ေရာက္စလူမွ ဧည့္ခံမထားလၽွင္ ေနာက္က်သူက လွည့္ျပန္သြားမည္

ေဆာင္းပါးရွင္ - ရီေနႏုိင္

----------

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပင္ပနဲ႔ဆက္ဆံေရးတံခါး ကို ၾကပ္ၾကပ္ပိတ္ထားခဲ့ၿပီး တံခါး မင္းတုန္း ေရာ ေမ်ာက္လက္ပါ သံေခ်းကိုက္ေလာက္ ေအာင္ ထားခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံမ်ိဳး မွာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ ေရာင္းဝယ္ေရးကို ျပန္ဖြင့္လွစ္ၿပီး ျပင္ပက ဧည့္ေတြကို လာပါ၊ ဝင္ပါ၊ ေလ့လာပါ၊ ေရာင္းပါ၊ ဝယ္ပါ ဆိုတာမ်ိဳး၊ ယုံၾကည္မႈေတြ သဒၵါ ဆင့္ၿပီး ကုမၸဏီတစ္ခုတစ္ေလ လာဖြင့္ပါခင္ဗ် ဆိုသဟာမ်ိဳး ေျပာရ ဆိုရ ေဆြးေႏြး ဖိတ္ေခၚရတာျဖင့္ သိပ္လြယ္တဲ့အ လုပ္ေတာ့ မဟုတ္မွာေသခ်ာ ပါတယ္။ ငါးႏွစ္ ေလာက္ မဖြင့္ပဲထားတဲ့ ကိုယ့္အိမ္ေနာက္ေဖး တံခါးေတာင္ ဘယ္မွာ လြယ္လြယ္ဖြင့္လို႔ရမွာ လဲ။ ဇြတ္ဆြဲဖြင့္လိုက္ရင္ တံခါးက်ည္းေဘာင္ ပါ ၿပိဳက်ၿပီး ေနာက္ေဖးေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားႏိုင္သလို သံေခ်းကိုက္ေန တဲ့ ေသာ့တို႔ မင္းတုန္းတို႔ကို ေခ်းခၽြတ္ၿပီး ပုံမွန္ျပန္ပြင့္ေအာင္ရမ္းလုပ္ဖို႔လည္း ဘယ္လိုမွျဖစ္မွာမဟုတ္ ဘူး။ ဒီေတာ့ ငါးႏွစ္ အိမ္တံခါးေတာင္ မလြယ္ ရင္ ႏွစ္ငါးဆယ္ ပိတ္ထားတဲ့ တိုင္းျပည္တံခါး ဖြင့္ရတာက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မဝတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပုဆိုးကို စင္ျမင့္ေပၚမွာ ျပန္ဝတ္ရသလိုမ်ိဳး အရမ္းႀကီးခက္ေနမွာ စာနာမိပါတယ္ဗ်ာ။

ဒီလို တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ား ျပင္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈကို ဖိတ္ေခၚတံခါး ဖြင့္တဲ့ အခါမွာ က်ဴးလြန္တတ္တဲ့ အမွားႀကီးႏွစ္ခု ရွိတတ္တယ္ ဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာ ဥပမာမ်ားမွာ ျမင္ရ တတ္ပါတယ္။ တစ္ခုကေတာ့ ဧည့္သည္ မလာ ေအာင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တံခါးပိတ္ထားခဲ့ရာ ကေန ဧည့္သည္ လာေအာင္ ဖိတ္မယ္လည္း ဆိုေရာ ဧည့္သည္မလာမွာ စိုးၿပီး အခြင့္အေရး ေတြ မတရားေပးၿပီး ဖိတ္ေခၚမိတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ဖိတ္ေခၚလိုက္ရင္ ကိုယ့္အထဲက မိသားစုဝင္ ေတြ ဘယ္လိုနစ္နာမလဲ၊ အေနခက္ အစားခက္ျဖစ္သြားမလဲ မစဥ္းစားပဲ ဖိတ္မိ တာမ်ိဳးေပါ့။ တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဖိတ္ေခၚရာမွာ ကိုယ့္တိုင္းရင္း သားလုပ္ငန္းရွင္ကေလးမ်ား ဘယ္လိုနစ္နာ သြားမလဲ၊ သူတို႔ အေနနဲ႔ အင္အားႀကီးတဲ့ ျပည္ပ လုပ္ငန္းႀကီးေတြ ကို ေဈးကြက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ဖို႔ ခက္ခဲမွာျဖစ္ၿပီး သူတို႔ေတြၿပိဳလဲ ဇာတ္ သိမ္းသြားမလား။ သူတို႔ကို ဘယ္လို အကာအ ကြယ္ ေပးသင့္သလဲ။ သူတို႔ကို မထိခိုက္ေအာင္ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြကို ဘယ္လိုအကန္႔ အသတ္ေတြ ခ်မွတ္ရမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္ပ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားရဲ႕ ေခတ္မီ နည္းပညာေတြ ကို ျပည္တြင္း လုပ္ငန္းငယ္ကေလးမ်ား ရရွိခံစား ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ငန္းခ်င္းပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ တဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ဘယ္လို ဖန္တီးေပး သင့္fသလဲ စတာေတြကိုစဥ္းစားၿပီး လုပ္ေဆာင္ ဖို႔ လိုအပ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အလားတူပဲ ျပည္သူဘ႑ာနဲ႔ တည္ ေထာင္လည္ပတ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြအေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံျခားလုပ္ ငန္းႀကီးေတြနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ရာမွာ အ႐ႈံးနဲ႔ရင္မဆိုင္ ရေအာင္ ဘယ္လိုဗ်ဴဟာမ်ား ခ်မွတ္ေဆာင္ ႐ြက္မလဲ၊ ဘယ္လိုအကာအကြယ္ေတြေပးဖို႔ အစိုးရက စီစဥ္မလဲ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔နဲ႔ အက်ိဳးတူ ဘယ္လိုပူးေပါင္း ေဆာင္႐ြက္မလဲ ဆိုတာေတြကို ႀကိဳတင္စဥ္းစားၿပီးမွ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈကို ေနရာခ်ထားေပးရမွာျဖစ္ပါ တယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ဧည့္သည္ကို ေန ရာေပးရင္းေပးရင္းနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြ အိမ္ ရွင္ေတြ ဘယ္မွာေနရထိုင္ရမွန္းမသိ ျဖစ္ႏိုင္ ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ အစြန္းတစ္ဖက္က အမွားျဖစ္ ၿပီး အျခားတစ္ဖက္စြန္းေရာက္ အမွားတစ္မ်ိဳး လည္း ရွိတတ္ပါေသး တယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈကို ဖိတ္ေခၚခဲ့တဲ့တိုင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အက်င့္စြဲေနခဲ့တဲ့ ေဈးကြက္ ကို အသာစီးယူထားၿပီး ၿပိဳင္သူတစ္ကိုယ္ တည္းနဲ႔ ဗိုလ္စြဲေနက်အျဖစ္ကို မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဧည့္သည္ဆီ က လိုခ်င္တာရွိလို႔ ဖိတ္ေခၚခဲ့တာေပမယ့္ ကိုယ့္ ဘက္မွ တစ္စြန္းတစမွ ေပးခ်င္စိတ္ မရွိတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သို႔မဟုတ္ ရင္လည္း လူျမင္ ေကာင္း႐ုံ တံခါးဟၿပီး ဖိတ္ေခၚခဲ့ေပမယ့္ တ ကယ္လိုလိုလားလား ေနရာမေပးခ်င္တာမ်ိဳး လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ အထဲဝင္ ႐ုံမက ေနရာယူအထိုင္က်စျဖစ္ေနတဲ့ ဧည့္ သည္ခမ်ာ ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ခ်က္ခ်င္းထ ျပန္လို႔ မျဖစ္တာမို႔ ထ္ိုင္ေနရေပမယ့္ စိတ္ ကသိကေအာက္ အေတာ္ျဖစ္မွာပါ။ ဒီေနရာ မွာ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈကို ဖိတ္ေခၚခဲ့ေပ မယ့္ ျပည္တြင္းေဈးကြက္ထဲ ထိုးေဖါက္ဝင္ ေရာက္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ တစ္သက္လုံး ကိုယ္ပဲေဈးေခါင္း၊ ကိုယ္ပဲ ေဈးေရာင္းလုပ္ လာတဲ့ မိုႏိုပိုလီစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ိဳးက ၾကည့္ မရ ႏိုင္ပဲ ျဖစ္လာတတ္တာပါ။ ဒီေနရာမွာ အစိုးရပိုင္ပဲေခၚေခၚ ႏိုင္ငံပိုင္ပဲဆိုဆို ျပည္သူ ပိုင္ပဲ သမုတ္ခ်င္သမုတ္ တစ္ကိုယ္တည္း ]ဗိုလ္ကီး}လုပ္လာတဲ့ အဲဒီလို စီးပြားေရးအဖြဲ႕ အစည္းက အက်ိဳးတူစီးပြားရွာဘက္ အေနနဲ႔ သေဘာမထားႏိုင္ပဲ အေပၚစီးကေနညစ္ကြက္ ေတြ သုံးလာတတ္တယ္ဆိုတာ အဲဒီလို တံခါး ဖြင့္စႏိုင္ငံမ်ားမွာ ႀကဳံရတတ္ဆိုပဲ။

ဒီလို အစြန္းေရာက္အမွားႏွစ္ခုစလုံးဟာ ႏိုင္ငံစီးပြားတိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို အေထာက္အ ကူမျပဳႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ား ေၾကာင့္ ျပည္တြင္းက တိုင္းရင္းသားလုပ္ငန္း မ်ား ထိခိုက္ပ်က္စီးတာမ်ိဳး လုံး၀မျဖစ္ေစသင့္ သလို ျပည္တြင္းကို ဝင္ေရာက္ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံခြင့္ျပဳၿပီးကာမွ သူတို႔လုပ္ငန္းေတြ ေဈးကြက္ တြင္း လြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ခြင့္ကို ထိခိုက္ ေစေအာင္၊ ႏိုင္ငံပိုင္လုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ ပခုံးခ်င္း မယွဥ္သာေအာင္ အကူအညီမေပးပဲထား တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႔ တိုက္ ခိုက္တာ စသည္မ်ား လုပ္တာဟာလည္း မ သင့္ေတာ္ပါဘူး။ အိမ္ကို ဧည့္သည္ဖိတ္ေခၚ လို႔ ေရာက္လာတဲ့အခါ ဧည့္သည္ကို ေကၽြး ေမြးဧည့္ခံရမွာေပမယ့္ ဧည့္သည္ေကၽြးဖို႔ရာ ကိုယ့္သားသမီးစားေနတဲ့ ထမင္း ပန္းကန္ ထဲက ခြဲေကၽြးရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုပဲ ထမင္းတစ္ဝိုင္းထဲမွာ အိမ္သားေတြက ၾကက္ သားဟင္း၊ ဧည့္သည္ အတြက္က ခ်ဥ္ေပါင္ ဟင္းလို႔လည္း ခြဲျခားဧည့္ခံေကၽြးေမြးလို႔က မသင့္ေတာ္ဘူး မဟုတ္လား။ ဒီသေဘာပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ ကလည္း ႏိုင္ငံျခားသားနဲ႔ ေဝးေဝးေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသားကို အလြန္အမင္း အထင္ႀကီးတဲ့ ေရာဂါေရာ၊ ႏိုင္ငံျခားသားဆို မယုံမၾကည္သံသယမ်ား တဲ့ေရာဂါပါ အနည္းနဲ႔ အမ်ား ကိုယ္စီရွိေန ၾကတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူ မ်ားကို ဘယ္ေလာက္လိုက္ေလ်ာမလဲ၊ ဘယ္ ေလာက္ ကန္႔သတ္မလဲဆိုတာကို ကိုယ့္ဘ၀ ျဖတ္သန္းမႈက ရလာတဲ့အေတြးအျမင္အသိနဲ႔ ဆုံးျဖတ္တာထက္စာရင္ ႏိုင္ငံတကာမွာ ဘယ္ လိုလုပ္ၾကသလဲဆိုတာကို ၾကည့္ၿပီး ေဝဖန္ သုံးသပ္ ဆုံးျဖတ္တာက အမွန္နဲ႔နီးစပ္မယ္ ထင္ပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အိုအီးစီဒီ (The Organization for Economic cooperation and Development) အဖြဲ႕ႀကီးရဲ႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမူဝါဒမ်ားေလ့လာခ်က္-၂၀၁၄ ဆိုတဲ့ စာတမ္းမွာ အာဆီ ယံႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံကလြဲ ရင္ က်န္ႏိုင္ငံမ်ားအားလုံးဟာ ျပည္တြင္းျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူႏွစ္မ်ိဳးစလုံးကို တန္းတူ ရည္တူ ဥပေဒအရ အကာအကြယ္ေပးထားေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဆက္လက္ၿပီးေတာ့လည္း ျပည္တြင္းနဲ႔ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ားအေပၚ ဥပေဒသီးျခားစီျပ႒ာန္းၿပီး ခြဲျခားကိုင္တြယ္ တာဟာ အာစီယံႏိုင္ငံမ်ားတြင္း ျမန္မာ တစ္ ႏိုင္ငံသာ ရွိပါတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါေသး တယ္။ တကယ္ေတာ့ အခုလိုေျပာင္းလဲမႈ ဟာလည္း ႏွစ္ေတာ့အေတာ္ ၾကာတတ္ပါ သတဲ့။

ဗီယက္နမ္ကို ဥပမာထားၾကည့္မယ္ဆို ရင္ အဲဒီလို ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ ခြဲျခားဆက္ ဆံမႈပုံစံကေန ေခတ္မီတဲ့ တန္းတူညီမၽွစြာ ဆက္ဆံတဲ့ပုံစံ၊ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူႏွစ္မ်ိဳးစလုံးကို ေက်ာ သား ရင္သားမခြဲျခားတဲ့ပုံစံနဲ႔ ဆက္ဆံျခင္းကို ေျပာင္းလဲဖို႔ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔ အခ်ိန္ယူခဲ့ရေၾကာင္း အဲဒီစာတမ္းမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ (သူကိုယ္ သူ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံပါလို႔ မေျပာဘဲ ကြန္ျမဴ နစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ဆက္ရပ္ေနတဲ့ ဗီယက္နမ္နဲ႔ အႏႈိင္းခံရ တာကေတာ့ အမွန္တရားျဖစ္မွာ ေပမယ့္ အေတာ္နာစရာေကာင္းတယ္ ထင္ ပါတယ္ဗ်ာ)။

တကယ္ေတာ့ ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမ်ား ကို လက္ခံရာမွာ ျပည္တြင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို ကာကြယ္မယ့္ ဥပေဒေတြ၊ လုပ္ထုံးေတြ၊ မူဝါဒေတြ ျပ႒ာန္းႏိုင္ပါတယ္။ ျပလည္းျပ႒ာန္း သင့္ပါတယ္။ ဒါကတစ္ပိုင္းပါ။ အဲဒါေတြကို လက္ခံေက်နပ္လို႔ အဲဒီမူေဘာင္ထဲမွာပဲ ကၽြန္ ေတာ္တို႔ဆီမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလုပ္ကိုင္ခ်င္ပါတယ္ဆိုၿပီး ဝင္လာတဲ့ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူ ကိုေတာ့ ျပည္တြင္းက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ား နည္းတူ အခြင့္အေရးေပးၿပီး လုပ္ကိုင္ေစရမယ္ လို႔ ဆိုလိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူ႕သဘာ၀အရ ေတြးၾကည့္ရင္ ဧည့္သည္က ဧည့္သည္ပဲျဖစ္ တာမို႔ အိမ္ရွင္လိုေနလို႔ မရႏိုင္ဘူး ဆိုတာက မူလကတည္းက သိထားၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္ မယ္။ ဧည့္သည္ရဲ႕ေတာင္းဆိုမႈမွာလည္း အ ကန္႔အသတ္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဧည့္သည္ ကမွ ]]ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္မႈကို ျပတဲ့အေနနဲ႔ လူႀကီး မင္းတို႔ကုတင္ေပၚမွာ လူႀကီးမင္းတို႔ လင္မ ယားနဲ႔ အတူအိပ္ပါရေစ}}လို႔ ေတာင္းဆိုမယ္ မထင္ပါဘူး။ (ေတာင္းဆိုတဲ့ ဧည့္သည္ဆိုရင္ လည္း ဘယ္အိမ္ရွင္ကမွ အဝင္မခံမွာ မဟုတ္ ဘူးေလ)။ ဒီေတာ့ ဧည့္သည္ကေတာ့ ဧည့္ ခန္းမွာပဲ ေနရမွာပဲ။ အိမ္ရွင္ေနရာခ်ထားေပးရာ မွာ အိပ္ရမွာပဲ။ အိမ္ရွင္ေကၽြးတာကိုပဲ စားရ မွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဧည့္ဝတ္ေက်ႁပြန္မွလည္း ဧည့္သည္ကို လက္ခံ ရက်ိဳးနပ္ပါလိမ့္မယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ထပ္လာလည္ဖို႔ စိတ္ဝင္စားမွာ ျဖစ္သလို တျခားလူေတြကိုလည္း ဒီအိမ္မွာ ဧည့္သည္ လုပ္ရတာဟာ စိတ္ခ်မ္းသာေၾကာင္း ျပန္ေဝမၽွေျပာျပမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အသစ္ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီး ျမဳပ္ႏွံမႈဥပေဒမွာ ဒီဥပေဒအရ ထူေထာင္တဲ့ လုပ္ငန္းကို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ ဆိုထားတဲ့ သက္တမ္း အတြင္း၊ သို႔မဟုတ္ ထပ္မံသက္တမ္းတိုးထား တဲ့ကာလအတြင္းမွာ ျပည္သူပ္ိုင္မသိမ္းပါ ဘူးလို႔ အာမခံခ်က္ေပးထားပါတယ္တဲ့။ ဒါေပ မဲ့ ဒီအာမခံခ်က္ဟာ အရင္အစိုးရေဟာင္း ေတြရဲ႕ေလသံနဲ႔ ဘာမွထူးျခားေျပာင္းလဲ တာ မရွိပါဘူးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ျပည္သူ ပိုင္သိမ္းျခင္းတစ္ခုကိုသာ အကာအကြယ္ ေပးထားၿပီး တျခားနည္းနဲ႔ ေမာင္ပိုင္စီးခံရမွာ၊ သို႔မဟုတ္ သြယ္ဝိုက္သိမ္းယူခ်ဳပ္ကိုင္ခံရတာ မ်ိဳးကေန အကာအကြယ္မေပးထားပါဘူးတဲ့။ (အမယ္ ဒီႏိုင္ငံမွာ ေမြးကတည္းကေနခဲ့ၿပီး ကိုယ့္လယ္ကိုယ္ လုပ္တဲ့သူေတြေတာင္ အ သိမ္းခံေနရတဲ့ဟာမ်ား သူတို႔က အကာ အ ကြယ္ လိုခ်င္ေသးသတဲ့။ အင္းေလ၊ ဒီလိုအ သိမ္းခံရႏိုင္ဆိုလို႔ကို ေၾကာက္ရတာေပါ့ဗ်လို႔ ျပန္ေျပာမယ္ထင္တယ္ေနာ္)။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ ျဖင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံ ေဆာင္႐ြက္သည့္လုပ္ငန္း တစ္ခုကို ပါမစ္သက္တမ္း မကုန္ခင္အတြင္း ရပ္ဆိုင္းျခင္းမျပဳရန္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက အာမခံသည္ဆိုတဲ့ အကာအကြယ္ေပးခ်က္ မ်ိဳးေတာ့ ပါပါတယ္တဲ့။ ဒါေပမဲ့ လုံေလာက္ ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိလၽွင္ဆိုတာက ေနာက္ကကပ္ရက္ပါေနတယ္တဲ့။ ဟဲ၊ဟဲ။ ဧည့္ သည္ကို ညႀကီးမင္းႀကီးအိမ္မွေမာင္းမထုတ္ ရ (မွတ္ခ်က္၊ အိမ္ရွင္က စိတ္ဆိုးစရာအေၾကာင္း မရွိလၽွင္)ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္ေနလား မသိဘူးေနာ္။

ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ေဆြ မ်ိဳးေပါက္ေဖာ္ႀကီးကေတာ့ နာမည္အေတာ္ရ သဗ်။ သူ႕ဆီမွာက နဂိုထဲက ပုဂၢလိကထက္ အစိုးရပိုင္လုပ္ငန္းေတြက မ်ားေပမယ့္ ျပည္ ပက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြကို မတရားႏွိမ္ေပါက္ နဲ႔ ကိုယ္တြယ္ဆက္ဆံတယ္လို႔ မၾကားရပဲ ဧည့္ သည္ကို မလာခင္မွာ ဘယ္လိုအကန္႔အသတ္ ေတြရွိတယ္ဆိုတာ ၫွိႏႈိင္းၿပီးတဲ့ေနာက္ သ ေဘာတူလုပ္ကိုင္ၾကၿပီဆိုရင္ေတာ့ အရွိန္ရၿပီး သား သူ႕လုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ တရားသျဖင့္ ယွဥ္ ၿပိဳင္ ခြင့္ေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အျပန္အ လွန္အားျဖင့္လည္း သူက သူ႕ႏိုင္ငံပိုင္လုပ္ငန္း ေတြကို ျပည္ပမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ ႏွံမႈေတြေတာင္ လုပ္ေနတာေလ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ေမတၱာပုံ အမ္ပီတီကလည္း အစိုးရႀကီးက တင္ဒါေခၚယူေ႐ြးခ်ယ္ ခြင့္ျပဳထားတဲ့ ေအာ္ရီ ဒူးတို႔၊ တယ္လီေနာတို႔နဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ဂ်ပန္ ကုမၸဏီႀကီးႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ ေကဒီဒီအိုင္တို႔၊ ဆူမီ တိုမိုတို႔ နဲ႔ လက္တြဲလုပ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဈးကြက္ထဲမွာ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကတဲ့အတြက္ ျပည္ သူေတြမွာ ေ႐ြးခ်ယ္စရာေတြ မ်ားၿပီး ဝန္ ေဆာင္မႈေတြ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ အလြန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဖုန္းကတ္က ေျပာမရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ နစ္ နာသူက ကိုယ့္ျပည္သူပဲျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ တစ္ ခ်က္ကိုေတာ့ မေမ့ေစခ်င္ဘူး။ အျပင္ကဧည့္ သည္ ကတ္သစ္ ေတြေျပာမရရင္ မူလလက္ ေဟာင္း (ကြာရွင္းမရတဲ့ဟာႀကီး)ကိုပဲ အားကိုး တႀကီးျပန္သုံးၾကမယ္လို႔ ထင္ရင္ေတာ့ မွန္ ကန္တဲ့အေတြးျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ သုံးစြဲေနတဲ့ ဖုန္းကတ္မ်ား အားလုံးအဆင္ေျပ စြာ သုံးစြဲႏိုင္ၾကတယ္ဆိုတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီ လာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူေတြဆိုရင္ ျပည္သူေရာ သူတို႔ပါ အက်ိဴးရွိၾကတယ္ဆိုမွ မဂၤလာသတင္း ျဖစ္မွာပါ။

ႏွစ္မ်ားစြာ တံခါးပိတ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ တို႔အိမ္ႀကီးမွာ အျပန္အလွန္ အက်ိဴးျပဳလုပ္ ကိုင္မယ့္ ဧည့္ေကာင္းေတြအတြက္ တံခါးစ ဖြင့္လာၿပီး ဧည့္သည္တခ်ိဳ႕လည္း ဝင္လာ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး အခ်ိဳ႕လည္း ဝင္လာဖို႔ ေျခ လွမ္းျပင္ ေနၾကပါတယ္။ ေရာက္စလူေတြကိုမွ ဧည့္မခံထားရင္ အေပါက္၀ျပဴေနတဲ့ ေနာက္ က်သူေတြက လွည့္ျပန္သြားမွာစိုးမိပါတယ္ဗ်ာ။

ရီေနႏိုင္

Ref:the ladies news journal