"က်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေတြ႕သည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး စိတ္ေကာက္ၿပီးထုိင္ေန၍ မျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ဗမာ့ေသေရး၊ ရွင္ေရးႀကီးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေတြ႕သည့္ အခါတြင္လည္း မေက်နပ္မႈ အေသးအဖြဲကေလးေတြကုိ ရုိးမယ္ဖြဲ႕ မေနၾကႏွင့္"
၁၉၄၆ခုႏွစ္၊ ေအာက္တုိဘာလ၊ ၂၂ရက္ေန႔ ညေန ၇နာရီ၊ ၁၅မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အသံလႊင့္ မိန္႔ခြန္းထဲက မွတ္သားဖြယ္ရာ မိန္႔ခြန္းတခ်ဳိ႕
သတိၱစမ္းမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး အတြက္ တကယ္တမ္း၊ လုပ္တမ္းဆုိရင္ ထြက္ခဲ့ပါ။ မဟိန္းတမ္း မေဟာက္တမ္း၊ တကယ္လုပ္တမ္း ၿပိဳင္ရဲပါတယ္။ က်ဳပ္အေၾကာင္းေတြလဲ ခင္ဗ်ားတုိ႔ သိတန္သေလာက္ သိၾကမွာပဲ၊ ဒါေပမဲ့အကုန္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သိၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ကလဲ မၾကြားခ်င္ပါဘူး။ က်ဳပ္ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေနတာ ၾကြားခ်င္လုိ႔လဲ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရေစခ်င္လုိ႔၊ ဗမာေတြ ေကာင္းစားေစခ်င္လုိ႔ လုပ္တာပါ။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ က်ဳပ္အဘုိ႔မယ္ ျမတ္တယ္လုိ႔ကုိမထင္ဘူး၊ အရႈံးနဲ႔ခ်ည္း လုပ္ေနရတာဘဲ။ ယခုဝန္ႀကီးျဖစ္ရေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ့မွာ ဘာမွထူးထူးျခားျခင္း မရွိဘူး။ ဂ်ပန္ေခတ္ တေခတ္လုံးကလည္း စစ္ဝန္ႀကီးဆိုၿပီး ကြ်န္ေတာ့မွာ အဝတ္ႏွစ္ထည္၊ သံုးထည္ကလြဲၿပီး အပိုမရွိခဲ့ဘူး။ ခုေခတ္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဒါေတြကုိဝတ္ေနရတာဘဲ၊ ယခုဝတ္ေနတဲ့ ေဘာင္းဘီႏွင့္အကၤ်ီေတာင္ ယခုဝန္ႀကီးရာထူးကုိ ဝင္ယူၿပီးမွ မိတ္ေဆြေတြက ၾကည့္မေကာင္းလုိ႔ အတင္းခ်ဳပ္ခုိင္းတာနဲ႔ ႀကံဖန္ၿပီး ခ်ဳပ္လုိက္ရတယ္။ ယခုဝန္ႀကီးအျဖစ္ႏွင့္ လခဘယ္ေလာက္ ယူမယ္ဆုိတာ ဖ၊ဆ၊ပ၊လ က မဆုံးျဖတ္ေသးဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆုံးျဖတ္ဆုံးျဖတ္ က်ဳပ္မွာ စားေလာက္ရုံေလာက္က ပုိမွာမဟုတ္ဘူး။ ပုိက္ဆံမရလုိ႔ ဂုဏ္ဆုိတာကေတာ့ ဝန္ၾကီးၿဖစ္ရတဲ့အတြက္ ဘယ္ေလာက္မ်ား တက္သြားသလဲလုိ႔ ေမးၾကစမ္းပါ။ ယခုလုိ မီးေတာင္ၾကီးေပၚမွာ တင္ထုိင္ေနရတာနဲ႔တူတဲ့ ဝန္ႀကီးရာထူးဆုိတာ ခုေနအခါ က်ဳပ္တုိ႔ ယူခ်င္တာမဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေထာက္ၿပီး၊ မ်က္ေစ့မွိတ္ပီး စြန္႔ယူရတာဘဲ။ လူထုႀကီးက က်ဳပ္ကုိေပးထားတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဆုိတဲ့ဂုဏ္ကုိ၊ ဝန္ၾကီးဆုိတဲ့ဂုဏ္ထက္ က်ဳပ္ပုိမက္တယ္ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွတ္ထားလုိက္ၾကပါ။ က်ဳပ္စိတ္ထဲမွာဆုိရင္ ဝန္ၾကီးဆုိတဲ့ဂုဏ္ဟာ၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆုိတဲ့ ဂုဏ္ရဲ႕ေျခဖ်ားမွာ ကပ္ေနတဲ့ ေျခမႈန္႔ေလာက္ပဲလုိ႔ က်ဳပ္မွတ္ထားပါတယ္။ အတုိခ်ဳပ္ရမယ္ဆုိရင္ က်ဳပ္ဘယ္လုိလူလဲ၊ မိန္းမေရးမွာ ရႈပ္ေထြးသလား၊ တျခားလုပ္ေဖၚ လုပ္ဖက္ေတြကုိ ေခ်ာက္တြန္းခဲ့သလား အစရွိတဲ့ဒီလုိကိစၥေတြကုိ လူထုရဲ့ေရွ႕မွာ ဘယ္အခ်ိန္အခါမဆုိ တကယ္အစစ္ေဆးခံရန္ အသင့္ရွိတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ၊ တျခား ဖ၊ဆ၊ပ၊လ ျပင္ဘက္က ေခါင္းေဆာင္ေတြေရာ အစစ္ခံဝံ့ရဲ႕လားလုိ႔ က်ဳပ္ေနာက္ဆုံးစကား ဆုိလုိက္တယ္။ ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၁ရက္ေန႔ ည ၇နာရီ၊ မိနစ္၄၀ အခ်ိန္တြင္၊ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အသံလႊင့္ ေဟာေၿပာခ်က္မ်ားမွ မွတ္သားဖြယ္ရာတခ်ဳိ႕ 
လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ ေတာင္းလုိ႔ရတဲ့ ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ သူမ်ားႏုိ႔သက္စုိ႔ခံယူတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ မုိးေပၚက အလုိအေလ်ာက္ က်မလာႏုိင္ဘူး။ အမွန္စင္စစ္ ေတာ္လွန္ေရး ဆုိတာဘာလဲ။ က်ဳပ္အျမင္ ေၿပာရမယ္ဆုိရင္ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ အၾကမ္းပတမ္း တုိက္ခုိက္တဲ့ကိစၥကုိမွ ေတာ္လွန္ေရးလုိ႔ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ဘူး။ လက္ရွိစံနစ္ေဟာင္းကုိ ေတာ္လွန္ၿပီး စံနစ္သစ္ ဘြားကနဲ ေပၚေပါက္လာတာကုိ ဆုိတာဘဲ။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးဆုိတာ တစပ္ထဲျဖစ္ေနတာဘဲ။ တခ်က္တခ်က္က်မွ ဘြားကနဲ၊ ဘြားကနဲ၊ အေရအတြက္ကေနၿပီး အရည္အခ်င္း ေျပာင္းလြဲမႈႀကီးေတြ ျဖစ္တာကုိ ေတာ္လွန္ေရးလုိ႔ ဆုိတာဘဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စတုိက္ခုိက္ခ်င္တယ္ဆုိတာ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ အပင္ပန္းခံၿပီး က်ဳပ္တုိ႔တစ္တပ္လုံး တုိက္ေနတာဟာ လူတစုတည္း ေကာင္းစားဘုိ႔လဲ မဟုတ္ဘူး၊ က်ဳပ္တုိ႔ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာ ေကာင္းစားမႈအတြက္ေလာက္လဲ မဟုတ္ဘူး။ တုိင္းျပည္ရဲ့ လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ တုိင္းျပည္ၾကီး၏ လူထုေကာင္းစားေရးကုိသာ ရည္ရြယ္ၿပီးတုိက္တယ္။
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ မတ္လ၊ ၇ရက္ေန႔၊ ညေန ၆နာရီ၊ ၃၈မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ကုိယ္စား၊ ဗမာ့အသံမွ ဘတ္ၾကားအသံလႊင့္ခ်က္ထဲမွ မွတ္သားဖြယ္ရာ တခ်ဳိ႕ 
က်ားႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေတြ႕သည့္ အခါမ်ဳိးတြင္ တစ္ဦးကုိတစ္ဦး စိတ္ေကာက္ၿပီးထုိင္ေန၍ မျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ဗမာ့ေသေရး၊ ရွင္ေရးႀကီးႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေတြ႕သည့္ အခါတြင္လည္း မေက်နပ္မႈ အေသးအဖြဲကေလးေတြကုိ ရုိးမယ္ဖြဲ႕ မေနၾကႏွင့္။
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ မတ္လ၊ ၁၃ရက္ေန႔၊ ညေန ၇နာရီ၊ မိနစ္၃၀ အခ်ိန္တြင္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အသံလႊင့္မိန္႔ခြန္း ထဲမွ မွတ္သားဖြယ္ရာ တခ်ဳိ႕
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ မတ္လ၂၁ရက္ေန႔၊ ည ၈နာရီ၊ မိနစ္ ၃၀အခ်ိန္တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ အသံလႊင့္ခ်က္မွ မွတ္သားဖြယ္ရာ တခ်ဳိ္႕ 
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီ၀ါဒကုိသာ ေခတ္စားေအာင္လုပ္ရမယ္။ အဲဒီဝါဒမ်ဳိးအရသာ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာႏုိင္ငံ ထူေထာင္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါမ်ဳိးမွ မလုပ္ႏုိင္ရင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗမာၿပည္ကလူေတြဟာ နစ္နာမယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ၊ ဗမာျပည္မွာ လူမ်ားစုၿဖစ္တယ္၊ လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါမွာ၊ ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ပါလာမယ္၊ ေတာင္သူလယ္သမား လူမ်ားစုရဲ႕ အခြင့္အေရးမပါတဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ၊ ၅ရက္ေန႔၊ ညေန ၆နာရီ၊ ၃၃မိနစ္ အခ်ိန္တြင္ အသံလႊင့္ဌာနမွ တုိင္းျပည္သုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားမွ တခ်ဳိ႕ 
ခပ္ရွင္းရွင္းေျပာရရင္၊ ယေန႔အထိ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြရဲ့ လုပ္ပုံ၊ ကုိင္ပုံေတြဟာ ဘာမွေက်နပ္စရာ မရွိေသးဘူး။ အတိအက်ဆုံးျဖတ္ဘုိ႔ အေရးၾကီးတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တေတြ၊ ေတြေဝေနၾကတယ္။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္စရာရွိတဲ့အခါ၊ ခ်ီတုံ၊ခ်တုံ ၿဖစ္ေနၾကတယ္။ ဒါေတြထက္ ဆုိးဝါးတာက မွန္တယ္ ထင္ရာကုိ မလုပ္ရဲတာဘဲ။ ကုိယ့္စိတ္ထဲက အလုပ္တခုဟာ ဘယ္ေလာက္ပင္ မွန္တယ္လုိ႔ ထင္ေနေပေစ၊ ဘယ္သူ ဘယ္လုိထင္မလဲ၊ ဘာေျပာမလဲ ဆုိတာေတြေတြးၿပီး ယုံတာကတမ်ဳိး၊ လုပ္တာကတမ်ဳိး ျဖစ္ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဲဒါေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရမယ့္ လူေတြနဲ႔ေတာ့ ျပဒါးတလမ္း၊ သံတလမ္းဘဲ။ က်ဳပ္က ေမတၱာႏွင့္ သစၥာကုိ ေရွ႕ထားၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္မယ္။ ေကာင္းမယ္၊ မွန္တယ္ထင္လုိ႔ရွိရင္ အသက္စြန္႔ရဲတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ပီပီ ေရွ႕ကေခါင္းေဆာင္ဟာ မခုိမကပ္ဘဲ လုပ္မယ္ဆိုရင္ ေအာင္မွာဘဲ၊ ကုိယ့္တပ္လုံရင္ တျခားက လာမတုိက္ႏုိင္ဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ မယုံတဲ့လူဟာ ဘယ္အခါမွ တျခားလူကုိ မယုံဘူး။ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ေနၾကတဲ့ေနရာမယ္ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ဟာ ဟုိလူေျပာ ဟုတ္ႏိုးႏုိး၊ ဒီလူေျပာ ဟုတ္ႏုိးႏုိး ေယာင္ခ်ာခ်ာလုပ္ရင္ ေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္ဘူး။
၁၉၄၇ခုႏွစ္၊ ဇူလုိင္လ၊ ၁၃ရက္ေန႔တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမၾကီး၌ မိန္႔ၾကားသည့္ မိန္႔ခြန္းမ်ားမွ တခ်ဳိ႕ 
ယခုေနခါမယ္ တုိင္းျပည္ကုိ မိမိတုိ႔ပါတီ ျပန္အာဏာရေအာင္ ေျခထုိးၾကတဲ့ကိစၥမွာ ေယာင္ေယာင္မွားမွား ျဖစ္တဲ့လူေတြဟာ ေစတနာပါသည္ၿဖစ္ေစ၊ မပါသည္ၿဖစ္ေစ၊ တုိင္းျပည္သစၥာေဖာက္တဲ့ ကိစၥမွာ ရန္သူ နံပါတ္တစ္ ေတြျဖစ္တယ္ (ၾသဘာသံမ်ား)။ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဒီတုိင္းျပည္မွာ အစုိးရၿဖစ္ေအာင္ အတင္းအဓမၶ လုပ္လာလုိ႔ အစုိးရၿဖစ္တာ မဟုတ္ဘူး။ တုိင္းၿပည္လူထုရဲ့ ေထာက္ခံမႈနဲ႔ က်ဳပ္တုိ႔အစုိးရ ျဖစ္ေနတာ၊ တုိင္းျပည္က မၾကည္ညိဳဘူးဆုိတာ က်ဳပ္တုိ႔ သိတဲ့တစ္ေန႔မွာ က်ဳပ္တုိ႔လဲ မေနပါဘူး။ ထြက္မွာပါဘဲ။ သုိ႔ေသာ္လည္းဘဲ တႏွစ္ေလာက္ က်ဳပ္တုိ႔ကုိေစာင့္ၾကည့္တဲ့ အခါမွာ က်ဳပ္တုိ႔ဟာ ဘယ္လုိလူစားေတြလဲ၊ ရာဇဝင္မွာ အေရးခံမယ့္ လူစားမ်ဳိးလား၊ ရာဇဝင္မွာ အထင္းခံမယ့္ လူစားမ်ဳိးေတြလား ဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကုိယ္တုိင္သိပါလိမ့္မယ္။ ဘုရားလက္ထက္က ဘုရားကုိယ္တုိင္ အတုိက္အခံႏွင့္ မကင္းလုိ႔ရွိလွ်င္၊ က်ဳပ္တုိ႔လဲ မလြတ္ကင္းဘူး။ လြတ္လပ္ေရးဆုိတာ ဘာလဲ။ လြတ္လပ္ေရးဆုိတာဟာ ကုိယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေကာင္းစားဘုိ႔ျဖစ္ေစ၊ တစ္မ်ဳိးလုံး ေကာင္းစားဘုိ႔ျဖစ္ေစ၊ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ တျခားတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ အက်ဳိးကုိ မထိခုိက္ဘဲနဲ႔၊ အျခားလူေတြရဲ႕ အက်ဳိးကုိ မထိခိုက္ဘဲနဲ႔၊ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကုိယ့္တုိးတက္မႈအတြက္ လုပ္ႏုိင္တာဟာ လြတ္လပ္ေရးဘဲ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စကားခပ္ရုိင္းရုိင္းေၿပာရရင္၊ စကားခပ္ရုိင္းရုိင္း ေျပာရတယ္ဆုိတာ၊ စကားခပ္ရုိင္းရိုင္းေျပာမွ လူေတြကမွတ္မိတယ္။ စကားခပ္ရုိင္းရုိင္းဆုိရင္၊ အေတာ့ကုိ ၿပဲေအာင္၊ ႀကိဳးစားမွ၊ လုပ္ႏုိင္မွ အဲဒါအေတာ့ကုိ ကုန္းလုပ္ႏုိင္မွ၊ ရုန္းလုပ္ႏုိင္မွ၊ အႏွစ္၂၀ေလာက္ ရွိတဲ့အခါ ေတာ္ကာက်မယ္။ တုိင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညႊတ္ေရး၊ တုိင္းသူျပည္သားလူထု ညီညႊတ္ေရး၊ အဲဒီႏွစ္ခုမရွိသမွ် ကာလပတ္လုံး၊ ဒီတုိင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္ပင္၊ လြတ္လပ္ျငားေသာ္လဲ၊ ဘယ္ပါတီ တက္တက္၊ ဘယ္အစုိးရ လုပ္လုပ္၊ ဖာသယ္တုိင္းျပည္ ျဖစ္ေနမွာဘဲ လုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တယ္။ ဗမာစကားလည္း ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္စကားလည္း ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္စကားကေတာ့ Don't follow till you are out of the wood. အရင္တခါလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေျပာၿပီးပါၿပီ။ စစ္ပြဲႀကီး အတြင္းက၊ ေတာၾကီးမ်က္မဲအတြင္းက မထြက္မိခင္၊ ငါေတာ့ ေဘးလြတ္ၿပီလုိ႔ မေအာ္ပါနဲ႔ ဆုိတဲ့သေဘာဘဲ။ ဒီအတုိင္းဘဲ ကြ်န္ေတာ္ကတခါ ျခေသၤ့မင္းဥပမာကုိ ေၿပာရမယ္ယင္၊ ျခေသၤ့မင္းမ်ားဟာ ေတာေကာင္လုိက္တဲ့ ေနရာမွာ၊ ႀကီးတာ၊ ငယ္တာ ပဓါနမထားဘဲနဲ႔၊ ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္၊ လုံ႔လစုိက္တဲ့ ေနရာမွာ၊ အဲဒီအတုိင္းဘဲ လုံ႔လစုိက္သြားတယ္။ အဲဒီလုိထုံးအတုိင္းဘဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အထိ ေအာင္ၿမင္လာတဲ့တုိင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ႀကိဳးစားမႈကုိ ေလ်ာ့လုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး၊ လုံ႔လဝိရိယကုိ ဆထက္ထမ္းပုိးသာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ဘုိ႔လုိတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဗမာေတြမွာ ေစာက္က်င့္တစ္ခုရွိတယ္။ ဘာေစာက္က်င့္ တစ္ခုရွိလဲဆုိရင္၊ ဒါကလည္းဘဲ ကြၽန္ၿဖစ္ခဲ့ၾကရတဲ့အတြက္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ပုသိမ္ဘက္ကုိသြားတဲ့ အခါေလွၿပိဳင္ပြဲ တစ္ခုရွိတယ္။ ေလွၿပိဳင္ပြဲလုပ္တဲ့ အခါမွာ ဘာၿဖစ္လဲဆုိေတာ့ ေလွႏွစ္စင္းၿပိဳင္တဲ့အခါမွာ ႏုိင္တဲ့ အစင္းက ပန္းတုိင္မေရာက္ေသးဘူး ေရွ႕ကုိနဲနဲေရာက္တယ္ ဆုိယင္ဘဲ တက္ေထာင္တယ္၊ ၾကြားတယ္။ တခါ ရံႈးတဲ့ေနာက္ကေနတဲ့ ေလွကလဲဘဲ ပန္းတုိင္းမေရာက္ေသးဘူး၊ မႀကိဳးစားခ်င္ေတာ့ဘူး၊ ရံႈးေတာ့မွာပါဘဲကြာ ဆုိၿပီး ေျခပစ္ လက္ပစ္နဲ႔ တယ္မခတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ဒါဟာ ဘာလဲဆုိရင္ တကယ့္ တုိင္းျပည္ထူေထာင္တဲ့ ေနရာမွာ လြတ္လပ္တဲ့ လူမ်ဳိးနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဒီစိတ္ဓါတ္မ်ဳိး ရွိေနသမွ်ကာလပတ္လုံး က်ဳပ္တုိ႔ ဗမာေတြ ကြၽန္ၿဖစ္ေနမွာဘဲ။ 
အာကာမိုး
Ref:demowaiyan.org
No comments:
Post a Comment