုံးျပဳၾကသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရွိနိုင္သည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္းလက္ထက္ (၁၉၆၂-၁၉၈၈)အၾကားတြင္ တ႐ုတ္ေက်ာင္းမ်ားအား ပိတ္ပင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္စကား ေျပာတတ္သူ ေလ်ာ့နည္းခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ယေန႔ေခတ္ ကမၻာအဝွမ္းတြင္ တ႐ုတ္စာ၊ တ႐ုတ္စကား အေရးပါလာေသာေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္လည္း တ႐ုတ္ေက်ာင္း အေရအတြက္ တိုးပြားလ်က္ရွိသည္။ ယင္း တ႐ုတ္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားသာမက ဗမာႏွင့္ အျခားတိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ားပင္ တက္ေရာက္သင္ယူေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

ကိုးကြယ္ယုံၾကည္မွု
ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္အမ်ားစုမွာ တာအိုဘာသာ၊ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာ ေရာယွက္လၽွက္ရွိသည့္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို ယုံၾကည္ကိုးကြယ္ၾကသည္။ ကြမ္ယင္မယ္ေတာ္အား ကိုးကြယ္ျခင္းမွာ သိသာထင္ရွားသည့္ သာဓက တစ္ခုျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ႏွစ္ကူး ကဲ့သို႔ေသာ တ႐ုတ္ရိုးရာ ပြဲေတာ္မ်ားကိုလည္း ဘုံေက်ာင္းမ်ားတြင္ က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ဘုံေက်ာင္းမ်ားသည္လည္း ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္မ်ား စုေဝးရာ၊ မိမိတို႔၏ ရိုးရာဓေလ့ ထုံးတမ္းအစဥ္အလာမ်ားအား ထိန္းသိမ္းရာ ေနရာ ျဖစ္သည္။ ပန္းေသးမ်ားမွာမူ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

အမည္
ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္အမ်ားစုသည္ ျမန္မာအမည္ေရာ တ႐ုတ္အမည္ပါ ရွိတတ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ တ႐ုတ္အမည္ႏွင့္ အသံထြက္ ဆင္တူသည့္ ျမန္မာအမည္ မည့္တတ္ၾကသည္။ ဥပမာ ျမန္မာအမည္ ‘ခင္ေအာင္’ဟု ေခၚသည့္ တ႐ုတ္တစ္ဦး၏ တ႐ုတ္အမည္မွာ 慶豐 (ခ်င့္ဖုန္း) ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္နိုင္သည္။ ဤကဲ့သို႔ တ႐ုတ္ ျမန္မာ ခပ္ဆင္ဆင္ အမည္ မမည့္သည့္ တ႐ုတ္လည္း အမ်ားအျပား ရွိသည္။
တ႐ုတ္တို႔၏ ဓေလ့အရ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားအား ကင္မြန္းတပ္ရာတြင္ မ်ိဳးရိုးအမည္ကို ပထမဆုံး စာလုံးအျဖစ္ ေပးေလ့ရွိသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ဘုံေက်ာင္းတာဝန္ခံတစ္ဦး၏ အဆိုအရ ရန္ကုန္တြင္ အေတြ႕မ်ားသည့္ မ်ိဳးရိုးအမည္မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။
လီ (李)
ဖုန္ (彭)
ရွီ (時)
တုန္ (董)
မင္ (閔)
န်ိဳ (牛)
ပ်ဲန္း (邊)
ရွင္း (辛)
ကြမ္း (關)
ရႊီ (徐)

ပညာေရး
ျမန္မာရွိ တ႐ုတ္မ်ား ပညာေရးအား အေလးထားပုံကို ေဆးပညာ၊ အင္ဂ်င္နီယာႏွင့္ ပါရဂူဘြဲ႕ရသူ လူတန္းစားတြင္ တ႐ုတ္တို႔၏ အခ်ိဳးအဆ မ်ားျပားသည့္ အခ်က္မွ ေတြ႕ရွိနိုင္သည္။ အကယ္၍ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ နိုင္ငံသားစိစစ္ေရးကဒ္ (တိုင္းရင္းသား မွတ္ပုံတင္ကဒ္) မရွိသူ အက္ဖ္အာစီကဒ္ ကိုင္ေဆာင္သူ တ႐ုတ္မ်ား တကၠသိုလ္တြင္ ေဆး၊ အင္ဂ်င္နီယာကဲ့သို႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း လိုင္းမတက္ရဟု ကာလၾကာျမင့္စြာ ပိတ္ပင္ထားျခင္း မရွိလၽွင္ အဆင့္ျမင့္ ပညာအရည္အခ်င္းဘြဲ႕မ်ား ရရွိသူ တ႐ုတ္ဦးေရ အခုထက္ ပိုမိုမ်ားျပားနိုင္ေၿခ ရွိသည္။ ယေန႔တြင္ ျပည္တြင္း ကန႔္သတ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေငြေၾကးတတ္နိုင္သည့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး မိဘမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ားအား ထိုင္း၊ မေလး၊ စကၤာပူ သို႔မဟုတ္ အေမရိက စသည့္ နိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ကာ တကၠသိုလ္ ပညာကို ဆက္လက္ ဆည္းပူးေစသည္။

သမိုင္း
သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္သည့္ အေစာဆုံးကာလမွာ တ႐ုတ္ ဆုန႔္မင္းဆက္ (ေအဒီ ၉၆၀ မွ ၁၂၇၉)၊ ပုဂံေခတ္ကာလ ဝန္းက်င္တြင္ ျဖစ္သည္။ ၁၈ ရာစုႏွစ္ပိုင္းတြင္ မင္မင္းဆက္မွ သမီးေတာ္တစ္ဦးသည္ လက္ရွိ ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ကိုးကန႔္ေဒသတြင္ အေျခခ်ခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ကုန္သည္မ်ားမွာမူ ဧရာဝတီျမစ္ဝွမ္းရွိ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕အထိ သြားေရာက္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ၿမိဳ႕ေတာ္ အမရပူရၿမိဳ႕တြင္ အေျခခ် ေနထိုင္လာၾကသည္။ ၁၈၅၉ ခုႏွစ္ မင္းတုန္းမင္းက ၿမိဳ႕ေတာ္ကို အမရပူရၿမိဳ႕မွ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ခ်ိန္တြင္ တ႐ုတ္ရပ္ကြက္သာလၽွင္ အမရပူရတြင္ပင္ ေနရစ္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
၎တို႔၏ ေနာက္လာေနာက္သားမ်ားသည္ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ စုလ်ားရစ္ပတ္ၾကကာ အမရပူရၿမိဳ႕ခံ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ အလုံးအရင္းလိုက္ ေျပာင္းေရႊ႕သည့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ေနာက္တစ္သုတ္မွာ ၁၈၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ၿဗိတိသၽွ ကိုလိုနီေခတ္တြင္ ျဖစ္သည္။ ၿဗိတိသၽွ ကိုလိုနီအစိုးရက တ႐ုတ္ႏွင့္ အိႏၵိယနိုင္ငံသားမ်ား ျမန္မာသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနထိုင္ေရးကို အားေပးသည္။ ထို႔အျပင္ ႀကီးပြားခ်မ္းနိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားလည္း ရွိေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး အေျမာက္အျမား ျမန္မာျပည္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ တခ်ိဳ႕မွာ မေလးရွားနိုင္ငံမွ တစ္ဆင့္ ေရာက္လာၾကသည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ အျမတ္အစြန္းမ်ားသည့္ ဆန္စပါးႏွင့္ ေက်ာက္မ်က္ ေရာင္းဝယ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တ႐ုတ္တို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကုန္သည္ႀကီးမ်ား ျဖစ္လာသည့္ အျပင္ လက္လီ၊ လကၠား လုပ္ငန္းရွင္းႀကီးမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။ ၎တို႔၏ ေအာင္ျမင္ပုံကို ေငြကို တ႐ုတ္လိုရွာ၊ ကုလားလိုစု၊ ဗမာလို မျဖဳန္းနဲ႔ ဟူသည့္ အဆိုတြင္ ထင္ဟပ္ျပသ ေနသည္။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ တ႐ုတ္မ်ားသည္ ေဒသခံမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမြန္သည္ကိုလည္း တ႐ုတ္တို႔အား ျမန္မာတို႔၏အေခၚ ေပါက္ေဖာ္ ဆိုသည့္ ေဝါဟာရမွ သိရွိနိုင္သည္။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္တို႔က ကြန္မင္တန္ပါတီႏွင့္ တိုက္ခိုက္သည့္ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲကို အနိုင္ရကာ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတနိုင္ငံကို ထူေထာင္စဥ္ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္အား ပထမဦးဆုံး အသိအမွတ္ျပဳသည့္ နိုင္ငံ တစ္နိုင္ငံျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုစဥ္က ျမန္မာအစိုးရသည္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ တ႐ုတ္မ်ားအား နိုင္ငံျခားသားမ်ား အျဖစ္ ဆက္ဆံခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ားအား နိုင္ငံျခားသားကတ္(FRCကတ္) မ်ား ထုတ္ေပးၿပီး တ႐ုတ္နိုင္ငံသားဟု သတ္မွတ္ကာ အခြင့္အေရး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ကန႔္သတ္ ထားသည္။ ျမန္မာျပည္ေရာက္ ကုလား (အိႏၵိယနိုင္ငံသား) မ်ားကိုလည္း အလားတူပင္ ျပဳ မူ ဆက္ဆံခဲ့သည္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အႀကီးအကဲ ျဖစ္လာသည္။ သူကိုယ္၌က တ႐ုတ္ေသြးစပ္သည့္ ကျပား ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္တြင္း၌ တ႐ုတ္စာ သင္ၾကားမွုကို ပိတ္ပင္ခဲ့သည္။ တ႐ုတ္မ်ား ျမန္မာျပည္မွ ထြက္ခြာသြားရန္ နည္းအမ်ိဳးအမ်ိဳးျဖင့္ ႀကံစီခဲ့သည္။ ထိုစဥ္အခါက ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ တ႐ုတ္ – ဗမာ လူမ်ိဳးေရး အဓိက႐ုဏ္းကို ေနဝင္းအစိုးရက ကန႔္လန႔္ကာေနာက္ကြယ္မွ အားေပးအားေျမာက္ျပဳသည္ဟု အမ်ားက ယုံၾကည္ထားၾကသည္။တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အားေပးေထာက္ပံ့ေၾကာင့္ တန္ျပန္ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သုံးသပ္ၾကသည္။ ျပည္သူလူထုမွာ လူသုံးကုန္ပစၥည္းရွားပါးျခင္း၊ ကုန္ေဈးႏွုန္း အဆမတန္ ျမင့္တက္ျခင္း၊ ေငြေၾကးေဖာင္းပြျခင္း စသည့္ ျပႆနာမ်ားမွ လူမ်ိဳးေရး အဓိက႐ုဏ္းဘက္သို႔ အာ႐ုံေျပာင္းသြားၾကသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ျမန္မာျပည္တြင္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ကို က်င့္သုံးခဲ့ၿပီး အရပ္သားပိုင္ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ျပည္သူပိုင္သိမ္းခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ေက်ာင္းမ်ားအပါအဝင္ ေက်ာင္းအားလုံး ျပည္သူပိုင္ အသိမ္းခံရသည္။ တ႐ုတ္ပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ား အသိမ္းခံရၿပီးေနာက္ တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ၁ သိန္းခန႔္သည္ ျမန္မာျပည္ကို စြန႔္ခြာကာ အျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း သြားၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းလက္ထက္တြင္ ဤကဲ့သို႔ ခြဲျခားဆက္ဆံမွုမ်ားအျပင္ စီးပြားေရး ခၽြတ္ျခဳံက်လာေသာေၾကာင့္ တ႐ုတ္အေတာ္မ်ားမ်ားသည့္ တိုင္းတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ကုန္ၾကသည္။
ယေန႔ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ေနသည့္ တ႐ုတ္မ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ ေတာင္ႀကီး၊ ပဲခူး စသည့္ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားႏွင့္ အနီးတစ္ဝိုက္တြင္ ေနထိုင္ၾကသည္။ Global Witness ၏ စာရင္းအရ မႏၲေလးၿမိဳ႕လူဦးေရ၏ ၃၀ % ခန႔္မွာ တ႐ုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ထင္ရွားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္ဖြား တရုတ္လူမ်ဴ ိးမ်ားမွာ( ဝီကီပီဒီယာမွာ ေဖာ္ျပခ်က္)

ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အစိုးရ
————————–
● ေနဝင္း (ခ) ႐ႈေမာင္ (ဟတ္ကား) ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ ၊ ၁၉၆၂-၁၉၈၈
● ေအာင္ၾကီး (ဟုတ္ကင္) စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ ေနဝင္း၏ လက္ေထာက္ေဟာင္း၊ ၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းေခါင္းေဆာင္တဦး
● စန္းယု (ဟတ္ကား) ႏိုင္ငံေတာ္သမတ ( ၁၉၈၁-၁၉၈၈ )
● ခင္ညြန္႕ (ဟတ္ကား) ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ (၂၀၀၃-၂၀၀၄)၊ ေထာက္လွန္းေရးအၾကီးအကဲ (၁၉၈၃-၂၀၀၄)
● ကက္စိန္ ၊ က်န္းမာေရးဝန္ၾကီးေဟာင္း
● ေက်ာ္ျမင့္ ၊ က်န္းမာေရးဝန္ၾကီး
● ဖုန္ၾကားရွင္ (ယူနန္)၊ ကိုးကန္႕အထူးေဒသေခါင္းေဆာင္၊ ျမန္မာအမ်ိဳးသားဒီမိုကရက္တစ္မဟာမိတ္တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္
● ေက်ာ္ဘ (ယူနန္) ဟိုတယ္ႏွင့္ ခရီးသြားလာေရးဝန္ၾကီးေဟာင္း

စီးပြားေရး
—————
● ေအာ္ဘြန္းေဟာ္ (ဟတ္ကား) က်ားဘမ္းပုရုပ္ဆီ တီတြင္သူ
● ေအာ္ဘြန္းပါး (ဟတ္ကား) ေအာ္ဘြန္းေဟာ့၏ ညီ
● ေက်ာ္ျမင့္၊ ျမန္မာေမဖလားဝါးဘဏ္ တည္ေထာင္သူ
● ပီတာခ်ဴး (ခ) ဝင္းသန္း (ခ) က်ဴ ိးယံုမင္ (ယူနန္)၊ HTC ဖုန္းကုမၸဏီရဲ႕ CEO ဥကၠ႒
● ဇြန္ေဟာင္ (ဟတ္ကား) ပရဟိတနွင့္ပညာေပး
● ထြန္းျမင့္နိုင္ (ကိုးကန့္), စီးပြားေရးသူေဌးျကီး
● ေက်ာ္ဝင္း ..Sky Net & ေရွြသံလြင္ကုမၸဏီ

အျခားသူမ်ား
—————-
● အက္ဒြပ္မိုက္ကယ္ ေလာ႐ံု ၊ ျမန္မာသတင္းစာဆရာ၊ သည္ေနးရွင္း သတင္းစာတိုက္ တည္ေထာင္သူ
● ခြန္ဆာ (ကိုးကန့္)၊ အေရွ့ေတာင္အာရွမူးယစ္ဘုရင္
● ေလာ္စစ္ဟန္ (ကိုးကန့္)၊ အေရွ့ေတာင္အာရွမူးယစ္ဘုရင္
● ေငြကိုင္ ၊ အလကၤာေက်ာ္စြာဘြဲ႕ရ ပန္းခ်ီဆရာႀကီး
● ေတာ္စိန္ခို (ဟုတ္ကင္) ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာန၏ ထင္ရွားေသာ ညြန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ (၁၉၀၁-၁၉၁၅)
● မိုးစက္ဝိုင္ (ခ) ရန္ရွင္းရံု (ယူနန္)၊ Miss Universe ျမန္မာ ၂၀၁၃
● ေသာ္ေကာင္း, ျမန္မာသမိုင္းပညာရွင္

ယေန႔ေခတ္ အခ်ိန္အခါတြင္မူ ျပည္မ တရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ အဆင္မေျပမႈမ်ားေၾကာင့္ တရုတ္ဆိုသည္ႏွင့္ ျပည္မက တရုတ္လူမ်ဴ ိးမ်ားႏွင့္ တြဲမျမင့္သင့္ေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေနထိုင္ေသာ တရုတ္လူမ်ဴ ိးမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား ျဖစ္ၾကေပရာ လူမ်ဴ ိးႏွင့္ ႏိုင္ငံသား ျဖစ္တည္မႈမွာ မတူညီေပ။ လူမ်ဴ ိးႏွင့္ ႏိုင္ငံသား ကြဲျပားျမင္သင့္ေပသည္။ စကၤာပူ၌ ေနထိုင္ေသာ တရုတ္မ်ားသည္လည္း စကၤာႏိုင္ငံအတြက္သာ ႀကိဳးစားၾကေပသည္။ ကမာၻ႕နံပါတ္ ၁ ၾကက္ေတာင္ကစားသမား လီခ်ဴ ံေဝ သည္လည္း မေလးရွားႏိုင္ငံသား တရုတ္လူမ်ဴ ိးပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွ တရုတ္လူမ်ဴ ိးမ်ားသည္လည္း သူ႔နည္သူဟန္ျဖင့္ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူထားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားကို အက်ဴ ိးျပဳလ်က္ ရွိေပရာ တရုတ္ခ်င္းတူေသာ္လည္း ခံယူထားေသာ ႏိုင္ငံသားခ်င္း မတူညီေပ။

 ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ေနထိုင္ေသာ တရုတ္လူမ်ဴ ိးတို႔တြင္ ေကာင္းေသာသူလည္း ရွိလိမ့္မည္ ဆိုးေသာသူလည္း ရွိလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ခ်င္း၏ ဗီဇလကၡာသည္ တမ်ဴ ိးသားလံုးကို ကိုယ္စားမျပဳသည္ကို ဂရုျပဳသင့္ေပသည္။ ျမန္မာျပည္ဖြား တရုတ္လူမ်ဴ ိးတိုင္းသည္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတတ္ၾကသည္။ ျမန္မာေဘာလံုးအသင္း ရံႈးလွ်င္လည္း ဝမ္းနည္းတတ္ၾကသည္။ ႏိုင္လည္း ဝမ္းသာတတ္ၾကသည္။ ျမန္မာမေကာင္းေၾကာင္း ေျပာလွ်င္လည္း ေခ်ပတတ္ၾကသည္။ ဤသည္ကား မ်ဴ ိးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ထက္ အျမင္က်ယ္ေသာ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ဓာတ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ သစုန္႔ေခတ္ စစ္သူႀကီး ယြဲေဖးေျပာခဲ့သည့္ စကားအတိုင္း 盡忠報國 ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚ သစၥာရွိစြာ အလုပ္အေကြ်း ျပဳရေပမည္။

Ref:http://www.lwinpyin.com/2017/04/in-myanmar-cheness.html

ျမန္မာျပည္ Hakka တရုတ္ေတြမ်ား

Hakka people

• https://en.wikipedia.org/wiki/Hakka_people

တရုတ္ႀကီး ဦးေနဝင္း၊ တရုတ္ေျမး ေအးေနဝင္း(မိဘဘုိးဘြား ဇာတိမွန္ကုိ ဖုံးကြယ္ျခင္းသည္ ေက်းဇူးကန္းျခင္း၊ ေက်းဇူးတရားကုိ မသိျခင္း ျဖစ္၏။)

ဦးေန၀င္း၏ မိဘမ်ားကုိ စာအုပ္အသီးသီး၌ ဗမာလူမ်ဳိး၊ ဗုဒၶဘာသာဟု ေဖာ္ျပေနေသာ္လည္း ဖခင္ ဦးဖုိးခမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံ၊ ကြမ္တုန္းျပည္နယ္ႏွင့္ ဖူက်န္းျပည္နယ္ ဟတ္ကား (Hakka) (စက) လူမ်ဳိး ျဖစ္ၿပီး၊ ၀က္ကုန္သည္ဟု ၀ါရင့္ ႏုိင္ငံေရးသမားႀကီးႏွင့္ ဗဟုိတရား႐ုံးခ်ဳပ္ ေရွ႕ေနႀကီး ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ ပထမအဆင့္ရ မြန္ဦးဖုိးခ်ိဳက စာေရးသူအား ေျပာျပဖူးသည္။

ဤေနရာ၌ အနည္းငယ္ ရွင္းျပလုိပါသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး အုပ္စုသုံးစု ၀င္ေရာက္ေနထုိင္လာၾကသည္။ (၁) ဖူက်န္႔ျပည္နယ္မွ ဟုတ္ကင္လူမ်ဳိး (အက်ႌလက္ရွည္၊ လက္ရွည္)၊ (၂)ကြမ္တုန္းျပည္နယ္မွ ကြမ္တုန္းလူမ်ဳိး(အက်ႌလက္တုိ၊ လက္တုိ)ႏွင့္ (၃) ဖူးက်န္႔ႏွင့္ ကြမ္တုန္ျပည္နယ္မွ ဟတ္ကားလူမ်ဳိး (စက)တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ဦးေန၀င္း၏ဖခင္ ဦးဖုိးခသည္ အရွည္လည္း မဟုတ္သလုိ အတုိလည္း မဟုတ္သည့္ လက္စကလူမ်ဳိးျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးမ်ားအနက္ “ဟုတ္ကင္” ႏွင့္ “ကြမ္တုန္” တုိ႔မွာ ၄၅ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ ရွိသည္။ “ဟတ္ကား” လူမ်ဳိးမ်ားကုိမူ ၄င္းတုိ႔၏ မူလဌာေနကုိ အစြဲျပဳ၍ ဖူက်န္႔မွလာသူကုိ အက်ႌရွည္ ဟတ္ကားႏွင့္ ကြမ္တုန္မွလာသူကုိ အက်ႌတုိ ဟတ္ကားဟု ထပ္မံခြဲျခားထားသည္။ ျမန္မာျပည္ရွိ တ႐ုတ္မ်ားအနက္ ကြမ္တုန္ လူမ်ဳိးမ်ားသည္ အဆင္းရဲဆုံး၊ အစုိးရ၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ ေကာင္းသည့္ ဟုတ္ကင္မ်ားသည္ အခ်မ္းသာဆုံးဟု ျမန္မာမ်ား အၾကားတြင္ ေရွး႐ုိးစြဲ အျမင္မ်ားရွိသည္။

အထက္ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ရွမ္းကုန္းျပင္ျမင့္ ေဒသတြင္ အေျခခ်သည့္ တ႐ုတ္လူမ်ဳိး အမ်ားစုမွာ ယူနန္ျပည္နယ္ဘက္မွ လာသည့္ ယူနန္လူမ်ဳိး၊ ပန္းေသးမ်ားႏွင့္ ကုိးကန္႔လူမ်ဳိးမ်ားသည္ အဓိက ျဖစ္သည္။ ကုိးကန္႔ႏွင့္ ပန္းေသးမ်ားမွာ ျမန္မာျပည္ရွိ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးဦးေရ၏ ၂၁ ရာခုိင္ႏႈန္းခန္႔ ရွိသည္။ က်န္တ႐ုတ္မ်ားမွာ တ႐ုတ္ ျမန္မာကျပားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ဦးေန၀င္းသည္ တ႐ုတ္ေသြးပါေသာ္လည္း ၄င္းသည္ တ႐ုတ္ေသြး လုံး၀မပါဟု အခါအခြင့္သင့္တုိင္း ျငင္းခ်က္ထုတ္ေလ့ရွိသည္။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ ေရးသားခဲ့ေသာ “ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ခရီးႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း”စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၄၃၇ ၌ပင္ ဦးေန၀င္းက

“ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တစ္ခုပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ႀကံဳတုန္းကုိ ကၽြန္ေတာ့္ဘုိးဘီ၊ ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ေပါ့။ သုံးဆက္ေလးဆက္ရွိေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ ႏုိင္ငံျခားေသြး တစ္ေသြးမွ မပါပါဘူး။ ဘာေသြးမွမပါဘူး။ ဟုတ္လား။ အဲဒီေတာ့ ဒီေသြးပါတယ္ မပါဘူးဆုိတာ ဗမာအယူအဆ၊ ဗမာအေတြးအေခၚ။ ဒါကေလး ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္း ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒီဗမာလည္း နတ္တင္တယ္။ တ႐ုတ္လည္း နတ္တင္တယ္။ ဟုတ္လား အဲဒီေတာ့ ဗမာတင္တဲ့နတ္နဲ႔ တ႐ုတ္တင္တဲ့နတ္ဟာ တူသလားဗ်ာ။ သူတုိ႔က က်စ္ဆံနီတုိ႔ ဘာတုိ႔ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ ဒီ့အျပင္ ဘာေတြ မသိတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တစ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္ မိဘဘုိးဘြား၊ ဒီတလုိင္းနတ္ သူတုိ႔ေျပာတာပါပဲ။ ဒါဘယ္ေလာက္မွန္သလဲေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ တလုိင္းနတ္ထဲေတာင္မွ ခပ္ညံ့ညံ့ပါဗ်ာ။ ငါးရံ႕နဖားႀကိဳး ထုိးတဲ့နတ္။ အဲဒါ ငါးရံ႕နဖားႀကိဳး ထုိးၿပီး တင္ရတယ္။ နတ္တင္တဲ့ အမ်ဳိး ဘယ့္ႏွယ္လုပ္ၿပီး တ႐ုတ္ျဖစ္မလဲဗ်” ဟူ၍ ျငင္းခ်က္ထုတ္ခဲ့သည္။

ဦးေန၀င္း တ႐ုတ္မဟုတ္ေၾကာင္း သိသိခ်ည္းႏွင့္ ေျဗာင္လိမ္ေပးခဲ့သူမွာ ဦးညိဳျမျဖစ္သည္။ သူသည္ အုိးေ၀ဂ်ာနယ္ အမွတ္ ၁၇ (၁၉၆၉ ဧၿပီလ ၁၅ရက္) ထုတ္၌ ေမာင္သုမန ကေလာင္ကြဲျဖင့္ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း တ႐ုတ္ဆုိသူ အေဖမွာ ထုိးကြင္းႀကီးနဲ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ေရးသားကာ ဓာတ္ပုံႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပ၍ အမွန္တရားကုိ ဖုံးဖိေပးခဲ့သည္။ ယင္းအတြက္ ဦးညိဳျမအား ဦးေန၀င္းက ေက်းဇူးဆပ္သည့္ အေနျဖင့္ ဆိပ္ကမ္းသာလမ္း (အေရွ႕)၌ တုိက္ခန္းတစ္ခန္း ၀ယ္ေပးခဲ့သည္။

အမွန္မွာ ဦးညိဳျမ၏ အုိးေ၀ဂ်ာနယ္၌ ႐ုိက္ကူးေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဦးဖုိးခ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ ဓာတ္ပုံမွာ ဘာထုိးကြင္းမွ မပါရွိေပ။ ထုိစဥ္က အုိးေ၀ဂ်ာနယ္တြင္ သတင္းေထာက္ ၀င္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနေသာ စာေရးဆရာႀကီး တကၠသုိလ္စိန္တင္က ဦးညိဳျမခုိင္း၍ သူကုိယ္တုိင္ဓာတ္ပုံတြင္ မင္ျဖင့္ ထုိးကြင္းပုံမ်ား ေရးဆြဲေပးခဲ့ရေၾကာင္း စာေရးသူအား ေျပာျပခဲ့ပါသည္။ မယုံလွ်င္ ယေန႔တုိင္ တကၠသုိလ္စိန္တင္သည္ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသး၍ ေမးျမန္းစုံစမ္းႏုိင္ပါသည္။ (စကားခ်ပ္)

သန္းဝင္းလႈိင္

ပဲႏြယ္ကုန္းၿမိဳ႕မွ ကြယ္လြန္သူ ဦးအန္းကူက ဦးေနဝင္းရဲ့ မိဘႏွစ္ပါးလုံးဟာ တရုုတ္စစ္စစ္ေတြျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ သူတုုိ႔ေနတဲ့ တရုုတ္ျပည္က ရြာအမည္၊ အေဖ၊ အေမနဲ႔ ဦးေနဝင္းတုုိ႔ရဲ့ တရုတ္အမည္ေတြအားလုုံးကုိ က်ေနာ့ကုိ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေရးမွတ္မထားခဲ့မိဘူး။ 

ဦးေနဝင္းရဲ့ လက္စဲြေတာ္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးခ်စ္လႈိင္ကလည္း ဦးေနဝင္းက သူတုိ႔မိသားစုေတြဟာ ကေနာင္မင္းဆက္ျဖစ္တယ္လိုု႔ ေျပာခဲ့ေၾကာင္း ေရးခဲ့ျပန္တယ္။

ေအာင္တင္

TIGER BALM HISTORY AND TIM CHIN TSONG PALACE HISTORY IN MYANMAR!

https://www.academia.edu/31998133/TIGER_BALM_HISTORY_AND_TIM_CHIN_TSONG_PALACE_HISTORY_IN_MYANMAR

Prominent political leaders

• Hong Xiuquan, founder and Heavenly King, Taiping Heavenly Kingdom, 1851–1864
• Hong Rengan, Premier, Taiping Heavenly Kingdom, 1860–1864; first person in China to advocate modern-style government and opening up reforms
• Sun Yat-sen,[86][87] founding father of modern China; first President, Provisional Government of the Republic of China, 1912

My grandfather is Hakka. The origin of Hakka is found in the central plains. The Hakka Cultural Center opens at the Zhengdong Economic Center. I will reveal a statue of my grandfather in the cultural center to promote the Hakka spirit. - Sun Huifang, granddaughter of Sun Yat-sen, founding father of modern China (2003) [112]

• Chen Mingshu, Acting Premier of the Republic of China, 1931–1932
• Sun Ke, Premier of the Republic of China, 1932, 1948–1949
• Chen Jitang, warlord who wielded absolute control of the government and army of autonomous Guangdong, 1929–1936
• Li Lisan, top leader, Communist Party of China, 1928–1930
• Zhu De,[88][89] Chairman of the National People's Congress (Head of State), People's Republic of China, 1975–1976; Founder, People's Liberation Army
• Ye Jianying, Chairman of the National People's Congress (Head of State), People's Republic of China, 1978–1983
• Hu Yaobang,[90] Chairman of the Communist Party of China, 1981–1982; General Secretary of the Communist Party of China, 1982–1987 (both positions during these periods made Hu the highest-ranked in the Communist Party of China and the second most powerful person in China after Deng Xiaoping)
• Liao Chengzhi, died four days after he was nominated to be the Vice-President of the People's Republic of China, 1983
• Liu Yongfu, President, Republic of Formosa (Taiwan), 1895
• Qiu Fengjia, Vice-President, Republic of Formosa (Taiwan), 1895
• Deng Xiaoping, paramount leader of the People's Republic of China from 1978 until his retirement in 1989
• Lee Teng-hui,[91] President, Taiwan, 1988–2000; first popularly elected President in Taiwan
• Ma Ying-jeou, President, Taiwan, 2008–2016; the first Republic of China leader to meet with People's Republic of China leader
• Tsai Ing-wen, President, Taiwan, 2016–present; first and only popularly elected female President in Taiwan
• Li Yuan-tsu,[92] Vice-President, Taiwan, 1990–1996
• Annette Lu,[93] Vice-President, Taiwan, 2000–2008
• Wang Sheng,[94] second most powerful person in Taiwan after President Chiang Ching-kuo as he led the "Liu Shaokang Office" which was described as the inner court of the Kuomintang party headquarters, 1979–1983
• Yu Shyi-kun,[95] Premier, Taiwan, 2002–2005
• Jiang Yi-huah,[96] Premier, Taiwan, 2013–2014
• Martin Lee, leading figure of Pan-democracy camp, Hong Kong; hailed as the father of democracy of Hong Kong
• Lau Wong-fat, political kingpin in the New Territories, Hong Kong

• Lee Kuan Yew, founding father of modern Singapore; first Prime Minister of Singapore, 1959–1990
• Lee Hsien Loong, Prime Minister of Singapore, 2004–present
• Yap Ah Loy, founder, modern Kuala Lumpur, capital of Malaysia, 1860s
• Leong Fee, first Chinese member, Federal Legislative Council, Malaysia, 1909[97]
• Low Fang Pak, founder and President, Hakka Republic of Lanfang in West Kalimantan, Indonesia, 1777–1795; the republic lasted for 107 years from 1777 to 1884 and had twelve presidents who are all Meixian Hakkas
• Basuki Tjahaja Purnama (Chung Ban Hok), first ethnic Chinese Governor of Jakarta, capital of Indonesia, which is considered to be the third most powerful position in Indonesia serving from 2014–2017 (after he was charged for blasphemy and his defeat in the gubernatorial elections)[98][99]
• Hasan Karman, first Chinese Mayor in Indonesia, 2007–2012
• Sok An,[100] Deputy Prime Minister, Cambodia, 2004–present

• Ne Win, paramount leader of Myanmar for three decades, 1958–60; 1962–1988
• San Yu,[101] President of Myanmar, 1981–1988
• Khin Nyunt, Prime Minister of Myanmar, 2003–2004

• Pedro Lay, first Chinese Cabinet Minister, Timor-Leste, 2007–2015
• Francisco Kalbuadi Lay, first Chinese to be elected to National Parliament, Timor-Leste, 2002–2005
• Penny Wong,[102] first Chinese and first Asian Cabinet Minister, Australia, 2007–2013
• Helen Sham-Ho, first Chinese to be elected to an Australian parliament, 1988–2003
• Gaston Tong Sang, President, French Polynesia, 2006–2007, 2008–2011
• Moilin Jean Ah-Chuen, first Chinese Cabinet Minister, Mauritius, 1967–1976
• Li Huarong,[103] Deputy Minister, Seychelles
• Nat Wei, Baron Wei,[104][105] youngest member at the age of 34 and first British-born person of Chinese origin in the House of Lords, United Kingdom, 2011–present
• André Thien Ah Koon,[106] first and only Chinese elected to the French National Assembly and the first Chinese elected to a parliament in Europe, 1986–2006
• Varina Tjon-A-Ten, first Chinese elected to the House of Representatives, Netherlands, 2003–2006
• Roy Ho Ten Soeng, first Chinese Mayor in Netherlands and Europe, 2000–2006
• Arthur Chung, first President, Guyana, 1970–1980
• Solomon Hochoy, last British Governor, 1960–1962, Trinidad and Tobago; first non-white Governor in the whole of the British Empire, 1960; first Governor-General, 1962–1972, when Trinidad and Tobago obtained independence in 1962; first Chinese head of state in a non-Asian country
• Hendrick Chin A Sen, President and Prime Minister of Suriname, 1980–1982
• Rose Leon, first Chinese and first female Cabinet Minister, Jamaica, 1953–1960, 1972–1976
• William Boss Wu,[107][108] first and only Chinese elected to the National Congress of Brazil, 2006–present

Tiger balm

https://www.academia.edu/31998133/TIGER_BALM_HISTORY_AND_TIM_CHIN_TSONG_PALACE_HISTORY_IN_MYANMAR

Aw Boon Haw

• https://en.wikipedia.org/wiki/Aw_Boon_Haw

Aw Boon-Haw (Chinese: 胡文虎; pinyin: Hú Wénhǔ; Pe̍h-ōe-jī: Ô͘ Bûn-hó͘; 1882 in Rangoon, British Burma – 1954 in Hawaii), OBE, was a Burmese Chinese entrepreneur and philanthropist best known as founder of Tiger Balm. He was a son of Hakka herbalist Aw Chu-Kin, with his ancestral home in Yongding County, Fujian Province, China.

Career

In 1926, Aw migrated to Malaysia,[citation needed] where he began the business of Tiger Red Balm with his brother, Aw Boon-Par. Aw also founded several newspapers, including Sin Chew Jit Poh in Singapore and Sin Pin Jit Poh in Penang (both currently based in Malaysia); and Sing Tao Daily (which dates back to 1938 and is currently based in Hong Kong). Aw moved to Hong Kong during the Japanese occupation of Singapore[citation needed] and managed the business from there, while his brother stayed in Singapore until he closed down the factory and went to Rangoon. Aw returned to Singapore[citation needed] after the end of World War II and re-established his business.

Hakka community

• http://eresources.nlb.gov.sg/infopedia/articles/SIP_1497_2009-04-09.html

The Hakka community is the fourth-largest Chinese dialect group in Singapore. According to the 2010 Singapore census, the Hakkas made up about 8 percent of the Chinese resident population.1 Originating from southern China, the Hakkas were already in Singapore by the early 19th century.2 A famous Singapore-born Hakka was the late Minister Mentor Lee Kuan Yew, who is credited as instrumental in transforming Singapore from third-world country to a thriving metropolis.3

Background

At the time of Singapore’s founding in 1819, there were only about 30 Chinese among a population of 150. By 1827, the Chinese had become the largest group of inhabitants, outnumbering even the Malays. The Chinese population, by 1840, was large enough for at least four dialect groups to be identified, and the Hakka was one of them.4

The ancestors of the Hakkas originated from the provinces of Henan and Shanxi in north China, migrating south during the Yuan (1279–1368) and Ming (1368–1644) dynasties. The name “Hakka”, or Khek, which the community is also known as, literally means “guest people”.5 They were associated with this name during the Ming dynasty when the provinces where they finally settled in classified them as “guest inhabitants” to distinguish them from the local residents.6 Their migration to Singapore was an extension of their southward movement within China, which had resulted in large populations of Hakkas in the southern provinces of Fujian and Guangdong.7

The community in Singapore was once concentrated in areas like South Bridge Road, North Bridge Road and Lorong Tai Seng (in Paya Lebar). However, like the other Chinese dialect groups, they are now spread all over the island.8

Trades

The Hakka immigrants were involved in agriculture when they first arrived in Singapore, especially in the cultivation of pepper and gambier.9 They also ventured into, and later dominated, the Chinese medicine business. It has been said that in the 1920s, the largest Chinese medicine halls were owned by Hakkas.10 A famous Hakka in the Chinese medicine business was the late Aw Boon Haw, an eminent philanthropist and community leader who was also known as the “Tiger Balm King”, after the brand of Chinese medicated balm that he founded together with his brother Aw Boon Par.11 

Another trade in which the Hakkas dominated was pawn broking. A Hakka by the name of Lan Qiushan (蓝秋山) is considered a pioneer in the local pawn broking industry. In 1872, Lan set up a pawn broking business with his friend at Silat Road. The Hakkas continued to dominate the industry in the 20th century, mainly because of the preference towards Hakkas when existing operators chose their business partners and employees, and the fact that their network consisted primarily of the Hakkas.12

Hakka women are noted for their resilience and independent nature.13 In the early days, many Hakka women worked in construction sites and wore head gear similar to those of the samsui women. However, unlike the samsui women who wore red head gear, the Hakka women wore head gear in blue or grey colours or with floral patterns.14

Temples and associations
The Fook Tet Soo Khek Temple, built by the first Hakka immigrants for the deity Tua Pek Kong, is believed to have existed since the founding of Singapore by Sir Stamford Raffles in 1819.15 This makes it possibly the oldest Taoist temple here. Better known as the Wang Hai Da Bo Gong Miao (望海大伯公庙), it is located at the foot of the former Mount Palmer off Shenton Way.16 Another early temple built by the Hakkas was the Fuk Tak Chi Temple (福德祠) at Telok Ayer Street. This was established together with the Cantonese community in the early 1820s and was also dedicated to Tua Pek Kong.17 It has since been converted into a museum.18

One of the oldest Hakka clan associations in Singapore is Ying Fo Fui Kun (应和会馆), established in 1822.19 Ying Fo Fui Kun began as a temple serving the needs of Hakka immigrants, but its founder Liu Runde (刘润德) had envisaged it as a public institution that would not only provide welfare services – the conventional role of a clan association – but also act as a kinship bridge between Hakka communities in Singapore and China.20

Ying Fo Fui Kun looked after the welfare of its members, including making funeral arrangements for deceased members.21 In 1905, it opened the Yin Sin School, which was then considered a modern Chinese school, to provide education for the children.22 The clan house has undergone major renovations several times, but has remained at its original site in Telok Ayer. It was restored extensively from 1997 to 1998 and gazetted as a national monument in 1998.23 The house features inscriptions and carvings from the 19th century; the oldest artefact which can be dated is an 1841 inscribed couplet.24 In 2010, it was reported that the building was affected by the construction of the Mass Rapid Transit’s Downtown Line, and cracks on the building were visible.25 The building was closed in 2013 for repair works and scheduled to re-open as a free public gallery in 2016.26

Practices

Hakka dishes traditionally reflect the lifestyle of the ancestors. Being migrants, they were constantly on the move, so they used salt to preserve their food, hence salt features strongly in Hakka dishes.27 An example of such a dish is salt-baked chicken.28 Rice wine is another common ingredient in Hakka food. Rice wine was a popular beverage of the community in ancient days as it helped them fight the cold of the north. Hakka cuisine also features many meat dishes. This reflects the farming background of many Hakkas, who ate a lot of meat to provide nourishment and bolster their strength for the back-breaking farm work.29

Certain dishes are specific to the province that the Hakka immigrants came from. For example, suan pan zi (算盘子) or “abacus seeds” – a dish consisting of flattened pieces of yam fried with tiny pieces of shrimp, mushrooms, bean curd strips and minced pork – originated from Dapu in southeast China.30 This and other traditional Hakka dishes would often be served at the Chinese New Year reunion dinner.31

The dish yong tau fu (酿豆腐), in particular, is a staple reunion dinner dish. This is because the ancestors of the Hakkas came from north China, where dumplings were often served during Chinese New Year. Upon migrating to south China where wheat was not grown, they could not produce flour to make dumplings. Thus, they made yong tau fu as a replacement.3