Published on May 11, 2012 by ထက္ေအာင္
တေလာက ဆက္တိုက္ဆိုသလို အတည္ျပဳျပဌာန္းခဲ့တဲ့ ဥပေဒေတြထဲမွာ လယ္ယာေျမဥပေဒနဲ့ ေျမလြတ္ ေျမလပ္နဲ့ ေျမရိုင္းဥပေဒေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ စိုက္ပို်းေရး နိုင္ငံတခုျဖစ္တဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ေျမယာနဲ့အသက္ေမြးဝမ္းေျကာင္းျပုရတဲ့ သန္းနဲ့ခီ်တဲ့ ေက်းလက္ေျနပည္သူေတြရဲ့ လူမႈစီးပြားဘဝအေျခအေနအေပၚ ဒီဥပေဒေတြက အကို်းသက္ေရာက္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အေရးျကီးတဲ့ ဥပေဒေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတပတ္မွာ ေျမယာဥပေဒေတြနဲ့ အစိုးရက လက္ရိွအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ စက္မႈဇုန္ေတြ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြျအကား ဆက္စပ္မႈကို ရွာေဖြမိပါတယ္။
ပထမဆံုးအေနနဲ့ ဒီဥပေဒေတြကို ဘယ္သူေတြ ေရးဆဲြသလဲဆိုတာ ေလ့လာဖို့လိုပါတယ္။ နိုင္ငံတကာမွာေတာ့ ဥပေဒေတြကို သက္ဆိုင္ရာနိုင္ငံရဲ့ လွြတ္ေတာ္ေတြက ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ (Lawmakers) က အမ်ားဆံုးေလ့လာျပုစုျပီး ေရးဆဲြျပဌာန္းျကေပမယ့္ လက္ရိွျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ လက္ရိွအေျခအေနအရ လွြတ္ေတာ္သစ္ရဲ့ သက္တမ္းနုနယ္ေသးတာေျကာင့္ လွြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဦးေဆာင္ေရးဆဲြနိုင္တဲ့ အေျခအေန မေပးေသးပါဘူး။
ဒါေျကာင့္ ျပဌာန္းခဲ့တဲ့ဥပေဒေတြ အားလံုးလိုလိုပဲ အုပ္ခု်ပ္ေရး အာဏာပိုင္ျဖစ္တဲ့ အစိုးရကေရးဆဲြျပီး လွြတ္ေတာ္ကို တင္ျပလာတာကို လက္ခံေဆြးေနြး အတည္ျပုျပဌာန္းၾကတဲ့ အေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အစိုးရရဲ့ စီးပြားေရးရည္မွန္းခ်က္နဲ့ မူဝါဒေတြဟာ အခုလို စီးပြားေရးအေျခခံ အေဆာက္အအံုတခုျဖစ္တဲ့ ေျမယာကကို စီမံခန့္ခဲြတဲ့ ဥပေဒမို်းမွာ ထင္ဟပ္ေနပါတယ္။
အစိုးရရဲ့ စီးပြားေရးရည္မွန္းခ်က္က ဘာလဲလို့ေမးရင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အာဏာရယူတဲ့ ပထမဆံုးေန့ ၂၀၁၁ ခုနွစ္ မတ္ ၃၀ ရက္မွာ လွြတ္ေတာ္နဲ့ တိုင္းျပည္ကို ေျပာျကားခဲ့တဲ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ့ မိန့္ခြန္းကို ျပန္လည္ ကိုးကားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ မိန့္ခြန္းထဲမွာ သမၼတက “စိုက္ပို်းေရးနဲ့ ခ်မ္းသာျကြယ္ဝတဲ့နိုင္ငံ ျဖစ္မလာနိုင္တဲ့အတြက္ ေခတ္မီဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္တဲ့ နိုင္ငံ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့နိုင္ငံ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြေပါမ်ားျပီး လူတဦးခ်င္းဝင္ေငြေတြ တိုးပြားတဲ့နိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ စက္မႈနိုင္ငံ ထူေထာင္ရပါမယ္”လို့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
ဒီအခ်က္ဟာ အစိုးရသစ္ရဲ့ ၅ နွစ္တာ သက္တမ္းကာလအတြင္း ေဆာင္ရြက္မယ့္ စီးပြားေရးမူဝါဒလို့ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရိွအစိုးရအေနနဲ့ အရင္ကလို လယ္ယာစိုက္ပို်းေရးဘက္ကို ေဇာင္းေပးလုပ္ေဆာင္တာထက္ စက္မႈဖံြ႕ၿဖိဳးေရးကို အဓိကထားလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးဦးတည္ခ်က္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ့မွာလည္း နိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးအရ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေဒသေတြမွာ စက္မႈဇုန္ေတြ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ထူေထာင္ေဆာင္ရြက္ေနတာ ဒါမွမဟုတ္ ေဆာင္ရြက္ဖို့ျပင္ဆင္ေနတာ ေတြ႕ရမွာပါ။
အစိုးရရဲ့ စက္မႈဖြံ႕ျဖိဳးေရးမူဝါဒနဲ့ ေျမယာမူဝါဒေတြက ဘယ္လိုသက္ဆိုင္ေနလဲလို့ ေမးစရာရိွပါတယ္။ ရုတ္တရက္ျကည့္ရင္ေတာ့ စက္မႈဖြံ႕ျဖိဳးေရးမူဝါဒက စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ျမိဳ႕ေနလူတန္းစား စက္ရံုလုပ္သားေတြအတြက္ ျဖစ္ျပီး ေက်းလက္က လယ္သမားေတြအတြက္က ေျမယာမူဝါဒနဲ့သာ သက္ဆိုင္တယ္လို့ ေတြးမိနိုင္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္က ဒီ မူဝါဒနွစ္ရပ္က ျအပန္အလွန္ တိုက္ရိုက္ ဆက္စပ္ေနပါတယ္။
စက္မဖြံ႕ျဖိဳးေရးအတြက္ အစိုးရက စက္မႈဇုန္ေတြ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ေဖာ္ထုတ္တဲ့ေနရာမွာ အဓိကအေျခခံ လိုအပ္ခ်က္က စက္ရံုေတြတည္ေဆာက္ဖို့ ေျမေနရာရရိွဖို့ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ ေျမယာေတြေဖာ္ထုတ္ဖို့ အစိုးရတရပ္အေနနဲ့ မျဖစ္မေန ေဆာင္ရြက္ရေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေဆာင္ရြက္တဲ့ေနရာမွာလည္း ဥပေဒနဲ့အညီေဆာင္ရြက္ဖို့ လိုအပ္တဲ့အတြက္ အသစ္ျပဌာန္းလိုက္တဲ့ ေျမယာဥပေဒေတြမွာ အစိုးရကို အထူးအခြင့္အာဏာေတြ ထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္။
ယခင္တပတ္ကေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ “လယ္ယာေျမဥပေဒေလ့လာျခင္း” ေဆာင္းပါးမွာ ဖဲြ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အခန္း (၁) ပုဒ္မ ၃၇/က အရ နိုင္ငံေတာ္ရဲ့ ေျမအားလံုးရဲ့ မူလပိုင္ရွင္ဟာ နိုင္ငံေတာ္သာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဥပေဒနဲ့အညီ လယ္ယာေျမဥပေဒသစ္ ပုဒ္မ ၂၆ က တည္ဆဲဥပေဒတရပ္ရပ္က ဘယ္လိုပဲ ေျပာထားပါေစ နိုင္ငံေတာ္အကိ်ဳးအတြက္ အစိုးရကို ေျမယာသိမ္းခြင့္ အခြင့္အာဏာေပးထားခဲ့တာကိုလည္း ေဆြးေနြးခဲ့ပါတယ္။ ထို့အတူ လယ္ယာေျမ ဥပေဒသစ္ ပုဒ္မ ၄၀ အရ သမၼတရဲ့ ခြင့္ျပုခ်က္နဲ့ အဆင့္ဆင့္ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ လယ္ယာေျမ စီမံခန့္ခဲြေရးအဖဲြ့ေတြရဲ့ ေျမယာစီမံခန့္ခဲြမႈေတြကို “မည္သည့္ တရားရံုးတြင္မွ တရားစဲြဆိုခြင့္ မရိွေစရလို့” အကာအကြယ္ ေပးထားပါတယ္။ ဘာေျကာင့္ပါလဲ။
ဒီေနရာမွာ လက္ရိွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြျဖစ္တဲ့ ထားဝယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္၊ ေက်ာက္ျဖဴ အထူးစီးပြားေရးဇုန္နဲ့ သီလဝါအထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ ေျမယာေတြကို ဘယ္လိုရယူခဲ့သလဲဆိုတာနဲ့ နိွုင္းယွဉ္ေလ့လာျကည့္ရင္ အထက္ကေဆြးေနြးခဲ့တဲ့ ေျမယာဥပေဒရဲ့ အဓိကအခ်က္ေတြနဲ့ ဆက္စပ္ေနတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ေဖာ္ျပပါ အထူးစီးပြားေရးဇုနႀကီး ၃ ခုဟာ နိုင္ငံေတာ္ကပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေျမလြတ္ ေျမလပ္နဲ့ ေျမရိုင္းေတြမွာ တည္ေထာင္ထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေျမဧရိယာပမာဏ ျကီးမားက်ယ္ျပန့္တဲ့ အဲ့ဒီအထူးစီးပြားေရးဇုန္ႀကီးေတြေနရာမွာ ေဒသခံ ေတာင္သူလယ္သမားေတြရဲ့ ေျမယာေတြ၊ ေက်းရြာေတြနဲ့ အိုးအိမ္ေတြ တည္ရိွေနပါတယ္။ အဲ့ဒီေနရာေတြဟာ အထူးစီးပြားေရဇုန္ တည္ေဆာက္ဖို့ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေနရာေတြျအဖစ္ အစိုးရက သတ္မွတ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈေတြ ရိွလာပါေတာ့တယ္။
အမွန္တကယ္က ထို စက္မႈဇုန္ႀကီးေတြကို လက္ရိွအစိုးရလက္ထက္မွာ တည္ေဆာက္ဖို့ လ်ာထားသတ္မွတ္ခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ယခင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္က ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္ရိွ အစိုးရအေနနဲ့ အရင္စစ္အစိုးရရဲ့ စီမံကိန္းေတြကို ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ရတာျဖစ္ျပီး အထူးစီးပြားေရးဇုန္အတြက္ ျကီးမားက်ယ္ျပန့္တဲ့ ေျမေနရာလိုအပ္ခ်က္အတြက္ ေဒသခံ ေတာင္သူလယ္သမားေတြထံက ေျမယာေတြကို သိမ္းယူမႈဟာလည္း ယခင္အစိုးရ လက္ထက္မွာေရာ လက္ရိွအစိုးရ လက္ထက္မွာေရာ ျဖစ္ပြားေနပါတယ္။
ယခင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္နဲ့ မတူတဲ့အခ်က္တခုကေတာ့ သိမ္းယူခဲ့တဲ့ ေျမယာေတြအတြက္ ပိုင္ရွင္ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ နစ္နာမႈ “လံုးဝ” မရိွေအာင္ ေလ်ာ္ေျကးေပးတာ ဒါမွမဟုတ္ အျခားနည္းလမ္းနဲ့ ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ္လို့ လယ္ယာ ေျမဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၆ မွာ ထည့္သြင္းထားပါတယ္။
ယခင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွာ လယ္ယာေျမေတြကို ေလ်ာ္ေၾကး တစံုတရာမေပးဘဲ သိမ္းယူခဲ့တာနဲ့စာရင္ ေတာ္ေသးတယ္လို့ ဆိုရမလိုပါပဲ။ စက္မႈနိုင္ငံထူေထာင္မယ္လို့ ေျကြးေႀကာ္ျပီး အာဏာရယူခဲ့တဲ့ လက္ရိွ အစိုးရအတြက္ စက္မႈဇုန္ေတြနဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ထူေထာင္ရံုသက္သက္နဲ့ စက္မႈနိုင္ငံျဖစ္လာဖို့ မျပည့္စံုေသးပါဘူး။ ဒီစက္ရံုေတြမွာ လိုအပ္မယ့္ စက္မႈကုန္ၾကမ္းသီးနံွေတြ စိုက္ပို်းထုတ္လုပ္နိုင္မွ လိုအပ္တဲ့ကုန္ျကမ္းေတြကို ျပည္တြင္းမွာ ေဈးေပါေပါနဲ့ရနိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။
အဲ့ဒီအတြက္ အစိုးရအေနနဲ့ ေျမလြတ္ ေျမလပ္နဲ့ ေျမရိုင္းဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့ျပီး စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ျကီးေတြကို ဆဲြေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဥပေဒရဲ့ အခန္း ၄ ျဖစ္တဲ့ “ေျမလြတ္ ေျမလပ္နွင့္ ေျမရိုင္းမ်ားလုပ္ပိုင္ခြင့္၊ အသံုးျပုခြင့္နွင့္စပ္လ်ဉ္း၍ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား” အခန္းကို ေလ့လာျကည့္တဲ့အခါ စက္မႈကုန္ျကမ္းသီးနံွ စိုက္ပို်းေရးအတြက္ ရင္းနီွးျမႈပ္နံွခ်င္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းျကီးေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပးထားတာ ေတြ့ရပါလိမ့္မယ္။
ဥပမာ ရာဘာနဲ့ ဆီအုန္းကဲ့သို့ နွစ္ရွည္စက္မႈကုန္ျကမ္းသီးနံွပင္ေတြ စိုက္ပို်းခ်င္ရင္ ဥပေဒပုဒ္မ ၁၀ (က) မွာ ေျမလြတ္ ေျမလပ္နဲ့ ေျမရိုင္းေတြကို တႀကိမ္လွ်င္ ဧက ၅ ေထာင္ အထိ လုပ္ကိုင္ခြင့္ျပုျပီး ထိုပမာဏာရဲ့ ၇၅ ရာခိုင္နႈန္း စိုက္ပို်းျပီးပါက ေနာက္ထပ္ ဧက ၅ ေထာင္ ထပ္မံ တိုးခဲ့်စိုက္ပို်းနိုင္ျပီး ထိုနည္းနဲ့ ဧက ၅ ေသာင္းအထိ တိုးခဲ့်စိုက္ပို်းခြင့္ေပးထားတဲ့အတြက္ ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ ေျမဧကကို ပိုင္ဆိုင္ လုပ္ကိုင္နိုင္ဖို့ဆိုရင္ ဆင္းရဲတဲ့ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လက္ခို်းေရတြက္နိုင္တဲ့ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္းခီ်ႀကြယ္ဝခ်မ္းသာၾကတဲ့ ခရိုနီ (Crony) စီးပြားေရးသမားျကီးေတြပဲ ရင္းနီွးျမႈပ္နံွနိုင္မွာပါ။
အဲ့ဒီဥပေဒရဲ့ ပုဒ္မ ၁၀ (က) မွာပဲ ေက်းလက္ေန ေတာင္သူလယ္သမားေတြ တနိုင္တပိုင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အတြက္ ေျမလြတ္ ေျမလပ္နဲ့ ေျမရိုင္း ဧက ၅၀ ထက္မပိုဘဲ ခြင့္ျပုထားပါတယ္။ နဂိုက ဆင္းရဲလြန္းတဲ့ဘဝမွာ ေျနကရတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအဖို့ ေျမရိုင္း ဧက ၅၀ ေလာက္ကို ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းျပီး စိုက္ပို်းေျမျအဖစ္ ေျပာင္းလဲနိုင္ဖို့ရာ လိုအပ္တဲ့ ေငြေၾကးနဲ့ ပစၥည္းကိရိယာေတြအတြက္ အရင္းအနီွးရရိွဖို့ အလြန္ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာမွာ လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ့ နိွုင္းယွဉ္ ဆင္ျခင္သံုးသပ္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြ ရိွလာပါတယ္။ စက္မႈဇုန္ေတြ အထူး စီးပြားေရးဇုန္ေတြေဖာ္ေဆာင္ဖို့ ဆင္းရဲခိ်ဳ႕တဲ့စြာ ရုန္းကန္ေနၾကတဲ့ နိုင္ငံသားလူအမ်ားစု ေတာင္သူလယ္သမားေတြပိုင္ဆိုင္တဲ့ ေျမယာေတြကို မသိမ္းယူဘဲ ေငြပင္ေငြရင္းအင္အား အလြန္တရာျကီးမားတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက ရင္းနီွးျမႈပ္နံွသူေတြ အကူအညီနဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့ေနရာအနံွ့မွာ အသံုးျမပုရေသးတဲ့ ေျမလြတ္ ေျမလပ္နဲ့ ေျမရိုင္းေတြကို အသံုးျပုတဲ့နည္းကို အစိုးရက ဘာလို့ မေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလဲ။ အေျဖက ရွင္းပါတယ္။ စက္မႈလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြဟာ စီးပြားေရးအရ အကိ်ဳးအျမတ္ ႀကီးႀကီးမားမားရရိွမယ့္ ေနရာမွာပဲ ရင္းနီွးျမဳပ္နံွခ်င္ၾကပါတယ္။ သူတို့တည္ေထာင္မယ့္ စက္မႈလုပ္ငန္းၾကီးေတြဟာ ေဒၚလာ သန္းေပါင္းမ်ားစြာ ရင္းနီွးျမဳပ္နံွရမွာ ျဖစ္သလို ထြက္ရိွလာမယ့္ စက္မႈထုတ္ကုန္ေတြကို ေဈးကြက္တင္ပို့ဖို့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး လြယ္ကူတဲ့ေနရာ ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ကလည္း အေရးျကီးပါတယ္။
အဲ့လိုေနရာေတြဟာ ေျမဩဇာေကာင္းမြန္ျပီး စိုက္ပို်းေရးလုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ထြန္းေနၿပီျဖစ္တဲ့ ေနရာေတြျဖစ္ေတာ့ လယ္ယာေျမသိမ္းပိုက္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚလာရပါတယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္ေတြကို ထားဝယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္၊ ေက်ာက္ျဖဴအထူးစီးပြားေရးဇုန္နဲ့ သီလဝါအထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြမွာ အထင္အရွား ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ဒါေျကာင့္ အစိုးရရဲ့ စက္မႈဖံြ႕ျဖိုးေရးမူဝါဒနဲ့ ေျမယာစီမံခန့္ခဲြေရးမူဝါဒေတြေျကာင့္ ေက်းလက္လူမႈအဖဲြ႕အစည္းေတြ မတည္ျမငိမ္ျဖစ္လာေနတာကို သံုးသပ္ ေတြ႕ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတို့ရဲ့ လယ္ယာေျမေတြ အသိမ္းခံလိုက္ရတဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ လယ္မဲ့ယာမဲ့ျဖစ္ပြားမႈ တိုးပြားလာေနၿပီး အဲ့ဒီသူေတြဟာ ေနာက္ထပ္ ေျမယာပိုင္ဆိုင္နိုင္ဖို့အတြက္ ေနရာေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်ျပီး ေျမရိုင္းေတြ ေဖာ္ထုတ္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ဖို့ အရင္းအနီွးမရိွၾကပါဘူး။
ရလဒ္အေနနဲ့ သူတို့ကြ်မ္းက်င္တဲ့ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္မွာ လုပ္ကိုင္ခြင့္မရေတာ့တဲ့အခါ ရရာအလုပ္ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ဖို့ ေက်းလက္ကေန ျမို့ေပၚကိုေျပာင္းေရႊ႕ အေျခခ်မႈေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ထို့အတူ အသစ္ေဖာ္ထုတ္လိုက္တဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြမွာ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းရွာေဖြဖို့ အတတ္ပညာတခုခု ကြ်မ္းက်င္မႈရိွတဲ့ ျမိဳ႕ေနလူတန္းစားေတြလည္း အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြဆီ ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်မႈေတြ ျကံုေတြရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို စက္မႈဇုန္ေတြနဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ ေဖာ္ေဆာင္မႈရဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြ အကို်းဆက္အေနနဲ့ ေက်းလက္နဲ့ ျမို့ျပအၾကား လူေတြ အစုလိုက္ ေရႊ႕ေျပာင္းၾကလို့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လူမႈေရးျပႆနာေတြကို အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္နဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံေတြမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုနွစ္ေတြအတြင္း ႀကံဳေတြ႔ခ့ဲၾကသလို လက္ရိွမွာလဲ ႀကံဳေတြ႕ေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိုင္ငံအေနနဲ့ အိမ္နီခ်င္းနိုင္ငံေတြက သင္ခန္းစာေတြကို ေလ့လာသင္ယူျပီး တည္ျငိမ္တဲ့ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းတရပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖို့ နည္းလမ္းသစ္ေတြ ရွာရမယ့္အခိ်န္ ေရာက္ေနပါျပီ။
Ref:DVBBurmese
Ref:DVBBurmese
No comments:
Post a Comment