လွည္တန္း လမ္းဆံုက လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ လမ္းေပ်ာက္ေနသူ.. လုပ္သားျပည္သူတဦး...

လွည္တန္း လမ္းဆံုက လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ လမ္းေပ်ာက္ေနသူ.. လုပ္သားျပည္သူတဦး..

 ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန လွည္းတန္းလမ္းစံုက အျဖစ္အပ်က္ေလး... (ေပးစာ)

၇ - ၇ - ၂ဝ၁၃  ေန ့ထုုတ္  ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာ  စာမ်က္နာ ၂ - မွာ  လွည္းတန္းလမ္း  လူသြားလူလာမ်ားတဲ့  လမ္းမႀကီးမွာ  ပလက္ေဖါင္းေတြ  (လံုုးဝ) မရွိေတာ့တာကိုု  ပလက္ေဖါင္းေတြ  မရွိေတာ့  လူေတြ ကားေတြ က်ပ္ညွပ္ေနတဲ့ လ္မးမေပၚကေန  ေလ်ွာက္ေနႀကရတယ္။  ကားတစ္စီး ဘရိတ္ေပါက္  တခုုခုုခ်ိဳ ့ယြင္းလိုု ့လူေတြကိုုတိုုက္မိလဲရင္  သည္းထိတ္ ရင္ဖို ျဖစ္ရမယ္ ေရးထားပါတယ္။

ဓါတ္ပံုုကိုုေတာ့  စာမ်က္နာအခက္အခဲေႀကာင့္ မတင္ထားေလသလားေတာ့ မသိဘူး။ စာေရးသူ  ဒီေလာက္အထိ တင္ျပခြင့္ရတာ  ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။

တကယ္ကေတာ့  ေရးလာတဲ့ေန ကလည္း ( ၇ / ၇ / ၆၂)  တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသားေတြ အသတ္ခံရတဲ့  နစ္- ၅ဝ ေရႊရတုုေန ့မွာ  တကၠသိုုလ္ႀကီးရဲ ့  ျပည္လမ္းျခားထားတဲ့ အျခားတဖက္ျခမ္း  အေႀကာင္း ေရးလာတာေလး တိုုက္ဆိုုင္ေနတာမိုု ့  အထူးသတိထားမိလိုုက္ပါတယ္။

စာေရးသူ တင္ျပလာတာကိုု  ကမာၻမွာ ျမန္မာေဟ့ဆိုျပီး ဒီမိုုေဝယံက တဆင့္  ဓါတ္ပံုုနဲ႔ သက္ေသထူလိုုက္ပါတယ္။  စာေရးသူ  ေျပာလာတဲ့ လမ္းေပၚလူေတြေလ်ွာက္ေနရတာကိုု  တိတိက်က်  ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေလး  မ်က္ေစ့ထဲ  ျမင္လာေအာင္  ေျပာရလွ်င္  ပလက္ေဖါင္းေတြကိုု  ဆိုုင္ရွင္ေတြက  အခိုုင္အမာ  ကိုုယ္ပိုုင္ေျမလိုု ့ကိုု  ျခံခတ္သူကခတ္  ဆိုုင္နဲ႔ ပလက္ေဖါင္းအဆံုုးအထိ  ခင္းသူကခင္း။  အလႈရွင္ကလဲ မ႑ပ္တိုုင္တက္ သက္ေသျပလိုုက္တာ    ပလက္ေဖါင္းကိုုေက်ာ္ျပီး  လမ္းေပၚအထိပင္ ေရာက္ေနပါသည္။

မႀကာခင္ ရန္ကုုန္တကၠသိုုလ္ႀကီး ျပန္ဖြင့္လာပါေတာ့မည္။  တကၠသီလာႀကီးမွာ  ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့  အထူးစည္ကားပါေတာ့မည္။ တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသားအမ်ားစုု  သြားႀကမွာကေတာ့  လွည္းတန္း။  စာေရးသူေျပာတဲ့  လမ္းေပၚက  လူကိုုတိုုက္မိလ်ွင္  အဲဒီလူဟာ  တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသား   ေက်ာင္းသားအုုပ္စုုဆိုုရင္   ဘရိတ္တခ်က္ေပါက္လိုုက္တာနဲ ့  မီးဟုုန္းဟုုန္းေတာက္  သြားပါမည္။

လွည္းတန္းက (ကမာရြတ္ျမိဳ ့နယ္)   လူႀကီးေတြ  ပါတီေတြ  အမတ္ေတြ  ဒီေလာက္ေတာ့ ႀကိဳျမင္သင့္ပါတယ္။  ေျပာျပန္ရင္လဲ  ေအာင္းမင္းလိမ္တယ္ (အဲ  ေယာင္လိုု ့ လြန္တယ္)  ျဖစ္ဦးမယ္။

လွည္းတန္းက  လူတန္းႀကီး   ပလက္ေဖါင္းဆိုုတာ  အဘိဓါန္ဖြင္ျ့ပီး  စာရိုုက္မိတၱဴကူး  လမ္းထဲကလူေတြ  ျဖန္ ့ႀကပါဦး။  ျပီးေတာ့  ျမန္မာစာဌာန ကိုု   အဘိဓါန္ထဲက  (ပလက္ေဖါင္းဆိုုတာ  ဆိုုင္ခင္းဖိုု ့  စည္ပင္ကအပိုုင္ေရာင္းစားထားတဲ့    ယခင္လူသြားလမ္းလိုု႔) ဘာသာျပန္ကိုုျပင္ဆင္ခိုုင္းဖိုု ့  ကမ္ပိန္းလုုပ္ႀကဖိုု ့ လိုုေနျပီ။

လမ္းဆံုုက  ဂ်မ္းဗံုု  တိုု ့ေရာ  ေျပာႀကပါဦး။  မတရားတာေတြ  ဘဲမျမင္ပါနဲ ့ဦး   ျဖစ္လာမဲ ့ ေဘးလဲ  ျမင္ပါဦး  မမဂ်မ္း။  ဂ်မ္းဗံုုေလသံနဲ႔ ေျပာလိုုက္ရလ်ွင္  မေကာင္းေတာ့ဘူး။  တိုုင္းျပည္အုုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုုပ္တဲ့  ဟိုုအဝွါ  ဒီအဝွါ  ဟိုုအမတ္မင္း  ဒီကိုုယ္ဆားလဲ  ဟိုုကိုုယ္သႀကားလဲ   ဆိုုလားဘားလား   သိပါဘူးေအ  အဲဒီလူႀကီးေတြ  ေခါင္းေဆာင္လုုပ္ေနျပီး  ဗိုုလ္ခ်ဳ္ပမိန္ ့ခြန္းေလးေတာင္  မႀကားဖူးႀကေလသလားမသိဘူး  ။

ဟိုုဘာတဲ့   က်ဳပ္တိုု ့ရဲ ့ဗိုုလ္ခ်ဳပ္က  အေမွ်ာ္အျမင္က ႀကီးႀကီးဆိုုေတာ့ ..ဒီလိုုေျပာရေတာ့  သူတိုု ့ကိုုထိခိုုက္ေနျပန္ေရာ။  ဟၤသတဘက္မွာ  လြတ္လပ္ေရးရျပီဆိုုျပီး   လမ္းမေပၚ ေဆးရုိးတက္လွန္းတာ  နမူနာေပးေျပာထားတာ ရွိေလလ်က္သားနဲ ့  နိုုင္ငံေရး  မွာ ပေရာဟိတ္ႀကီးေတြလိုု  ဟိုုလူဒီလူေတြကိုု ဆရာလုုပ္ေနႀကတဲ့  ယခုုေခတ္  ဆားလဲ  သႀကားလဲတဲ့ လူႀကီးေတြမ်ား   ေျပာေျပာခ်င္ေပါင္ေတာ္။  ဟိုုကေဆးရိုုးလွန္းတာ  ကားသြားလိုု ့ လူသြားလိုု ့ရပါေသးတယ္ေအ။  အခုုဟာက  ပလက္ေဖါင္းေပၚတက္လွမ္း    အခိုုင္အမာ ပိတ္ျပစ္လိုုက္တာ။  ဆားလဲတိုု ့ သႀကားလဲတိုု ့ေရ    သႀကားလဲတာ  လူမမိေပနဲ ့  ပလက္ေဖါင္းႀကီးတခုုလံုုးကိုု  လဲတာကေတာ့ေအ  ေပၚတင္ႀကီးပါ။ 

ဘယ္ေလာက္နဲ ့အလဲအထပ္နဲ ့လဲတယ္သာ မသိနိင္ေနမယ္။  လဲထားတာကေတာ့ေအ  ရွင္းရွင္းႀကီးပါ။   လယ္ျပင္မွာ  ဆင္သြားသလိုု   ဖင္ႀကားမွာ  ဆင္ျဖဴေတာ္ႀကီးေတြ  ညွပ္ထားတာ  ျမင္ေနရပါတယ္။  အဲေလ ေယာင္လိုု ့  ေဘာင္းလဘီ    ေနာက္ဖင္ကအိတ္ထဲမွာ  ဆင္ျဖဴေတာ္ေတြမွ  အထပ္လိုုက္အထပ္လိုုက္  ျမင္ေနရပါတယ္ေတာ္။ ဟဲ့ေကာင္  နင္က ဂ်မ္းဗံုု  ကိုုလိုုက္တုုေန  ဟိုုကလုုိက္ခ်ရင္  ေျပးေပါက္မွားေနမယ္   မေႀကာက္ဖူးလား။  အမယ္  သူက  အေမရိကားမွာ    ေဘာ္လီေဘာပုုတ္လိုု ့ရေလာက္ေအာင္အထိက်ယ္တဲ ့ ပလက္ေဖါင္းေပၚ မွာမွ သြားတတ္တဲ့သူပါ။  လွည္းတန္းလိုု ကားေတြႀကား လမ္းေလ်ာက္ရတဲ ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ငါ့ကိုုလိုုက္လိုု ့ကေတာ့   အေမရိမကားရဘဲ  လွည္းတန္းမွာ  ကားသြားမွာ  မေႀကာက္ေပါင္ေတာ္ လို႔ဆိုရေလမလားပဲ။

 ေတာ္ရွာပါေပတယ္ေဟ့ ေတာ္ေဟ့လို႔ ဆိုရမေလာက္ေအာင္ လွည္းတန္းလမ္းေပၚက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို လာေရာက္ၾကည့္ရွဳလွည့္ပါ.. မျမင္ခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့  အခြန္ရရင္ အကုန္ေရွာင္ စည္ပင္ဝန္ထမ္းမ်ားခင္ဗ်ား..

လွည္တန္း လမ္းဆံုက လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ လမ္းေပ်ာက္ေနသူ.. လုပ္သားျပည္သူတဦး..

Ref:http://www.demowaiyan.org/2013/07/blog-post_9.html?m=1

Credit @ Ko Nge