စေတာ့ေစ်းကြက္က ဘဏ္မ်ားကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစပါသလား

Credit to ထြန္းသက္ထြန္း [ Trade Time Journal]

ပညာရွင္တစ္ဦးက စေတာ့ေစ်းကြက္ ေပၚေပါက္လာလွ်င္ျပည္တြင္းရွိဘဏ္မ်ားဒုကၡေရာက္ ကုန္လိမ့္မည္။ ယခုအခါ ပုဂၢလိကဘဏ္မ်ား စတင္ဒုကၡေရာက္ေနၿပီ။ စေတာ့ေစ်းကြက္ကေန ဘဏ္မ်ားတြင္ ရွိသည့္ ေငြမ်ားကို ဆြဲထုတ္သြားႏိုင္သည္

ဟူေသာထူးဆန္းသည့္အယူအဆကို တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ဆက္လက္၍ financial deepening ဟု ေခၚေသာ ေငြျဖစ္လြယ္သည့္ ေငြေၾကးအစုႏွင့္ GDP အခ်ဳိး နိမ့္က်မႈကလည္း စေတာ့ေစ်းကြက္ကို ေအာင္ျမင္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ခက္ခဲမည္ဟု ဆိုခဲ့ပါသည္။ ဤအယူအဆ မွန္ကန္သည္ျဖစ္ေစ၊ လြဲေခ်ာ္ေနသည္ျဖစ္ေစ ဤေစ်းကြက္၏ မူလရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ေကာင္းက်ဳိးမ်ားကို သိရွိရန္လိုအပ္ပါသည္။ ထိုမွတစ္ဆင့္ မိမိတို႔စိတ္အားထက္သန္ရာ လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ႏိုင္ပါသည္။ မွန္ကန္သည္၊ မွားယြင္းသည္ကို ေစ်းကြက္က သက္ေသျပဳပါလိမ့္မည္။

တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္ စီးပြားေရးလုပ္သူျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းတစ္ခုလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုင္ငံအဆင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္သည္ျဖစ္ေစ လိုအပ္သည့္ ကာလရွည္ အရင္းအႏွီးကို အရင္းအႏွီးေစ်းကြက္ (capital market) မွတစ္ဆင့္စုစည္းရယူႏိုင္သည္ဆိုသည့္ အယူအဆအား မွားယြင္းသည္ဟု ေစာဒကတက္ သူမရွိဟု ထင္မိပါသည္။

လုပ္ငန္းတစ္ခုကို ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ (က) စတင္တည္ေထာင္သည့္ကာလတြင္လည္းေကာင္း၊ (ခ) လုပ္ငန္းလည္ပတ္ေနသည့္ ကာလတြင္ လည္းေကာင္း၊ (ဂ) လုပ္ငန္းက်ဆင္းသြားသည့္ အခ်ိန္တစ္ရပ္ တြင္လည္းေကာင္း၊ (ဃ) လုပ္ငန္းအရွိန္ႏွင့္ ျပန္လည္ျမင့္တက္သည့္ကာလတြင္လည္းေကာင္း ေငြေၾကး အရင္းအႏွီးတစ္ရပ္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္မည္ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ကာလတို အရင္းအႏွီးကို မိမိႏွင့္ နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ဳိးမ်ားမွေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဘဏ္မ်ားမွေသာ္

လည္းေကာင္း ရယူႏိုင္ေသာ္လည္း လံုေလာက္စြာ မရရွိႏိုင္မႈ၊ အတိုးျမင့္မားမႈ၊ လိုအပ္သည့္ အခ်ိန္ကာလအထိ မရရွိမႈစသည့္ အခက္အခဲမ်ား ႏွင့္လည္း ၾကံဳႏိုင္ပါသည္။

သို႔ျဖစ္ရာ မိမိတို႔ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ လိုအပ္သည့္ ကာလရွည္ အရင္းအႏွီးတစ္ရပ္အတြက္ မည္သည့္ေနရာတြင္ ရယူရပါမည္နည္း။

ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ က်င့္သံုးသည့္ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းမ်ား၊ ကုမၸဏီမ်ားသည္ မိမိတို႔ လိုအပ္သည့္ ကာလရွည္ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး ရရွိေစေရးအတြက္ ရွယ္ယာ မ်ားကို အမ်ားျပည္သူသို႔ထုတ္ေရာင္းကာ ျဖည့္တင္းၾကပါသည္။

ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူတို႔သည္လည္းမိမိတို႔လက္ဝယ္ရွိ ေငြေၾကးအခ်ဳိ႕ကိုရွယ္ယာမ်ား ဝယ္ယူရင္းႏွီးၾကသည္။ ယင္းသို႔ ဝယ္ယူရင္းႏွီးျခင္းေၾကာင့္ရွယ္ယာထုတ္ေဝေသာ ကုမၸဏီအေနႏွင့္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ခ်ဲ႕ထြင္ႏိုင္သည္။ ယင္းသို႔ ခ်ဲ႕ထြင္ရာမွ ရရွိသည့္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားကို ရွယ္ယာရွင္မ်ားသို႔အျမတ္ေဝစု (dividend) အျဖစ္ ျပန္လည္ခြဲေဝေပးသည္။ အျမတ္ေငြထဲမွ အခ်ဳိ႕ကိုေနာက္ႏွစ္မ်ားတြင္လုပ္ငန္းမ်ားခ်ဲ႕ထြင္ေရးအတြက္ ျပန္လည္ သံုးစြဲသည္။ ဤသို႔ အရင္းအႏွီးခ်ဲ႕ထြင္မႈမ်ားကို ႏွစ္စဥ္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ ကုမၸဏီ၏ စုစုေပါင္းပိုင္ဆိုင္မႈတန္ဖိုး (net worth) လည္းျမင့္တက္လာသည္။ ဤသို႔ ျမင့္တက္လာသည့္အေလ်ာက္ ရွယ္ယာတစ္ေစာင္ခ်င္းစီ၏ တန္ဖိုးမ်ားလည္းျမင့္တက္လာပါသည္။

ရွယ္ယာ ဝယ္ယူ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားသည္ အဆိုပါ ကုမၸဏီမွခြဲေဝေပးသည့္အျမတ္ေငြမ်ားကို ခံစား ၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ မိမိရွယ္ယာေစ်းျမင့္တက္လာမႈကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေစ်းကြက္ထဲတြင္ အျမတ္ႏွင့္ ျပန္ ေရာင္းထုတ္လိုသည္။ အခ်ဳိ႕လည္းေငြေၾကးလိုအပ္သျဖင့္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်လိုသည္။ အခ်ဳိ႕ကလည္း ေစာေစာက အခ်ိန္မီ မဝယ္လိုက္ရသည့္ရွယ္ယာမ်ားကို ဝယ္ယူလိုဆဲျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ရွယ္ယာဝယ္ယူသူ၊ေရာင္းခ်သူမ်ားအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ စေတာ့ေစ်းကြက္တစ္ခု တည္ေထာင္ေပးၾကသည္။ ေစ်းကြက္ေနရာတစ္ခု ဖြင့္လွစ္ေပးရသည္။ ဤေနရာတြင္ စေတာ့ရွယ္ယာမ်ား ဝယ္ယူလိုသူႏွင့္ ေရာင္းခ်လိုသူ မ်ား ေတြ႕ဆံု ေရာင္းဝယ္ၾကသည္။ စေတာ့ဒိုင္ သို႔မဟုတ္ စေတာ့အိတ္ခ်ိန္းက မွ်တျခင္း၊ ထိေရာက္ျခင္း၊ ေငြျဖစ္လြယ္ျခင္း၊ ပြင့္လင္းျမင္သာျခင္း အစရွိသည့္ ဂုဏ္မ်ားကိုအေျခခံ၍ သမာဓိအဖြဲ႕တစ္ခုအျဖစ္ရပ္တည္ေပး ၾကသည္။

ဤေစ်းကြက္ကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ႀကီးၾကပ္ေရးေကာ္မတီမ်ားဖြဲ႕စည္းၿပီး ထိန္းေက်ာင္းၾကသည္။ ရွယ္ယာထုတ္ေဝေရာင္းခ်မည့္ ကုမၸဏီမ်ား၊ စေတာ့ေစ်းကြက္တြင္ အမ်ားျပည္သူသို႔ ရွယ္ယာမ်ား ကမ္းလွမ္း ေရာင္းခ်မည့္ကုမၸဏီမ်ား၊ ၾကားခံစေတာ့ပြဲစားကုမၸဏီဟုေခၚဆိုသည့္ေငြေခ်းသက္ေသခံလက္မွတ္ ကုမၸဏီ မ်ားအားလံုးကို ႀကီးၾကပ္ ကြပ္ကဲရသည္။ ေစ်းကြက္အတြင္း စံခ်ိန္မီသည့္စေတာ့မ်ား တင္သြင္းေရာင္းခ်ႏိုင္ေရး၊ ေစ်းႏႈန္း အလံ႐ႉးလုပ္မႈမ်ား၊ အတြင္း သတင္းေရာင္းခ်မႈမ်ား၊ မသမာေသာ ေရာင္းဝယ္မႈမ်ား မျဖစ္ေပၚေစေရး အတြက္ စစ္ေဆး ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရသည္။

တစ္ဖက္တြင္လည္း ေငြေၾကးေစ်းကြက္ (money market) ၏သြက္လက္လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္ေစေရးအတြက္ ဗဟိုဘဏ္မ်ားမွ ထိန္းေက်ာင္းၾကပါသည္။ အတိုးႏႈန္း အတက္အက်ကိုလိုက္၍ ေငြေၾကးစနစ္အတြင္းမွ ေငြမ်ား စီးပြားေရးစနစ္အတြင္းသို႔စီးဆင္းလိုသည္ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးစနစ္အတြင္းမွ သြက္လက္လႈပ္ရွားေနသည့္ ေငြမ်ားကို ဘဏ္စနစ္အတြင္းသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလိုသည့္အခ်ိန္တြင္ျဖစ္ေစ ဗဟိုဘဏ္တို႔မွ အတိုးႏႈန္း လက္နက္ကို က်င့္သံုးရသည္။ ဤေနရာတြင္ ကာလတိုေငြေၾကးေစ်းကြက္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဘ႑ာေရး စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ားကို ထုတ္ေရာင္းၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေငြေၾကးေစ်းကြက္ ျဖစ္ပါသည္။ ကာလရွည္ေငြေၾကးေစ်းကြက္ျဖစ္သည့္ capital market ႏွင့္ မေရာေထြးေစလိုပါ။

ပညာရွင္မ်ားက ေငြေၾကးနက္႐ႈိင္းမႈ financial deepening ဟုေခၚေသာေငြျဖစ္လြယ္သည့္ ေငြေၾကး အစုႏွင့္ GDP အခ်ဳိးျမင့္မားမႈက ႏိုင္ငံစီးပြားေရး လ်င္ျမန္သြက္လက္ေရး

အတြက္အေထာက္အကူျပဳသည္ဟု ဆိုပါသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျပည္သူတို႔လက္ထဲ၌ရွိသည့္ ေငြမ်ား၊ ဘဏ္မ်ားတြင္ ထားရွိသည့္ ေတာင္းခံလွ်င္ ျပန္ေပးရမည့္ အပ္ႏွံေငြ M1 ကို GDP ႏွင့္ စား၍ရေသာအခ်ဳိး ျမင့္မားမႈကို လိုလားပါသည္။ ယင္းအခ်ဳိးအစား ျမင့္မားမႈသည္ စီးပြားေရး လုပ္စား၍ ရသည့္ေငြမ်ား ေပါမ်ားေနသည့္သေဘာျဖစ္သည္။ သို႔အတြက္အဆိုပါ သြက္လက္ေငြေၾကးမ်ားသည္ဘဏ္မ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ စေတာ့မ်ားသို႔ ကူးလူးစီးဆင္းေနမည္ျဖစ္ ပါသည္။ ကူးလူးစီးဆင္းေနသည့္ ပမာဏမ်ားေလေလ စီးပြားေရးတိုးတက္ေလ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

အခ်ဳိ႕ ေငြေၾကးဆိုင္ရာ စာရင္းဇယားမ်ားကို အတိအက် မရႏိုင္သျဖင့္ အထက္ေဖာ္ျပပါ ကိန္းဂဏန္းကို အတိအက် တိုင္းတာႏိုင္ျခင္း မရွိေသးေသာ္လည္း ေသခ်ာသည့္အခ်က္မွာ ႏိုင္ငံတြင္ လူလတ္တန္းစား အေရအတြက္ မ်ားျပားလာျခင္း၊ ၿမိဳ႕ျပဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာျခင္း၊ အိမ္ျခံေျမမ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေဒၚလာ ေစ်းကြက္တြင္ ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားသူမ်ား အဆမတန္မ်ားျပားလာျခင္းေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလိုသည့္ လူတန္းစားမ်ား မ်ားျပားစြာ ရွိေနသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထို႔ျပင္ မၾကာေသးမီက သီလဝါအမ်ားပိုင္ကုမၸဏီ၏ ရွယ္ယာေရာင္းခ်မႈတြင္ ဝယ္လိုအားက ပိုမိုမ်ားျပားေနသည့္ အေျခအေနတစ္ရပ္တြင္ရွိေနျခင္းေၾကာင့္ စေတာ့ေစ်းကြက္ေပၚလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ဝယ္ယူရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသူအေရအတြက္ အားနည္းမည္ကို ပူပန္စရာ မလိုပါ။

အဆိုပါ သီလဝါေရာင္းခ်မႈေၾကာင့္ ဘဏ္မ်ားမွ ေငြမ်ားဆြဲထုတ္သြားၿပီး ဘဏ္မ်ား အပ္ႏွံေငြအက်ပ္ အတည္းကိစၥ ျဖစ္ေပၚသည္ဟုမၾကားမိပါ။ ဘဏ္မ်ား၏ အပ္ႏွံေငြမ်ား တိုးျခင္း၊ ေလ်ာ့ျခင္းသည္ ႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးမူဝါဒႏွင့္ သက္ဆိုင္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးျမင့္တက္လိုသည့္အတြက္ ဘဏ္မ်ားမွ ေငြေၾကးမ်ားကို ျပင္ပရွိ တိုက္႐ိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျခင္း၊ သံုးစြဲျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ရန္ ဗဟိုဘဏ္က အတိုးႏႈန္းမ်ားကို ခ်ေပးရသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘဏ္အတိုးႏႈန္းကိုမႀကိဳက္ေတာ့သည့္ လူတို႔က ဘဏ္မ်ားမွ ေငြေၾကးမ်ားကို ဆြဲထုတ္ၿပီးျပင္ပ တိုက္႐ိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္ ရင္းႏွီးၾကပါလိမ့္မည္။ ဤသို႔ တိုက္႐ိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားျပဳလုပ္ျခင္းေၾကာင့္ ႏိုင္ငံ၏စီးပြားေရးတိုးတက္မႈျမန္သည္။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈႏႈန္း ျမင့္မားလာသည္။ စားသံုးမႈျမင့္မားလာသည္။ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းမ်ား ေပါမ်ားလာသည္။ ဤအေရးကို ေမွ်ာ္ကိုး၍ ဗဟိုဘဏ္တို႔က အတိုးႏႈန္းကို ကစားၾကသည္။

တစ္ဖက္တြင္လည္း တိုက္႐ိုက္ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ (direct financing)နည္းလမ္းျဖင့္ စေတာ့အိတ္ခ်ိန္းမ်ားက ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးကို ျမႇင့္တင္ၾကသည္။ ဘဏ္စနစ္ျပင္ပတြင္ ရွိေနသည့္ေငြေၾကးမ်ား၊ မိမိတို႔အိမ္တြင္ထား ရွိေသာ အိမ္တြင္းပံုးေငြမ်ားျဖင့္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ တိုက္႐ိုက္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကသည္။ ကာလရွည္ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီးကို စုစည္းၾကသည္။ စုစည္းရရွိလာေသာ ေငြမ်ားသည္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ေရရွည္သံုးစြဲခြင့္ ရရွိသျဖင့္စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ ျမန္ေစသည္။

ဆံုး႐ႈံးႏိုင္ေျခ (risk) ယူၿပီး ျပန္ရႏႈန္း (return) မ်ားမ်ား လိုသူမ်ားကစေတာ့မ်ား၊ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္မ်ား ဝယ္ယူထားၾကမည္ျဖစ္သလို ဆံုး႐ႈံးႏိုင္ေျခ (risk) မယူလိုသူ၊ ျပန္ရႏႈန္း (return) နည္းနည္းလိုသူမ်ားအေန ႏွင့္လည္း ဘဏ္မ်ားတြင္ အပ္ႏွံၿပီးအတိုးစားျခင္း၊ အစိုးရ ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္မ်ားအား ဝယ္ယူျခင္း စသည္တို႔ကို ေဆာင္ရြက္ၾကပါလိမ့္မည္။ ႏိုင္ငံတကာတြင္လည္း စေတာ့ေစ်းကြက္ေပၚလာသည့္အတြက္ ပုဂၢလိကဘဏ္ တစ္ခု ျပဳတ္သြားသည့္ သတင္းကိုေတာ့ ယခုတိုင္ မၾကားမိပါ။

Ref:https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=504176246380142&id=298694253595010