ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးႏွင္႔ စက္မႈက႑ တိုးတက္မႈအတြက္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းဟာ ေထာက္ပံ႔ေရးဗဟိုခ်က္အျဖစ္ အဓိက အခန္းက႑ကေနပါ၀င္ပါတယ္ဆိုတာျငင္းလို႔ မရပါဘူး။
စီးပြားေရးဆိုင္ရာ တိုးတက္မႈကို အေထာက္အကူ ျပဳေပမဲ႔၊ ဆိပ္ကမ္းတည္ေဆာက္ရာ ကမ္းေျခတေလွ်ာက္ ညစ္ညမ္းမႈကို ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ျဖစ္ေပၚေစတဲ႔အျပင္ ဇီ၀မ်ဳိးစိတ္ေတြ ရွင္သန္ေနထိုင္ရာေပ်ာက္ဆံုးမႈ၊ ေဂဟစနစ္ပ်က္စီးမႈ စတဲ႔ ရလဒ္ဆိုးေတြကိုျဖစ္ေပၚေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ႔အျပင္ လာေရာက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြကလည္း ေဒသရွိ သဘာ၀သယံဇာတမ်ားကို ေဒသခံေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္မဟုတ္ဘဲ သူတို႔ ကိုယ္က်ဳိးသက္သက္ အျမတ္ထုတ္ဖို႔ ရွိေနပါတယ္။
ၾသစေၾတးလ်အစိုးရရဲ႕ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ျပန္တဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ အစီရင္ခံစာတစ္ခုအရ ၾသစေၾတးလ် ေရထုအတြင္း စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ႔ ညစ္ညမ္းေရပမာဏရဲ႕ ၇၀ ရာခုိင္ႏွႈန္းဟာ ဆိပ္ကမ္းရွိ သေဘာၤမ်ားနဲ႔ ကုန္ပစၥည္းမ်ားမွ လာေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္ ။ ဒီညစ္ညမ္းတဲ႔ေရထုဟာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္ေစရံုသာမက ဆိပ္ကမ္း အလုပ္သမားမ်ားအပါအ၀င္ ကမ္းရိုးတန္းတေလွ်ာက္ေနထုိုင္ၾကသူေတြကို က်န္းမာေရးထိခိုက္ေစတဲ႔ ဆိုးက်ဳိးေတြကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္ ။
ျမန္မာႏိုင္ငံလို ဖြံၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံအတြက္ေတာ႔ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ စက္မႈဇံုတည္ေဆာက္မႈစီမံကိန္းဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ျဖစ္ေပၚေစမွာ ျဖစ္သလို အဆိုပါ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားဟာလည္း အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ဆက္စပ္လ်က္ ရွိပါတယ္ ။
ျမန္မာအစိုးရဟာ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာ လယ္သမား ဥယ်ာဥ္သမား စတဲ႔ ေျမယာေပၚ မွီတင္းရွင္သန္ၾကတဲ႔ ရြာသူရြာသားေတြ မ်ားစြာေနထိုင္တဲ႔ ေက်းရြာေတြမွာ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ စက္မႈဇံု စီမံကိန္းကို စတင္ခ႔ဲတာျဖစ္ပါတယ္ ။ အဆိုပါ စီ္မံကိန္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေနာက္ေတာင္ဘက္ကမ္းရိုးတန္းေပၚမွာရွိၿပီး သာယာလွပတဲ႔ ထား၀ယ္ၿမိဳ႕မွ ၁၈ မိုင္ခန္႔အကြာမွာ တည္ရွိပါတယ္။
ထား၀ယ္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းလို႔ အမည္ရတဲ႔ အဆိုပါ စီမံကိန္းဟာ ပထ၀ီအေနအထားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာ႔ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြအတြက္လည္း အလြန္ပင္အေရးပါလွပါတယ္ ။ ကပၸလီပင္လယ္အတြင္း တည္ေဆာက္မယ္႔ အဆိုပါဆိပ္ကမ္းဟာ ဥေရာပ ၊ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏွင္႔ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားေတြၾကားမွာ တိုေတာင္းလြယ္ကူတဲ႔ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးဆိုင္ရာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို ဖန္တီးေပးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ကီလိုမီတာေပါင္း ေျမာက္ျမားစြားေ၀းကြာသည္႔ မာလကၠာ ေရလက္ၾကားကို ျဖတ္မည္႔အစား အဆိုပါလမ္းေၾကာင္းကို အသံုးျပဳျခင္းျဖင္႔ အခ်ိန္ႏွင္႔ ေလာင္စာကို သက္သာေစတဲ႔အျပင္ စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကို ရရွိႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။
အခုလို စီးပြားေရးဆိုင္ရာ အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ရသည္႔ အတြက္ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္သည္ဟုဆို ႏိုင္ပါသလား။ အဆိုပါ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားကိုေရာ ေဒသခံ လူထုအပါအ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားမ်ား ဘယ္ေလာက္ ခံစားခြင္႔ရၾကပါသလဲ။ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မႈဟုဆိုရာတြင္ စီးပြားေရးတစ္ခုတည္း ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္တဲ႔ အျခားေသာ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ႏွင္႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္၊ အက်ဳိးအျမတ္၊ ထိခိုက္မႈ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို အေသအခ်ာ ထည္႔သြင္းစဥ္းစားဖို႔လိုပါတယ္။
ႏိုင္ငံေရးရႈေထာင္႔
ထား၀ယ္ဖြံၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းအေနနဲ႔ အေရးၾကီးဆံုးနဲ႔ အထင္ရွားဆံုး ျပႆနာကေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းေတြကို စီမံေဆာင္ရြက္တဲ႔ေနရာမွာ တိက်တဲ႔ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ႏိုင္ၿခင္းမရွိေသးတာပါပဲ။ အခုလို ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းအႀကီးႀကီးေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမျပဳမီ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈကို ေလ႔လာဆန္းစစ္တဲ႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြ၊ လူမႈေရးဆိုင္ရာႏွင္႔ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈကို ေလ႔လာဆန္းစစ္တဲ႔ ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကို အရင္ျပဳလုပ္ရမယ္လို႔ ဥပေဒေၾကာင္းအရ ေဖာ္ျပထားၿခင္းမရွိေသးပါဘူး။
ၿခံဳ၍ေျပာရလွ်င္ ေဒသခံျပည္သူလူထုအတြက္ သူတို႔မွီတင္းေနထိုင္ရွင္သန္ရာ ေျမကိုေတာင္မွ ကာကြယ္ပိုင္ခြင္႔ႏွင္႔ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင္႔ကို အာမခံႏိုင္သည္႔ ဥပေဒမရွိပါဘူး။ အစိုးရအေနနဲ႔ ေျမယာေတြကို ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ သိမ္းဆည္းႏိုင္ေၾကာင္းကို ဥပေဒေၾကာင္းအရ အခြင္႔အေရးေပးထားပါတယ္။ ဒါဟာ ေဒသခံလူထုအတြက္ တံုးေအာက္က ဖားသူငယ္ပမာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀ေတြ လူေနမႈစနစ္ေတြကို ေျပာင္းျပန္ေျပာင္းလဲေစႏိုင္တဲ႔အျပင္ မွီတင္းရာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခုိက္ပ်က္စီးေစမယ္႔ စက္ရံုအႀကီးႀကီးေတြကို ေကာ္ပိုေရးရွင္းအႀကီးစားေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းလာခ်ိန္မွာ ေဒသခံေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ဘ၀ေတြအတြက္ ခုခံပိုင္ခြင္႔မရွိပါဘူး ။
ထိုင္းအစိုးရေရာ ျမန္မာအစိုးရပါ အဆိုပါ ေနာက္ဆက္ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈေတြကို သိပါလ်က္နဲ႔ စီးပြားေရးအက်ဳိးအျမတ္ တစ္ခုတည္းကိုသာၾကည္႔တာေၾကာင္႔ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ႔ လူမႈေရးႏွင္႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ပ်က္စီးမႈေတြကို မသိသလို လ်စ္လ်ဴရႈထားၾကပါတယ္ ။
စီးပြားေရး ရႈေထာင္႔
မူ၀ါဒေရးရာႏွင္႔ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ တာ၀န္ယူမႈ တာ၀န္ခံမႈမရွိတာဟာလည္း အျခားေသာ ႏိုင္ငံေတြအတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္ရာေနရာ တစ္ခုျဖစ္လာေအာင္ ဖိတ္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္ ။ တရုတ္၊ အိႏၵိယႏွင္႔ ထိုင္းနိုင္ငံေတြက ဒီအခ်က္ကို အခြင္႔ေကာင္းယူၿပီးေတာ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း တိုက္ရိုက္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြကို ျပဳလုပ္ေနၾကပါတယ္။
ထုိင္းႏိုင္ငံမွ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုျဖစ္တဲ႔ ‘အိုင္တီဒီ’ ဟာ ျမန္မာ႔ဆိပ္ကမ္းမွာ ေဒၚလာဘီလီယံခ်ီ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနပါၿပီ ။အဆုိပါ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းႏွင္႔ စက္မႈဇံုစီမံကိန္းဟာလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံအတြက္ လိုအပ္တဲ႔ စြမ္းအင္အပါအ၀င္ အျခားစက္မႈက႑ဆိုင္ရာ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကို ဖန္တီးႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို စီမံကိန္းေတြကို ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေဆာင္ရြက္မည္ဆိုလွ်င္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိခုိက္မႈေလ႔လာဆန္းစစ္ခ်က္ အပါအ၀င္ ေလ႔လာဆန္းစစ္ခ်က္ေတြကို စီမံကိန္းမတိုင္မီၿပဳလုပ္ရပါတယ္ ။ ေလထု ေရထုညစ္ညမ္းမႈအပါအ၀င္ ေဒသခံလူထုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ထိခိုက္ပ်က္စီးႏိုင္တယ္လို႔ ေဒသခံေတြက ခိုင္ခိုင္မာမာတင္ၿပႏိုင္ရင္ စီမံကိန္းေတြကို လုပ္ပိုင္ခြင္႔မရၾကပါဘူး။
အခုဆိုရင္ အဆိုပါ ထိုင္းကုမၸဏီဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ တည္ေဆာက္လို႔မရတဲ႔ ညစ္ညမ္းတဲ႔ စက္ရံုေတြပါတဲ႔ စီမံကိန္းေတြကို လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင္႔၊ သဘာ၀ အရင္းအျမစ္ေတြကို စီမံခန္႔ခြဲရာမွာ ေဒသခံလူေတြက ပါ၀င္ေျပာဆို ဆံုးျဖတ္ခြင္႔ စတဲ႔ အခြင္႔အေရးေတြ မရွိေသးတဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လာေရာက္တည္ေဆာက္ေတာ႔မွာျဖစ္ပါတယ္။
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္းဟာ အလုပ္အကိုင္အခြင္႔အလမ္း ေျမာက္ျမားစြားကို ဖန္တီးေပးမွာမလြဲဧကန္ ျဖစ္သလို အဆိုပါေဒသမွာ မွီတင္းေနထိုင္ၾကတဲ႔ လယ္သမား ဥယ်ာဥ္သမား ငါးဖမ္းသမားတို႔ရဲ႕ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း အလုပ္အကိုင္ေတြကို ဖ်က္ဆီးပစ္မွာလည္း ေသခ်ာေနပါတယ္ ။
ႏိုင္ငံျခားမွ ကၽြမ္းက်င္အလုပ္သမားေျမာက္ျမားစြာ ၀င္ေရာက္လာၿပီး ေဒသခံေတြအတြက္ကေတာ႔ အလုပ္ၾကမ္းႏွင္႔ ေန႔စား အလုပ္အကိုင္ေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ လုပ္ကိုင္ၾကရပါလိမ္႔မယ္။ လိုအပ္တဲ႔ စြမ္းရည္နဲ႕ အရည္အခ်င္းမရွိဆိုေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ၿဖင္႔ ေဒသခံမ်ားအတြက္ အနည္းငယ္ေသာ အလုပ္အကိုင္သာ ရႏိုင္ၿပီး အမ်ားစုအတြက္ေတာ႔ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာကို ေျပာင္းေရႊ႕အေျခခ်ေနထိုင္ရပါလိမ္႔မယ္။
လူမႈေရးရႈေထာင္႔
ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္းေၾကာင္႔ အခုဆိုရင္စီမံကိန္း ဧရိယာအတြင္းေနထိုင္တဲ႔ လူေတြေျပာင္းေရႊ႕ေနၾကရသလို မၾကာမီအခ်ိန္အတြင္းမွာလည္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီေျပာင္းေရႊ႕ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသခံေတြဆီက ေျမယာေတြကုိ အတင္းအဓမၼသိမ္းယူမႈဟာ ထား၀ယ္ေဒသမွေဒသခံထား၀ယ္လူမ်ဳိးေတြကို ျမန္မာႏိုင္ငံအျခားေဒသ (သို႔မဟုတ္) ထိုင္း ႏိုင္ငံသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ၾကေအာင္ ဖိအားေပးလ်က္ရွိပါတယ္။
ေဒသခံေတြရဲ႕ သေဘာဆႏၵမပါ ေလ်ာ္ေၾကးတစ္စံုတစ္ရာ ေပးအပ္ျခင္းမရွိတဲ႔ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈ ၊ ေနထိုင္မယ္႔ အိမ္ယာဖန္တီးေပးျခင္းမရွိေသးဘဲ အတင္းအဓမၼေရႊ႕ေျပာင္းေစမႈေတြက ေဒသခံေတြကို လူမႈေရးဆိုင္ရာ ျပႆနာေတြၾကား နစ္ျမဳပ္ေစပါတယ္ ။
ေျမယာမဲ႔ျဖစ္သြားတဲ႔ ေဒသခံေတြအတြက္ ရရာအလုပ္အကိုင္ကို လုပ္ခနည္းနည္းျဖင္႔ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ၾကရ ပါေတာ႔မယ္ ။ ဒါဟာ အစိုးရအတြက္ စီမံကိန္းေတြကို ေစ်းေပါေပါျဖင္႔ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ကိုင္ေလ႔ရွိတဲ႔ ဗ်ဴဟာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္ ။
အျခားထင္ရွားတဲ႔ ဆိုးက်ဳိးကေတာ႔ စက္မႈဇံုမွ ထြက္ရွိလာတဲ႔ ဓာတုပစၥည္းမ်ားေၾကာင္႔ ေဒသခံလူထုရဲ႕ က်န္းမာေရးကို ဆိုး၀ါးစြာ ထိခိုက္ေစျခင္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ထား၀ယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္းဟာ လြတ္လပ္တဲ႔ အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြက ျပဳလုပ္ထားတဲ႔ EIA , SIA , HIA မရွိတဲ႔အတြက္ မၾကာမီ ဒီစီမံကိန္းရဲ႕ေဘးထြက္ဆိုးက်ဳိးေတြကို ေဒသခံ ထား၀ယ္လူမ်ဳိးေတြ ခံစားၾကရေတာ႔မွာ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံရွိ Mab Ta Phut စက္မႈဇံုမွာ စက္ရံုေတြကို လည္ပတ္ၿပီး ၁၀ ႏွစ္အၾကာမွာ စက္ရံုက ထုတ္လႊတ္တဲ႔ အဆိပ္သင္႔ ဓာတုပစၥည္းေတြေၾကာင္႔ အဆိုပါေဒသရွိ ေလထု၊ ေရထုႏွင္႔ ေျမဆီလႊာမ်ား အႀကီးအက်ယ္ ထိခုိက္ပ်က္စီးညစ္ညမ္းေစၿပီး ေဒသခံမ်ားမွာလည္း အသက္ရႈဴလမ္းေၾကာင္း ၊ အာရံုေၾကာ ၊မ်ဳိးပြားမႈ ၊ ၾကြက္သားစနစ္စ တာေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ႔ ေရာဂါေတြကို ခံစားေနရပါတယ္ ။ အဆိုးဆံုးကေတာ႔ ကင္ဆာျဖစ္ပြားမႈႏႈန္းႏွင္႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကစဥ္႔ကလ်ားျဖစ္ပြားသည္႔ႏႈန္း အလြန္သိသာစြာ တိုးပြားလာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ရႈေထာင္႔
စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကို ေရွးရႈရင္းျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ႔ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိခိုက္မႈကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ႔ ဥပေဒေတြ မရွိေသးတာဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းလွပါတယ္ ။ အခုလို ဥပေဒေတြမရွိတဲ႔အတြက္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ စက္မႈဇံုတည္ေဆာက္မႈဟာလည္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈေတြကို အဆမတန္ တိုးပြားေစမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆိပ္ကမ္းတည္ေဆာက္ရာ သန္႔ရွင္းလွပတဲ႔ ကမ္းရိုးတန္းတေလွ်ာက္ဟာ အက်ည္းတန္ညစ္ညမ္းသြားပါလိမ္႔မယ္။ လယ္သမားေတြနဲ႔ ငါးဖမ္းသမားေတြ မွီတင္းရာ ေဂဟစနစ္ဟာလည္း ပ်က္စီးပါလိမ္႔မယ္။ သဘာ၀အတိုင္းတည္ရွိေနတဲ႔ သန္႔စင္ေကာင္းမြန္တဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ဟာ ညစ္ညမ္းတဲ႔ ေလေတြထုတ္လႊတ္တဲ႔ ေလာင္စာသန္႔စင္တဲ႔ စက္ရံု၊ ေက်ာက္မီးေသြးစက္ရံုေတြနဲ႔ အစားထိုးခံရပါလိမ္႔မယ္။
စီမံကိန္း ဧရိယာအတြင္းသာမက ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ ေဖာက္လုပ္ေနေသာ လမ္းတေလွ်ာက္ သစ္ပင္အႀကီးအက်ယ္ ခုတ္လွဲခံရၿပီး သစ္ေတာၿပဳန္းတီးမႈကို အမ်ားႀကီးျဖစ္ေပၚေစပါမယ္။ ဒီသစ္ေတာေတြဟာ ေဒသခံေတြအတြက္သာမက တစ္ကမၻာလံုးအတြက္ အလြန္ကို အေရးပါလွပါတယ္။ သစ္ေတာေတြက ေျမဆီလႊာကို ထိန္းသိမ္းေပးပါတယ္။ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ကို စုပ္ယူၿပီး လူေတြအတြက္ အသံုး၀င္လွတဲ႔ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ျပန္လည္ထုတ္ေပးပါတယ္။ ရာသီဥတုကို ထိန္းညွိေပးၿပီး ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာမႈကို ေလွ်ာ႔ခ်ေစႏိုင္ပါတယ္။
Rayong ခရိုင္ရွိ Mab Ta Phut ေဒသမွာ ျဖစ္ပြားခဲ႔တဲ႔ အေျခအေနကိုေလ႔လာၾကည္႔ရင္ ထား၀ယ္မွာလည္း အလားတူ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေနပါတယ္ ။ စက္ရံုေတြကတရားမ၀င္ ထုတ္လႊတ္တဲ႔ အညစ္အေၾကးေတြေၾကာင္႔ ေျမဆီလႊာေတြ သံုးလို႔မရေအာင္ပ်က္စီးရသလို ေရေတြလည္း သံုးလို႔မရေအာင္ ညစ္ညမ္းကုန္ပါတယ္။
ဒီေရေတြဟာ ေျမာင္းေတြ ေရကန္ေတြမွတဆင္႔ ျမစ္ေခ်ာင္းစနစ္ထဲသို႔ ေရာက္ရွိၿပီး စက္မႈဇံု ဧရိယာအတြင္း ေနထိုင္တဲ႔ေဒသခံေတြအတြက္ အဆိပ္သင္႔ေရေတြ ျဖစ္သြားေစပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင္႔ ေဒသခံေတြဟာ သန္႔ရွင္းေသာေရကို ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္သံုးရပါတယ္။ စက္ရံုေတြက ထြက္တဲ႔ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆုိဒ္ပမာဏ အလြန္ျမင္႔မားမႈေၾကာင္႔ အက္ဆစ္မိုးမ်ားရြာသြန္းသည္႔အျပင္ သီးႏွံမ်ားလည္း စားလို႔မရ ေရာင္းလို႔မရျဖစ္ေအာင္ ပ်က္စီးသြားပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အဆိပ္သင္႔စက္မႈဇံုစီမံကိန္းဟာ အခုမ်ဳိးဆက္ကိုသာမက ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြအတြက္ပါ အဖိုးတန္လွတဲ႔ ေဂဟစနစ္ၾကီးကို ဖ်က္ဆီးလ်က္ရွိပါတယ္ ။
အခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ ထား၀ယ္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းဟာ အစိုးရအတြက္ အေရးပါတဲ႔ ေျခတစ္လွမ္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚလာသန္းခ်ီတဲ႔ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မႈအတြက္ အေထာက္အပံ႔တစ္ခု ျဖစ္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔ရပါတယ္။
သို႔ေသာ္ျငားလည္း အစိုးရရဲ႕မူ၀ါဒေရးရာ အားနည္းမႈ၊ လူ႔အခြင္႔အေရးဆိုင္ရာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈမႈ၊ ပြင္႔လင္းျမင္သာမႈ မရွိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ တာ၀န္ခံမႈအားနည္းမႈ နဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ အဂတိလိုက္စားမႈတို႔ေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ဆုတ္ယုတ္ပ်က္စီးမႈဆိုးက်ဳိးမ်ားဟာ ေကာင္းက်ဳိးထက္ ပိုမိုမ်ားျပားေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင္႔ အဆုိပါ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ႔ စက္မႈဇံုစီမံကိန္းဟာ ေရရွည္ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ္႔ အစိမ္းေရာင္ ဖြံၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းတစ္ခု ျဖစ္ေစဖို႔ အစိုးရအေနနဲ႔ ေဒသခံ လူထုအပါအ၀င္ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ၊ အစိုးရမဟုတ္ ေသာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား ၊ ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈနဲ႔ အေသအခ်ာေလ႔လာသံုးသပ္ၿပီးမွ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္ရန္ သင္႔မသင္႔ ဆံုးျဖတ္ေစလိုပါတယ္။
သုခသခင္-
Ref:maukkhahttp://www.daweidevelopment.com/index.php/us/foreign-investment
No comments:
Post a Comment