့ျမန္မာျပည္ စီးပြားေရး ဝိေရာဓိမ်ား

ေက်ာက္ျဖဴ အထူး စီးပြားေရးဇုန္ တည္ေဆာက္ေရး (ဓာတ္ပုံ – ခင္ဦးသာ / ဧရာ၀တီ)

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ တိုင္းျပည္၏ ထိပ္တန္းလုပ္ငန္း ရွင္ သူေဌးႀကီးမ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ဘ႑ာေရး ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ ရွိေနသည့္ အတြက္ အလြန္တရာ လိုအပ္ေနေသာ အေျခခံ အေဆာက္အဦ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို လိုခ်င္ပါက ရရွိႏိုင္မည္ ဟု သတ္မွတ္ရပါမည္။

ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ခ႐ိုနီမ်ားသည္ ေဝဖန္မႈမ်ား၏ ေရပန္းစားေသာ ပစ္မွတ္ျဖစ္ေနၿပီး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒီမ်ား အတြက္ အဓိက စိတ္ပ်က္စရာ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခ်က္မ်ားက ႏိုင္ငံေရး အက်ပ္အတည္းမွ လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္မည့္ ေျဖေဆးတခုဟု ထင္ရသည္။ စင္ကာပူႏိုင္ငံရွိ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေလ့လာေရး ဌာန (Institute of Southeast Asia Studies – ISEAS) မွ သုေတသီ ေဒါက္တာ စတူးအတ္ ေပါလ္လာကင္ (Dr Stuart Paul Larkin­) က အဆိုပါအခ်က္ကို တင္ျပခဲ့သည္။

ဇူလိုင္လက ထုတ္ျပန္ခဲ့သည့္ “Myanmar: Between Economic Miracle and Myth” အမည္ရွိ စာတမ္းတြင္ ISEAS ၏ ဧည့္သည္ အဖြဲ႔ဝင္ ေဒါက္တာ စတူးအတ္လာကင္က “အလႉရွင္တို႔၏ ႀကီးမားေသာ ေစတနာႏွင့္ စီးပြားေရး ဇာတ္လမ္း အသစ္” ဟု သူက ေခၚသည့္ တျခားအျမင္တခုကို ထုတ္ျပခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားအလႉရွင္မ်ားက အစိုးရကို ေငြေၾကး အေထာက္ အပံ့မ်ားႏွင့္ ေလးနက္သည့္ အႀကံဉာဏ္ အနည္း ငယ္မွ်သာ ေပးေနခဲ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ ႀကီးမားသည့္ ကုန္သြယ္ေရး လိုေငြျပမႈ (တရားဝင္ စာရင္းဇယားမ်ားအရ ၂၀၁၃-၁၄ အတြင္းတြင္ အေမရိကန္ေဒၚ လာ ၂ ဒသမ ၆ ဘီလီယံ) ျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီး အမ်ားစုမွာ စားသံုးသူမ်ား၏ တင္သြင္းမႈ ျမင့္မားလာျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္သည္ ဟု သူက ဆိုသည္။

“အခုခ်ိန္အထိ အလႉရွင္ အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ သူတို႔ကို ေငြထုတ္ေပးေနသူေတြရဲ႕ စီးပြားေရး အက်ိဳးအျမတ္က ကင္းကြာ ေအာင္ မခုခံႏိုင္ၾကေသးဘူး။ သူတို႔က ကစားပြဲကို ေကာင္းေကာင္း ကစားေနၾကတယ္” ဟု ၎က ေရးသားေဖာ္ျပသည္။

စီးပြားေရးကို လ်င္ျမန္စြာ ေျဖေလွ်ာ့ ေပးျခင္းသည္ ခ်မ္းသာသည့္ တိုင္းျပည္မ်ားမွ ႏိုင္ငံတကာ ကုမၸဏီ ႀကီးမ်ားက သဘာဝ အရင္းအျမစ္မ်ားကို ထုတ္ယူခြင့္ ႏွင့္ ျမန္မာ စားသံုးသူမ်ားကို ကုန္ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ခြင့္ ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ေဒသခံ မ်ား အတြက္ အက်ိဳးအျမတ္ နည္းပါလိမ့္မည္ဟု သူက ဆိုသည္။

တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ႏိုင္ငံျခားတင္ပို႔ေရး လုပ္ငန္းမ်ားက ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈကို ဦးတည္လာမည္၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ေဖာ္ေဆာင္ ေပးႏိုင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားက ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈႏွင့္ အေကာင္အထည္ေပၚ လာရန္ မလြယ္ကူသည့္ အေျခခံအေဆာက္အဦ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈရွိသည့္ တင္ဒါစနစ္ရွိေရးကို အေလးထားျခင္း ေၾကာင့္ အေကာင္အထည္ေပၚရန္ ေႏွးေကြးေနခဲ့သည္ဟု သူက ေဝဖန္လိုက္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အေျခခံအေဆာက္အဦဆိုင္ရာ အခက္အခဲက ႀကီးမားသည္။ ႏွစ္စဥ္ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈႏႈန္း ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းကို ထိန္းထားႏိုင္ရန္ အတြက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္ အတြင္း အေျခခံ အေဆာက္အဦ ဆိုင္ရာတြင္ ရင္းႏွီး ျမႇဳပ္ႏွံမႈ အေမရိကန္ ေဒၚလာ ၃၂၀ ဘီလီယံ လိုအပ္လိမ့္မည္ဟု McKinsey  Global Institute က ယမန္ႏွစ္က ခန္႔မွန္းခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ မည္သူက ထိုလိုအပ္ေငြကို ထုတ္ေပးမည္ ဆိုသည့္ အခ်က္ကလည္း ရွင္းလင္းမႈ မရွိဘဲ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အတြက္ အလြန္ တရာ လိုအပ္ေနသည့္ ေလဆိပ္သစ္ အတြက္ ေငြေၾကး အခက္အခဲ ေတြ႔ေနရသည့္ လတ္တေလာ အခက္အခဲက ထိုအခ်က္ကို ေဖာ္ျပေနသည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။

ညံ့ဖ်င္းေသာ ဦးစားေပးမႈမ်ား

ေဒါက္တာ စတူးအတ္ေပါလ္လာကင္က စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး ဆာ့ခ်္ပမ္း (Serge Pun) ေခၚ ဦးသိမ္းေဝကို အဆင့္ျမင့္ ဟိုတယ္ ေဆာက္လုပ္ရန္ ေငြထုတ္ေခ်းျခင္းကဲ့သို႔ အိမ္ၿခံေျမက႑တြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းမ်ိဳး အပါအဝင္ ကမၻာ့ဘဏ္၏ International Finance Corporation (IFC) က ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ပံုကိုလည္း ေဝဖန္ခဲ့သည္။

“အိမ္ၿခံေျမ ပိုင္ဆိုင္မႈ လုပ္ငန္း၊ အထူးသျဖင့္ အဆင့္ျမင့္ ဟိုတယ္လုပ္ငန္း ေတြဟာ အေျခခံအေဆာက္အဦနဲ႔ ႏိႈင္းစာရင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး အက်ိဳးအျမတ္ရရွိမႈ အလြန္ကို အကန္႔အသတ္ ရွိပါတယ္” ဟု ေဒါက္တာ စတူးအတ္ေပါ လ္လာကင္က ေရးသား ခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ႏို္င္ငံမွ အရင္းအႏွီး ေတာင့္တင္းေသာဘဏ္မ်ား ဘ႑ာေရး ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္ လာျခင္းက IFC ကို ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ ျဖစ္လာေအာင္ လံႈေဆာ္ေပးႏိုင္ခဲ့သည္ဟု သူက ယူဆသည္။

သို႔ေသာ္လည္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းကို ျပည္သူမ်ား၏ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္မႈေၾကာင့္ ေရႊ႕ဆိုင္း လိုက္သည့္ အခ်ိန္မွစ၍ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ား နည္းပါးသြားခဲ့သည္။ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံႀကီး၏ တျခားေသာ စီမံကိန္းမ်ား သည္လည္း ျပည္သူမ်ား၏ ဆန္႔က်င္မႈမ်ားကို ခံခဲ့ရသည္။

အျခားတဖက္တြင္လည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၏ ပါဝင္မႈတိုးလာျခင္းက တ႐ုတ္၏ အေနအထားကို ထိန္းညႇိျခင္း ျဖစ္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက သီလဝါ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္း အပါအဝင္ အေျခခံအေဆာက္အဦ ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံျခား အေထာက္အပံ့ ေပးသူ အျဖစ္ႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ၎၏ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားကလည္း စက္႐ံုမ်ား တည္ေထာင္ရန္ အသင့္ေစာင့္ဆိုင္း ေနၾကသည္။

ျမန္မာႏို္င္ငံ၏ အေျခခံအေဆာက္အဦ က႑တြင္ ပါဝင္လာၿပီး တ႐ုတ္-ျမန္မာ ဆက္ဆံေရး ျပန္လည္ ရွင္သန္လာ ေအာင္ ျပဳလုပ္ရန္၊ ယခင္က တ႐ုတ္ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံေပးသည့္ စီမံကိန္းမ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သကဲ့သို႔ အစိုးရ အာဏာပိုင္ မ်ားႏွင့္ အျငင္းပြားဖြယ္ရာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ရယူသည့္ နည္းလမ္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တ႐ုတ္ဘဏ္မ်ားက ေငြထုတ္ ေခ်းျခင္း သို႔မဟုတ္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္သည္ဟု ေဒါက္တာ စတူးအတ္ ေပါလ္လာကင္က တိုက္တြန္း အႀကံ ျပဳသည္။

တခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ ေဒါက္တာ စတူးအတ္ ေပါလ္လာကင္က ျပည္တြင္းမွ မိသားစုပိုင္ကုမၸဏီ လုပ္ငန္းစုႀကီးမ်ားကို လည္း မည္သည့္ အေျခခံအေဆာက္အဦ စီမံကိန္းသည္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္ကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ဦးေဆာင္လုပ္ကိုင္ရန္ ဖိတ္ေခၚ သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ အထူး အခြင့္အေရးမ်ား ေပးျခင္းျဖင့္ အားေပးသင့္သည္ဟု ေျပာသည္။

“ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ကို ႏိုင္ငံရဲ႕ ပါရမီအရွိဆံုး စြန္႔ဦးတီထြင္ လုပ္ငန္းရွင္ေတြက ဦးေဆာင္ႏိုင္သြားပါမယ္” ဟု သူက ေရးသားသည္။ ဆက္လက္ၿပီး ခ႐ိုနီဝါဒသည္ ႏိုင္ငံေရးအရ က်႐ံႈးမႈသာ ျဖစ္ၿပီး စြန္႔ဦးတည္ထြင္ႏိုင္မႈ ဆံုး႐ံႈးျခင္း မဟုတ္ဟု ဆိုသည္။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္တြင္ ေအာင္ျမင္ ႀကီးပြားလာသူတိုင္းက စီးပြားေရး ပြင့္လင္း လြတ္လပ္လာ ခ်ိန္တြင္ ယခင္ က နည္းလမ္းအတိုင္း လုပ္ၾကမည္ မဟုတ္ဟု ေဒါက္တာ စတူးအတ္ေပါလ္လာကင္က ဆိုသည္။

“ခ႐ိုနီဆိုတဲ့ ေဝါဟာရထက္ စာရင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ ဆိုတာကို က်ေနာ္ ပိုသေဘာက်တယ္” ဟု သူက ဧရာဝတီသို႔ အီးေမးလ္မွ တဆင့္ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ “အေျခခံအေဆာက္အဦ က႑ တိုးတက္ေရး အတြက္ ျပင္ပကပဲ ဘ႑ာေရး ေထာက္ပံ့ေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာ ရွိေနသူေတြ အေနနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြ ဆီကေန ကြဲျပား ျခားနားတဲ့ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြကို ယခင္က ထက္ပိုၿပီး လိုအပ္လာပါလိမ့္မယ္။ လုပ္ငန္းရွင္ အားလံုး ကေတာ့ ကိုယ့္ ဘာသာ အဆင့္ျမႇင့္တင္ဖို႔ လုပ္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး” ဟု သူကေျပာသည္။

“ျမန္မာ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြနဲ႔ တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ဆက္စပ္မႈဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစမယ္လို႔ က်ေနာ္ မထင္ပါဘူး။ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ ေပးႏိုင္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ သာမန္လူထုကို ႀကိဳတင္ၿပီး ရွင္းျပထားရ ပါမယ္” ဟု ေဒါက္တာ စတူးအတ္ေပါလ္လာကင္က ေျပာသည္။

ေငြက်ပ္တန္ဖိုး ေလ်ာ့က်ျခင္း

သို႔ေသာ္လည္း ေဒါက္တာစတူး အတ္ေပါလ္လာကင္၏ ခ်ဥ္းကပ္မႈ အတိုင္း လိုက္နာမည့္ မည္သည့္ ျမန္မာအစိုးရ အတြက္ ျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းမ်ားက ဤမွ်ႏွင့္ မဆံုးေသးပါ။ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း ကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို မက္လံုးေပး ႏိုင္ရန္အတြက္ က်ပ္ေငြတန္ဖိုးကို ေလွ်ာ့ခ်ရန္ ေဒါက္တာ စတူးအတ္ေပါလ္လာကင္က အႀကံ ျပဳသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ တျခားေသာ အာရွႏိုင္ငံမ်ားကို ဆင္းရဲမြဲေတမႈမွ ဆြဲတင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံျခား တင္ပို႔မႈ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ဖန္တီးႏိုင္ေရး အတြက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈအဆင့္ အလြန္နိမ့္က်ေနသည္ဟု ၎က ျမင္သည္။

အဆိုပါ ေဆာင္ရြက္မႈသည္ ေရတိုကာလ အတြင္းတြင္ လူႀကိဳက္ နည္းႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေငြတန္ဖိုးကို ေလွ်ာ့ခ်ရန္ သူက တိုက္တြန္း အႀကံျပဳသည္။ ေနာက္ဆက္တြဲအေနျဖင့္ ေလာင္စာႏွင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခမ်ား ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ သိသိသာသာ ျမင့္တက္လာႏိုင္သည့္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈလိႈင္းကို သူက ထည့္ မတြက္ခဲ့ပါ။

လန္ဒန္အေျခစိုက္  International Growth Center (IGC) ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစီအစဥ္မွ စီးပြားေရးပညာရွင္ တဦးျဖစ္သည့္ Andrea Smurra က ေငြတန္ဖိုး ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အေျခခံအေဆာက္အဦမ်ား အဆင့္ ျမွင့္တင္ေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ ဆန္တင္ပို႔မႈ တိုးျမႇင့္ေရးအတြက္ လိုအပ္သည့္ နည္းပညာ တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသည့္ ပစၥည္းမ်ားတင္သြင္း လာသည့္အခါ ပိုမိုၿပီး ေစ်းႏႈန္း ျမင့္မားသြား ေစလိမ့္မည္၊ အထည္ခ်ဳပ္ လုပ္ငန္းက႑ကိုလည္း သိသိသာသာ ထိခိုက္ေစႏိုင္သည္ဟု တံု႔ျပန္ခဲ့သည္။

“လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ဒီလုပ္ငန္းက အပ္ခ်ည္ကေန အပ္ခ်ဳပ္စက္အထိ ႏိုင္ငံျခားကေန တင္သြင္းေနရပါတယ္” ဟု Andrea Smurra က ေျပာသည္။

“ေငြတန္ဖိုး ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းက ဒီသြင္းကုန္အားလံုးကို ပိုၿပီး ေစ်းႀကီးသြားေစႏိုင္ၿပီး ေငြေဖာင္းပြမႈ ျဖစ္ေစတာေၾကာင့္ ေငြတန္ဖိုး ေလွ်ာ့ခ်ျခင္းရဲ႕သက္ေရာက္မႈကို ပယ္ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေနာက္ဆံုးမွာ အစိုးရက အနည္းဆံုး လုပ္ခ လစာကို တို႔ျမႇင့္ရတဲ့ အထိ ျဖစ္လာပါ လိမ့္မယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။

Andrea Smurra က ေငြေဖာင္းပြမႈသည္ လူမႈေရး မတည္ၿငိမ္မႈကို ျဖစ္ေစႏိုင္ၿပီး အစိုးရက ထည့္ဝင္ က်ခံေပးေနသည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားခ ေစ်းႏႈန္းမ်ား တစိတ္တပိုင္း ျမႇင့္တင္ရန္ အဆိုျပဳ လိုက္သည့္ အခါတိုင္း ႀကီးမားသည့္ လမ္းေပၚ ထြက္ ဆႏၵျပပြဲမ်ား ျဖစ္လာသည္ကို ေထာက္ျပသည္။

“ေငြတန္ဖိုး ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ျခင္းရဲ႕ သက္ေရာက္မႈေတြကို ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဖို႔ အစိုးရမွာ ဘ႑ာေရး အရင္းအျမစ္လည္း မရွိဘူး။ လူလက္တဆုပ္စာ အက်ိဳးအျမတ္ ရရွိဖို႔အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ လူမႈဘဝကို စေတးေပးရတယ္ လို႔ ျပည္သူေတြက ျမင္သြားၾက လိမ့္မယ္” ဟု Andrea Smurra က ဆိုသည္။

“ျပည္သူေတြက အသြင္ကူးေျပာင္းေရးရဲ႕ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာ။ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ အနည္းငယ္ အတြင္းမွာ ရရွိခဲ့တဲ့ တိုးပြားလာမႈေတြကို တိုက္စား ဖ်က္ဆီးသြားလိမ့္မယ္။ ဘယ္လို ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ကမွ ဒီလို မူဝါဒမ်ိဳးကို ေထာက္ခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွလည္း ဒီလို မလုပ္သင့္ဘူး” ဟု သူက ေျပာသည္။

စီးပြားေရး အရ လိုအပ္ေသာ အဆိုပါ လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို မျပဳလုပ္ရန္ အထက္ပါ အခ်က္မ်ားက ေဒါက္တာ စတူးအတ္ေပါလ္လာကင္ အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းမ်ား မဟုတ္ၾကပါ။

ႏိုင္ငံေရးအရ က်႐ံႈးမႈ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ သူအဆိုျပဳခဲ့ေသာ မူဝါဒမ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈ အပိုင္းအတြက္ ေမးခြန္းတခု ျဖစ္သည္ဟု သူက ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ခက္ခဲၿပီး လူႀကိဳက္နည္းမည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ လုပ္ကို လုပ္ရမည့္ အရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟု သူက ေစာဒကတက္ခဲ့သည္။

“တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြဟာ အခုအခ်ိန္မွာ မဲဆႏၵေပးၿပီး ဆံုးျဖတ္ခြင့္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ပညာ မတတ္တဲ့ ျပည္သူေတြကို ဆြဲေဆာင္ စည္း႐ံုး ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ သူတို႔ စိတ္ႀကိဳက္ လုပ္ေပးတာထက္ ပိုၿပီး အဆင့္အတန္း ျမင့္မားရပါမယ္” ဟု ေဒါက္တာ စတူးအတ္ ေပါလ္လာကင္က ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။

“အမ်ားႀကိဳက္ ဝါဒဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း အတြက္ တက္ယ့္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈပါ။ တတိယတန္းစား ဒီမိုကေရစီေတြ ဆိုတာ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရေတြထက္ ပိုဆိုးေလ့ ရွိပါတယ္” ဟု သူက ဆိုသည္။            ။

(၂၀၁၄ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလထုတ္ The Irrawaddy မဂၢဇင္းပါ Simon Lweis ၏ Debating the Economy ကို ႏိုင္မင္းသြင္ ဘာသာျပန္သည္။ ဆိုမြန္လူး၀စ္သည္ ဧရာ၀တီ သတင္းဌာန၏ သတင္းေထာက္တဦး ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး သတင္းမ်ား ေရသားလ်က္ရွိသည္။)

Ref;irrwaddyburmese