ဇန္နဝါရီ ၃၊ ၂ဝ၁၃
သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရကာလ
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္၊ မတ္လကုန္ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသို႔ ေျပာင္းလဲလာ ခ်ိန္မွစ၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ အလ်င္အျမန္ေဆာင္ရြက္လာသည့္ ႀကိဳးပမ္းခ်က္ အခ်ိဳ႕ကို အထင္အရွား ေတြ႕ျမင္ၾကရသည္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ မွတ္တမ္းတင္ ထိုက္သည့္ အေျပာင္း အလဲမ်ားျဖင့္ ထူးျခားေသာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္ျဖစ္သည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ျပည္သူလူထုကို အားတက္ ရႊင္လန္းေစသည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားျဖစ္သည္။
၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းတြင္ ဒီမိုကေရစီ အသြင္ သဏၭာန္သို႔ေျပာင္းလဲ ရန္ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္မႈ အခ်ိဳ႕ကို အထင္အရွား ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ရွိ အေနအထားအရ ျပည္သူ လူထုႏွင့္ ႏိုင္ငံ့စီးပြားေရး အေျခအေနမ်ားမွာ တပ္မေတာ္ အစိုးရလက္ထက္ အေျခ အေနႏွင့္ ထူးမျခားနားပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။
ေဈးကြက္စီးပြားေရးတြင္ မွ်တ ေသာၿပိဳင္ဆိုင္မႈႏွင့္ လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ ႏိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ေဈးႏႈန္းမ်ား ႐ုတ္တရက္ အဆမတန္ တိုးျမင့္လာႏိုင္ျခင္း မရွိဟု ဆိုပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေဈးႏႈန္းမ်ား အထူးသျဖင့္ အမ်ားျပည္သူသံုး ကုန္ စည္ႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈေဈးမ်ား အဆမ တန္တက္လာသည္ကို ေတြ႕ၾကရသည္။ ဥပမာ ရထားခ ဆယ္ဆခန္႔ တိုးလာခဲ့သည္။ ရန္ကုန္-မႏၱေလးကားခမွာလည္း တစ္ ေသာင္းေက်ာ္သြားသည္။ ေခ်ာႏွင့္ စာပို႔ခမ်ား ၅ ဆမွ ၁ဝ ဆေက်ာ္အထိ တိုးလာခဲ့သည္။ ၂ဝ၁၂ ဧၿပီ ၁ ရက္မွ စ၍ ရန္ကုန္တြင္ ေရတစ္ဂါလန္လွ်င္ အိမ္သံုးအတြက္ ၆ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ လုပ္ငန္းသံုးအတြက္ ၄၃ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ေဈးတက္သြားခဲ့သည္။
စီးပြားေရးလုပ္ကိုင္ေနသည့္ အစိုး ရအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ စီးပြားေရး ဆန္ဆန္ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အဖြဲ႕အစည္း၏ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ မိုက္က႐ိုအဆင့္ (Micro Level) ကိုသာ မၾကည့္ဘဲ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ ျဖင့္ မက္က႐ိုအဆင့္ (Macro Level) ကိုပါ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္လိုပါသည္။ အထူးသျဖင့္ အမ်ားျပည္သူသံုး ကုန္စည္ ႏွင့္ ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေလးအနက္ စဥ္းစားရန္ လိုပါသည္။
ႏိုင္ငံေတာ္၏ လူမႈစီးပြားေရး တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအတြက္ အေရးအပါဆံုး ေမာင္းႏွင္အားမ်ားအနက္ တစ္ခုျဖစ္ေသာ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေဈးႏႈန္း မ်ားလည္း ျမင့္တက္ လာသည္။ အိမ္သံုးမီတာ ေဈးႏႈန္းကို ၄ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ လုပ္ငန္းသံုး မီတာေဈးႏႈန္းကို ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းျမႇင့္ တင္ခဲ့သည္။ အိမ္သံုးမီတာ တစ္ယူနစ္လွ်င္ ၃၅ က်ပ္ႏွင့္ လုပ္ငန္းသံုး မီတာခ တစ္ယူနစ္လွ်င္ ၇၅ က်ပ္သို႔ျမင့္လာခဲ့ သည္။ တစ္ႏွစ္လွ်င္က်ပ္ ၂၅ဝ ဘီလီယံ (ကုေဋႏွစ္ေသာင္းငါးေထာင္) အ႐ံႈးေပၚ ေန၍ ေဈးျမႇင့္ ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လက္ ရွိအေျခအေနအရ အိမ္ေထာင္စုအားလံုး ၏ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ကိုသာ လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အား လက္ရွိျဖန္႔ျဖဴးေပးႏိုင္သည့္ အေနအထားတြင္ သာရွိၿပီး ေဈးတင္၍ ဝင္ေငြတိုးလာလွ်င္ လွ်ပ္စစ္မီးမရေသး သည့္ ေဒသမ်ားသို႔ပါ တိုးခ်ဲ႕ျဖန္႔ျဖဴးေပး ႏိုင္မည္ဟုဆိုပါသည္။ ထုတ္လုပ္မႈ စရိတ္ႀကီးျမင့္မႈေၾကာင့္ အ႐ံႈးေပၚေန သည့္အတြက္ ေဈးတိုးျမႇင့္ရျခင္းျဖစ္ သည္ဟုဆိုပါသည္။ အ႐ံႈးေပၚသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ထိထိေရာက္ေရာက္ စိစစ္ၿပီး မလိုလားအပ္ေသာ အသံုး စရိတ္မ်ားႏွင့္ အေလအလြင့္မ်ား မရွိ ေအာင္ ၾကပ္မတ္ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ လုပ္ငန္း စြမ္းေဆာင္ရည္တိုးျမႇင့္ေစျခင္းျဖင့္ ေဈး ႏႈန္းတည္ၿငိမ္ေရးကို အေလးေပးေဆာင္ ရြက္ရမည့္အစား၊ ေဈးႏႈန္းျမႇင့္တင္မႈ မွာ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားကို အေလးမထားျခင္းသာျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ လုပ္ငန္းသံုး လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခ ကို ပိုမိုေကာက္ခံျခင္းမွာ တိုင္းျပည္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို အေထာက္ အကူျဖစ္ေစသည့္ ထုတ္လုပ္မႈတိုးတက္ ေရး၊ အေသးစားႏွင့္ အလတ္စား လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ အဟန္႔အတားျဖစ္ေစသည္။ လုပ္ငန္းသံုး ဓာတ္အားခႏႈန္းျမင့္မားမႈသည္ ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ကို တိုးျမႇင့္ေစသည့္ အေလ်ာက္ အေထြေထြ ကုန္ေဈးႏႈန္းကို ႀကီးျမင့္ေစပါသည္။ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား မၾကာခဏ ျပတ္ေတာက္မႈ၊ မီးအား မမွန္မႈမ်ားမွာ တိုင္းျပည္၏ လူမႈစီးပြား ေရးတိုးတက္မႈအတြက္ ႀကီးမားေသာ အဟန္႔အတားျဖစ္သည္။ ေဈးႏႈန္းကို ႏိုင္ငံတကာ စံႏႈန္းႏွင့္ ညႇိသကဲ့သို႔ ဝန္ ေဆာင္မႈမ်ားကိုလည္း ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္စံႏႈန္းႏွင့္ညီေအာင္ ေဆာင္ရြက္ သင့္ပါသည္။
ဓာတ္ဆီေဈးႏႈန္းကိုလည္း ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း ၁ ရက္ တနဂၤေႏြေန႔မွ စ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ တစ္ဂါလန္ကို ၂၅ဝဝ က်ပ္မွ ႐ုတ္တရက္ ေဈးႏႈန္း ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ တိုးျမႇင့္ၿပီး ၃၃၅ဝ က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့သည္။ ေဈးႏႈန္းမ်ား ျမႇင့္တင္ ရာတြင္ ႏိုင္ငံ၏ လူမႈစီးပြားေရး အေျခအေနႏွင့္ အမ်ား ျပည္သူ၏ အခက္အခဲကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားရန္ လိုပါသည္။
ဗဟိုစာရင္းအင္းဌာန(CSO)၏ အိမ္ေထာင္စုဝင္ေငြႏွင့္ အသံုးစရိတ္ စစ္တမ္းအရ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ ဝင္ေငြ ထက္ အသံုးစရိတ္ က မ်ားေနသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ေန မိသားစုတစ္စု၏ အသံုးစရိတ္တြင္ အစားအေသာက္ အတြက္စရိတ္မွာ ၇ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ ပါဝင္သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သို႔ျဖစ္ ၍ အမ်ားျပည္သူသံုး ကုန္စည္ႏွင့္ဝန္ ေဆာင္မႈမ်ားအတြက္ အခေၾကးေငြမ်ား တိုးျမႇင့္ေရးတြင္ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသား အမ်ားစု၏ လူေနမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေရးႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး အတြက္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနသည့္ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ျပည္သူမ်ား အေရးကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားသင့္သည္။
ေငြေရးေၾကးေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ
စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရာတြင္ ႏိုင္ငံတကာအေတြ႕ အႀကံဳအရ ေငြေရးေၾကးေရးက႑မွ စတင္ျခင္းသည္ ပိုမိုထိေရာက္မႈရွိသည္ ကို ေတြ႕ရွိ ရမည္ျဖစ္သည္။ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဘ႑ာ ေရးႏွင့္ ေငြေၾကး ဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရ သည္။
၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္ ႐ႈပ္ ေထြးေသာ ေငြလဲလွယ္မႈစနစ္ကို ျပဳျပင္ ၿပီး ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီ ၁ ရက္မွစ၍ စနစ္သစ္ကို စတင္က်င့္သံုးခဲ့သည္။ ေငြလဲလွယ္မႈစနစ္ကို ပံုေသခ်ိတ္ဆက္ မႈမွ ထိန္းခ်ဳပ္ႏႈန္းရွင္ေမွ်ာသည့္ စနစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ လိုက္သည္။ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ အပါအဝင္ စီးပြားေရးတိုးတက္ မႈကို အဟန္႔အတားျဖစ္ေစ သည့္ ေငြလဲ လွယ္ႏႈန္း တစ္ခုမကရွိၿပီး တည္ၿငိမ္မႈ ကင္းမဲ့ေနသည့္ ပံုေသခ်ိတ္ဆက္မႈ စနစ္မွ ေဈးကြက္ေပါက္ေဈးကို ထင္ ဟပ္ေစႏိုင္သည့္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏႈန္းရွင္ေမွ်ာ စနစ္သို႔ ေျပာင္းလဲ က်င့္သံုးမႈမွာ ေငြ ေၾကးမႈဝါဒဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အစပ်ိဳးမႈျဖစ္ သည္။ ဆက္လက္၍ ထိေရာက္ တည္ၿငိမ္မႈ ရွိသည့္ တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္း ျဖစ္ေပၚေရးကို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကး ရန္ပံုေငြ အဖြဲ႕မွ နည္းပညာႏွင့္ အကူအညီမ်ား ရယူၿပီး အျမန္ဆံုး ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းသြားရန္ လိုပါသည္။ တစ္ခုတည္းေသာ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္း ျဖစ္ေပၚေရး အျပင္ ကုန္သြယ္ မႈႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္မႈ စြမ္းရည္တိုးတက္ရန္ႏွင့္ ပုဂၢလိက ဘဏ္မ်ားကို တန္းတူ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္မည့္ အေျခအေနမ်ား ဖန္တီးေပးရန္ လိုပါသည္။ ေငြလဲလွယ္ႏႈန္း အပါအဝင္ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႕ႏွင့္ ေဆြးေႏြး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈမ်ား အစပ်ိဳးလာ သည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနၾက ရသည္။ ေငြလဲ လွယ္ႏႈန္းကိစၥတစ္ခုတည္း သက္သက္ ကိုသာ ေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ ႏိုင္ငံအဆင့္ စီးပြားေရး မူဝါဒ(မက္က႐ို စီးပြားေရး မူဝါဒမ်ား)ကို အေလးေပး ေဆာင္ရြက္ သြားရန္ လိုပါသည္။
ဗဟိုဘဏ္က ၂ဝ၁၁ စက္တင္ ဘာ ၁ ရက္မွစ၍ အပ္ေငြအတိုးကို ၁၂ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၁ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔ လည္းေကာင္း၊ ေခ်းေငြအတိုးကို ၁၇ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းသို႔လည္း ေကာင္း ေလွ်ာ့ခ်လိုက္သည္။ ထပ္မံ၍ ၂ဝ၁၂ ဇန္နဝါရီတြင္ အပ္ေငြကို ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ေခ်းေငြကို ၁၃ ရာခိုင္ ႏႈန္းသို႔ ထပ္မံေလွ်ာ့ခ်ေပးခဲ့သည္။ ဘဏ္တိုးႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားတိုးလာမႈ၊ ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ ေလ်ာ့နည္းမႈမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ သကဲ့သို႔၊ ဘဏ္တိုးႏႈန္းက ေငြေဖာင္း ပြမႈႏႈန္းထက္ နိမ့္က်မႈ၊ ေဈးကြက္တြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေပၚေနသည့္ အတိုးႏႈန္းထက္ နည္းမႈမ်ားေၾကာင့္ ဘဏ္အပ္ ေငြမ်ား ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းသြားမႈမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အျပင္ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လူမ်ားစုမွာ ဘဏ္ႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈမရွိၾကပါ။ ဘဏ္မွေခ်းေငြ အမ်ားအျပားရႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္း ရွိသူမွာ လူနည္းစုသာျဖစ္သည္။ သက္ သာေသာ ဘဏ္ေခ်းေငြကို အသံုးခ်ၿပီး လူတစ္စု အျမတ္ထုတ္မည့္ အေရးကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားသင့္သည္။ အရာရာကို အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ယွဥ္ၿပီး (အာဆီယံ စံႏႈန္း) အရဟု ဆို၍မရပါ။ ကိုယ့္အေျခအေနကို ကိုယ္သိရန္လိုပါသည္။ ျပည္တြင္းတြင္ လွည့္လည္သံုးစြဲေငြ လြန္စြာ မ်ားျပားၿပီး အေထြေထြ ကုန္ေဈးႏႈန္း အဆမတန္ျမင့္တက္ေနသည့္ ျပင္ပအတိုးႏႈန္း ျမင့္မားေနသည့္ ႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ ဘဏ္တိုးႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်ေရးကို အေလးအနက္ ထားလည္း စဥ္းစားသင့္သည္။
ထို႔အျပင္ ဘဏ္မ်ားတြင္ ေငြစုသူ အမ်ားစုမွာ ဝင္ေငြနည္း လူလတ္တန္းစားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဘဏ္မွ ေခ်းငွား သူအမ်ားစုမွာ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ ကုန္သည္ပြဲစားမ်ား ျဖစ္သည္။ အတိုးႏႈန္းေလွ်ာ့ခ်မႈသည္ ဘဏ္တြင္ စုေဆာင္းသည့္ ဝင္ေငြနည္း လူလတ္တန္းစားကို ထိခိုက္ေစၿပီး အက်ိဳးရွိ သူမွာ ဘဏ္မွ ေခ်းေငြ အေျမာက္အျမား ရႏိုင္သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား၊ ကုန္သည္ပြဲစားႀကီးမ်ားႏွင့္ အခြင့္ထူးခံ လူနည္းစု ျဖစ္သည္။ ဘဏ္တိုးႏႈန္း ေလွ်ာ့ခ်မႈသည္ ဘဏ္အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ႏွင့္ လူတစ္စုအက်ိဳးအတြက္သာ မျဖစ္ရန္ လိုပါသည္။
ဘဏ္တိုးႏႈန္းမွာ ေငြေၾကးမူဝါဒ တြင္ အေရးပါေသာ အဓိကအစိတ္ အပိုင္းျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ ပကတိ အေျခအေနကို သံုးသပ္ၿပီး အတိုးႏႈန္း မျပင္မီ လိုအပ္သည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ မႈမ်ား ျပဳလုပ္သင့္ပါသည္။ ႏိုင္ငံ စီးပြားေရးအေျခအေန၊ ေငြေၾကး ပမာဏ၊ ေငြေဖာင္းပြမႈ၊ ေဈးကြက္ တြင္ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ေငြေၾကးေဈးႏႈန္း (အတိုး)ႏွင့္အလားအလာစသည့္ အေျခ အေနမ်ားေပၚမူတည္၍ ဘဏ္တိုးႏႈန္း ကို အတိုးအေလွ်ာ့ ျပဳလုပ္ရန္လိုပါ သည္။
ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ပီျပင္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ ေငြေၾကး ေဈးကြက္ရွိရန္လိုအပ္ပါသည္။ စေတာ့ ေဈးကြက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္မွစ၍ ဒိုင္ဝါ(ဂ်ပန္)ႏွင့္ ျမန္မာ့ စီးပြားေရးဘဏ္ ပူးေပါင္း၍ ျမန္မာ့ေငြေခ်း သက္ေသခံ လက္မွတ္ ေရာင္းဝယ္ေရး ဗဟိုဌာန၊ ကုမၸဏီလီမိတက္ ထူေထာင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ အမ်ားပိုင္ႏွင့္ ဖက္စပ္ ကုမၸဏီ လြန္စြာနည္းပါးလ်က္ ရွိသည္။ ၁၉၉ဝ ျပည့္လြန္က ၃ဝ ခန္႔ရွိခဲ့ၿပီး ယခုအခါ ၁၅ ခုခန္႔သာရွိႏိုင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းရ ပါသည္။
အရင္းအႏွီးေဈးကြက္ထက္ ေငြ ေရးေၾကးေရးက႑တစ္ခုလံုး ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး က ပို၍အေရးႀကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဏ္လုပ္ငန္းဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္။ အရင္းအႏွီး ေဈးကြက္က စီးပြားေရး တိုးတက္မႈကို ပိုမိုျမန္ဆန္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ ျခင္းမရွိပါ။ အရင္းအႏွီးေဈးကြက္ တိုး တက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈအေပၚ မူတည္ေနပါ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္ ဘဏ္ လုပ္ငန္း၊ အေျခခံပို႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ ေရးဥပေဒႏွင့္စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ား ေကာင္း မြန္ေရးကို ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ရန္လို အပ္မည္ျဖစ္သည္။
ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရလက္ထက္ ပုဂၢလိကဘဏ္မ်ားအေပၚ ကန္႔သတ္ခ်က္မ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေပးမႈ အပါအဝင္ ေငြေရး ေၾကးေရး က႑ကို ေခတ္ႏွင့္အညီ တျဖည္းျဖည္း ျပဳျပင္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဗဟိုဘဏ္ကို လြတ္လပ္စြာ သီးျခားရပ္တည္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခြင့္ ရွိသည့္ အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႕ စည္းၿပီး ေငြေၾကး မူဝါဒကို လြတ္လပ္စြာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ လ်က္ရွိသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရပါသည္။ ဘ႑ာေရးႏွင့္ အခြန္ဝန္ႀကီး ဌာနက ဘ႑ာေရး မူဝါဒကိုသာ ေဆာင္ရြက္ေတာ့မည္ဟုဆိုပါသည္။ အဆိုပါ မူဝါဒႏွစ္ရပ္ကို လြတ္လပ္စြာခြဲျခားကိုင္ တြယ္ၿပီး တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အျပန္အလွန္ ထိန္းေက်ာင္းျခင္းျဖင့္ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈအတြက္ ႀကီးမားေသာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္သည္။
ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ ရသံုးမွန္းေျခေငြစာရင္း (ဘတ္ဂ်တ္)ကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေဆြးေႏြးလာသည္ကို စတင္ ေတြ႕ရွိလာရသည္။
ျမသူေအာင္
Ref:myanmarij.com
ေဟာင္ေကာင္ အေျခစိုုက္ Credit suuisse က ျမန္မာ့ေစ်းကြက္ကိုု အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ျပသထားတာပါ....
No comments:
Post a Comment