ေသြးလႉလို့ရတဲ့ ေဒၚလာ ၃၀ နဲ့ ဘဝကို ခက္ခက္ခဲခဲ ေလွ်ာက္လွမ္းလာခဲ့ရတဲ့ သန္းျကြယ္သူေဌးတစ္ေယာက္အေျကာင္း

I Myanmar House.com  စတင္တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဦးေနမင္းသူဟာ ေဖ့ဘုတ္လႈမူကြန္ယက္ေတြမွ 
တစ္ဆင့္ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ အသက္ငယ္ဆံုးေသာ မီလီယံနာလို့ လူသိမ်ားလာတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္စဉ္က ျပည္ျမို့မွာ ေနထိုင္ျပီး ဖခင္ျဖစ္သူကေတာ့ နာရီျပုျပင္ေရာင္းခ်သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေမြးခ်င္းငါးေယာက္ရွိျပီးေတာ့ ဖခင္ရဲ့ နာရီျပင္ဆိုင္မွာပဲ ညီအစ္ကိုေမာင္နွမေတြ ဝိုင္းကူ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ့ရဲ့ထူးျခားတဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ လံု့လဝီရီယနဲ့ ျကိုးစားမႈေတြေျကာင့္ ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ အသက္ ၃၀ ဝန္းက်င္မွာပဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို ဦးေဆာင္ေနျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မႈေတြရရွိလာဖို့ သူဘယ္လိုစတင္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာကို ဦးေနမင္းသူက အခုလို စတင္ေျပာျပပါတယ္။

၆တန္း ၇တန္းေလာက္က စျပီးေတာ့ အေဖ့ဆိုင္မွာ အေဖက နာရီျပင္တယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္က နာရီဓာတ္ခဲလဲတာတို့ နာရီျကိုးလဲတာတို့ နာရီမွန္မပြန္းေအာင္ စတစ္ကာ ကပ္တာတို့ အဲလိုမ်ိုးေလး ကို ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဝိုင္းကူျပီး ကူလုပ္ေပးခဲ့ရတယ္။ ျပီးရင္ ဆိုင္ဖြင့္တာတို့ ဆိုင္သိမ္းတာတို့ ဆိုင္မွာ သန့္ရွင္းေရးလုပ္တာတို့ အဲလိုမ်ိုးေတြေပါ့ေနာ္။ ျပီးရင္ အေဖနာရီေရာင္းတယ္ဆိုရင္   ေဘးကေန ဝိုင္းကူျပီးေတာ့ ေရာင္းေပးတာတို့ အဲလိုမ်ိုးေတြ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး ေနာက္ပိုင္း ရန္ကုန္လာျပီးေတာ့ သင္တန္းေတြတက္တယ္။ သင္တန္းတက္ျပီးေတာ့ ၂၀ဝ၁ ခုနွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ စင္ကာပူနိုင္ငံသြားျပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္ဖို့ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို ရခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့ စင္ကူပူနိုင္ငံက စင္ကာပူ ေပၚလီတက္ကနစ္ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ banking and finance ဆိုျပီးေတာ့ ေက်ာင္းစတက္ခဲ့ပါတယ္။   ေက်ာင္းစတက္ျပီးေတာ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းအေျကာင္းေတြ ေလ့လာတာေပါ့ေနာ္။ ေလ့လာေတာ့ ျကံုရတဲ့ အခက္အခဲေတြကေတာ့ အမ်ားျကီးပါ။ ပထမဆံုး ျကံုရတာေတာ့ ဘာသာစကား အခက္အခဲေပါ့ေနာ္။

ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာျပည္က သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတိုင္း နိုင္ငံျခားကို ေရာက္တယ္ဆိုရင္ စကားေျပာစြမ္းရည္နွင့္ နားေထာင္မႈ စြမ္းရည္က ေတာ္ေတာ္ေလး အားနည္းတာကို ေတြ့ရပါတယ္။ အဂၤႅိပ္စာမွာေပါ့ေနာ္။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့က အေရးနဲ့ အဖတ္ေလာက္ပဲ ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အခက္ခဲျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာဆိုရင္ အတန္းထဲမွာ ဗမာဆိုလို့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းပဲ ရွိတယ္။ ပထမ ၃လေလာက္က အတန္းမွာ ေက်ာင္းဆရာကေနျပီးေတာ့ သင္တာ ဘာေတြသင္လို့ သင္မွန္းမသိဘူး။ သူတို့ေျပာတဲ့ဟာေတြ ဘာမွ နားမလည္ဘူးေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိုးေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီေက်ာင္းတက္ေနရင္းနဲ့ပဲ အလုပ္မ်ိုးစံုလုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းတက္ရင္းနဲ့ပဲ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ဖူးတယ္။ မဂၤႅာေဆာင္တဲ့ပြဲေတြမွာ ညစာစားပြဲေတြမွာ စားပြဲထိုးေတြ လုပ္ဖူးတယ္။ ျပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မ်ာ မီးဖိုေခ်ာင္ အကူဆိုျပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ျပီးေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အားလူးေခ်ာင္းေတြ ေျကာ္တဲ့ အလုပ္လည္း လုပ္ဖူးတယ္။ ျပီးေတာ့ ကေလးကစားကြင္းမွာ ကေလးေတြ စီးတဲ့ ကားေလးေတြ ေမာင္းတာ ရထားေလးေတြ ေမာင္းတာတို့ အဲလိုမ်ိုး ပံုစံေတြ လုပ္ဖူးပါတယ္။

တစ္ရက္က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က အဂၤႅိပ္စာ အားနည္းတဲ့ အတြက္ေျကာင့္ သတင္းစာ အျမဲတမ္း ဖတ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ သတင္းစာဖတ္ေတာ့ တစ္ရက္ သတင္းစာထဲမွာ ဘာပါလာလဲဆိုေတာ့ ေျကျငာတစ္ခုပါလာတယ္ေပါ့။ ဒီေျကျငာက ဘာလဲဆိုေတာ့ စင္ကူပူနိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ ေဆးဝါး ကုမၸဏီေတြေပါ့ေနာ္။ ဒီေဆးဝါး ကုမၸဏီေတြပါ လာျပီးေတာ့ ဒီေဆးဝါးေတြ အစမ္းသပ္ခံတယ္။ ေဆးဝါးအသစ္ေတြကို စမ္းသပ္ခံတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း သူတို့ဆီမွာ ေသြးလႈတာတို့ သူတို့ သုေတသနလုပ္ဖို့ ေသြး ေတြ လာလႈတာတို့ လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဒီေဆးဝါး ကုမၸဏီကေနျပီးေတာ့ ခရီးစရိတ္တစ္ခုအေနနဲ့ ပိုက္ဆံပမာဏ တစ္ခုေပးေလ့ရွိတယ္ေပါ့။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တစ္ရက္မွာ ပိုက္ဆံလံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ ျပတ္သြားေတာ့ သံုးစရာ မရွိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေျကျငာတစ္ခုကို သြားျပီး သတိရတယ္ေပါ့ေနာ္။ သတိရေတာ့ အဲဒီေဆးဝါး သုေတသန လုပ္တဲ့ ကုမၸဏီမွာ သူတို့ဘက္ကျကည့္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေသြးလာျပီးေတာ့ လႈတာေပါ့ေနာ္။ ေသြးလာလႈတဲ့ အတြက္ေျကာင့္မို့လို့ ေဒၚလာ ၃၀ ကို ခရီးစရိတ္အေနနဲ့ ျပန္ေပးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘက္က ျကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀ ကိုလိုခ်င္လို့ ကိုယ့္ေသြးကို သြားျပီးေတာ့ ေရာင္းခ်တဲ့ ပံုစံျဖစ္ခဲ့တာေပါ့။ အဲလိုမ်ိုး မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ပ်က္ေလး တစ္ခုေတာ့ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္ ခင္ဗ်။

ေက်ာင္းျပီးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ စင္ကာပူနိုင္ငံရဲ့ ဘဏ္တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္နွစ္ေလာက္ အလုပ္လုပ္ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ ဘဏ္လုပ္ငန္းကို သေဘာေပါက္လာခဲ့ေပမယ့္လည္း ဝန္ထမ္းဘဝမွာ မေပ်ာ္ေမြ့တာေျကာင့္ ေနာက္ထပ္ ေျခလွမ္းသစ္တစ္ခု ေျပာင္းလဲစတင္ဖို့ ျကိုးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအေျကာင္းကိုလည္း ဦးေနမင္းသူက အခုလို ရွင္းျပပါတယ္။

စင္ကာပူနိုင္ငံမွာ ရွိတဲ့ NTU  လို့ေခၚတဲ့ Nanyang Technological University အဲမွာ ေက်ာင္းဆက္တက္မယ္ဆိုျပီး ေက်ာင္းေလ်ာက္လိုက္တာ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ရသြားတယ္ေပါ့ေနာ္.။ အဲဒီမွာေက်ာင္းဆက္တက္တယ္ေပါေနာ္။ ဆက္တက္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ယူလိုက္တဲ့ ဘာသာရပ္ကေတာ့ business ဘာသာရပ္ပဲဆက္ျပီးေတာ့ ယူတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယနွစ္မွာ specialization ဘာသာရပ္ တစ္ခုေရြးရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာနဲ့ပဲ နည္းပညာ ဘာသာရပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ေရြးခ်ယ္မိသြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ သတင္းအခ်က္လက္နဲ့ နည္းပညာဘာသာရပ္ကို ေရြးခ်ယ္မိသြားတယ္။

အဲလိုမ်ိုး ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အခါမွာ ဒုတိယနွစ္ကေနစျပီးေတာ့ ဘာသင္ရလဲဆိုေတာ့ photogramio ေပါ့ေနာ္။ ကြန္ပ်ုတာထဲမွာ ေဆာ့ဝဲလ္ေတြ ဘယ္လိုမ်ိုးေရးရသလဲဆိုတဲ့ ဟာေလးကို စျပီးေတာ့ သင္ရတယ္။ သင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အဲဒီ အခ်ိန္မွာ ဒီေဆာ့ဝဲလ္ေရးတာေလးကို သြားျပီးေတာ့ သေဘာက်တယ္ ခင္ဗ်။ ဒီဟာေလးကို ငါနွစ္သက္ပါလားဆိုတာ ကိုယ္က သြားျပီးေတာ့ သိတယ္။ အဲတာနဲ့ တစ္ေန့က်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ အတန္းထဲက ဆရာတစ္ေယာက္ကေနျပီးေတာ့ သူက အတန္းသားေတြကို ေဆာ့ဝဲလ္ Program  အသစ္ေလးတစ္ခု ေရးဖို့ ရွိတယ္ေပါ့။ ေရးေပးနိုင္တဲ့ သူကို ေဒၚလာ ၅၀ ေပးမယ္လို့ သူက အတန္းထဲမွာ ေျကျငာလိုက္တယ္။ ေျကျငာလိုက္ေတာ့ အျခားသူေတြကလည္း ဘယ္သူမွ ေရးမေပးျကဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ကလည္းပိုက္ဆံအျမဲတမ္း လိုေနတာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေျကာင့္မို့လို့ ဒီဆရာေရးခိုင္းတဲ့ ပရိုဂရမ္ေလးကို ေရးေပးမယ္ဆိုျပီး အာမခံလိုက္တယ္။ ဆရာညွြန္ျကားတဲ့ အတိုင္းပဲ ဒီ ပရိုဂရမ္ ေသးေသးေလးကို ေရးေပးခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ေရးေပးေတာ့ ဆရာကေနျပီးေတာ့ ေဒၚလာ ၅၀ ကြ်န္ေတာ္ကို ျပန္ေပးတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ့္ လုပ္အားခ အျဖစ္ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္ကို ေပးတယ္။ ျပန္ေပးေတာ့ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္ အခ်က္နွစ္ခ်က္ကို သြားျပီးေတာ့ ေတြ့တယ္။

နံပါတ္ တစ္အခ်က္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အိုင္တီလုပ္ငန္းကို သြားျပီးေတာ့ စိတ္ဝင္စားပါလား ဆိုတာ သြားျပီးေတာ့ ေတြ့တယ္။ နံပါတ္နွစ္အခ်က္ကေတာ့ ဒီအိုင္တီလုပ္ငန္းကေနျပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရနိုင္ပါလား ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ေတြ့တယ္။ အဲဒီအခ်က္နွစ္ခ်က္က ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ စီးပြားေရးကေနျပီးေတာ့ နည္းပညာပိုင္းကို ကူးေျပာင္း ေစခဲ့တဲ့ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

နည္းပညာပိုင္းကို စျပီး စိတ္ဝင္စားလာခဲ့ျပီး ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းတစ္ခုစတင္ဖို့အတြက္ စျပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု စတင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေျကာင့္မို့လို သူရဲ့ အိမ္မက္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို့အတြက္ အေျခခံကေန စတင္ျကိုးစားခဲ့ရပံုကို ေျပာျပပါတယ္။

အဲလိုမ်ိုး ဝက္ဆိုဒ္ေရးနည္းေတြ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေလ့လာတယ္။ ေလ့လာျပီးေတာ့ ဘာစလုပ္လဲဆိုေတာ့ တျခား ကုမၸဏီ ေတြကို အျပင္ကကုမၸဏီေတြကို ဒီဝက္ဆိုဒ္ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္ေရးေနပါတယ္ ဆိုျပီးေတာ့ လက္ကမ္းစားေစာင္ေလးကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စာစီရိုက္ျ့ပီးေတာ့ မိတၱုကူးျပီးေတာ့ ေျကျငာတယ္ေပါ့။  လိုက္ျပီးေတာ့ ေျကျငာတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဘယ္လိုမ်ိုးေတြ လိုက္ျပီးေတာ့   ေျကျငာလည္းဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ အလာမ်ားတဲ့ ေနရာေတြကို သြားျပီးေတာ့ သူတို့ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကားပါကင္ေပါ့ေနာ္။ သူတို့ရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚမွာ   ေျကျငာစာရြက္ေလးေတြ လိုက္ကပ္တယ္ေပါ့ေနာ္။ လိုက္ကပ္ေတာ့အဲဒီကေနမွတစ္ဆင့္ Customer  ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရခဲ့တယ္။

စင္ကာပူနိုင္ငံမွာ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဝက္ဆိုဒ္တစ္ခုေရးတယ္ဆိုတာက ေဒၚလာ ေထာင္ဂဏန္းေလာက္ က်တယ္။ တစ္ေထာင္ကေနျပီးေတာ့ သံုးေလးေထာင္က်တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ့ ဒီဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတာကို ကြ်န္ေတာ္ ေဒၚလာ ရာဂဏန္းေလာက္ပဲ ယူတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေျကာင့္ ကုမၸဏီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အလုပ္အပ္ျကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အဲကေနျပီးေတာ့ အလုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းမျပီးေသးခင္ေပါ့။ ေက်ာင္းက သံုးနွစ္တက္ရတယ္။ သံုးနွစ္တက္ျပီး ျပီးသြားေတာ့ ၂၀ဝ၈ ခုနွစ္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေက်ာင္းျပီးခဲ့တယ္။

 ေက်ာင္းျပီးျပီးခ်င္းပဲ ေက်ာင္းျပီးသြားတာနဲ့ တစ္ျပိုင္တည္း အျခားကုမၸဏီမွာ အလုပ္ဝင္မလုပ္ဘူး ဆိုျပီးေတာ့ သနၷိ႒ဌာန္ ခ်ထားတယ္။ ခ်ထားျပီးေတာ့ ေက်ာင္းျပီးျပီးခ်င္းမွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ အျခား ကုမၸဏီရဲ့ ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ လုပ္ငန္းကို စျပီးေတာ့ ခ်ဲ့ထြင္သြားမယ္ဆိုျပီးေတာ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ရံုခန္းေသးေသးေလးတစ္ခုငွားလိုက္တယ္။ ငွားတာမွ တကယ့္ကို အခန္းေလးကေသးေသးေလးပါ။ အဲဒီအခန္းေသးေသးေလးက ၇၀ေပ ပတ္လည္ပဲ က်ယ္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘာပဲထားလို့ရလဲဆိုေတာ့ စားပြဲတစ္လံုးရယ္ ခံုတစ္လံုးရယ္ ျပီးေတာ့ ေဘးမွာ လူသြားလမ္းေလး ေလ်ာက္လမ္းေလး ရွိတယ္။ အဲတာကို ငွားတာ တစ္လကို ေဒၚလာ ၃၅၀ ေပးရတယ္။ အဲလိုမ်ိုးငွားျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီအခ်ိန္မွာစုထားတဲ့ အရင္းအနွီးက ေဒၚလာ တစ္ေထာင္ေလာက္ ပိုက္ဆံရွိတယ္။ ေဒၚလာတစ္ေထာင္ အရင္းအနွီးနဲ့ အဲလုပ္ငန္းကို စျပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။

ကိုယ္ပိုင္ ရံုးခန္းေလးနဲ့ အလုပ္စတင္ခဲ့စဉ္က ရံုးသြားရံုးျပန္ အခ်ိန္ေတြကိုသက္သာေစဖို့အတြက္ အဲဒီရံုးခန္းမွာပဲ ျဖစ္သလိုေနခဲ့ရတဲ့ အမွတ္တရ အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ရံုးခန္းမွာေနေတာ့  ကြ်န္ေတာ္ဘယ္လိုမ်ိုးေနရလဲဆိုေတာ့ ရံုးခန္းျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ ကုတင္ဆိုျပီး သီးသန့္မရွိဘူး ျကမ္းခင္းမွာပဲ တာလပတ္လိုပံုစံခင္းျပီးေတာ့ အိပ္ခဲ့ရတယ္။ ရံုးခန္းျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ ေရခ်ိုးခန္း သီးသန့္မရွိဘူး။ ေရခ်ိုးခ်င္တယ္ဆိုရင္ အိမ္သာထဲမွာပဲ သူမ်ားေတြ ဖင္ေဆးတဲ့ ပိုက္နဲ့ ေရခ်ိုးခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ျဖစ္သလိုပဲေရခ်ိုးခဲ့ရတဲ့ ပံုစံမ်ိုးေပါ့ေနာ္။

အဲဒီလိုမ်ိုးရံုးခန္းစဖြင့္ျပီးေတာ့ သိပ္မျကာခင္မွာပဲ ကြ်န္ေတာ္ သံုးလေလာက္ျကာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံ တစ္ေထာင္ဟာလည္း လံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ တစ္ခ်ို့လေတြဆို ပိုက္ဆံဝင္တယ္။ တစ္ခ်ို့လေတြဆို ပိုက္ဆံလံုးဝ မဝင္ဘူး။ လုပ္ငန္းက အခုမွ စလုပ္တာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ေျကာင့္ စည္းစနစ္ေတြကလည္း မက်ေသးဘူး။ တစ္ခ်ို့ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ ပေရာဂ်က္ေတြကလည္း လနဲ့ခ်ီျပီးေတာ့ ေရးေပးရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ တစ္ခ်ို့ေတြဆို နွစ္လ သံုးလမွျကာ ပိုက္ဆံရတာျဖစ္တဲ့ အတြက္ေျကာင့္ တစ္ခ်ို့လေတြ ပိုက္ဆံမဝင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္စုထားတဲ့ ပိုက္ဆံတစ္ေထာင္ လံုးဝ ျပတ္သြားတယ္။ ပိုက္ဆံျပတ္သြားေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ရလဲဆိုေတာ့ ရံုးခန္းပိုင္ရွင္ကို ဆက္ျပီးေတာ့ အကူညီေတာင္းရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုေတာ့ ဒီမွာ အလကားေနခြင့္ေပးပါေပါ့ေနာ္။ ရံုးခန္းလခေပးဖို့ ပိုက္ဆံ ေဒၚလာ ၃၀ဝ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္ကို အလကားေနခြင့္ေပးပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေျန့ပီးေတာ့ ဘာျပန္လုပ္ေပးမလဲဆိုေတာ့ ဒီရံုးခန္းပိုင္ရွင္က ဘယ္လိုလဲဆိုေတာ့ နွစ္ထပ္တိုက္တစ္လံုးကို ရံုးခန္းေသးေသးေလးေတြ ဖြဲ့ျပီးေတာ့ ငွားစားတာ။

 သူက အဲဒီရံုးခန္းေတြကို manage လုပ္ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္က သူ့အစား အဲအခန္းေတြကို manage လုပ္ေပးမယ္ေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာျပီး ကူညီေတာင္းေတာ့ သူကေန ကူညီေပးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို အလကားေနခြင့္ ေပးလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္သူ့ကို ဘာျပန္လုပ္ေပးရလဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ရံုးခန္းမွာ သန့္ရွင္းေရးေတြ လုပ္ေပးရတယ္။ ရံုးခန္းမွာ တံျမက္စီးလွဲတာတို့ ဖုန္စုတ္တာတို့ ျပီးေတာ့ အိပ္သာ သန့္ရွင္းေရး လုပ္တာတို့ အိပ္သာေဆးတာတို့ အဲလိုမ်ိုးေတြလ ုပ္ေပးရတယ္။ လကုန္တယ္ဆိုရင္ အျခားရံုးခန္းေတြကေနျပီးေတာ့ ရံုးခန္းခေတြ လိုက္ျပီးေတာ့ ေကာက္တာေပါ့ေနာ္။ ရံုးခန္းလခေတြ ေကာက္ျပီးေတာ့ သူ့ဆီကို ျပန္အပ္ရတယ္။ အဲလိုလုပ္ေပးျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အဲဒီမွာ ရံုးခန္းလခ အဆင္ေျပသြားတယ္။

အဲဒီေတာ့ အခုနတုန္းက ျကိုးစားရုန္းကန္ခဲ့ရတာကို ျပန္ဆက္မယ္ဆိုရင္ေပါ့ေနာ္။ အဲဒီလိုအခက္အခဲေတြ
 ျကံုေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဦးေနမင္းသူ အေနနဲ့ စိတ္ကို ဘယ္လိုမ်ိုး အျမဲတမ္း အားတင္းျပီးေတာ့ ေရွ့ဆက္ခဲ့လဲ။

ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ အခ်က္တစ္ခုက ဘာလဲဆိုေတာ့ ေအာင္ျမင္သူနွင့္ ရံႈးနိမ့္သူျကားမွာ  အဓိက ကြာျခားခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းတိုင္း လုပ္ငန္းတိုင္းမွာ အခက္အခဲဆိုတာ ရွိတယ္။ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာလည္း အခက္အခဲဆိုတာ ရွိတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့သူနဲ့ ရံႈနိမ့္သူျကားမွာ ကြာျခားခ်က္က ဘာလဲဆိုေတာ့ ရံႈးနိမ့္သူက အခက္အခဲတစ္ခု ျကံုေတြ့တဲ့ အခါမွာ ေတြ့တာနဲ့ တစ္ျပိုင္တည္း ဆက္ျပီးေတာ့ ေရွ့မတိုးနိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာပဲ ရပ္တန့္သြားတယ္။ လက္ေျမာက္ အရံႈးေပးသြားတယ္။ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူက်ေတာ့ ဘယ္လိုမ်ိုး စဉ္းစားလဲဆိုေတာ့ အခက္အခဲတစ္ခုကို ျကံုေတြ့တယ္။ ဒီအခက္အခဲတစ္ခု ျကံုေတြ့တဲ့အခါမွာ ဒီအခက္ခဲကို ဘယ္လိုမ်ိုး ေက်ာ္လွြားသြားမလဲ။ဆိုတာကို ရေအာင္ စဉ္းစားတယ္။ တကယ္လို့ ဒီအခက္ခဲကို
 ေက်ာ္လွြားသြားလို့ မရဘူးဆိုရင္ ဒီအခက္အခဲကို ဘယ္လိုမ်ိုးေကြ့ဝိုက္ျပီးေတာ့ သြားလို့ရမလဲဆိုတာ စဉ္းစားတယ္။ တကယ္လို့ ေကြ့ဝိုက္ျပီးေတာ့ သြားလို့မရဘူးဆိုရင္ ဒီအခက္အခဲ ကို ေအာက္ကေနျပီးေတာ့ ဘယ္လိုမ်ိုး ငုတ္လ်ိုးသြားမလဲဆိုတာ စဉ္းစားတယ္။ ငုတ္လ်ိုးသြားလို့မရဘူးဆိုရင္ ဒီအခက္အခဲကို အလည္ကေန ဘယ္လိုမ်ိုး ေဖာက္ထြက္သြားမလဲဆိုတာ စဉ္းစားတယ္။ အဲလိုမ်ိုး နည္းလမ္းေပါင္းစံုးနဲ့ အေျဖရွာျကတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေအာင္ျမင္တဲ့သူေတြ အဓိကအခ်က္က ဘာလဲ?
အခက္အခဲဆိုတာ လုပ္ငန္းတိုင္းမွာ ရွိတယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ ရွိတယ္။ အဲလိုမ်ိုး အခက္အခဲေတြ ျကံုေတြ့လာတဲ့ အခါမွာ ကိုယ္က သတၱိရွိရွိ ရင္ဆိုင္ ေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မွ သာလွ်င္ ဒီ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ေအာင္ျမင္မႈ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခုက ကြ်န္ေတာ္ အခက္အခဲေတြ ျကံုတိုင္း ျကံုတိုင္းမွာ အဓိကျဖင့္ေတာ့ အခ်က္နွစ္ခ်က္လုပ္တယ္ေပါ့ေနာ္။

နံပါတ္တစ္ အခ်က္က ကြ်န္ေတာ္ အျမဲတမ္းရြက္တဲ့ ကဗ်ားေလး တစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးကို 
ကြ်န္ေတာ္ အခက္အခဲ ျကံုတဲ့ အခါတိုင္းမွာ ရြက္ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာေလးက ဆရာျကီး မင္းသိခၤ࿿ ေရးစပ္ခဲ့တယ္လို့ ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတာ့ အမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာေလးက ဘယ္လိုပံုစံမ်ိုးလည္းဆိုေတာ့..

မေလွ်ာ့အားမာန္ မခ်န္သတၱိ

ဇြဲရွိရွိနွင့္ ဝီရိယထူ

လံုးလကူ၍ သူမတူေအာင္ ျကိုးစားေပေလာ့။

အဲဒီကဗ်ာေလးကို အျမဲတမ္း အခက္ခဲေတြ ျကံုလာတဲ့ အခါမွာ စိတ္ထဲကလည္း ရြက္တယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ထုတ္ျ့ပီးေတာ့ ရြက္တယ္။ အဲကဗ်ာေလး ရြက္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သတၱိေတြ ျပန္ျပီးေတာ့ ေမြးျမူရတယ္။ ျပီးေတာ့ ေနာက္တစ္ခု ကြ်န္ေတာ္လုပ္တဲ့ အခ်က္က အခက္ေတြ ျကံုလာတဲ့ အခါမွာ ကြ်န္ေတာ္
ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စာဖတ္ဝါသနာပါပါတယ္။ စာဖတ္ဝါသနာပါတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ေျကာင့္ ဘယ္လိုစာအုပ္ေတြ ဖတ္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ေရး အတၳုပၸတၱိၳိေတြကို ကမၻာေပၚမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ျကားတဲ့ ဗမာျပည္မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ျကားတဲ့သူေတြ ဥပမာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို့ ဗိုလ္ခ်ုပ္ေအာင္ဆန္းတို့ အေမစုတို့ သူတို့ရဲ့ အတၳုပၸတၱိေတြ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ကမၻာေပၚမွာ ထင္ရွားေက်ာ္ျကားေနတဲ့ လူေတြရဲ့ ကိုယ္ေရး အတၳုပၸတၱိေတြ အဲလိုမ်ိုးေတြ ဖတ္တယ္။ ေအာင္ျမင္ေရးတက္က်မ္းေတြ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္တယ္။ အဲလိုမ်ိုးစာအုပ္ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ စာဖတ္ျခင္းကေန ကြ်န္ေတာ္ ဗဟုသုတေတြလည္း ပိုျပီးတိုးလာတယ္။ ကိုယ့္ဘဝကို စိတ္ဓာတ္ခြန္းအားလည္း ေပးေစတယ္။ အဲသလိုမ်ိုး ပံုစံနဲ့ အခကအ္ခဲေတြကို ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ ေနာက္တစ္ခုကေလ ဒီလုပ္ငန္းတစ္ခုကို အစ္ကိုဆိုရင္ သူမ်ားနိုင္ငံမွာ ကိုယ့္
အမိေျမမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ့ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ျကိုးစားခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အခုနက ေျပာသလိုေပါ့
ေနာ္။ စစခ်င္းမွာ ကိုယ္နဲ့လုပ္ငန္းတူေတြ အျပိုင္အဆိုင္ေတြ ကိုယ့္ထက္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲဒီလိုျကားထဲကို ဝင္တိုးရတဲ့အခါက်ေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ သူတို့ကို ေျကာက္တဲ့ စိတ္တို့ စိုးရိမ္တဲ့စိတ္တို့ ရွိခဲ့ဖူးလား။

ရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ဆိုပါစို့ လုပ္ငန္းစျပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အျခားကုမၸဏီကို ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးတဲ့ လုပ္ငန္းကို စျပီးလုပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ဘာကိုသြားျပီးေတာ့ ျကံုေတြ့ရလဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က လူ
ငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ဆိုပါစို့ ကုမၸဏီျကီးတစ္ခုကို သြားျပီးေတာ့ ဒီကုမၸဏီကို ဝက္ဆိုဒ္ေရးေပးပါ့မယ္ဆိုျပီး proposal သြားျပီးေတာ့ တင္တယ္ဆိုပါစို့ ။ အဲအခ်ိန္မွာ သူတို့ ဌာနက အျကီးကဲေတြနဲ့ ေတြ့ရတယ္။ အျကီးအကဲေတြနဲ့ေတြ့ရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို တေလးတစား မဆက္ဆံျကဘူး။ ဒီလူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ဒီလုပ္ငန္းဟာလည္း သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနရတဲ့ လူငယ္ေလး။ ဘာမွအထင္ျကီးစရာ မရွိတဲ့ လုပ္ငန္းေလး ဆိုျပီး နွိပ္ခ်ျပီးေတာ့ ဆက္ဆံခဲ့တဲ့ အေျခေနေတြလည္း အမ်ားျကီး ရွိပါတယ္။ အဲေတာ့ တစ္ခ်ို့လူေတြကလည္း ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။

ကြ်န္ေတာ္နဲ့ လက္တြဲလုပ္ခဲ့တဲ့ တစ္ခ်ို့ Customer  ေတြဆိုရင္ ဒီလူငယ္ေတြကို ေျမေတာင္ေျမာက္ေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ရွိခဲ့တယ္ ခင္ဗ်။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ လုပ္ငန္းျကီးမဟုတ္ပါဘူး တစ္ေယာက္တည္းပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ ဒီအလုပ္ကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးပါ့မယ္ ဆိုျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကေနျပီးေတာ့ ကတိေပးတယ္။ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္ျပတယ္။ သူ့ဘက္ကေန ယံုျကည့္မႈေပးျပီးေတာ့ အလုပ္အပ္တာမ်ိုးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ထပ္ထပ္ျပီးေတာ့ တိုးျပီးေတာ့နွစ္စဉ္နဲ့ အမွ် ထပ္တိုးျပီးေတာ့ အလုပ္အပ္တာလဲ ရွိခဲ့တာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီေတာ့ လူတန္းစားေပါင္းစံုနဲ့ ျကံုေတြ့ခဲ့ရတယ္ေပါ့ေနာ္။ အဓိကေတာ့ ဘာလဲဆိုေတာ့ ေစာေစာကလိုမ်ိုး ကိုယ့္ကို နွိမ့္ခ်လိုတဲ့ လူေတြနဲ့ ေတြ့တဲ့ အခါမွာလည္း ကိုယ့္စိတ္ဓာတ္က်မသြားဖို့ ေနာက္ထပ္ Customer  အသစ္ေတြ ထပ္ထပ္ရွာဖို့ အဲလိုမ်ိုး အေရးျကီးပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်က္ကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာလည္း ဦးေနမင္းသူကို အမ်ားဆံုး သိျကတာက အသက္အငယ္ဆံုး မီလီယံနာ တစ္ေယာက္လို့ ကြ်န္ေတာ္တို့က သိျကတာေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိုး ဘဝ  ျဖစ္လာဖို့ ဦးေနမင္းသူ အေနနဲ့ ဘယ္လိုမ်ိုး အခ်က္က တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။ ဘဝမွာ ျကိုးစားခ်င္စိတ္ ရွိေအာင္ ဘယ္အရာက အခုခ်ိန္ထိ တြန္းအားေပးခဲ့တာလဲ။

တြန္းအားေပးတဲ့ အခ်က္ေတြကေတာ့ အမ်ားျကီး ရွိတယ္တယ္။ တြန္းအားေပးတဲ့ အခ်က္ေတြထဲက တစ္ခ်ို့ကိုေျပာျပရမယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘာစိတ္ကူးရွိလဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္အေဖက နာရီျပင္တယ္ နာရီေရာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့ အတြက္ေျကာင့္ အရမ္းကို ခ်မ္းသာျကြယ္ဝတဲ့ မိသားစုထဲမွာ မပါပါဘူး။ အဲေတာ့ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေက်ာင္းေတြသြားတယ္။ ဥပမာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ရန္ကုန္လာျပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္တယ္ ဆိုပါစို့ ေက်ာင္းတက္တယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာသြားေတြ့ရလဲဆိုေတာ့ ေက်ာင္းတက္တယ္ဆိုရင္ ဘတ္စ္ကားစီးျပီးေတာ့ သြားရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြ အတန္းတူတဲ့ သူေတြကေတာ့ ကားျကီးကားငယ္ အသြယ္သြယ္နဲ့ ကားအေကာင္းစားေတြ စီးျပီးေတာ့ လာျကတယ္ေပါ့ေနာ္။ သူတို့အိမ္ကေန လိုက္ပို့ျကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ဘာစိတ္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့ ငါလည္းတစ္ေန့က်ရင္ အဲလိုျကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ ျကိုးစားမယ္။ ျကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ျပီးေတာ့ ဒီလိုမ်ိုး ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္မယ္ ဆိုျပီးေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေလးတစ္ခ်က္ သြားျပီးေတာ့ စဉ္းစားမိပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က လူမႈအက်ိုးျပုလုပ္ငန္းေတြ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လိုမ်ိုး ပံုစံမ်ိုး လုပ္ခ်င္တာလဲဆိုေတာ့ စင္ကာပူနိုင္ငံမွာပဲ NTU  မွာေက်ာင္းေလ်ာက္ေတာ့ ပညာသင္ဆုရေအာင္ တြဲျပီးေတာ့ ေလ်ာက္ခဲ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ္အမွတ္ကလည္း ယွဉ္နိုင္တဲ့ အရည္ခ်င္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အေျကာင္းအမ်ိုးမ်ိုးေျကာင့္ ပညာသင္ဆုကို မရခဲ့ဘူး။ မရခဲ့ေတာ့ အဲအခ်ိန္မွာဘာ သိနၷိ႒ဌာန္ တစ္ခု ခ်ခဲ့လည္း ဆိုေတာ့ ငါ့ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ျကိုးစားမယ္ အရမ္းခ်မ္းသာ ျကြယ္ဝတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားမယ္။ ငါခ်မ္းသာ ျကြယ္ဝလာတဲ့ တစ္ေန့မွာ အျခားသူေတြရဲ့ပညာေရးကို ျပန္ျပီးေတာ့ ျဖည့္ဆည္းေပးနိုင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားမယ္ဆိုျပီးေတာ့ သိနၷိ႒ဌာန္ေတြ ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အခုခ်ိန္မွာ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ပညာေရးပိုင္းနဲ့ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ အမ်ားျကီး လႉဒါန္းမႈေတြ ျပုလုပ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ပညာေရး စရိတ္ေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲလိုမ်ိုး အခ်က္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္ဘဝကို တြန္းအားေပးေစခဲ့တာေပါ့။

ဘဝမွာ သူျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆနၵေတြကပဲ အျမဲတမ္း ျကိုးစားခ်င္တဲ့ တြန္းအားျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္လို့ ေျပာျပပါတယ္။ ေငြေျကးအရင္းအနွီးရယ္လို့ အမ်ားျကီး မရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း ျကြယ္ဝခ်မ္းသာလို့ ဖို့အတြက္ အေျခခံကေနစျပီး ျကိုးစားသင့္တယ္ဆိုတဲ့ အေျကာင္းကိုလည္း ဆက္လက္ရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။

ဦးေနမင္းသူရဲ့ လုပ္ငန္းဟာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး စြန့္ဦးတီထြင္ လုပ္ငန္းလို့လဲ ေျပာလို့ ရပါတယ္ ခင္ဗ်။ အဲလိုမ်ိုး လုပ္ငန္း လုပ္တဲ့ အခါမွာ ဦးေနမင္းသူက ဟိုးေက်ာင္းျပီးကတည္းက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက လုပ္လာတာ အရင္းအနွီးလည္း မရွိဘူးေပါ့ေနာ္။ တစ္ခ်ို့ရွိပါတယ္။ လူငယ္ထဲမွာလည္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုကို စခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရင္းအနွီးမရွိဘူး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ။ အဲလိုမ်ိုး လူမ်ိုးေတြအတြက္ေကာ ဦးေနမင္းသူရဲ့ ဘဝအေတြ့အျကံုနဲ့ ယွဉ္ျပီးေတာ့ ေျပာျပေပးပါအံုး။

ေကာင္းပါတယ္။ အရမ္းေကာင္း တဲ့ ေမးခြန္းပါ။ ကြ်န္ေတာ္အဲတာကိုလည္း ေျပာခ်င္ေနတာပါ။
ဘာလဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လူအေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မွားယြင္းေနတဲ့ အယူဆ ရွိပါတယ္။ဘယ္လိုမ်ိုး မွားယြင္းေနတဲ့ အယူအဆလဲဆိုေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္ေတာ့မယ္ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္ဖို့ဆိုတာက ေငြးေျကးအမ်ားျကီးလိုမွ ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္တယ္လို့ ထင္တဲ့သူေတြ အမ်ားျကီး ရွိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ဘဝမွာ အဆက္အသြယ္ရွိရမယ္။ ေဆြမ်ိုး အသိုင္းဝိုင္းေတြ ရွိရမယ္။ အဲလိုမ်ိုးေတြ ရွိမွ ေအာင္ျမင္မယ္ လို့ ထင္တဲ့ သူေတြ အမ်ားျကီး ရွိပါတယ္။ အဲအခ်က္ေတြက လံုးဝ မွားယြင္းတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

ဘဝမွာ ေဆြမ်ိုး အသိုင္းဝိုင္းေတြ လံုးဝ မရွိဘူး။ ေငြေျကးအရင္းအနွီး အမ်ားျကီး မရွိပဲနဲ့ ဘဝကို သုညကေန စျပီးေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြ ဘဝမွာ အမ်ားျပားရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝဆိုလည္း နမူနာ ယူလို့ရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာလည္း နမူနာျပစရာေတြ အမ်ားျကီး ရွိတယ္။ ဥမာဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ဝင္စင္တာ ဦးကိုကိုေထြးတို့ ဘဝကို သုညကေန စခဲ့တာ။ ျပီးေတာ့ ေအာင္သမာဓိ ေရွြဆိုင္က ဦးေအာင္ဆန္းဝင္းတို့ ဘဝကို သုညကေန စခဲ့တာ သူတို့ ဦးေအာင္ဆန္းဝင္းတို့ ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္မိသေလာက္ေပါ့ေနာ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကေနျပီးေတာ့ သူ့ဘဝကို ရုန္းကုန္ လႈပ္ရွားခဲ့ရတာ။ ကြမ္းယာသည္ အရင္းအနွီး ဘယ္ေလာက္မွ မရွိဘူး။ သူရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ့ပဲ ကြမ္းယာေလးကို လိုက္ျပီးေတာ့ ေရာင္းတယ္။ အထမ္းကြမ္းယာေလး လိုက္ျပီး ေရာင္းခဲ့တဲ့ ပံုစံေလးက စခဲ့တာ။ အဲက စတင္ျပီးေတာ့ တစ္ေျဖးေျဖး လုပ္ငန္းေတြ ခ်ဲ့ထြင္ျပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္သြားတယ္။ အဲကေန စုတယ္။ ျပီးေတာ့ သူေကာင္းမြန္ရာ လုပ္ငန္းေလးေတြ လိုက္ျပီးေတာ့ ျကည့္တယ္။ ဘာလုပ္ငန္း ဆက္ျပီးေတာ့လုပ္သြားလို့ ရမလဲ။ ဘာလုပ္ငန္းေတြက အက်ိုးအျမတ္ရွိမလဲ အဲလိုမ်ိုး လုပ္ငန္းေတြက ေျပာင္းျပီးေတာ့ လုပ္တယ္။

လူတစ္ေယာက္ဟာ အရင္းအနွီးမရွိဘူးဆိုရင္ ေရွြဆိုင္လုပ္ငန္းျကီးကို စျပီးေတာ့ လုပ္လို့မရဘူး။ ဘယ္လိုမွ မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ပံုစံက ကြမ္းယာဆိုင္လုပ္တယ္။ ကြမ္းယာဆိုင္ကေနျပီးေတာ့ အရင္းအနွီး စျပီးေတာ့ စုတယ္။ အရင္းအနွီးရလာေတာ့ သူေရွြအရိုင္းတုန္းေတြ ဝယ္ျပီးေတာ့ ဒီမနၱေလးျမို့မွာလာျပီးေတာ့ ေရွြသန့္စင္လုပ္ျပီးေတာ့ လာေရာင္းတယ္။ အဲလိုမ်ိုး ေရွြကုန္သည္ပံုစံမ်ိုးေလး ေသးေသးေလး စျပီးေတာ့ လုပ္ခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့မွ တေျဖးေျဖး ပိုက္ဆံစုျပီးေတာ့ ေရွြဆိုင္ေသးေသးေလး စျပီးေတာ့ ဖြင့္တယ္။ ေအာင္ျမင္ေတာ့မွ ေရွြဆိုင္အျကီးျကီး ကူးေျပာင္းသြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရွြဆိုင္ေအာင္ျမင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္တစ္ဆိုင္ ဆက္ျပီးေတာ့ ဖြင့္တယ္ေပါ့ေနာ္။

အဲေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို့ ၅၅၀ ဇာတ္နိပါတ္ထဲမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ျကြက္ေသတစ္ခုကို အရင္းျပုျပီးေတာ့ ျကီးပြားခ်မ္းသာသြားတဲ့ သူေ႒ဌးေပါ့ေနာ္။ အဲလိုမ်ိုး ပံုစံမ်ိုးေတြ ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမၻာမွာလည္း သာဓကေတြ အမ်ားျကီး ရွိပါတယ္။  အဲေတာ့ သူတို့လို လူေတြကို စံနမူနာ ထားျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ ျကိုးစားမယ္ဆိုရင္ လူငယ္ေတြကလည္း ဘဝမွာ အရင္းအနွီး အမ်ားျကီး မရွိပဲနဲ့ ငါ့ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္နိုင္ပါလားဆိုရင္ အခ်က္ေတြ စိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးျမူထား မွသာလွ်င္ သူ့ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဦးေနမင္းသူအေနနဲ့ ကိုယ့္အခုလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေပၚမွာ ေအာင္ျမင္မႈရေနတဲ့အေပၚ ေက်နပ္မႈ ရေနျပီလား ေရွ့ဆက္ျပီးေတာ့ ဘာေတြ လုပ္သြားဖို့ အစီစဉ္ ရွိပါသလဲ ခင္ဗ်။

ကြ်န္ေတာ္ဘဝမွာ ခံယူခ်က္တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲတာက ဘာလဲဆိုေတာ့ ျပည့္ေနတဲ့အိုးက ထပ္ျပီးေတာ့ ထည့္လို့မရဘူးဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္တစ္ခုရွိတယ္ေပါ့ေနာ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘဝမွာ အရာအားလံုးေပါ့ေနာ္။ က႑ဍ အသီးသီးအားလံုးကို ျပည့္ေနတယ္လို့ ကြ်န္ေတာ္မယူဆပါဘူး။ အျမဲလိုအပ္ခ်က္ရွိေနတယ္လို့ ယူဆပါတယ္။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ငန္းေတြလည္း အျမဲထပ္ျပီးေတာ့ တိုးခ်ဲ့လုပ္ကိုင္သြားလို့ရတယ္လို့ ကြ်န္ေတာ္အျမဲတမ္းယံုျကည္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ လုပ္ငန္းေတြကိုလည္း ထပ္ျပီးေတာ့ တိုးခ်ဲ့ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္လုပ္ငန္းကိုလည္း တိုးခ်ဲ့တဲ့အျပင္ ကြ်န္ေတာ္အခု ဘာလုပ္ေနလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူငယ္ေလးေတြ အခုမွ စျပီး စီးပြားေရးလုပ္မယ့္ လူငယ္ေလးေတြ သူတို့လုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းေလးေတြဟာ အလားအလာ ရွိတယ္။ တိုးတက္ဖို့ရွိတယ္။ သူတို့ကလည္း ဇြဲ၊ လံုးလ ေတြရွိျကတယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ သူတို့ အလုပ္လုပ္တဲ့ ပံုစံကို ျကိုက္တယ္ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္လဲဆိုေတာ့ သူတို့လုပ္ငန္းေတြမွာ စျပီးေတာ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈေတြ စျပီးေတာ့ ျပုလုပ္ေပးေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရင္းနွီးျမုပ္နွံမႈ လုပ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္း စုစုေပါင္း သံုးခု ရွိသြားပါျပီ။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ျပီးေတာ့လည္း ေနာက္တက္လာမယ့္ လူငယ္ေလးေတြကို ျပုစုပ်ိုးေထာင္ဖို့ အစီစဉ္ ရွိပါတယ္။ အဲေတာ့ လုပ္ငန္းေတြ အျမဲတေစ ခ်ဲ့ထြင္ျပီးေတာ့ လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို့ ဒီအစီစဉ္ကို ျကည့္ေနတဲ့ ပရိသတ္ေတြအတြက္ သူတို့ဘဝမွာ ျကိုးစားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို့ဘဝအတြက္ အားတစ္ခုျဖစ္ေစမယ့္ အမွတ္တရ စကားေလးတစ္ခု ေျပာျပေပးပါ ခင္ဗ်။

အမွတ္တရ စကားအေနနဲ့ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ဘယ္လိုမ်ိုးေတြ ျဖစ္ေနလဲဆိုေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကင္းမဲ့ေနျကတယ္။ ဘဝမွာ သူတို့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကင္းမဲ့ေနျကတယ္။ သူတို့ဘဝမွာ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္တယ္။ ဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာ ေသခ်ာမသိျကဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

အဲဒီေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝမွာ ျကီးပြားခ်င္တယ္ တိုးတက္ခ်င္တယ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ သူ့ဘဝမွာ ပထမဆံုး ထားရမွာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာ ထားရပါတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိုး ထားရမလဲဆိုေတာ့ ငါေနာက္တစ္နွစ္အတြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားမလဲ။ ငါေနာက္ သံုးနွစ္အတြင္မွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားမလဲ။ ငါေနာက္ငါးနွစ္အတြင္းမွာ ဘာျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားမလဲ။ ငါေနာက္ဆယ္နွစ္အတြင္းမွ ဘာျဖစ္ေအာင္ ျကိုးစားမလဲ။ အဲလိုမ်ိုး ဘဝရည္မွန္းခ်က္ေတြကို စီမံကိန္းခ် ျကိုးစား အားထုတ္မွ သာလွ်င္ သူတို့ရဲ့ ဘဝက ေအာင္ျမင္တိုးတက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ့ရဲ့ဘဝက ျကီးပြားတိုးတက္မွာ    ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ အဲလိုမ်ိုးဘဝရည္မွန္းခ်က္ေတြ ခ်ထားျပီးေတာ့ ျကိုးစားမွသာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္တို့ လူငယ္ အနာဂတ္ေတြဟာပိုမိုေကာင္းမြန္ျပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ တစ္နိုင္ငံလံုး ကြ်န္ေတာ္တို့ ျမန္မာတစ္နိုင္ငံလံုး စီးပြားေရးေရာ က႑ဍအသီးသီးေပါ့ က်န္းမာေရးေရာ လူမႈေရးေကာ က႑ဍအသီးသီးကေန ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ လူငယ္ေတြကို မေလ်ာ့တဲ့ ဇြဲနဲ့ ျကိုးစားျကပါလို့  အျကံျပုတိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

Ref:Mizima