( ဒီပို့စ္ေလးကို ေက်ာ္မသြားပါနဲ့)
သူမကို နားလည္မေပးနိုင္ေတာင္ သူမအေျကာင္းကိုေတာ့ ဖတ္ျကည့္လိုက္ပါ..
ေက်းငွက္သံေလးေတြ စုိးစီစုိးစီနဲ႔ အရုဏ္ဦးက စတင္အသက္၀င္လာခဲ႔ျပီ..
ငါ႔မ်က္လုံးကုိ ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင္႔ဟလုိ႔ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္.....
.ေဩာ္…ဒီေန႔ ငါ႔ေမြးေန႔ပဲေလ…
ငါ႔မ်က္လုံးကုိ ျဖည္းညင္းစြာ ဖြင္႔ဟလုိ႔ မ်က္ႏွာၾကက္ကုိ ေမာ႔ၾကည္႔မိတယ္.....
.ေဩာ္…ဒီေန႔ ငါ႔ေမြးေန႔ပဲေလ…
ငါဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ..ငါ႔ေဘးနားမွာ ငါ႔ကုိ ခ်စ္တဲ႔ငါ႔ေဖေဖမရွိေတာ႔တာလည္း ၾကာပါျပီ.
ငါ႔ကုိ သြန္သင္ဆုံးမေပးတတ္တဲ ငါ႔ေမေမမ်က္ကြယ္ျပဳသြားခဲ႔တာလည္း ၁၉ ႏွစ္ေတာင္ ရွိေရာ႔ေပါ႔ .ငါ႔ကုိ အနစ္နာခံ အလုိလုိက္တတ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းလည္း မရွိရွာေတာ႔ဘူး.. ငါသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ငါ႔သားႏွစ္ေယာက္လည္း
ငါနဲ႔ ေ၀းကြာခဲ႔တာ ႏွစ္ေပါင္းမနည္းေတာ႔ဘူး...ငါ႔ေမြးေန႔မွာ ငါ႔ရဲ႔အရင္းႏွီးဆုံးေသြးသားရင္းခ်ာေတြကို ငါ႔နားမွာ ရွိေစခ်င္လုိက္တာငါလည္း ေသြးနဲ႔ကုိယ္သားနဲ႔ကုိယ္ပဲေလ. ငါ႔စိတ္ဓာတ္ကုိမာေက်ာ တည္ျငိမ္ေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ခဲ႔ေပမယ္႔လည္း အခြင္႔သာရင္ေတာ႔ ငါ႔သားေလးႏွစ္ေယာက္ကုိ ငါ႔နားမွာ ရွိေစခ်င္လုိက္တာ. အေမ႔ရင္ေတြနာလုိက္တာ သားတုိ႔ရယ္…ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ အခြင္႔သာမွာလည္းဟင္…
တကယ္ေတာ႔ ဒီလုိေန႔မ်ိဳးဟာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အထိမ္းအမွတ္ေန႔တစ္ခုပါ.
လူတုိင္းဟာ သူတုိ႔ေမြးေန႔ကုိ တန္ဖုိးထားအမွတ္ရေနျပီး အထူးတလည္က်င္းပတတ္ၾကတာပဲ..
ငါလည္း ငါ႔ေမြးေန႔ေပါင္းမ်ားစြာကုိ က်င္းပခဲ႔ဖူးတာေပါ႔.
အိႏၵိယမွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေမေမနဲ႔အတူတူ ေအာက္စဖုိ႔မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူတူ အေမရိကန္မွာ ငါ႔ရဲ႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း မသန္းအိတုိ႔နဲ႔အတူတူ ဘူတန္မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းနဲ႔အတူတူ အဂၤလန္မွာ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔မိသားစုနဲ႔အတူတူ
အုိ….
ငါသိပ္လြမ္းတယ္သိလား…
ဒါေတြကို မျဖစ္ႏုိင္ေပမယ္႔လည္း ငါတမ္းတမိေနတာ ၀န္ခံပါရေစ…
ငါ႔ရဲ႔ဘ၀ဟာ စိန္ေခၚမႈေတြနဲ႔ ျပည္႔လွ်မ္းခဲ႔တာပါ. ငါ႔ကုိေမြးျပီး ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာပဲ ငါသိပ္ခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖကို မလုိသူေတြက လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္. အဲဒီ႔ေန႔က ရုံးကားၾကီးတစ္စင္း အိမ္ေရွ႔ကုိ ထုိးရပ္လာလုိ႔ေမေမ႔ကုိ လူတစ္ေယာက္က အေျပးလာေခၚလုိ႔
ေမေမ ဆံပင္ဖရုိဖရဲနဲ႔ ေျပးလုိက္သြားလုိ႔ ငါ႔နဲ႔ ငါ႔အစ္ကုိေတြကုိ အိမ္မွာထားခဲ႔လို႔
အိမ္မွာ လူေတြမ်ားလာလုိ႔..
အုိ…
ဘာေတြမွန္းေတာ႔ ငါမသိခဲ႔ဘူး
ငါ႔ကုိ ေထြးဖက္ထားတဲ႔ ငါတုိ႔အိမ္ေဖာ္မၾကီးမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနလုိ႔ပါလား
ငါဘာမွနားမလည္ခဲ႔ဘူး အဲဒီ႔ေန႔က ငါတစ္ခုကုိေတာ႔ မွတ္မိေနတယ္.
ညေနခင္းျပန္လာရင္ ငါ႔ကို အျမဲနမ္းရႈပ္က်ီစယ္တတ္တဲ႔ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖ
အဲဒီ႔ေန႔က ျပန္မလာခဲ႔ဘူး ေမွ်ာ္လုိက္ရတာ ေဖေဖရယ္..
ေနာက္ရက္ေတြမွာ ငါတုိ႔အိမ္မွာ လူေတြစည္ကားေနတယ္.
ငါတုိ႔ ေမာင္ႏွမသုံးေယာက္ကုိ ေမေမက ေထြးဖက္ထားလုိ႔ သူ႔အနားမွာ ေနေနေစတယ္.
လာတဲ႔လူတုိင္းက ေမေမ႔ကုိ စကားေတြလာေျပာၾကတယ္. အမ်ိဳးသမီးၾကီးေတြက ေမေမ႔ကုိ လာျပီး အားေပးၾကတယ္.ငါတုိ႔ ေမာင္ႏွမ သုံးေယာက္ကုိ ၾကည္႔ေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြမွာ
ကရုဏာေငြ႔ေတြ ယွက္သန္းေနခဲ႔တယ္ ..ငါသိပ္ေတာ႔ မမွတ္မိခဲ႔ပါဘူး
ငါသိတာေတာ႔ အဲဒီ႔ေန႔က ေဖေဖ႔ကို ငါသိပ္လြမ္းေနခဲ႔တယ္…
ေဖေဖရယ္.. ဘာလုိ႔ သမီးတုိ႔ကုိ ထားခဲ႔တာလဲဟင္…
ေဖေဖေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ႔ သမီးတုိ႔ အိမ္ၾကီးမွာ ေျခာက္ကပ္သြားတာပဲ.
သမီးတုိ႔ေရွ႔မွာ တည္ျငိမ္စြာေနတတ္ေပမယ္႔ ညအိပ္ရင္ သမီးတုိ႔ မသိေအာင္
ၾကိတ္္ငိုေနတဲ႔ ေမ႔ေမ႔ရဲ႔ ရႈိက္သံေတြက သမီးရဲ႔ ညေပါင္းမ်ားစြာကုိ
လႊမ္းမုိးေနခဲ႔တယ္ ေဖေဖ တကယ္ျပန္မလာခဲ႔ေတာ႔ဘူးေနာ္…
၁၉၆၀ ခုႏွစ္
ေမေမ႔လက္ထဲမွာ ရုံးစာအိတ္ၾကီးတစ္ခုကုိင္ထားတယ္.
အိမ္ကလူေတြကုိ ပစၥည္းေတြလုိက္သိမ္းခုိင္းေနတာလည္း ငါမွတ္မိတယ္.
ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ ေမေမရယ္လုိ႔ ေမးေတာ႔ ေမေမက တည္ျငိမ္တဲ႔မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ငါ႔ကို ငုံ႔ၾကည္႔ျပီး ခ်ိဳျမတဲ႔ေလသံေလးနဲ႔ ေျပာတယ္.ငါ႔ေခါင္းေလးေပၚမွာ ေမေမက သူ႔လက္ကေလးကုိတင္ထားလုိ႔ေပါ႔
ေမေမတုိ႔ေျပာင္းရေတာ႔မယ္ သမီးေလး..
ဘယ္ကိုလဲဟင္..
နယူးေဒလီကုိ
ဘယ္မွာလဲဟင္
ႏိုင္ငံျခားမွာေပါ႔ သမီးေလးရဲ႕
ေမေမက ဘာသြားလုပ္မွာလဲဟင္
ေဩာ္. ေမေမ႔ကုိ သံအမတ္ၾကီးခန္႔လိုက္တယ္. ေမေမအဲဒီ႔မွာ သြားေနရမွာ. သမီးတုိ႔လည္း
လုိက္ခဲ႔ရမွာေလ. သံအမတ္ၾကီးဆုိတာ ဘာလဲဟင္ ေမေမ.
ဟင္းဟင္းဟင္း…
ငါ႔သမီးေလးက သိပ္အေမးအျမန္းထူတာပဲ. သံအမတ္ၾကီးဆုိတာ တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏုိင္ငံ
အၾကားမွာ အဆင္ေျပေအာင္ စကားေတြ ေျပာေပးတဲ႔ လူၾကီးေပါ႔. ခုဆုိ ေမေမက
အဲဒီ႔ႏုိင္ငံၾကီးနဲ႔ ခုသမီးေနေနတဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး အဆင္ေျပေအာင္ စကားေတြ
သြားေျပာေပးရမွာေလ.
ဘာစကားေတြ ေျပာရမွာလဲဟင္ ေမေမ.
သမီးေလးၾကီးေတာ႔ သိလာမွာေပါ႔ကြယ္. ခုေလာေလာဆယ္ သမီးခ်စ္တဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ
လုိက္ႏႈတ္ဆက္လုိက္ဦးေနာ္. မနက္ျဖန္ညက်ရင္ ေမေမ႔သားသမီးေလးေတြနဲ႔
သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ႏႈတ္ဆက္ပဲြေလးလုပ္ေပးမယ္ေနာ္. သမီးေလးၾကိဳက္တဲ႔ မုန္႔ေတြ
၀ယ္ထားေပးမယ္.
ငါ႔မ်က္ႏွာမွာ အျပဳံးပန္းေလးေတြ ေ၀ျဖာလုိ႔ ငါခ်စ္တဲ႔ ေမေမရဲ႔ ရင္ခြင္ထဲကုိ
ေျပး၀င္ခဲ႔တယ္. ေမေမက သိပ္ေတာ္တာပဲေနာ္. ငါ႔လုိ အရြယ္ေလးကုိ နားလည္ေအာင္ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ရွင္းလင္းေျပာျပခဲ႔တယ္ ေမေမ႔ကုိ ခုခ်ိန္ထိသမီးသတိရေနတုန္းပါပဲ ေမေမရယ္…
ေမေမသြန္သင္ေပးခဲ႔တဲ႔၊ ခ်မွတ္ေပးခဲ႔တဲ႔ စည္းကမ္းေတြ၊ လူမႈက်င္႔၀တ္ေတြကုိ
စံနမူနာထားလုိ႔သမီးရဲ႕ ဘ၀ခရီးတေလွ်ာက္မွာ ေအာင္ပဲြေတြ အလီလီ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ႔ပါတယ္ေလ…
၁၉၆၄ ခုႏွစ္
ငါေပ်ာ္လုိက္တာ…
ေအာက္စဖုိ႕ တကၠသိုလ္ကုိ ငါ၀င္ခြင္႔ရတယ္.
ေက်ာင္း၀င္ခြင္႔စာရြက္ေလးကုိ ကုိင္လုိ႔ ေမေမ႔ဆီကုိ ငါေျပးသြားခဲ႔တယ္.
ေမေမက ငါ႔ကို ဆီးၾကိဳေပြ႔ဖက္လုိ႔ ငါ႔ပါးျပင္ေပၚမွာ အနမ္းေလးေတြ ေျခြခဲ႔တယ္.
I'm proud of you, honey! လုို ငါ႔မ်က္ႏွာကို ရႊမ္းရႊမ္းစားစား စုိက္ၾကည္႔ရင္း ေျပာလုိ္က္တဲ႔
ေမေမ႔မ်က္၀န္းေတြကုိ ငါမက္ေမာလုိက္တာ…ေမေမက စကားေတြ အမ်ားၾကီး မေျပာခဲ႔ပါဘူး.
ဒါေပမယ္႔ ေမေမငါ႔အတြက္ သိပ္ကုိ ဂုဏ္ယူေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔တယ္ဆုိတာ ငါသိေနတယ္.
အဲဒီ႔ညက ငါတုိ႕အိမ္မွာ ပါတီလုပ္ခဲ့ ၾကတယ္. အမွတ္တရဓာတ္ပုံေတြ ရုိက္လုိ႕
သီခ်င္းေတြကုိ တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ သီဆုိၾကလုိ႕ ဓာတ္ျပားတစ္ခ်ပ္ကုိဖြင့္ျပီး အတူတူကခုန္ၾကလုိ႕ ျပန္ေတြးလုိက္တုိင္း ၾကည္ႏူးစရာပုံရိပ္ေလးေတြ ထင္က်န္ေနဆဲပါပဲေလ…
ေအာက္စဖုိ႕တကၠသုိလ္ကုိ တက္ဖုိ႕ ငါထြက္ခဲ႔ရျပီ
ေလဆိပ္ကုိ ေမေမနဲ႕ ငါ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက လုိက္ပုိ႕တယ္.
Departure Gate ထဲမ၀င္မီ ေမေမက ငါ႔ကုိ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္နမ္းျပီး
စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္. I believe in you! တဲ႔. ငါၾကက္သီးေတြေတာင္ထသြားခဲ႔တယ္.
ေမေမ၀မ္းနည္းေနတာ ငါသိတယ္. ဒါေပမယ္႔ ေမေမမငုိခဲ႔ဘူး .ေလယာဥ္ေပၚမွာ ငါငုိေနခဲ႔မိတယ္.
ငါ၀မ္းနည္းလုိ႔ေတာ႔ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး ..ငါ႔ကိုယုံၾကည္တဲ႔ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေမေမအတြက္
၀င္ခြင္႔သိပ္ခက္ခဲတဲ႔ ဒီတကၠသုိလ္ကုိ ငါ၀င္ခြင္႔ရခဲ႔တဲ႔အတြက္
ဖတဆုိးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ္႔ အမ်ားနဲ႕မတူေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔တဲ႔
ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ ပထမေျခလွမ္းသစ္အတြက္
ငါဂုဏ္ယူေနလုိ႕ပါ
ငါေပ်ာ္ေနလုိ႕ပါ
ငါပီတိျဖစ္ေနလုိ႕ပါ
တကၠသိုလ္မွာ ငါအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္
ငါ႔ရဲ႕ Host Parents ေတြက Lord Gore-Booth တုိ႔မိသားစုပဲ.
သူက ငါတုိ႕ျမန္မာျပည္မွာ သံအမတ္ၾကီးလာလုပ္သြားဖူးတယ္
သူ႕အိမ္မွာပဲ ငါ႔ရဲ႕ အနာဂတ္ခင္ပြန္းေလာင္း မုိက္ကယ္႔ကုိ စေတြ႕ျပီးရင္းႏွီးခဲ႔ရတယ္.သူကတိဗက္လူမ်ိဳးေတြအေၾကာင္းေလ႔လာေနတဲ႔
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပဲေလ.တည္ျငိမ္ရင္႔က်က္တဲ႔ အေတြးအေခၚေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္တဲ႔ ထက္ျမက္တဲ႔ေယာက်ၤားေကာင္းတစ္ေယာက္ပါပဲ…
၁၉၆၉ ခုႏွစ္
နယူးေယာက္ျမိဳ႕ကုိ ငါထြက္လာခဲ႔တယ္. ဘဲြ႕လြန္သင္တန္းတက္ဖုိ႕ေပါ႔
မသန္းအိတုိ႕အိမ္မွာ ငါေနခဲ႔တယ္. သူက ကုလသမဂၢမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာေလ
အဲဒီ႔အခ်ိန္တုန္းက ဦးသန္႕က အေထြေထြ အတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ျဖစ္ေနတယ္.
ငါ႔ႏုိင္ငံသားေတြအတြက္ ဂုဏ္ယူလုိက္ရတာမသန္းအိက ငါ႔ကို အလုပ္ေလွ်ာက္ဖုိ႕တုိက္တြန္းတာနဲ႕ ေလွ်ာက္လႊာတင္ခဲ႔တယ္
ငါအလုပ္ရခဲ႔တယ္.Administrative and Budgetary Questions မွာ Assistant Secretary အျဖစ္နဲ႔ေပါ႔.ေက်ာင္းတက္ေနတာကုိ ငါခဏနားျပီးေတာ႔ အလုပ္ကုိ အခ်ိန္ျပည္႔လုပ္ခဲ႔တယ္
မဟုတ္ရင္ ဘယ္အရာကုိမွ အာရုံစိုက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ.ညေနရုံးဆင္းခ်ိန္ေတြနဲ႕
စေန၊ တနဂၤေႏြေတြမွာ ေဆးရုံတစ္ခုမွာ Volunteer၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္
ဆင္းရဲတဲ႔ လူနာေတြကုိ စာဖတ္ရာမွာ ကူညီႏိုင္ဖုိ႕နဲ႕ အေဖာ္အျဖစ္ ေနေပးဖုိ႕ေပါ႔
ငါ႔အခ်ိန္ေတြ က်ပ္တည္းခဲ႔ေပမယ္႔ အဲဒီလူနာေတြအတြက္ ရေအာင္အခ်ိန္ေပးခဲ့တယ္.
ငါ႔ရဲ႕တန္ဖုိးေတြက ဘာလဲဆုိတာကုိ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ ငါေတြ႕ရွိခဲ႔တယ္.
နယူးေယာက္မွာ ေနခဲ႔ရတဲ႔ အခ်ိန္က ၂ ႏွစ္ထဲရယ္ပါ.
ဒါေပမယ္႔ ငါအမ်ားၾကီး ရင္႔က်က္ေျပာင္းလဲခဲ႔တယ္..
၁၉၇၂ ခုႏွစ္
မုိက္နဲ႕ ငါလက္ထပ္ဖုိ႕ဆုံးျဖတ္ခဲ႔တယ္. သူနဲ႕အတူတူ ဘူတန္ကုိထြက္ခြာခဲ႔တယ္.
မုိက္က ဘူတန္ဘုရင္မိသားစု၀င္ေတြကုိ စာသင္ေပးေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ
ငါကေတာ႔ ေတာ္၀င္ႏုိင္ငံျခားေရးရာဌာနမွာ Research Officer အျဖစ္၀င္လုပ္ခဲ႔တယ္.
ဟိမ၀ႏၱာေတာင္ျပာတန္းၾကီးေတြရဲ႕ အရိပ္ေအာက္မွာငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ခင္ပြန္းနဲ႕အတူတူ ငါျမတ္ႏုိးတဲ႔ အမ်ားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြကုိ လုပ္ေဆာင္ခြင္႔ရခဲ႔တယ္.
အဲဒီ အခ်ိန္ေတြကုိ ငါအျမဲတမ္းသတိရေနမွာပါ…
မိုက္ကုိေတာ႔ ငါလက္မထပ္ခင္က prenuptial agreement တစ္ခုေတာင္းခဲ႔တယ္.
ငါ႔ကုိ ငါ႔တုိင္းျပည္က လုိအပ္လာရင္ အခ်ိန္မေရြး သြားေရာက္ကူညီခြင့္ျပဳပါလုိ႕..
သူက ငါ႔ကုိ နားလည္မႈရွိတဲ႔အျပဳံးနဲ႔ ေခါင္းညိတ္ျပခဲ႔တယ္ေလ.
ငါ႔ကို သိပ္နားလည္မႈရွိတဲ႔သူကို ငါ႔ဘ၀ရဲ႕ ခင္ပြန္းေလာင္းအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ႔တာ
ငါ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္စြာဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင္႔ပဲ မဟုတ္ဘူးလား ေမေမ႔ကုိေတာ႔ ငါတုိင္ပင္ခဲ႔ပါေသးတယ္
ေမေမကေတာ႔ ထုံးစံအတုိင္းပဲေပါ႔ I trust you… တဲ႔
တကယ္ေတာ႔ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ငါ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမဲျမဲခုိင္မာစြာနဲ႔ ငါ႔ရဲ႔ အဖ်က္အင္အားစုေတြကုိ ၾကံ႔ၾကံ႔ခံေနႏုိင္ေသးတာ ငါ႔ႏွလုံးအိမ္ထဲကုိ ေလာင္းခ်ခဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔ရဲ႕
သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြေၾကာင္႔ပဲေလ…ငါဘယ္ေတာ့မွ ဦးက်ိဳးသြားမွာ မဟုတ္ဘူး…
၁၉၇၃ ခုႏွစ္
အဂၤလန္ကုိ ငါျပန္လာခဲ႔တယ္.
ငါ႔ဘ၀မွာ ဘာနဲ႕မွမတူတဲ႔ ခံစားမႈတစ္ရပ္ကုိ ငါခံစားလုိက္ရတယ္သိလား
အဲလက္စ္ကုိ ငါေမြးခဲ႔တယ္.
ငါမိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ျပီပဲ..အဲဒီေန႕က ေမေမနဲ႕ ငါစကားအၾကာၾကီးေျပာျဖစ္တယ္.
ေမေမရယ္ေလ.ငါ႔ကို စကားေတြ တတြတ္တြတ္နဲ႕ မွာေနလုိက္တာ မျပီးေတာ႔ဘူး
ေမေမက ရယ္စရာေတြလည္း ေျပာလုိက္ေသးတယ္
ငါ႔မွာ ရယ္လုိက္ရတာ ေခ်ာင္းေတာင္သီးတယ္
မုိက္ကငါ႔ေဘးနားမွာရွိေနခဲ႔တယ္ေလ…
၁၉၇၄ ခုႏွစ္
မုိက္ကယ္အလုပ္ရတယ္.
ေအာက္စဖုိ႕တကၠသိုလ္ရဲ႕ တိဗက္ဘာသာစကားဌာနမွာေပါ႔
၁၉၇၇ ခုႏွစ္
ကင္မ္ကုိ ေမြးတယ္. ငါ႔ရဲ႕ ဒုတိယသားေလးေပါ႔
ခုဆုိငါလည္း ကေလးေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ရွင္မၾကီးကုိ လုံးလုံးျဖစ္ေနျပီေလ
ဒါေပမယ္႔ ငါ႔ရဲ႔ ေလ႔လာမႈကိုေတာ႔ ငါမေလွ်ာ႔ေသးဘူး
ကေလးေတြကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရင္းနဲ႕ ငါစာေတြေရးျဖစ္ခဲ႔တယ္
ေဖေဖ႔ရဲ႕ အတၳဳပတၱိနဲ႕ Asian Studies စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ေပါ႔
မုိက္ကုိလည္း သူေလ႔လာေနတဲ႔ Himalayan Studies ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ငါကူညီခဲ႔တယ္.
၁၉၈၅ ခုႏွစ္
က်ိဳတုိတကၠသိုလ္မွာ Visiting Scholar အေနနဲ႕ ေဖေဖ႔ရဲ႕ ဂ်ပန္ျပည္မွာ
လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို စာတမ္းျပဳစုခဲ႔တယ္. ငါေက်နပ္အားရဂုဏ္ယူမိပါတယ္.
ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ေဖေဖအတြက္ ေက်းဇူးျပန္ဆပ္ႏုိင္တာ ဒီတစ္နည္းပဲ ရွိေတာ႔လုိ႕ပါ.
၁၉၈၆ ခုႏွစ္
ကေလးေတြကုိ ေခၚျပီး ရန္ကုန္ကုိအလည္သြားခဲ႔တယ္. အဖြားျဖစ္သူနဲ႕ ေတြ႕ေပးရေအာင္ေပါ႔
ရန္ကုန္ကုိေရာက္တုန္း ကေလးႏွစ္ေယာက္လုံးကုိ သာသနာ႔ေဘာင္တက္ေစခဲ႔တယ္
ၾကည္ႏူးလုိက္တာ.ေရစက္ခ်ေနတဲ့ ငါ႔လက္ေတြ တုန္ေနခဲ႔တယ္.
ေမေမ႔မ်က္ႏွာမွာ အျပံဳးေတြ လင္းလက္ေနခဲ႔တယ္.
ငါ ရဟန္းဒါယိကာမ ျဖစ္ခဲ့ျပီေလ..
၁၉၈၇ ခုႏွစ္
ကေလးေတြနဲ႕အတူတူ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ဆင္းမလားျပည္နယ္ကုိ သြားခဲ႔တယ္
မုိက္က စာတမ္းေတြ ျပဳစုေနခဲ႔တယ္. အဂၤလန္ကုိလည္း ငါခဏျပန္ခဲ႔ေသးတယ္.
ေမေမ႔ကုိ ေဆးရုံတင္ထားတာကုိ သြားျပီး ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ေပါ႔.
စက္တင္ဘာလထဲမွာ ငါတုိ႕မိသားစုေတြအားလုံး ေအာက္စဖုိ႕ကုိ ျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္.
ငါ႔ရဲ႕ Advanced Degree အတြက္ London School of Oriental and African Studies
မွာစာရင္းေပးခဲ႔တယ္
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္ ၃၁
တယ္လီဖုန္းသံျမည္လာခဲ႔တယ္. ခါတိုင္းလုိပဲ ေကာက္ကိုင္လုိက္ခဲ႔တယ္
ဒါေပမယ္႔ ၾကားလုိက္ရတဲ႔ သတင္းကေတာ႔ ခါတုိင္းလုိ မဟုတ္ခဲ႔ဘူး
ေမေမေလျဖတ္သြားတယ္တဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႕မွာပဲ ေလယာဥ္နဲ႕ ရန္ကုန္ကုိ ငါထြက္ခြာခဲ႔တယ္
ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ေမေမရွိေနတဲ႔ ေဆးရုံကုိ အေျပးသြားခဲ႔တယ္.
ေမေမရယ္…မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ႔ဘူး
ေမေမခံစားေနရတဲ႔ ေ၀ဒနာကုိ ငါလဲယူလုိ႕ရႏုိင္မယ္ဆုိရင္ ယူပစ္ခ်င္လုိက္တာ..
ကုတင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ ေမေမ ငါ႔ကုိ ၾကိဳးစားျပဳံးျပေနတဲ႔ေမေမ
ေတာ္ေတာ္ကုိေျပာင္းလဲသြားခဲ႔တာပဲေနာ္…
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးမွာ ႏုိင္ငံေရးေတြ စတင္ရႈပ္ေထြးေနတယ္.
အျမင္မေတာ္စရာေတြ၊ စိတ္တုိင္းမက်စရာေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနတယ္
၈ ရက္ ၈ လ ၁၉၈၈ မွာ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အေရးေတာ္ပုံ ဆင္ႏဲႊဲခဲ႔ၾကတယ္.
စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ေသနတ္သံမ်ားၾကားမွာ ရဟန္းရွင္လူျပည္သူအမ်ား ေသြးေျမက်ခဲ႔ရတယ္.
ေသနတ္ဆုိတာ မုိးေပၚေထာင္မပစ္ဘူးတဲ႔ တစ္ႏုိင္ငံလုံးကုိ ေသနတ္ၾကိမ္းၾကိမ္းသြားခဲ႔တယ္
ရာဇ၀င္ေတြလည္း ရုိင္းခဲ႔ရျပီ အဖသခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္းရယ္…
စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလုိက္ျပီတဲ႔ ..ငါဘာလုပ္ရမလဲ
ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြကို ငါမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး အဂၤလန္ကုိ ျပန္သြားမလား
ဒါဆုိရင္ေတာ႔ ငါ႔မိသားစုနဲ႕အတူတူ အသိုက္အျမံဳမပ်က္ ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေနလုိ႕ရတယ္.
ဒါေပမယ္႔ ေသခ်ာတယ္ ငါလိပ္ျပာမလုံဘူး..
ငါ႔ကုိယ္ထဲမွာ အာဇာနည္ေသြးေတြ စီးဆင္းေနတယ္. သူတုိ႕ကုိ ငါရွက္တယ္. ငါမျပန္ဘူး
ငါဒီမွာေနမယ္ ငါ႔တုိင္းျပည္ ငါ႔လူမ်ိဳးအတြက္ ငါ႔ရဲ႕ေပးဆပ္မႈ အခန္းက႑ စတင္ခဲ႔ျပီ
သူတုိ႕ ငါ႔ကုိလုိအပ္ေနျပီလုိ႕ ငါခံစားရတယ္. ဟုတ္တယ္ ..ငိုေၾကြးေနတဲ႔ ျပည္သူေတြကုိ ငါမ်က္ကြယ္မျပဳႏုိင္ဘူး ..ငါဒီမွာေနမယ္..ငါမျပန္ေတာ႔ဘူး
ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ ျပည္သူေတြအတြက္၊ ငါခ်စ္တဲ႔ ငါ႔ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္၊ ငါခ်စ္တဲ႔
ငါ႔ေဖေဖအတြက္...ငါျမန္မာျပည္မွာ ေနျပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ဆန္႕က်င္ဖယ္ရွားမယ္.
လူတုိင္းကုိယ္႔အခြင္႔အေရးကုိ ကုိယ္လြတ္လပ္စြာဖန္တီးယူႏုိင္ေအာင္ ငါၾကိဳးစားမယ္
ဟုတ္တယ္..ဒါငါပဲ.
NLD ကုိ စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႕မွာ စတည္ေထာင္တယ္.
အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးအေနနဲ႕ ငါပါ၀င္လႈပ္ရွားတယ္
ဂႏၵီရဲ႕ အဟိ ံသလမ္းစဥ္ကုိ ငါစြဲျမဲစြာ ယုံၾကည္ခဲ႔တယ္ေလ
ဒါကို ငါအသုံးခ်ခဲ႔တယ္ ..စစ္ဘီလူးရဲ႕ မ်က္ႏွာဖုံးကုိ အၾကမ္းမဖက္
အႏုနည္းနဲ႕ ခြာခ်ျပႏိုင္ခဲ႔တယ္. ငါ႔ကိုအေသေတာင္ပစ္သတ္ေတာ႔မလုိ႕တဲ႔. .ေသနတ္ေျပာင္းေတြနဲ႕ ခ်ိန္ထားလုိက္ၾကတာ တည္ျငိမ္စြာနဲ႕ သူတုိ႕ဆီကုိ ဦးတည္ျပီးလွမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္
င႔ါရင္ထဲက ခုိင္က်ည္တဲ႔ သစၥာတရားနဲ႔ ေျဖာင္႔မွန္တဲ႔ ေမတၱာဓာတ္ကုိ
သူတုိ႔ မလႊမ္းမုိးႏိုင္ပါဘူးေလ. သူတုိ႕ၾကားထဲက ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ႔ ငါ႔ကုိ
လူထုၾကီးက "ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး" ဆုိျပီး တခဲနက္အားေပးလုိက္ၾကတာ
ငါ႔မွာ ၾကက္သီးေတြေတာင္ထလုိ႕…
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၇ ရက္
ေမေမေဒၚခင္ၾကည္ အနိစၥေရာက္ခဲ႔ျပီ..
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ ေမေမရယ္..
ေမေမ႔အသက္ ၇၆ ႏွစ္ထိ အမ်ားအက်ိဳးကို သယ္ပုိးေဆာင္ရြက္ခဲဲ႔တဲ႔ ေမေမ႔အတြက္
ေကာင္းကင္ဘုံက လက္ကမ္းၾကိဳဆုိေနမယ္လုိ႕ သမီးခုိင္မာစြာယုံၾကည္ေနပါတယ္.
၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ ၂ ရက္ ေမေမ႔ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးခရီးကုိ လုိက္ပုိ႕ၾကတဲ႔ ျပည္သူေတြ မနည္းဘူးေမေမရယ္.ေမေမ႔ကို ျမင္ေစ႔ခ်င္လုိက္တာ...ေမေမ႔ကုိ သျဂိဳဟ္တဲ႔ေန႕မွာပဲ ေမေမ႔ရုပ္ကလာပ္ေရွ႕မွာ သမီးတုိင္တည္သစၥာျပဳခဲ႔တယ္
ေဖေဖနဲ႕ေမေမတုိ႕ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးအတြက္ ေသသည္အထိ ေကာင္းက်ိဳးသယ္ပုိး
ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ၾကတယ္.ဒီတာ၀န္ကုိ ေက်ျပြန္ေအာင္ သမီးဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ပါ႔မယ္
သမီးေသသည္ထိေပါ႔…
ငါ႔ကုိလုိက္ေနွာင္႔ယွက္ေနတဲ႔ အတားအဆီးေတြၾကားထဲကပဲ ငါတုိ႔ NLD ပါတီ
ေရြးေကာက္ပဲြကုိ ျခြင္းခ်က္မရွိ အႏုိင္ရခဲ႔တယ္..အရွက္မရွိလုိက္ၾကတာေလ.
ငါတုိ႕လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကုိ လုိက္ဖမ္းတယ္ ..ေရြးေကာက္ပဲြရလာဒ္ကို အက်ဳံးမ၀င္ပါဘူးလုိ႕ ေျဗာင္ျငင္းတယ္.ငါ႔ကုိလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ခဲ႔တယ္
အဲဒီကတည္းကပဲ ငါ႔ကုိျပန္လႊတ္လုိက္၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္ခ်လိုက္နဲ႕ႏုိင္ငံေရးကစားကြက္ေတြ လွည္႔ကစားခဲ႔တယ္.. ငါ႔အေပၚရက္စက္လုိက္ၾကတာ..ကုိယ္ခ်င္းမစာလုိက္ၾကတာ
ေျပာရက္လုိက္ၾကတာ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္၊ ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ ေရဒီယုိေတြနဲ႕ ငါ႔နာမည္ကုိ ဖ်က္ဆီးလုိက္ၾကတာ ႏုိင္ငံအေပၚသစၥာေဖာက္သူတဲ႔ လူမ်ိဳးျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳသူတဲ႔
ဒါေတြကို ငါတုံ႕ျပန္မေနခ႔ဲပါဘူး ငါလုပ္စရာရွိတာေတြကုိပဲ ေအးေအးေဆးေဆး မမွားရေအာင္ ငါလုပ္ခဲ႔တယ္ ဒီလုိအခ်ိန္ေတြမွာ ငါ႔အေနနဲ႕ပုိျပီးတည္ျငိမ္ဖုိ႕လုိတယ္ေလ..
ငါ႔ကုိႏုိဘယ္လ္ဆုေပးတဲ႔အေၾကာင္းကုိ ရွားရွားပါးပါးေတာင္းဆုိထားရတဲ႔
ေရဒီယုိအစုတ္ေလးတစ္လုံးကတစ္ဆင္႔ ငါၾကားသိခဲ႔ရတယ္.
ငါ႔သားၾကီး အဲလက္စ္က အခမ္းအနားမွာ ငါ႔ကုိယ္စား ေက်းဇူးတင္စကားေျပာသတဲ႔ေလ..
ေမေမဂုဏ္ယူပါတယ္ သားၾကီးရယ္…ေမေမ႔အတြက္ရတဲ႔ ဆုေၾကးေငြကုိ Prospect Burma ဆုိတဲ႔ NGO အဖဲြ႕ဖဲြ႕ျပီး ျမန္မာျပည္က ပညာေတာ္သင္ေက်ာင္းသားေတြကို
ပံ႔ပုိးကူညီေနတာ ခုခ်ိန္ထိပဲေလ. ေမေမက ကုိယ္က်ိဳးရွာသူဟုတ္မဟုတ္ဆုိတာ သားတုိ႕အသိဆုံးပါ သားတုိ႕ကုိ ပစ္ထားခ်င္လုိ႔ ပစ္ထားတာမဟုတ္ရပါဘူး ..သားတုိ႕ကုိ သိပ္ခ်စ္တာေပါ႔ သားတုိ႕နဲ႕ အတူတူသိပ္ေနခ်င္တာေပါ႔..ဒါေပမယ္႔သားတုိ႕ရယ္
သားတုိ႕ကုိခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ေတြထက္ နိမ္႔က်ႏြမ္းပါးေနတဲ႔ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုကုိ ေမေမပုိခ်စ္မိတယ္..ဒါကို သားတုိ႕ ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးၾကပါေနာ္…
သားတုိ႕အေပၚ ဂရုမစုိက္မိခဲ႔တာေတြကို ေနာင္ဘ၀ဆုိတာေတြမွာ ျပန္ဆုံေတြ႕ခဲ့ရင္
အတုိးခ်ျပီး ျပန္ေပးဆပ္ပါမယ္ သားတုိ႕ရယ္…
၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္
ရက္စက္လုိက္ၾကတာကြယ္..ရက္စက္လုိက္ၾကတာ ျမင္ရၾကားရတာ ယုံႏုိင္စရာေတာင္မရွိဘူး
သတ္ေဟ႔သတ္ဟ ခ်ေဟ႔ခ်ဟ ဆုိတဲ႔ စစ္ဘီလူးရဲ႕ ၾကိဳးဆဲြရုပ္ေတြေအာက္မွာ
တုိင္းျပည္ရဲ႕အညႊန္႕အဖူးေလးေတြလြင္႔ေၾကြခဲ႔ရရွာျပီ…အဲဒီညက ေကာင္းကင္ျပာၾကီးမွာေတာင္ ေသြးေရာင္ေတြလႊမ္းေနခဲ႔တယ္.ရင္ထဲမွာ ဆုိ႕နစ္လုိက္တာ ခ်စ္သားခ်စ္သမီးတုိ႕ရယ္..
သားတုိ႕သမီးတုိ႕ ေကာင္းရာသုဂတိလားႏုိင္ၾကပါေစဒီလုိအျဖစ္ဆုိးမ်ိဳးကုိ ဘယ္ဘ၀မွာမွ ထပ္မံ မၾကံဳေတြ႕ႏုိင္ၾကပါေစနဲ႕ေတာ႔လုိ႔ေမေမစု ဆုေတာင္းေပးပါတယ္ကြယ္…
ဒီပဲယင္းရဲ႕ အက်ည္းတန္ညတစ္ခုေပါ႔…
အခ်ိန္ေတြလည္း အေတာ္ၾကာခဲ႔ျပီေလ.
ျပည္သူလူထုေပါင္းမ်ားစြာလည္း အသက္ခႏၵာစြန္႕လႊတ္ခဲ႔ရရွာျပီ
ငါ႔ကို ျပန္လႊတ္ရင္ဆုိတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္နဲ႕ ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနသူေတြလည္း
ႏြမ္းလ်လွပါျပီ မ်က္စိကုိမွိတ္၊ နားကုိပိတ္ျပီး တရားစီရင္ခ်င္သူေတြရဲ႕ အတၱမ်ားေအာက္မွာ
အမွန္တရားက ကမၻာကုိပတ္ဖုိ႕ သူ႕ဖိနပ္ေလး လုိက္ရွာေနတုန္းပဲ
ေႏြမုိးေဆာင္းေပါင္းမ်ားစြာလည္း ငါ႔ျခံ၀င္းထဲမွာ က်ေရာက္ခဲ႔ျပီ
ငါ႔ပါးျပင္ေပၚမွာလည္း အေရးအေၾကာင္းတစ္ခ်ိဳ႔ ေနရာယူခဲ႔ျပီ
ငါ႔အသက္လည္း ၆၂ နွစ္ထဲေရာက္ခဲ႔ျပီ
ငါ႔သားေတြလည္း အိမ္ေထာင္ရက္သားက်သူက်နဲ႕ အေျခက်ကုန္ျပီ
ငါ႔မွာေတာ႔…
ငါခ်စ္တဲ႔ ျမန္မာျပည္သူေတြကေတာ႔…
ငါျမတ္ႏုိးတဲ႔ ျမန္မာျပည္ကေတာ႔…
သံတုိင္ေတြေနာက္မွာ ငုိရႈိက္ေနဆဲပဲေလ….
ကုတင္တုိင္ကုိ လက္နဲ႕ကုိင္ျပီး အားယူလုိ႕ ငါထလုိက္တယ္
အျပင္မွာ ေနျခည္ေတြျဖာေနျပီေနာ္
ေရဒီယုိထဲက ဆုေတာင္းသံေတြ တစ္သဲသဲနဲ႕ ၀င္လာမစဲျဖစ္ေနတယ္.
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ..
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ..
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္… က်န္းမာပါေစ.. ခ်မ္းသာပါေစ.. တဲ႔..
က်လုဆဲဆဲ မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သိမ္းဆည္းလုိက္ျပီး
အခန္းျပတင္းကုိဖြင္႔လုိက္တယ္. ငါ႔ကုိေစာင္႔ၾကည္႔ေနရတဲ႔ ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္က ငါ႔ကုိ အလန္႔တၾကားေမာ႔ၾကည္႔တယ္. မေၾကာက္ပါနဲ႕သားရယ္
ငါ႔ရဲ႕ ေအးျမတဲ႔ အျပဳံးေအာက္မွာ ခက္ထန္တဲ႔ ေသနတ္ေျပာင္း၀ေလး တုိးလွ်ိဳးလုိ႔
ငါ႔ကုိ ဦးညႊတ္တယ္. သားစာဆက္က်က္ပါကြယ္.. စိတ္ကုိေအးေအးသာထားပါ.
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုိတာ ဘယ္ေတာ႔မွ ထြက္ေျပးမယ္႔ မိန္းမစားမဟုတ္ပါဘူး
တုိင္းျပည္အတြက္၊ လူမ်ိဳးအတြက္၊ အရုိးေၾကေၾက၊ အေရခမ္းခမ္း အမ်ားအက်ိဳးအတြက္
အသက္နဲ႔ ဘ၀ကိုပါ ေပးလႉထားတဲ႔ အာဇာနည္မိန္းမပါ.
ဒီသစၥာစကားမွန္ရင္
ငါခ်စ္တဲ႔
ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး အေမွာင္ကုိေဖ်ာက္လုိ႕ အလင္းေန႕သစ္မ်ားကုိ
ၾကိဳဆုိႏိုင္ပါေစသား…
ငါရွင္သန္ေနဦးမွာပါ.
မေသမခ်င္းေပါ႔…
ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕ႏႈတ္ဆက္မႈကုိ အသာတၾကည္ခံယူျပီး
ဘုရားစင္ဖက္ကုိ လွမ္းေလွ်ာက္ခဲ႔တယ္.
အရွင္ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကရုဏာေတာ္ေအာက္မွာ
ဘုရားတပည္႔ေတာ္မ ျငိမ္းခ်မ္းရပါေစသား…
ျမန္မာျပည္သူမ်ား ျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစသား…
ငိုရႈိက္သံမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္ပါေစသား…
မတရားမႈမ်ား ဖယ္ခြာႏုိင္ပါေစသား…
ကြယ္လြန္သူ ေဖေဖဦးေအာင္ဆန္းႏွင္႔ ေမေမေဒၚခင္ၾကည္..
က်ဆုံးေလျပီးေသာ အာဇာနည္အမ်ိဳးေကာင္းသား ရဟန္းရွင္လူမ်ား…
အမွ်အမွ်အမွ်…..
ခံစားမ်ွေ၀သည္
ရတီ
သာဓု..သာဓု..သာဓု
=======================================================
ဒီပို႔ကို မူ၇င္းမပ်က္ေ၇းသားခြင့့့္၇တာကို ၀မ္းသာမဆံုးပါဘူး..
အေမ့ကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ သနားတဲ့စိတ္ ျမန္မာျပည္လူထုေတြေပၚမွာ တိုးတက္ေစခ်င္တဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ ၇တီေ၇းလိုက္တာပါ..
အေမ့ကို ေလးစားသလို ခ်စ္သလို မိမိကိုယ္ကိုလဲ ေလးစားပါ
တိုင္းျပည္ကိုလဲ ခ်စ္ပါလို႔ ..
အေမက အသက္အ၇ြယ္ျဖင့္ ႀကီး၇င့္လာပါၿပီ ..သူမကို ခ်စ္၇င္ သနား၇င္ တို႔ေတြ ပိုႀကိဳးစားဖို႔ လုိအပ္ေျကာင္း ေစတနာထား၇င္း
ႀကိဳးစားပါဦးမည္
ရတီ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
ဒီေန႔ဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းဆုၾကည္၇ဲ့ ၆၉ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ပါ..
======================================
အနာဂတ္မွာ သူမ၇ဲ့ အေတြးစိတ္ကူး ပံုေဖာ္မႈဟာ ဘယ္လို႐ွိေနမလဲ..
ရတီတို႔ တခ်က္ ေလ့လာၾကည့္၇ေအာင္..
Aung San Su Kyi....... Democratic leader.
Aung San Su Kyi is an opposition leader in her home country of Myanmar and the winner of the 1991 Nobel Prize for Peace.
She quoted..
သူမကိုးကားေ၇းသားခဲ့တယ္
" If you´re feeling helpless, help someone "
အကယ္၍ သင္ဟာကူညီခံ၇မႈ မဲ့ေနတယ္လို႔ ခံစား၇တယ္ဆို၇င္ တစံုတေယာက္ကို ကူညီလိုက္ပါ..
The only real prison is fear,and the only real freedom is freedom from fear.
တခုတည္းေသာ တကယ့္အခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံ၇ျခင္းဟာ
ေၾကာက့္၇ြ႔ံျခင္း ႏွင့္ တခုတည္းေသာ တကယ့္လြတ္ေျမာက္မႈဟာ ေၾကာက္၇ြ႔ံမႈမွ လြတ္ေျမာက္တာပါ..
" Fear is habit ; I am not afraid."
ေၾကာက္၇ြ႔ံမႈဟာ အေလ့အထျဖစ္တယ္ ဒါေျကာင့္ ငါမေၾကာက္ဘူး..
Freedom from fear
ေၾကာက္၇ြ႔ံမႈမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္း..
She joked to mean of ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေ၇း...
သူမ ဟာသလဲ လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္
ၿငိ္မ္ ၀ပ္ ပိ ျပား ေ၇း ဆိုတဲ့ အာဏာ၇ွင္ေတြ့၇ဲ့ မူ၀ါဒကို..
She admitted may i right or may i wrong.
သူမက ၀န္ခံခဲ့တယ္ ငါမွန္ခ်င္လဲ မွန္မယ္ မွားခ်င္လဲ မွားမယ္တဲ့
ကဲ သူမ၇ဲ့ သေဘာသဘာ၀ေလးကို သိလိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့..
--------------------------------
ရတီ၇ဲ့ အျမင္ကေတာ့..
What is human right?
Human ...... လူသား
Right........... အခြင့္အေရး
ဒီကမာၻၾကီးမွာ အထင္က၇ ဘာသာေလးမ်ိဳး႐ွိတယ္..
ဒီကမာၻၾကီးမွာ လူသားေတြ အတူတကြ ေနထိုင္တယ္..
ေနထိုင္တဲ့ လူသားေတြမွာ တူညီတဲ့ ခံစားခ်က္ ျဖစ္တည္ခ်က္ေတြ ႐ွိတယ္....
“I laugh, I love, I hope, I try, I hurt, I need, I fear, I cry. And I know you do the same things too, So we're really not that different, me and you.
ငါ ၇ယ္တတ္တယ္. ခ်စ္တတ္တယ္.ေမ်ွာ္လင့္တယ္. ျကိုးစားတယ္. နာက်င္တယ္. လိုခ်င္တယ္. ေျကာက္တတ္တယ္..
ငါသိတယ္ မင္းလဲပဲ ဒီလိုလုပ္မယ္လို့..
ဒါေျကာင့္ မင္းနဲ့ငါ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမကြာျခားပါဘူးေလ...
အဲဒီတူညီတဲ့ လူသားေတြက တူညီတဲ့ အခြင့္အေရးပဲ ရသင့္ပါတယ္.. မင္းနဲ႔ငါ တူညီတာ မင္းဘာလဲ မင္းဘယ္ကလဲ
မင္းဘယ္ဘာသာလဲ လဲ လဲ လဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းမလိုေတာ့ပါဘူး..
အကယ္၍ မင္းက မင္းနဲ႔ မင္းကမာၻၾကီးကို တိုးတက္ေစခ်င္၇င္.....
--------------------------------------------------------
Change yourself first,world will change automatically..
မင္းကိုယ္မင္း အ၇င္ေျပာင္းလဲလိုက္ပါ ကမာၻၾကီးက သူ႔အလိုလိုေျပာင္းလဲလိမ့္မယ္..
( ဒီစာသားေလးက လူသားတဦးခ်င္းစီ ေျပာင္းလဲ၇မယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ )
You are not own me
besides you are not own yourself also..
မင္းငါ့ကို မပိုင္ဘူး.. ဒါ့အျပင္ မင္းကိုယ္မင္းလဲ မပိုင္ဘူး..
In that truth what that you need more than that.
ဒီအမွန္တ၇ားေျကာင့္ ဘာေတြကို ဒီထက္ပိုၿပီး လိုအပ္ေနေသးလဲ..
( ေလာကႀကီးမွာ အေ၇းႀကီးဆံုးက ၃ ခုက...
၁) understanding နားလည္ေပးျခင္း
၂) Respect. ေလးစားျခင္း
၃) Love. ခ်စ္ခင္ျခင္း တို႔ဟာ အ၇မ္းအေ၇းပါပါတယ္...)
ဒီေတာ့
မင္းလဲ မင္းေန၇ာ မင္းဘာသာ မင္းအယူအဆ
ငါလဲ ငါ့ေန၇ာ ငါ့ဘာသာ ငါ့အယူအဆ
မပုတ္ခတ္ဘူး မေစာင္းေျမာင္းဘူး..
ေကာင္းတယ္ မေကာင္းဘူး မွန္တယ္ မမွန္ဘူးဆိုတာ
အဲဒီလူကိုယ္တိုင္ပဲ သိမွာပါ. .
မေကာင္းဘူး မမွန္ဘူးလို႔ ကိုယ္က ျမင္ေန၇င္ ျပဳျပင္ေပးခ်င္၇င္
Acceptable. လက္ခံေအာင္ ေျပာမွ၇ပါတယ္..
You must do what I say. Because that is true.
ဒါက အမွန္တ၇ားပဲ မင္းလုပ္ကို လုပ္၇မယ္ဆို၇င္
Human Right is meaning less.
လူသားအခြင့္အေ၇းက အဓိပၸါယ္မဲ့သြားမွာေပါ့..
People will realize one day who are going wrong way.
Do not correct that to them by force.
မွားေနတယ္ဆိုျၿပီး ဖိအားနဲ႔ မေျပာင္းလဲပါနဲ႔..
တေန႔က်၇င္ သူတို႔ေတြ အျမင္မွန္၇မွာပါ..
However If you treat polite way of them not to do it,
But those people would like to do that let them do it.
သို႔ေသာ္လည္း မင္းက လူေတြေပၚမွာ ယဥ္ေက်းစြာနဲ႔
မွားယြင္းမႈကို မလုပ္ေအာင္ တားေနေပမယ့္
သူတို႔က လုပ္ခ်င္၇င္ လုပ္ခြင့္သာေပးလိုက္ပါ..
Life is give and take..
ဘ၀ဆိုတာ ေပးျခင္း ယူျခင္းပါပဲေလ..
အထက္ပါ အေမစု၇ဲ့ သေဘာသဘာ၀နဲ႔
ရတီ၇ဲ့ အေတြးအျမင္တို႔ကို
ေပါင္းစပ္ၿပီး သူမ၇ဲ့ ေစတနာနဲ႔ ခံယူခ်က္ကို နားလည္နိင္ပါတယ္.
သူမကေတာ့ အက်ိဳးမဲ့ အေၾကာင္းမဲ့ အလုပ္တခုေပၚလုပ္မွာ
မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဆင္ျခင္မိ၇င္း
အေမစု
က်န္းမာပါေစ
ေပ်ာ္၇ႊင္ပါေစ
ေအးခ်မ္းပါေစ လို႔ ဆုေတာင္းေပး၇င္း
ဒီကိုးကားခ်က္ကို ဒီေန၇ာတြင္
၇ပ္နားခြင့္ျပဳပါ.. .
ႀကိဳးစားပါဦးမည္
ရတီ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
က်မ၇ဲ့ အျမင္နဲ႔ အေမစုေပၚသံုးသပ္ခ်က္
...................................................
လူတေယာက္ ေအာင္ျမင္ေတာ့မယ္ဆို၇င္ အတိုက္အခံ အဖ်က္အဆီးမ်ားတယ္..
ကိုယ္က ခံႏိုင္၇ည္ ႐ွိဖို႔နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈေပါၚမွာ
မယစ္မူးဖို႔ပဲ အဓိကက် တယ္ေလ..
ရတီကို အေမစုနဲ႔ သိသလားတဲ့?
ေျဖလိုက္မယ္ း မ သိဘူး..
မသိပဲနဲ႔သူ႔အေၾကာင္းေ၇းတယ္..
ဟုတ္တယ္ ဖတ္႐ႈထားတဲ့ သူမ၇ဲ့ emotion ကေနေ၇းတာ..
သူမက သူမခံစားခ်က္ေတြပဲ ေ၇းထားတာပါ..
ရတီက သူမ၇ဲ့ ခံစားခ်က္ကို ထုတ္ျပသူေပါ့..
ဟုတ္ၿပီ အေမစုေပၚ အထင္လြဲေနတာေလး နဲ႔ ၇တီအျမင္ေလးကို
႐ွင္းျပခြင့္ျပဳပါ..
ရတီ ဒီပို႔စ္ကို မေ၇းခင္ အ၇င္က
တ၇ားကိုဘယ္လိုထိုင္၇မလဲ ဆိုတဲ့ပို႔စ္တခု ေ၇းခဲ့ဖူးပါတယ္..
အပိုင္း(၁) ေပါ့.. အဲဒီထဲမွာ ကံကံ၏္ အက်ိဳးတ၇ား တ၇ားကိုေလးစားပံု ထိုင္နည္းကအစ အစံုအစံုပါပဲ.. ဖတ္တဲ့သူေတြလဲ အမ်ားႀကီး႐ွိတယ္.. မဖတ္၇ေသးတဲ့သူလဲ ႐ွိတယ္..
ဟုတ္ၿပီ ဘာမ်ားဆက္စပ္လို႔လဲ ?
ဟုတ္ကဲ့ ေျပာခ်င္တဲ့၇ည္၇ြယ္၇င္းက စိတ္ထားတတ္ဖို႔ပါပဲ..
ရတီတို႔ေတြက တေန႔ေသမယ္လူေတြပါ..
မေသခင္ ဘာယူသြားႏိုင္မလဲဆိုတာ စဥ္းစားတတ္ဖို႔လိုတယ္..
ေသမယ့္အေ၇းကို အေလးထား၇င္
ေနမယ့္အေ၇းက ေအးေဆးပါ..
ဒါဆို၇င္ အေမစုဟာ ႏွစ္ ၂၀လံုး အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနလာတာ သူမဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္နဲ႔ ေနသလဲဆိုတာ တခ်က္ေလာက္ ေတြးၾကည့္၇ေအာင္ ..
တ၇ားေသာနည္းလမ္းကို တ၇ားေသာ စိတ္ဓာတ္မ႐ွိတဲ့သူဟာ
ေလာက၇ဲ့ အေကာင္းအဆိုးေတြေပၚ ခံႏိုင္၇ည္မ၇ွိပါဘူး..
ေျပာခ်င္တဲ့ သေဘာကေတာ့ သူမဟာ ကုလားကိုမ်က္ႏွာေပးတယ္... ဘာညာေပါ့.. ကုလားဆိုတဲ့အမ်ိဳးကို အေမစုေခၚလာတာ မဟုတ္ပါဘူး..
လူက လူပဲ.. ေလးစား၇မယ္..
လူမ်ိဳးတိ့ု ဘာသာေ၇းတို႔ေၾကာင့္ နင္တို႔အမ်ိဳးက မေကာင္းဘူး..
နင္ ငါသံုးေနတဲ့ အသံုးအႏွႈန္းေတြမွာ ယဥ္ေက်းမွႈမပါေတာ့ဘူူး..
ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လူမ်ုိးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေလးစား၇ပါမယ္..
ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတဲ့ တ၇ားေတြမွာ
ဗုဒၶဘာသာလူကိုပဲ လူလို႔ထင္၇မယ္လို႔ မေဟာထားခဲ့ပါဘူး..
ႏိုင္ငံတႏိုင္မွာ ေနထိုင္တဲ့လူဦးေ၇မ်ားစြာ ႐ွိတဲ့အေလ်ာက္
လူမ်ိဳး ဘာသာေတြလဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိေနမွာပဲ..
မိမိက ဗုဒၶဘာသာဆို ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္ေပါ့.. ခ၇စ္ယာန္ဆိုလဲ ခ၇စ္ယာန္ စသျဖင့္ေပါ့ေလ ကိုးကြယ္ႏိုင္ပါတယ္..
ဗုဒၶဘာသာအမ်ားစုက ဘု၇ား႐ွိခိုးေလာက္၇ံုနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာလို႔ တေ၇းတယူဂုဏ္ယူေလ့ ႐ွိတယ္.. ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ၇ဲ့ အႏွစ္သာ၇ကို တကယ္သိတဲ့သူက အ၇မ္း႐ွားပါတယ္.. အေမ ဗုဒၶဘာသာ အေဖ ဗုဒၶဘာသာမို႔လို႔ သားသမီးက ဗုဒၶဘာသာ
ျသကာသေတာင္ သိပ္မ၇ ဆိုလို၇င္းနားမလည္ပဲ ကဗ်ာ၇ြတ္သလို၇ြတ္ေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအမ်ားႀကီးပါ..
.ဘာလို႔ ငါ့စကားႏြား၇ ေျပာခ်င္၇သလဲ..
လူကို လူလိုျမင္ ၾကင္နာသနားတတ္၇င္ မေအးခ်မ္းဘူးလား..
အေမစုလို မိန္းမမ်ိဳးမေျပာနဲ႔ ရတီ့ စိတ္ဓာတ္ေတာင္
တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးကို အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္.. တိုးတက္ေစခ်င္တယ္..
ကူညီႏိုင္တာ ကူညီမယ္ ..
ေဖးမမယ္ အားေပးမယ္ ၾကင္နာမယ္..
ဒီေတာ့ ႏွစ္ ၂၀ ေလာက္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေနလာတဲ့
အမ်ိဳးသမီးတေယာက္၇ဲ့ အထီးက်န္မႈ ၾကံ့ခိုင္မႈေတြဟာ
ဘယ္လိုေန၇ခဲ့သလဲ ၾကံ့ခိုင္ခဲ့၇သလဲ?
စဥ္စားၾကည့္ပါ..
သူမရဲ့ စိတ္ဟာ
တ၇ားဆိုတဲ့ မ်ွတျခင္းကေန
သနားမႈဆိုတဲ့ ဂ၇ုဏာေၾကာင့္
ခုလိုေနနိုင္တာေပါ့...
ဒီေတာ့ သူမအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ကူညီမယ္ ေစာင့္ေ၇ွာက္မယ္
လူမ်ိဳးေတြ ဘာသာေတြပါမွာ မဟုတ္ပါဘူး..
့ျမန္မာနိုင္ငံလံုးမွာ၇ွိတဲ့ ဘယ္သူမဆို အယုတ္အလတ္ အျမတ္မေ၇ြူး
သူမ ကူညီမွာပါ...
ေအာင္ဆန္းက လြတ္လပ္ေ၇းဖခင္
ေအာင္ဆန္းသာ လုပ္ျကံမခံ၇ဘူး
သူမတို့ မိသားစုလဲ နိုင္ငံထဲက
အျပင္မထုတ္ခံ၇၇င္ ဇာတ္လမ္းက
တမ်ိုးေျပာင္းသြားမယ္...
သူမေန၇ာမွာဆို၇င္ တို့ေတြဆို၇င္
ဘယ္လို ခံယူမလဲ ဆိုတာစဉ္းစားျကည့္ပါ..
ရတီက အားလံုးကိုျခံုျပီး သဘာ၀က်က်ေလးေျပာေပးတာပါ..
အေမစုေပါ
အျမင္ပဲ ေစာင္းေစာင္း
အျမင္္ပဲ ေကာင္းေကာင္း
အသိတ၇ား၇ွိ၇မွာ မိမိ၇ဲ့ တာ၀န္သာ ျဖစ္တယ္..
ဘယ္သူပဲ တက္တက္ ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္႐ွာစား၇မွာ..
သိပ္မွန္တာေပါ့..
ကိုယ့္ထမင္းကို ကိုယ္တ၇ားနဲ႔ ႐ွာစား..
ကိုယ့္မိသားစုကို တ၇ားနဲ႔ေစာင့္ေ၇ွာက္..
တ၇ား႐ွာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေန
အသိအျမင္မ်ားဖို႔ စာဖတ္..
ကိုယ္ခ်င္းစာတ၇ားထား..
ဘယ္အ၇ာမဆို ေပါ့ေပါ့ေလးမေတြးနဲ႔
ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစား သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ ..
ပါးစပ္ပါတိုငး္ ျၾကမ္းဖို႔မဟုတ္
လက္ပါတိုင္း ၇မ္းဖို့မဟုတ္..
ႏိုင္ငံေ၇းနဲ႔ ဘာသာေ၇းခြဲျၿပီးျမင္..
တိုးတက္ေစခ်င္တာ ႏိုင္ငံ
လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး..
ဘာသာမပါဘူး...
ျမန္မာျပည္ တျပည္လံုး
တိုးတက္ဖို့ ၀ိုင္း၀န္းေဆာင္၇ြက္၇မွာ..
ဘယ္နိုင္ငံမဆို လူမ်ိုးေပါင္းစံုေနေနတာ
ကိုယ့္စည္း ကိုယ့္ကမ္းနဲ့ေန၇င္
အသိတ၇ားနဲ့ေန၇င္
အသိပညာ၇ွိ၇င္
တေယာက္နဲ့ တေယာက္ေလးစားက်မယ္ဆို၇င္
ျပသာနာက ၇ွိပါဉီးမလား...
.
မိမိတကိုယ္စာတည္း စိမ္းလန္းေနလို႔ တေလာကလံုး
မသာယာနိင္ဘူးဆိုတာ ေျပာၾကား၇ငး္ ၇တီ၇ဲ့ အေမစုေပါ္္ထားတဲ့ အျမင္ေလးကို ႏွလံုးသားနဲ႔ ေ၇းသားခဲ့ပါတယ္..
လူသားအားလံုး ႏွလံုးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းျၾကပါေစ
ႀကိဳဳးစားပါဦးမည္
ရတီ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
သိပ္လည္း ဘ၀င္ျမင့္မေနနဲ႔....
***********************
စကၤာပူမွာေရာက္ေနတ့ဲ ျမန္မာျပည္သားတေယာက္က သူ႔ေဖ့စ္ဘုတ္မွာ ေရးထားတ့ဲအေၾကာင္းအရာတခုကေတာ့ - အျမင္က်ယ္ၾကပါ တ့ဲ။
သူ႔ေရးသားခ်က္ကုိ စေနေန႔မွာ တင္လုိက္ေတာ့ အခုဆုိရင္ အြန္လုိင္းမွာ အနည္းဆုံး အႀကိမ္ တေထာင္ေက်ာ္ လက္ဆင့္ကမ္း ဖတ္ရႈေနၾကပါၿပီ။
"သိပ္လည္း ဘ၀င္မျမင့္ၾကပါနဲ႔" လုိ႔ အမည္ေပးထားတ့ဲ သူ႔ေရးသားခ်က္ေတြထဲမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေျခအေန၊ ျမန္မာျပည္သား အမ်ားအျပားရဲ႕ စိတ္ေနစိတ္ထား၊ သတိမျပဳမိၾကတ့ဲ အေရးႀကီးအေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာ ပါ၀င္ေနပါတယ္။
မဖတ္ရေသးသူမ်ားအတြက္ မူရင္းအတုိင္း ကူးယူ ေဖာ္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
..........................................................................
"သိပ္လည္း ဘ၀င္မျမင့္ၾကပါနဲ႔"
(By Kogyimind Mind)
ျပည္တြင္းမွာ ေနေနတဲ့ သူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို လူမ်ိဳးဟာ ကမၻာမွာ ျမန္မာမွာပဲ ရွိေနတယ္ထင္ၾကတယ္။ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ သူတို႔ဟာ ေဒါက္တာ ဆြန္ယက္ဆင္၊ ဟိုးေဆးရီးေဇာ္၊ ဟိုခ်ီမင္း၊ ဂႏၵီ၊ ေခ်ေဂြဗားရား တို႕အေၾကာင္းမသိၾကေတာ့ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြကို ေလးစားရေကာင္းမွန္းမသိၾကဘူး။
ေလယဥ္ေပၚကေန ျမန္မာျပည္ကို မျမင္ဘူးေတာ့အခုခ်ိန္ထိ Golden Land ဆိုျပီး ဘ၀င္မျမင္ပါနဲ႔။ ေတာေတြျပဳန္းျပီး မီးေလာင္ျပင္လိုျဖစ္ေနတဲ့ လြင္ျပင္၊ ေတာင္တန္းေတြကိုမွ သူတို႔မျမင္ဘူးၾကပဲ။
တမလြန္အတြက္ ျပင္ဆင္တဲ့အေလ့အက်င့္ေတြထံုေနတဲ့ထမင္းေရ၊ ေခ်ာင္းစီးအလွဴၾကီးမ်ိဳးေတြကိုပဲ ျမင္ဖူးေျပီး ဘ၀င္ျမင့္မေနပါနဲ႕။ ကမၻာ့သူေ႒းသူၾကြယ္ၾကီးေတြရဲ႕ကိုယ္က်ိဴးမဖက္ပရဟိတသက္သက္လွဴဒါန္းမႈေတြကို အသိအမွတ္ျပဳရေကာင္းမွန္းမသိၾကဘူး။
Globalization ကိုနားမလည္ေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲမွာပဲ ကိုယ္ေနရင္ လံုျခံဳျပီလိုထင္ျပီး ဘ၀င္ျမင့္မေနၾကပါနဲ႕။ CNN Effect, Al Jazeera Effect ေခၚတဲ့ ကမၻာအေရွ႕ျခမ္းမွာ ျဖစ္ေနတာကို အေနာက္ျခမ္းက ခ်က္ခ်င္းသိႏိုင္တာကို လက္မခံႏိုင္ၾကေသးဘူး။
သဘာ၀ေဘးအႏၲရာယ္ေတြမက်ေအာင္သာသနာေစာင့္နတ္မင္းၾကီးေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ေပးထားတယ္လို႔ သိပ္ဘ၀င္မျမင့္ၾကပါနဲ႔။ အာရွမွာ ရာသီဥတုဒါဏ္ အဆိုးရြားဆံုးခံရတဲ့ ႏိုင္ငံဆယ္ႏိုင္ငံမွာ ဒုတိယေျမာက္ အဆိုးရြားဆံုးျဖစ္ေနတာကိုမွ မသိပဲ။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ငါးပါးသီလထြန္းကားပါတယ္ ဆိုျပီး သိပ္ျပီးဘ၀င္မျမင့္ပါနဲ႔၊ တကယ္ေတာ့ စာအုပ္ထဲမွာပဲ ထြန္းကားျပီး ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္က်င့္တရားက မိစၦာဒိ႒ိႏိုင္ငံေတြလို႔ ေခၚတဲ့ ဥေရာပႏိုင္ငံသားေတြစံထားတဲ့ Gentleman ဆိုတဲ့အဆင့္ကိုေတာင္ မမွီေသးတာကိုမွ မသိၾကပဲ။
ထမင္းငတ္ျပီးေသတဲ့မသာ ျမန္မာျပည္မွာမရွိဘူးလို႔ဘ၀င္ျမင့္မေနၾကပါနဲ႔။ ေတာင္သမန္အင္းထဲက ဓါတ္ေျမၾသဇာအဆိပ္သင့္ေနတဲ့ ငါးေၾကာ္ေတြကို မစားဖို႔ သက္ဆိုင္ရာသံရံုးေတြက သူတို႔ႏိုင္ငံသား တိုးရစ္ေတြကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္ မွာထားတာကိုမွ မသိၾကပဲ။ ထမင္းငတ္ျပီး မေသေပမယ့္ တရုပ္နဲ႔ယိုးဒယားက၀င္လာတဲ့ သူတို႔ႏိုင္ငံသားေတြေတာင္ မစားတဲ့ သြားေရစာေတြေၾကာင့္ေသေနတဲ့ကေလးေတြ၊ ဓါတုအဆိပ္သင့္ေနတဲ့ ဟင္းသီး၊ ဟင္းရြက္သားငါးေတြေၾကာင့္ ေသေနၾကတာေတြ၊ အဟာရငတ္ျပီး ေသေနၾကတာေတြကိုမွ မသိရွာၾကပဲ။
အိမ္ထဲအထိ၀င္၊ ျခင္ေထာင္ထဲလွန္ၾကည့္တဲ့ အထိ ဧည့္စာရင္းစစ္တာကို ၾကည့္ျပိး ျမန္မာျပည္မွာတရားဥပေဒစိုးမိုးမႈရွိတယ္ထင္ေနၾကတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံေတြမွာ ကိုယ့္အိမ္တံခါးကို ၀ါးရမ္းမပါပဲ လာေခါက္ရင္ေတာင္ ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈနဲ႔ တရားစြဲလို႔ရတယ္ဆိုတာကိုမွ မသိပဲ။
ျပည္တြင္းမွာ က်ပ္တည္းက်ဥ္းေျမာင္းစြာ အျမဲေနရတာေတာ့ အက်င့္ပါေနျပီး လူတိုင္းလည္း ငါတို႔လို ဒီလိုပဲ ရုန္းကန္ေနရတာပဲ၊ ဘယ္သူမွ ထမင္း အလကားလာမေကြ်းဘူးဆိုျပီး တဘက္သက္ မာနေတြကလည္းၾကီးတယ္။
တစ္ျခားႏိုင္ငံတခ်ိဳ႕မွာ ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းစားရိတ္၊ လူတိုင္းရဲ႕က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ကို အစိုးရဆီက အလကားရေနတယ္ဆိုတာမွ သူတို႔မသိပဲ။
အခုခ်ိန္ထိေတာင္ေတြျဖိဳလို႔ေကာင္းတုန္း၊ သစ္ေတြခုတ္လို႔ေကာင္းတုန္းပဲ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ ကိုယ္လု့ပ္တာ ဘာျဖစ္လည္းဆိုျပီး ရန္ေတာင္ လို ေနေသးတယ္။Butterfly Effect လို႔ေခၚတဲ့ လိပ္ျပာေလးတစ္ေကာင္ ေတာင္ပံခတ္ရံုနဲ႔ အေမဇံုသစ္ေတာက သစ္ပင္ၾကီးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းလဲျပိဳေနတာကိုမွ မသိပဲ။
စမတ္ဖုန္းေတြ၊ ေမာ္ေတာ္ကားေတြ၊ကြန္ပ်ဴတာဆက္စပ္ပစၥည္းေတြ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ျမင္ေတြ႕ေနရေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးေခတ္မွီဖြဲ႔ျဖိဳး တိုးတက္ေနျပီလို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုပို႔တဲ့ ပစၥည္းကို သူ႕တို႕ႏိုင္ငံသားေတြ လံုး၀ မသံုးၾကတာကိုမွ မသိပဲ။
ျမန္မာျပည္က ရႈခင္းေတြသာ အလွဆံုးလို႔ထင္ေနၾကတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြားေတြလာေနတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာသာတဲ့ ရႈခင္းေတြႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ အမ်ားၾကီးရွိတယ္ ဆိုတာမွ မသိပဲ။ သူတို႔လာတာဟာကမၻာ ျမင္ေတြ႕ရခဲတဲ့ တတိယႏိုင္ငံက ဆင္းရဲသားေတြရဲ႕ ဘ၀ကို တအံ့တၾသၾကည့္ဖို႔လာတာမ်ားတယ္ ဆိုတာကို သိမွ မသိပဲ။
သိပ္လည္း ဘ၀င္မျမင့္ၾကနဲ႔ဗ်ာ..
ကမၻာမွာ ျမန္မာဆိုတာ ေသးေသးေလးပါ။ အခုေခတ္က ႏိုင္ငံကို လာျပီး သိမ္းတဲ့ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သြားသိမ္းစရာမလိုပဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက ယူခ်င္သမွ် ယူလို႔ရေနျပီ။
အခု ကိုယ့္လူတို႔သံုးေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ကြန္ပ်ဴတာအပါအ၀င္ အပ္တိုတစ္ေခ်ာင္းေတာင္္ ျပည္တြင္းမွာ မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ ဒါေတြျပည္တြင္းမွာ မ်ားလာတယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ဟာ ျမန္မာျပည္က ကြ်န္းသစ္၊ ေရနံ၊သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕နဲ႔တျခားသယံဇာတေတြ ေလ်ာ့သြားျပီးဆိုတဲ့ သေဘာပဲ။
ိသိပ္လည္းဘ၀င္မျမင့္ၾကပါနဲ႔။သယံဇာတေတြကုန္ခန္းစျပဳေနတဲ့တိုင္းျပည္၊ ျခစားမႈေတြနဲ႔ ယိုယြင္းေနတဲ့ လူမႈအဖြဲ႔အစည္း၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈေရာဂါစြဲကပ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္။ ဒီလိုတိုင္းျပည္ကို ဘယ္ႏိုင္ငံမွ နာမည္အပ်က္ခံျပီး ကိုလိုနီ လုပ္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ တရုပ္ေတြေနခ်င္လည္း ရေနတာပဲ။ ကုလားေတြေနခ်င္လည္း ရေနတာပဲ။ တံခါးမရွိ၊ ဓါးမရွိ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ရေနတဲ့ တိုင္းျပည္ကို ဘာလို႔အလုပ္ရႈပ္ခံျပီး သိမ္းေနမွာလည္း။
ဒါေၾကာင့္ သိပ္လည္း ဘ၀င္ျမင့္မေနနဲ႔။ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူး။
ျမန္မာျပည္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚေရာက္ဖို႔ အတြက္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္မယ့္ ေခါင္းေဆာင္ကို ၀န္းရံၾက၊ သူ႕ကို ခိုင္းၾက။ တာ၀န္ေပးၾက။ ေနာက္ဆံုးေျမွာ္လင့္ခ်က္က သူပဲရွိေတာ့တယ္။
ဒီမယ္မိတ္ေဆြ၊ ကိုယ့္လူ ၾကည္တာမၾကည္တာ၊ သေဘာက်တာ၊ မက်တာ ခဏထား၊ ကိုယ့္လူတို႔၊ က်ဳပ္တို႔မွာ ေရြးစရာမက်န္ေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္မွာ ျမွားေတြ စူး၀င္ေနရင္ အသက္ေဘးနဲ႔ အနီးဆံုးျမွားတံကို အရင္ရွင္းပစ္ရမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ မ်ိဳးေစာင့္သမားအားလံုး၊ မ်ိဳးခ်စ္သမားအားလံုး၊ အားလံုး..အားလံုး.. ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဖို႔ပဲ အာရံုစိုက္ၾက။ ျပီးမွ လြတ္လပ္စြာ ၀ိ၀ါဒကြဲၾက၊ ျငင္းၾက၊ ခုန္ၾက။
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ေနာက္ဆံုးဖေရာင္းတိုင္ (ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။)
-------------------------------------------------------------------------------
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေျပာျပပါရေစ။
ဒီပံုျပင္မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါသည္။
လူဆုိတာ တစ္ေယာက္ထည္း ေနလုိ႕ မရဘူး။ အသုိင္းအဝုိင္း၊ အေပါင္းအသင္းနဲ႕
ေနရတယ္။ အနည္းဆံုး ကုိယ့္မိသားစုနဲ႕ ေပါင္းရတယ္။ သင္းရတယ္။ အၿမဲတမ္း
ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အဆင္မေျပမွဳေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊
အားမလုိအားမရျဖစ္မွဳေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။
ဒီပံုျပင္ေလးဟာ
အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုအၾကား၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးအၾကား၊ ဆရာနဲ႕ တပည့္အၾကား၊
လင္မယား ႏွစ္ေယာက္အၾကား၊ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ ထားသင့္ထားအပ္တဲ့
အေတြးတစ္ခုကုိ ေပးပါလိမ့္မယ္။
*********
တစ္ခါတုန္းက……….
အလင္းမရွိဘဲ ေမွာင္ေနတဲ့ အခန္းတစ္ခန္းထဲမွာ ဖေယာင္းတုိင္ကေလး (၅)တုိင္
ရွိတယ္။ အဲဒီ ဖေယာင္းတုိင္ေတြမွာ အလင္းကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။ ဖေယာင္းတုိင္
(၅)တုိင္ရဲ႕ အလင္းအားေၾကာင့္ ေမွာင္မည္းေနတဲ့အခန္းဟာ လင္းထိန္ေနေတာ့တယ္။
ဒီအခန္းထဲကုိ ေလေျပေပ်ာ့ေလး တုိက္ခတ္ေနသတဲ့။ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ
ျပင္းသြားလုိက္၊ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ေလဟာ ၿငိမ္သြားလုိက္နဲ႕ေပ့ါ။
ေလတစ္ခ်က္အေဝ့မွာ ဖေယာင္းတုိင္ေလး တစ္တုိင္ မီးၿငိမ္းသြားတယ္။ အခန္းဟာ
အလင္းအား နည္းနည္း ေလ်ာ့သြားတယ္။ အဲ့ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ``အခ်စ္`` လုိ႕
နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။ ``အခ်စ္ဆုိတဲ့ အလင္းအားေလး`` ေလ်ာ့သြားေတာ့ အခန္းဟာ
နည္းနည္းေလး ေမွာင္သြားတယ္။
ေနာက္ထပ္ ေလအေဝွ႕မွာ ဒုတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး မီးၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီ
ဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ``သံေယာဇဥ္`` လုိ႕ နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။ ဒီအခန္းထဲမွာ
``အခ်စ္`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ရယ္၊ ``သံေယာဇဥ္`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ရယ္
မရွိေတာ့ဘူး။ အခန္းဟာ အေမွာင္ထု ႀကီးစုိးလာေတာ့တယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ထပ္ ```ေလတစ္ခ်က္`` အေဝ့မွာ တတိယ ဖေယာင္းတုိင္ေလး
ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ အဲဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိ ``ေမတၱာတရား`` လုိ႕
နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။
ဒီလုိပဲ… ေနာက္ထပ္ ေလအေဝ့တစ္ခ်က္မွာ စတုတၳဖေယာင္းတုိင္ေလး
ၿငိမ္းသြားျပန္တယ္။ ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးကုိေတာ့ ``ကရုဏာ တရား`` လုိ႕
နာမည္ေပးၾကည့္ရေအာင္။
ဖေယာင္းတုိင္ (၅) တုိင္ အလင္းအားရွိတဲ့ ဒီအခန္းဟာ ဖေယာင္းတုိင္
(၁)တုိင္မွ်သာ အလင္းအားရွိေတာ့တယ္။ ဒီေနာက္ဆံုး ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ
ေလအေဝ့မွာ မီးညြန္႕ကေလးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္ ဒီတစ္ခန္းလံုး
ေမွာင္မည္းသြားေတာ့ မွာပါပဲ။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒီအခန္းထဲကုိ လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။
``အခန္းႀကီးက ေမွာင္းမည္းေနတာပဲ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ဖေယာင္းတုိင္ေလးတစ္တုိင္
လင္းေနေသးလုိ႕``ေျပာေျပာဆုိဆုိ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕ မီးညြန္႕ကုိ လက္ဝါးေလးနဲ႕ ကာလုိက္တယ္။
အလင္းေရာင္ မိွန္ပ်ပ်ေအာက္မွာ မီးၿငိမ္းေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ (၄)တုိင္ကုိ
ေတြ႕သြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပဲ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ရဲ႕
မီးညြန္႕ကုိကူးၿပီး မီးၿငိမ္းသြားခဲ့တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးေတြကုိ
မီးကူးေပးလုိက္တယ္။ ဒီအခန္းက အရင္အတုိင္းပဲ ျပန္ၿပီး
လင္းထိန္သြားပါေတာ့တယ္။
**********
စာဖတ္သူကို ေမးပါရေစ……
ဒီေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးကို ရတီတုိ႕
နာမည္ေပးၾကည့္ၾကရေအာင္။ စာဖတ္သူလည္း ႀကိဳက္သလုိ နာမည္ေပးပါ။
ရတီေပးထားတဲ့ နာမည္ေလးေတာ့ ရွိတယ္။
ရတီက ေနာက္ဆံုး
ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ နာမည္ကုိ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ ဖေယာင္းတုိင္``
လုိ႕ နာမည္ေပးထားတယ္။
ေတြးၾကည့္ရေအာင္။
လူတစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္အၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့
အလင္းအား ရွိတဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ ရွိေနေသးရင္ ``အခ်စ္``ဆုိတာ
ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``သံေယာဇဥ္`` ဆုိတာ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``ေမတၱာတရား၊
ကရုဏာတရား``ေတြ ျပန္ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္… အခန္းႀကီး ေမွာင္မည္းသြားသလုိ
အခ်စ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ ျပန္ျဖစ္ဖုိ႕
မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ လူ႕ဘဝရဲ႕ အႏွစ္သာရလည္း ပ်က္စီးသြားေတာ့မွာပါပဲ။
မိသားစု အခ်င္းခ်င္းအၾကားမွာ၊ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊
ေမာင္္ႏွမႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊ လင္းမယားႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ၊
အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုနဲ႕ တစ္ခုအၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳ၊ စာနာေပးမွဳ``ဆုိတဲ့
ဖေယာင္းတုိင္ေလး လင္းေနဖုိ႕ လုိမယ္ထင္ပါတယ္။ ဒီဖေယာင္းတုိင္ေလးသာ
မီးၿငိမ္းသြားခဲ့ရင္… လူမွဳဆက္ဆံေရးရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သဘာဝကုိ
ခံစား နားလည္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္အၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ရွိရင္ ေပ်ာ္စရာ
သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ ကုိယ့္ကုိ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ ခ်စ္သူနဲ႕သာ အတူေနခြင့္ရရင္
အခ်စ္ဆုိတာ ေပ်ာ္စရာပဲလုိ႕ ခံစားမိမွာပါ။
မိဘအေပၚမွာ နားလည္ေပးတတ္တဲ့ သားသမီးေတြကုိ ပုိင္ဆုိင္ခြင့္ရတဲ့ မိသားစုဟာ
ေပ်ာ္စရာႀကီးပါ။ ဒီလုိပါပဲ နားလည္ေပးတတ္တဲ့၊ စာနာေပးတတ္တဲ့ မိဘေတြရဲ႕
သားသမီးျဖစ္ခြင့္ရရင္လည္း ေပ်ာ္စရာပါပဲေနာ္။
အျပန္အလွန္ နားလည္ေပးတဲ့၊ စာနာေပးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းေတြသာ ရတီတုိ႕
ဝန္းက်င္းမွာရွိခဲ့ရင္ ရတီတုိ႕ လူ႕ေဘာင္ေလာကႀကီးဟာ ဒီထက္ပုိၿပီး
သာယာလာပါမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလာပါမယ္။ တုိးတက္လာပါမယ္။ ေပ်ာ္စရာလည္း
ေကာင္းလာပါမယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ေနရာမွာ မဆုိ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ``
အျပန္အလွန္ရွိၾကမယ္ဆုိရင္ ေလာကႀကီးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေနမွာပါ။
ဒါေပမယ့္….
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ `` ကုိေတာ့ အလြဲသံုးစား မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ကုိ အခြင့္ေကာင္းမယူသင့္ဘူး။
``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ကုိ တန္ဖုိးမဲ့ေအာင္ မလုပ္သင့္ဘူးေနာ္။
ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ၿပီး….
``ခ်စ္သူေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ မိသားစုေတြ၊ လူသားေတြ၊ အဖြဲ႕အစည္းေတြ``
ရဲ႕ၾကားမွာ ``နားလည္ေပးမွဳနဲ႕ စာနာေပးမွဳ`` ဆုိတဲ့ အလင္းေရာင္ကေလးနဲ႕ ``
အခ်စ္ေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ ေမတၱာတရားေတြ၊ ကရုဏာတရားေတြ`` ျပန္ၿပီး
ရွင္သန္ထြန္းလင္းၾကပါေစလုိ႕ ဆႏၵျပဳလုိုက္ပါတယ္။
ျကိုးစားပါဉီးမည္
ရတီ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
အျပစ္မတင္ တတ္ဖို႔ ဘာလို႔ အေ၇းႀကီးသလဲ?
--------------------------------------------------------
ပံုျပင္ေလးလို႔ပဲ ဆို၇မယ္..
၇ြာတ၇ြာမွာ မိသားစု ၄ ေယာက္႐ွိတယ္. တေန႔ ဖခင္က ေ၇ေသာက္ဖို႔ ေသာက္ေ၇ခြက္ ဖန္ခြက္ ၀ယ္လာတယ္..ၿပီးေတာ့ ဖန္ခြက္ကို ေသာက္ေ၇အိုးေပၚမွာ တင္ထားလိုက္တယ္.
ေနာက္တေန႔ သမီးငယ္က ေ၇ေသာက္ခ်င္လို႔ ေ၇အိုးနားေ၇ာက္ အကို ျဖစ္သူကို လွမ္းေခၚကာ ကိုကို မီးကို ေ၇ခပ္ေပးဟု လွမ္းေျပာတယ္
အကိုျဖစ္သူကလည္း အေဆာ့မက္ေနေတာ့ မသိေက်းကြၽန္ျပဳၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္တယ္.
အဲဒီေတာ့ ညီမငယ္က သူ႔အ၇ပ္ကေလး မမွီတမွီနဲ႔ ဖန္ခြက္ကို လွမ္းအကိုင္မွာ ဖန္ခြက္ဟာ က်ၿပီးကြဲ သြားတယ္..အဲဒီလို သမီးငယ္ ေ၇ေတာင္းတဲ့အခ်ိန္ ဖန္ခြက္ ယူေနခ်ိန္အတြင္းမွာလဲ အေမျဖစ္သူက ၾကားတယ္ ျမင္တယ္. သူမဟာ အိမ္ခ်င္းနဲ႔ စကားေျပာေနလက္စမို႔ မသ္ိခ်င္ေေယာင္ေဆာင္မိတာကေန ဖန္ခြက္ ကြဲသြား၇ေတာ့တာပါပဲ...
ေ၇ခြက္ကြဲေတာ့ ကေလးမေလး၇ဲ့ ငိုသံ
အကို၇ဲ့ ေဟာက္သံ
အေမ၇ဲ့ ဆူသံနဲ႔ ပြက္ေလာ၇ိုက္ေနတယ္..
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဖခင္လာ၇င္ အေသဆူမွာ ဆိုတာသိေနလို႔ပဲ.
သိပ္မၾကာခင္မွာ ဖခင္ေ၇ာက္လာၿပီး ေဒါသထြက္ကာ အခင္းျဖစ္ပံုကို ေမးတယ္.
ျပီးေတာ့ သူဟာအားလံုးကို အျပစ္တင္တယ္..
( မိခင္ကလဲ သားကို အျပစ္တင္.. သမီးကို ဆူ...
သားကလဲ ညီမကို ဆူ..အေမကို အျပစ္တင္နဲ႔ ..
ျပသာနာက ဘယ္သူ႔ဆီမွ မဆံုးပဲ ေအာ္သံ ငုိသံ ျမည္တြန္သံေတြနဲ႔ေပါ့..)
အဲဒီလို တေယာက္ကို တေယာက္အျပစ္တင္က်ေတာ့
သူတို႔မိသားစုဟာ မစားႏိုင္ မေသာက္နိုင္ပါပဲ..
( အဲဒီ အခင္းတိုငး္ပဲ ေနာက္မိသားစုမွာ ျဖစ္ေပၚခဲ့တယ္..
ဒါေပမယ့္ ဒီမိသားစုကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အျပစ္တင္က်တယ္..
အေဖက း ေဖေဖ့ အျပစ္ပါ. ေဖေဖ ဖန္ခြက္မ၀ယ္လာသင့္ဘူး..
အေမက း အို ေမ့အျပစ္ပါ ကေလးကို ေ၇ခပ္ေပး၇မွာ..
သားက. း သား၇ဲ့ အျပစ္ပါ သားက အကိုႀကီးပဲ လုပ္ေပး၇မွာ..
ညီမကလဲ း သမီးေတာငး္ပန္ပါတယ္ သမီးေျကာင့္ပါလို့
ကိုယ့္အျပစ္ကို ၀န္ခံ ေတာင္းပန္က်တယ္..)
သူ႔တို႔ မိသားစုက ေအးခ်မး္မႈကို ၇တယ္..
ဆိုလို၇င္းက ျပသာနာျဖစ္၇င္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ၀ိုင္းအျပစ္မတင္ဖုိ႔ပါပဲ..
အျပစ္မတင္ေတာ့ ေအးခ်မ္းတာေပါ့..
လုပ္မိသူမွာလဲ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူး ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလး ၀င္လာတာေပါ့..
အလုပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ေဖးမကူညီမွႈဟာ အေ၇းအေ၇းပါ အ၇ာေ၇ာက္တယ္ဆိုတာ ဒီသာဓကေလးက ေဖာ္ျပေနပါတယ္.....
ေလးစားမႈ႐ွိျခင္းက
သူေ၇ာကိုယ္ပါ
ေအးခ်မ္းမႈလဲ႐ွိတယ္..
လြတ္လပ္မႈလဲ ႐ွိတယ္..
ယံုၾကည္မႈလဲ ပိုၿပီးတိုးပြားေစတယ္...
ျကိုးစားပါဦးမည္
၇တီ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုလ်ွင္ .....
၁) ကိုယ္ခ်င္းစာ တ၇ားပိုထားလိုက္ပါ
၂) ကိုယ္တတ္ေသာ အသိပညာကို ေ၀မ်ွပါ
၃) လႉပါ
၄) အမ်ိဳးဘာသာကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ပါ
၅) ႏိုင္ငံတိုးတက္၇ာ တိုးတက္ေၾကာငိးကို အျမဲစဥ္းစားပါ
၆) မိမိကိုယ္ကို စည္းကမ္းႏွင့္ ေနပါ
၇) မိဘကို ေက်းဇူးဆပ္ပါ( တ၇ား ဓမၼ ႏွင့္)
၈) ေလလြင့္ေနတဲ့ ကေလးလူငယ္ေတြကို သားသမီးအ၇င္းကဲ့သို႔
ဆံုးမျပဳျပင္ေပးပါ
၉) မေတြေ၀ပါနဲ႔ ျပတ္သားပါ ၇ဲ၇င့္ပါ
၁၀) မပ်င္း၇ိပါနဲ႔ လံု႔လထားပါ
၁၁) ပ၇ိဟိတ စိတ္ကေလးေမြးျမဴပါ
၁၂) ပညာကို တန္ဖိုးထားပါ
၁၃) ဘ၀ကို အေလးနက္ထားပါ.
၁၄) မ်က္၇ည္နဲေအာင္ ေနပါ
၁၅) တ၇ားနဲ႔ ေမြ႔ေလ်ာ္ပါ
၁၆) ကိုယ္စားေနေသာ မုန္႔တခုထဲမွ တဖဲ့ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ေ၀မ်ွလိုက္ပါ...
၁၇) ေနာက္ဆံုး ေန႔စဥ္ အျပံုးေလးတခုျဖင့္ အလႉဒါန ျပဳလိုက္ပါ..
ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုလ်ွင္ ဒီစာေလးကို အေလးအနက္ထားေပးပါ..
၇တီ
-------------------------------------------------------------------------------
အသိထဲက အမွန္တခုမွ သူတို့ေပါထားမိတဲ့ ေစတနာရပ္၀န္းဆီသို့
--------------------------------------------------------------------------------
ကမာၻေလာကျႀကီးက တေျဖးေျဖး ပူေႏြးလာၿပီ..
သစ္ပင္ေတြ မ႐ွိ..
ေတာေတာင္ေတြ မ႐ွိ..
စသျဖင့္ ပ်က္စီး ျပဳန္းတီးကုန္ၿပီ..
လူေတြ၇ဲ့ အစားအစာေတြကလဲ က်န္းမာေ၇းနဲ႔ မညီၫြတ္
ေနထိုင္မႈစ၇ိုက္ေတြကလဲ ေနခ်င္သလို စားခ်င္သလိုစား..
စိတ္ေနစိတ္ထားေတြမွာလဲ သူတလူငါတမင္းနဲ႔ မ၇ိုင္းပင္းခ်င္ေတာ့ဘူး.. မိမိအိတ္ကပ္ေဖာင္းဖို႔သာ စဥ္းစားေနတယ္..
သူမ်ားသားသမီး ပ်က္စီး၇င္ ေ၀ဖန္အျပစ္တင္မယ္ ကိုယ့္သားသမီးဆို၇င္ မီးပြင့္သြားမယ္ စသျဖင့္ေပါ့ စိတ္ဓာတ္အဆင့္အတန္းေတြ အ၇မ္းကို ေအာက္တန္းက်ေနၿပီ..
ကိုယ့္အမွားကို အ၇င္မၾကည့္ဘူး. သူမ်ားကို လက္ညွိဳးထိုးဖို႔ပဲ
စဥ္းစားေန၇င္ မိမိဟာ ဘယ္လိုလူနဲ႔တူသလဲဆိုေတာ့ ၇ူးေနတာနဲ႔ တူတယ္..
ဥပမာဆိုက်ပါစို႔ ၇ပ္ကြက္တခုမွာ ကိုယ့္ကိုလူေတြက အျမင္မၾကည္လင္ဘူး အျမင္ေစာင္တယ္.. ဒီေတာ့ မိမိကလဲ လံုး၀ဂ၇ုမစိုက္ဘူး.. မိမိ၇ဲ့ အေတြးက သူတို႔ဟာ သိပ္အားေနလို႔
ငါ့ကို ေျပာေနတာ .. အဆင့္အတန္းမ႐ွိဘူး စသျဖင့္ ေတြးလိုက္မိတဲ့ေနာက္မွာ ေဒါသပဲ ပါတယ္.. အဲဒီေဒါသဟာ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ သူ၇ဲေဘာေၾကာင္တဲ့စိတ္ မိမိကိုယ္ကို သတ္မယ့္စိတ္
ဘ၀တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေစမယ့္စိတ္..
ျပန္စဥ္းစားမွာက ငါဘာမွားေနသလဲ?
ငါျပင္ဆင္၇မလဲ? ငါဘာလုပ္သင့္သလဲ?
အဲဒီအေတြးမ်ိဳးေတြးၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၇မယ္..
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မိမိဘ၀ကို တိုးတက္ခ်င္တာ ထိန္းသိမ္းခ်င္တာ ေျပာင္းလဲခ်င္တာေလ.. သူမ်ား၇ဲ့ ေ၀ဖန္မႈေအာက္မွာ အ၇ူးတေယာက္လိုေနမယ္ဆို၇င္ ဘယ္မွာလဲ တိုးတက္ျခင္း၇ဲ့လမ္းစ..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္တာကိုယ္ပဲ ပတ္၀န္းက်င္မဟုတ္ဘူး..
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႏွစ္တာကိုယ္ပဲ သူမ်ားမဟုတ္ဘူး.
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ကယ္တင္၇မွာ..
ဒါက ျမန္မာနိုင္မွာ တေယာက္ခ်င္းစီ ေျပာင္းလဲ ျပဳျပင္၇မွာ...
အ၇င္က
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကခ်င္ ကယား က၇င္ ခ်င္း ဗမာ မြန္ ရခိုင္ ႐ွမ္း
စတဲ့ လူမ်ိဳးႀကီး ၈ မ်ိဳး လူမ်ိဳးခြဲ ၁၃၅ မ်ိဳး ေနထိုင္က်တယ္.
အခု ကုလား၇ယ္ တ၇ုတ္၇ယ္ ဒီလူႏွစ္မ်ိဳး ပိုလာတယ္..
သူတို႔က ေအာင္ျမင္တဲ့ သူ၇ယ္ ႀကီးပြားတဲ့သူေတြက မ်ားတယ္..
ျမန္မာလူမ်ိဳး ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာ လက္ခ်ိဳးေ၇လို႔၇တယ္..
ဒီအစိုး၇ေအာက္မွာ ေန၇တာခ်င္းအတူတူ မျဖစ္ထြန္းတာက
ဘာေၾကာင့္လဲ?
စကားပံုက
တ၇ုတ္လို႐ွာ
ကုလားလိုစု
ျမန္မာလို မျဖဳန္းနဲ႔..
ခုက
တ၇ုတ္လိုမ႐ွာ
ကုလားလိုမစု
ျမန္မာလို ျဖဳန္းေနက်တာ..
အေနာက္နုိ္င္ငံသားေတြက
တေယာက္ထဲေန၇င္ စာဖတ္တယ္
ႏွစ္ေယာက္ဆုိ၇င္ အသိပညာခ်င္းဖလွယ္တယ္
သံုးေယာက္ဆို၇င္ အလုပ္စလုပ္တယ္.
ျမန္မာက တေယာက္ထဲေန၇င္ စိတ္ကူယဥ္တယ္
ႏွစ္ေယာက္ဆို၇င္ အတင္းေျပာတယ္
သံုးေယာက္ဆို၇င္ ၇န္ျဖစ္မယ္..
၇န္ျဖစ္ဖို႔ဆို၇င္ အ၇မ္းတက္ျကြြတယ္..
ေသြးပူေသြးဆူလြယ္တယ္
ေသြးထိုးစကားနားေယာင္တယ္..
ၾကက္ဥတလံုးက စတဲ့ျပသာနာက ႏွစ္အိမ္ေတာင္ျပာျဖစ္၇တာ..
အစိုး၇မေကာင္းလို႔ ျပည္သူေတြညံ့လို႔နဲ႔
မုန္႔လံုး စကၠဴကပ္ၿပီး ဂ်ာေအးသူ႔အေမ၇ိုက္ေနတာ
အျပစ္တင္တတ္တာ၇ယ္ အျပစ္ျမင္တတ္တယ္၇ယ္
ေခါင္းေ႐ွာင္တာ၇ယ္ ၇န္ျဖစ္ခ်င္တာေတြက
ဘယ္လိုတိုးတက္မလဲ ေအးခ်မ္းမလဲ..
ျပသာနာတခု႐ွိလာ၇င္ ပညာသားပါပါနဲ႔ ဘယ္လိုကိုင္တြယ္၇မလဲ
အ၇င္မစဥ္းစားပဲ တုတ္တပ်က္ ဓားတပ်က္လုပ္ေနလို႔
အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္ေနလို႔ ပညာမဲ့ေနလို႔
ဘယ္လိုျဖစ္ပါ့မလဲ..
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဆိုတာ ၇န္ျဖစ္၇ဲတိုင္း မ်ိဴးခ်စ္တာမွမဟုတ္တာ
စနစ္တက်ေတြးေခါၚ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွ မ်ိဳးခ်စ္တာ..
ရတီေျပာခ်င္တာကေတာ့ ရတီအပါအ၀င္ တိုင္း၇င္းသားအားလံုး
လူမ်ိဳးစုအားလံုး မိမိႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳးကိုခ်စ္၇င္ ၇န္မျဖစ္ပါနဲ႔..
ေဒါသေန၇ာမွာ မခံခ်င္စိတ္ပဲထား..
ပိုႀကိဳးစား ပိုၿပီးႏိုးၾကား ပိုၿပီးစည္းလံုး
သမိုင္းေကာင္းတာကို ဂုဏ္ယူမေနနဲ႔ ..
လက္႐ွိေကာင္းဖို႔လုပ္...
တဦးခ်င္း တေယာက္ခ်င္းက နင္ဘာလဲ ငါဘာလဲလို႔
ခြပ္ေနမယ့္အစား နင္ေ၇ာငါေ၇ာ တိုးတက္ေအာင္
အတူတူလုပ္က်ရမယ္ အေတြးေလးေတြကို ႏိုးေဆာ္၇င္း
ဒီေန၇ာမွာပဲ ၇ပ္နားခြင့္ျပဳပါ. .
ရတီခ်စ္တဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးဟာ
တည္ၿငိမ္၇င့္က်က္တဲ့
လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ပါေစ
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
ရတီ
-----------------------------------
ဘုရားရွင္ ကေလးမ်ားကို ဆံုးမျခင္း
=====================
ဘုရားရွင္သည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။ ေႏြဦးနံနက္
ေနျခည္ႏုႏုသည္ ေက်ာင္းေတာ္ကို အေႏြးဓာတ္ ေပးေန၏။ အရိယာတို႕ က်က္စားရာ သာ၀တၳိ ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ေႏြးေထြးစြာ ေအးခ်မ္းေန၏။
ေႏြဦးရာသီျဖစ္၍ ေကာင္းကင္ျပင္ ၾကည္လင္ေနသည္။ ေက်ာင္းရိပ္ခိုသည့္ ေက်းငွက္
သာရကာတို႕ အစာရွာထြက္ေနၾကေလၿပီ။ အေတာင္သာလွ်င္ ၀န္ရွိသည့္ ငွက္တို႕ႏွင့္ အလားတူေသာ ဘုရားရွင္ႏွင့္ တပည့္သား သံဃာေတာ္တို႕ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ ဆြမ္းခံ၀င္ရန္ အခ်ိန္က်ေရာက္ေလၿပီ။ ထို နံနက္ခင္း၌ ဘုရားရွင္သည္ ၿမိဳ႕တြင္းသို႕ တစ္ပါးတည္း
ဆြမ္းခံႂကြေတာ္မူ၏။
ဘုရားရွင္ ဆြမ္းခံ ႂကြေတာ္မူသည့္ လမ္းတစ္ေနရာ၌ ခုနစ္ႏွစ္ ရွစ္ႏွစ္အရြယ္
ကေလးတစ္အုပ္ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေန၏။ ကေလးတို႕သည္ လမ္းေဘးရွိ ျခံဳတစ္ခုကို ၀ိုင္းရံထားၾက၏။ ျခံဳထဲသို႕ ခဲႏွင့္ ပစ္ေပါက္ေနၾကသည္။
ျခံဳထဲ၌ပိတ္မိေနေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္သည္ ကေလးတို႕ ပစ္ခတ္သည့္ ခဲဒဏ္ေၾကာင့္
ေသလုေျမာပါး ျဖစ္ေန၏။ ကေလးမ်ားဆီသို႔ တျပစ္ျပစ္ ေထြးခဲ့ရ၍ သူ႕တံေတြးတို႕ ခန္းေျခာက္ေလၿပီ။ ရွိရွိသမွ် သူ႕မာန္တို႕လည္း ကုန္ေလၿပီ။
ပါးပ်ဥ္းေထာင္၍ ေႁမြမာန္ မျပႏိုင္ေတာ့ဘဲ တြန္႕လိမ္လ်က္သာ လဲေလ်ာင္းေနရေလေတာ့၏။
ေႁမြဆီသို႕ အာ႐ံုေရာက္ေနၾကေသာ ကေလးတို႕သည္ ဘုရားရွင္ ႂကြေတာ္မူလာသည္ကို
သတိမထားမိလိုက္ၾကေပ။
ဘုရားရွင္သည္ ကေလးမ်ား အနီးသို႕ ခ်ဥ္းကပ္၍ ကေလးတို႕ကို ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ
စကားဆိုေတာ္မူ၏။ “ ကေလးတို႕ . . . ဘာျဖစ္လို႕ ေႁမြႀကီးကို ႏွိပ္စက္ေနၾကတာလဲ . . .။
သတ္ေနၾကတာလား . . .။”
ႏႈတ္ေလးသည့္ ကေလးမ်ား ေခါင္းငံု႕ မ်က္လႊာခ်လ်က္ တိတ္ဆိတ္ေနၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႕က
အခ်င္းခ်င္း မ်က္လံုးႏွင့္ စကားေျပာေနၾက၏။ ဘုရားရွင္ကိုကား မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ရဲၾကေပ။ ရဲတင္းႏႈတ္သြက္သည့္ ကေလးတို႕ကား
ဘုရားရွင္ကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ျပန္လည္ ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
“ ဘုန္းဘုရား . . . သတ္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ . . .။”
“ သူက သားတို႕ကို ကိုက္မွာ . . .။ သူ မကိုက္ႏိုင္ေအာင္ သားတို႕က အရင္ခ်တာ . . .။”
“ ေႁမြႀကီး ေတာ္ေတာ္ေတာ့ နာေနၿပီ . . .။ ဘုန္းဘုရား ေရာက္လာလို႕ေပါ့။
မဟုတ္ရင္ ေသေလာက္ၿပီ . . .။”
“ အဲဒီ ေမာင္သာမဆိုတဲ့ေကာင္ ကေလးေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ လက္ေျဖာင့္တယ္။
သူပစ္တဲ့ခဲ အား သိပ္မျပင္းလို႕
သာေပါ့။ သူပစ္လိုက္ရင္ ခ်က္တိုင္းခ်က္တိုင္း ေႁမြကို ထိတာခ်ည္းပဲ။ ”
ကေလးအဖြဲ႕တြင္ အငယ္ဆံုးျဖစ္သူ ေမာင္သာမသည္ ဘုရားရွင္၏ အနီး၌ ရွိေန၏။
ေမာင္သာမသည္ သူ က်ဳးလြန္မိေသာ ျပစ္မႈအတြက္ ေၾကာက္လန္႕ရွက္ရြံ႕ေန၏။ အထူးသျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌ နာမည္ေဖာ္၍ အေျပာခံလိုက္ရေသာေၾကာင့္ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ ျဖစ္ေန၏။ ေခါင္းငံု႕လ်က္မ်က္လႊာခ်ထားရင္း လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို
ခ်ိဳးေန၏။ ေမာင္သာမ၏ အေျခအေနကို ရိပ္စားမိေသာ ေမာင္၀ဏၰသည္ ေမာင္သာမ၏
အနီးသို႕သြား၍ ေမာင္သာမ၏ ပခံုးကို ဖြဖြဆုပ္ကာ အသံတိတ္ အားေပးေန၏။ ငိုမေယာင္ မ်က္ႏွာထားႏွင့္ မ်က္ေတာင္သာ ေပကလပ္ ေပကလပ္ တြင္တြင္ခပ္ရင္း ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို အေပၚသြားမ်ားႏွင့္ ဖိကိုက္ေနသူေမာင္သာမသည္ ဒဏ္ရာရေနေသာ ေႁမြႀကီး
ကို မ၀ံ့မရဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး ၀မ္းသာအားရ ေအာ္ေလ၏။
“ ေဟာ . . .။ ေႁမြႀကီး ေျပးေတာ့မယ္။ မေသဘူး။ ”
ကေလးအားလံုး ေႁမြဆီ ၾကည့္လိုက္ၾကၿပီး ဘုရားရွင္ႏွင့္ ေမာင္သာမတို႕
ရွိရာဘက္သို႕ ေျပးလာၾက၏။ ေႁမြလည္းတစ္ျခားတစ္ဘက္မွ ထြက္သြား၏။ ေသလုေမ်ာပါး ဒဏ္ရာရေနေသာ ေႁမြ မေသဘဲ လြတ္ေျမာက္သြား၍ စိုးရြံ႕ ထိတ္
လန္႕မႈ သက္သာၿပီး လြတ္လပ္ေပါ့ပါးသြားသည့္ ေမာင္သာမကို ၾကည့္၍ ဘုရားရွင္
ျပံဳးေတာ္မူ၏။ ေမာင္သာမ၏
ေခါင္းကို ယာလက္ေတာ္ျဖင့္ ညင္သာစြာ ပုတ္လ်က္ ႏွစ္သိမ့္အားေပးေတာ္မူ၏။
“ ဟုတ္ပါတယ္ . . . ေမာင္သာမ . . .။ မင့္ေႁမြႀကီး မေသပါဘူး။ ဒဏ္ရာေတာ့
ရသြားတာေပါ့။ သက္သာသြားမွာပါ . .ကေလးတို႕ . . . စိတ္ပူမေနၾကပါနဲ႕။ ”
ဘုရားရွင္၏ အနီးအပါး၌ ၀န္းရံေနၾကေသာ ကေလးတို႕သည္ ကိုင္ေဆာင္ထားသည့္
ခဲမ်ားကို လမ္းေဘးသို႕ လႊင့္ပစ္လိုက္ၾက၏။ ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕တည့္တည့္္၌ ရွိေနၾကေသာ ကေလးတို႕သည္ ဘုရားရွင္၏ အသေရ ျပည့္၀ေသာ မ်က္ႏွာေတာ္ကို အတန္ၾကာေအာင္ ေငးစိုက္ ၾကည့္ေနၾက၏။
ဘုရားရွင္၏ ေနာက္ေတာ္၌ ရွိေနေသာ ကေလးတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားရွင္၏ သကၤန္းေတာ္ကို ဘုရားရွင္ မသိေအာင္ ညင္ညင္သာကိုင္ၾကည့္ရင္း သူ႕ေဘးက ကေလး
တစ္ေယာက္ကို လွ်ာထုတ္ျပေန၏။ ကေလးမ်ား အားလံုး ဘုရားရွင္ႏွင့္
ရင္းႏွီးကၽြမ္းလိုၾကဟန္ တူသည္။
“ ကေလးတို႕ . . . ငါ့ေနာက္မွာ မေနၾကနဲ႕။ ေရွ႕ကိုလာခဲ့ၾက ”ဟု ဘုရားရွင္က
ေခၚေတာ္မူလိုက္၏။ ထိုအခါ ကေလးမ်ားအားလံုး ဘုရားရွင္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္၌ စုေ၀းမိေလသည္။ ဘုရားရွင္၏ သကၤန္းေတာ္ကို တိတ္တဆိတ္ ကိုင္
ၾကည့္ခဲ့ေသာ ကေလးငယ္သည္ သူ၏ ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္ ကိစၥကို ဘုရားရွင္
သိေလသလားဟု သံသယျဖစ္မိ၏။
သို႕ေသာ္ ဘုရားရွင္က သူ႕ကို ေငါက္ငမ္းလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟူ၍ကား သူ အခိုင္အမာ
ယံုၾကည္ထားသည္။
“ ကေလးတို႕ . . .။ သက္ရွိ သတၱ၀ါ အားလံုးဟာ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနခ်င္ၾကတယ္။
ကေလးတို႕ ေပ်ာ္ခ်င္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ေဘးကင္းခ်င္ၾကတယ္ မဟုတ္လား။
လူလိမၼာဆိုတာ
စာနာတတ္ရတယ္။
ၾကင္နာတတ္ရတယ္။
ကိုယ္ ခ်မ္းသာဖို႕၊
ကိုယ္ေဘးကင္းဖို႕
သူတစ္ပါးကို ညႇင္းဆဲတဲ့သူ၊
လက္နက္နဲ႕ တိုက္ခိုက္တဲ့သူဟာ
ဘ၀သံသရာမွာ ခ်မ္းသာသုခ မရရွိႏိုင္ဘူး။
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္မွ၊ သူတစ္ပါးကို
ငဲ့ညႇာတတ္မွ ခ်မ္းသာမယ္။
နားလည္ၾကရဲ႕လား။ ”
“ မွန္ပါ ဘုရား . . .။ ”
“ ကေလးတို႕ . . . ဒီ သာ၀တၳိ ၿမိဳ႕ထဲမွာ။ ကိုယ္အဂၤါ မျပည့္စံုတဲ့သူေတြ၊
႐ုပ္ရည္အဆင္း မလွပတဲ့သူေတြ ျမင္ဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား။ ”
“ ဘုန္းဘုရား . . . သစ္ပင္ပိလို႕ ေျခတစ္ဘက္ ျပတ္သြားတဲ့ စ႑ာလႀကီး ၀စၧလို
လူမ်ိဳးလား . . .”
“ ဟုတ္တာေပါ့ . . .။”
“ ရက္ကန္းသည္မႀကီး ၀ိသာဆိုရင္ သြားေခါေခါ မ်က္လံုးေစြေစြနဲ႕။
အသားအေရကလည္း ေျခာက္ကပ္ေနတာပဲ။
က်က္သေရကို မရွိဘူး။ ”
“ ဟုတ္ၿပီ . . . ကေလးတို႕။ ကိုယ္အဂၤါခ်ိဳ႕တဲ့သူေတြ၊ အ႐ုပ္ဆိုး
အက်ည္းတန္သူေတြ၊ ေနာက္ၿပီး အားအင္
ခ်ိနဲ႕ သူ ေတြ၊ ေလးလံထိုင္းမႈိင္းသူေတြ၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕လြယ္သူေတြ၊
အနာေရာဂါ မ်ားသူေတြ၊ အေႁခြအရံ အေပါင္း အသင္းမရွိဘဲ အထီးက်န္ေနရသူေတြဟာ အတိတ္ဘ၀က သူတစ္ပါးကို သတ္ျဖတ္ညႇင္းဆဲခဲ့လို႕ ခုဘ၀မွာ အဲဒီလိုေတြ ျဖစ္ေနၾကရတာပဲ။
တစ္ခ်ိဳ႕ ကေလးေတြ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေသဆံုးသြားရတာ၊ တစ္ခ်ိဳ႕
အရြယ္မရင့္ေသးဘဲ ေသေဘးဆိုက္ရတာေတြ လည္း ကေလးတို႕ ျမင္ဖူး ၾကားဖူးၾကတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒါေတြလည္း သတ္ျဖတ္ညႇင္းဆဲျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ကို ခံယူလိုက္ၾကရတာပဲ။ ”
“ သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဘုရား . . .။”
“ ဘုန္းဘုရား . . . မသတ္ျဖတ္ မညႇင္းဆဲဘဲ သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ သူဆိုရင္
ဘ၀တိုင္း ဘ၀တိုင္း ႐ုပ္္ေခ်ာမွာေပါ့။အသက္ရွည္မွာေပါ့. . .။ ဒါဆိုရင္ေတာ့. . . ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး ၾကင္နာမွျဖစ္မယ္ . . .။ ”
“ ကေလးတို႕ . . . သနားၾကင္နာတတ္တဲ့သူေတြ ႐ုပ္ဆင္း႐ူပကာ ေခ်ာေမာလွပတာ၊
ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္တတ္တဲ့ ေဒါသအိုးေတြ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္တာကေတာ့ ဘ၀သံသရာမွ မေျပာနဲ႕.. ခုဘ၀မွာကိုပဲထင္ရွားတယ္။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့သူေတြ၊ စိတ္ဆိုးေနတဲ့သူေတြ စိတ္ညစ္ေနတဲ့သူေတြဟာ ႐ုပ္ရည္လွလို႕လား။
မ်က္ႏွာထား ပုပ္သိုးသိုးနဲ႕အ႐ုပ္ဆိုးေနၾကတာ မဟုတ္လား။
သနားၾကင္နာတတ္တဲ့ သူေတြကေတာ့ ေဖာ္ေရြတဲ့ အျပံဳးနဲ႕ လွေနၾကတာ မဟုတ္လား။
ပင္ကိုယ္က ဘယ္ေလာက္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသထြက္ေနရင္ လွေတာ့လို႕လား။
အျပံဳးပန္းကေတာ့ အက်ည္းတန္သူကိုေတာင္
လွေစႏိုင္တယ္။ ငိုမဲ့တဲ့ ကေလးနဲ႕ ျပံဳးရယ္တဲ့ ကေလး ဘယ္သူက ပိုလွသလဲ။
ဘယ္သူက ပိုၿပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းသလဲ။ ေတာက္ပတဲ့ အၾကင္နာ အျပံဳးတစ္ပြင့္ဟာ ေလာကတစ္ေထာင္ကို ကမၻာတစ္ေထာင္
လင္းလက္ေစႏိုင္တယ္ ကေလးတို႕ . . .။ ”
ဘုရာရွင္၏ ေမတၱာ က႐ုဏာ ႂကြယ္၀ေသာ အျပံဳးဓာတ္သည္ ကေလးမ်ားထံ
ကူးေရာက္ျပန္႔ႏွံ႕သြား၏။ ျဖဴျဖဴစင္စင္အျပစ္ကင္းေသာ ကေလးတို႕ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ ျပံဳးေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ကေလးမ်ားႏွင့္
ဘုရားရွင္တို႕ အတိုင္အေဖာက္ညီညီ
အျပန္အလွန္ စကားဆိုေနၾကရာ ေမာင္သာမလည္း ရဲစိတ္၀င္လာၿပီး
ႏႈတ္ဆိတ္မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
ဘုရားရွင္ကို
႐ိုေသစြာ လက္လုပ္ခ်ီရင္း ခ်ိဳၾကည္စြာ ေလွ်ာက္ထားလိုက္၏။
“ ဘုန္းဘုရား . . . သား . . . တစ္သက္လံုး သတ္ျဖတ္တာေတြ၊ ညႇင္းဆဲတာေတြ
မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဆိုတာကို
ဘုန္းဘုရားသိေအာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြသိေအာင္ ကတိေပးပါတယ္ ဘုရား . . .။ ”
ကေလးအားလံုး မ်က္လႊာခ်ထားလ်က္ ဘုရားရွင္ကို လက္အုပ္ခ်ီေနၾကသည္။
ကေလးငယ္တို႕သည္ ႏုနယ္သူတို႕သဘာ၀အေလ်ာက္ မိုက္မွားမိခဲ့ၾက၏။ သို႕ေသာ္ မ်ိဳးေကာင္းမ်ိဳးသန္႕ ကေလးမ်ား၊မိေကာင္းဖေကာင္းတို႕၏
သားထူးသားျမတ္ကေလးမ်ား၊ ပါရမီရွင္ေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ အားေလ်ာ္စြာ
ဘုရားရွင္၏ ဆံုးမသြန္သင္မႈကို ခံယူရရွိေသာအခါ ကေလးအားလံုး ဉာဏ္အလင္း ေပါက္သြားၾကေလ၏။
အရြယ္ပင္ ငယ္ေသာ္လည္း အရိယာမဂ္ ပထမအဆင့္ထိ ေရာက္သြားၾက၏။ အရိယာ
သူေတာ္စင္ေလးမ်ား ျဖစ္သြားၾကၿပီး တစ္သက္တာလံုး သတ္ျဖတ္မႈ ညႇင္းဆဲမႈမ်ားကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကေလ၏။ ဘုရားရွင္ကိုလည္းေကာင္း၊
ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမ မွန္သမွ်ကိုလည္းေကာင္း၊
ဘုရားရွင္၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္အားလံုးကိုလည္းေကာင္း
အသက္ထက္ပင္ ျမတ္ႏိုးႏိုင္ေသာ အာဂေယာက္်ားေလးမ်ား ျဖစ္သြားၾကေလ၏။
အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ
သာသနာေတာ္ကို အားတက္သေရာ ေထာက္ပံ့ၾကေလ၏။
ျကိုးစားပါဉီးမည္
ရတီ
……
Credit @ Ko Nge
No comments:
Post a Comment